Modestus

23 augustus

De heilige Lupos was de persoonlijke dienaar van de heilige Demetrios van Thessalonika. Hij was aanwezig toen zijn meester gemarteld werd en hij doopte zijn kleed in diens bloed. Deze reliek verrichtte vele wonderen in de stad, en toen dit ruchtbaar werd, nam men Lupos gevangen en werd hij eveneens gedood, tijdens de vervolging van Maximiaan.

De heilige Ireneos, bisschop van Lugdunum (Lyon). Als jonge christen had hij te Smyrna de oude bisschop Polykarpos gekend, de leerling van de heilige evangelist Joannes. Deze had hem ook priester gewijd en naar Gallië gezonden om het Evangelie te verkondigen. Nadat de bisschop Pothinos van Lyon als martelaar gestorven was, werd Ireneos tot zijn opvolger gekozen. Het waarnemen van dit ambt bracht hem tot volle ontplooiing. Met slechts één enkele tussenschakel had hij rechtstreeks contact gehad met de levende apostolische traditie, en daaraan ontleende hij een groot gezag in heel de christenheid. Zijn stem had grote invloed bij het beoordelen van de verschillende afdwalingen van Christus’ leer, de ketterijen. Tegelijk streed hij voor verdraagzaamheid ten opzichte van plaatselijke tradities op praktisch gebied, bijvoorbeeld de paasdatum, waarover toen reeds de neiging ontstond dat christenen andere christenen verketterden, die een andere gewoonte volgden. Onder Septimus Severus stierf hij als martelaar, in 202, ruim zestig jaar oud. Hij wordt ook wel herdacht op 8 juli.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-247/

 De genezing van een verlamde bij de Schaapspoort van Bethesda

22 augustus

De heilige Agathonikos, Akindynos, Severianos, Theoprepios, Zotikos, Zeno en vele anderen, ter dood gebracht in Byzantium. De adellijke Agathonikos had een van de senatoren tot het christendom gebracht en dat gold als een bijzondere misdaad. Hij werd daarom onder hevige folteringen ter dood gebracht. De anderen werden op verschillende plaatsen in de omgeving gedood, toen zij door hun verwondingen niet meer in staat waren de tocht naar het gerechtshof van de keizer te volbrengen, 4e eeuw.

De heilige Eulalia, een meisje van 14 jaar, leefde nabij Barkinon, het huidige Barcelona. Toen zij hoorde vertellen dat onder Diokletiaan de christenen opnieuw werden vervolgd, verliet ze in haar enthousiasme het ouderhuis, ging naar de stad, naar het paleis van de gouverneur, en riep dat zij christen was. Hij voelde zich voor gek gezet en spande alle middelen in om haar geestkracht te breken. Daarbij ging hij zo ver dat hij haar aan een kruis liet nagelen en met fakkels branden, totdat zij stierf, 304. (Zie ook 12 februari)

De heilige Symphorianus heeft geleden tegen het einde van de 2e eeuw, in Autun, toen hij op de feestdag van Cybele (Berecynthia) haar afbeelding minachtend voorbijgelopen was. De gouverneur trachtte hem te overtuigen door redeneren en geseling, maar toen Symphorianus zich niet liet overhalen om te offeren, werd hij onthoofd. Vanaf de stadsmuur riep zijn moeder hem toe moedig vol te houden. Hij was een der meest vereerde martelaren in zuidelijk Gallië.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-246/

  De genezing van een melaatse en andere zieken door Jezus

21 augustus

De heilige Bassa met haar zonen Theogonis, Agapios en Pistis. Hun vader was afgodspriester in Edessa, midden-Griekenland. Hijzelf gaf zijn gezin aan bij het stadsbestuur, en ze werden gezamenlijk voor de rechter gebracht. Deze begon met de kinderen, in de verwachting daardoor de weerstand van de moeder te breken. Theogonis, de oudste, werd zo bloedig gefolterd dat hij tijdens de marteling stierf. Toen was Agapios aan de beurt. Met zijn schelle jongensstem riep hij uit: ‘Koning Christus, nooit wil ik U verloochenen. Theogonis, jij was een held, ik wil bij je zijn!’ Hij werd nog barbaarser behandeld en stierf eveneens. Toen de kleinste naar zijn naam werd gevraagd, riep hij: ‘Mijn moeder noemt me Pistis en ik wil pistis (d.w.z. trouw geloof) zijn!’ Hij werd onthoofd. Bassa werd in het gevolg van de gouverneur meegenomen naar Makedonië. Onderweg wist zij te ontsnappen en zelfs naar het eiland Halene te ontkomen. Maar zij werd achterhaald en toen eveneens ter dood gebracht in het jaar 304, onder keizer Maximiaan.

De heilige Theoklita uit Klein-Azië, leefde in de tijd van keizer Theofilos (829- 842). Op aandrang van haar ouders trouwde zij met Zacharia, een vroom en barmhartig man. Zij werkten samen aan de noden van de behoeftigen en lazen de heilige boeken. Na een heilig leven ontsliep zij in de Heer, en zij kreeg grote bekendheid door de vele wonderen die bij haar graf geschiedden.

De heilige Cyriaca, een weduwe in Rome, die zichzelf met heel haar bezit in dienst had gesteld van de vervolgde christenen. Tenslotte moest ook zij het martelaarschap ondergaan, tijdens de vervolging van Valerianus.

De heilige Bonosos en Maximilianos, officieren onder Juliaan de Afvallige. Deze had opdracht gegeven dat het kruis en de naam van Christus, het Labarum dat Konstantijn op de legervaandels had doen aanbrengen, moest worden vervangen door de Romeinse adelaar. Beiden weigerden het vaandel in te leveren voor dit doel, en werden met loden zwepen gegeseld, een onterende straf. Ook toen zij daarna op de pijnbank werden ontwricht, bleven ze bij hun weigering. Daarna werden zij wekenlang uitgehongerd in de gevangenis, zonder het brood aan te raken waarin het stempel van Juliaan was afgedrukt. Daarna werden ze buiten de stad onthoofd, in 363. Meletios, de bisschop van Antiochië, en honderden christenen waren daarbij aanwezig.

De heilige Thaddeos, apostel uit de zeventig, was een Jood die leefde in Edessa. Hij had oorspronkelijk de doop ontvangen uit de handen van Joannes de Voorloper en later had hij zich bij Christus aangesloten. Hij stichtte een gemeente in Edessa en trok vervolgens naar Armenië. Velen bekeerden zich op zijn woorden en om de tekenen waarmee God zijn prediking bekrachtigde. Onder hen bevond zich ook de dochter van de koning. Deze ontstak daarover in woede en begon de christenen te vervolgen. Zijn dochter liet hij onthoofden en hij beschuldigde toen Thaddeos haar geroofd te hebben. Deze werd daarom aan verschillende folteringen onderworpen en tenslotte gedood in het jaar 44.
Volgens andere bronnen is hij te Beyroet in vrede gestorven, nadat hij velen had onderricht en gedoopt.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-245/

Jezus geneest de schoonmoeder van Petrus

20 augustus

De heilige Samuel, de profeet, een van de aantrekkelijkste figuren uit het Oude Testament, waaruit twee boeken naar hem zijn genoemd. Het begint al met het verhaal van zijn geboorte, de lieve manier waarop zijn kinderloze ouders, Elkana en Hanna (Anna) met elkaar omgingen. ‘…Beteken ik voor jou niet meer dan tien zonen?…’ Dan het triomflied van Hanna wanneer zij toch nog een zoon krijgt, en dat later het schema zal vormen voor het danklied van de Moeder Gods. Daarna het kind Samuel in de Tempel, waar hij voor het eerst kennis maakt met de Heer en heel geleidelijk tot profeet wordt. Wanneer hij volwassen is, wordt hij Rechter van Israël, de profetische figuur die het volk leidt in naam van God.Tot zijn teleurstelling wil het volk liever een koning hebben, een beroepsleider en legeraanvoerder. Samuel verzet zich een tijdlang maar op den duur stemt hij toe omdat het God is Die bepaalt wie het koningschap toevalt. Het wordt Saul, een jongeman uit de plaatselijke adel, met koninklijk allure
De oude Samuel raakt aan hem gehecht, maar hij wordt opnieuw teleurgesteld wanneer Saul zich zijn roeping niet waardig toont. En nog eens moet hij een koning zoeken. Nu wordt het David, die eerst het land in een burgeroorlog stort, maar die een blijvend koningshuis zal vestigen, met het vooruitzicht de stamvader te zijn van de beloofde Messias.
Samuel stierf terwijl de strijd in volle gang was (1 Sam. 25: 1). Zo uitvoerig als zijn jonge jaren beschreven werden, zo laconiek is de Schrift hier: ‘Samuel stierf en alle Israëlieten kwamen bijeen. Ze rouwden over hem en begroeven hem in zijn huis te Rama’. Het is dan de 11e eeuw voor Christus. 1500 jaar later werden zijn relieken overgebracht naar Konstantinopel, onder keizer Arkadios, in het jaar 406.

De heilige Lukios, een senator uit Cyrene in Libië, was door de marteldood van bisschop Theodoros tot het geloof gekomen. Hij werd gedoopt en wist ook de gouverneur van Cyrene, Dignianos, te overtuigen. Zij legden hun ambt neer en trokken zich terug op Cyprus, waar nog rust heerste. De vervolging breidde zich echter steeds meer uit en bereikte ook Cyprus. Vele christenen werden gedood. Ook Lukios behoorde tot de slachtoffers, maar Dignianos had een goede schuilplaats gevonden. Hij wilde echter niet alleen achterblijven en hij gaf zich aan als christen. Toen hij zich tijdens de martelingen verzette toen men hem wilde dwingen te offeren, wierp hij daarbij het altaar omver. Hij werd daarna onthoofd;

De heilige Severos was priester in Filippoupolis in Thracië en had velen tot Christus gebracht. Zij werden gegrepen en op allerlei manieren gemarteld en ter dood gebracht. De volgende namen zijn bekend: de honderdman Memnon, Severos, Orion, Antilinos, Molias‚ Eudemon, Silvanos, Sabinos, Eustathios, Straton, Gosbas, Timotheos, Palmados, Mestos, Nikon, Difilos, Dometianos, Maximos, Neofytos, Viktor, Rinos, Satorninos, Epafroditos, Kekos, Gaios, Zotikos, Kronion, Anthenas, Euros, Zoïlos, Tyrannos, Agathos, Pasthenes, Achilles, Pantherios, Chrysanthos, Athenodoros, Pantaleon, Theosbes en Genethlios. Zij heten: de 37 martelaren van Bizye, 304.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-244/

 Jezus predikt in de synagoge van Nazareth

19 augustus

De heilige Andreas Stratelates, de Tribuun, grootmartelaar, die geleden heeft tijdens de regering van Maximiaan. Deze had in het bijzonder de vervolging gelast van militairen die niet wilden offeren aan de Genius van de keizer. Na een overwinning, behaald tijdens een veldtocht tegen de Perzen, die het rijk waren binnengevallen en het met onafzienbare legers overstroomden, werd er een offerfeest gehouden ter ere van de onsterflijke goden. Andreas en een aantal van zijn soldaten, die zich na deze ongelooflijke overwinning tot Christus hadden bekeerd, weigerden daaraan deel te nemen. Zij werden vastgespijkerd en later onthoofd, in 303 in het Tauros-gebergte. Op de plaats van hun martelaarschap ontsprong een bron met geneeskrachtig water.

De heilige Timotheos, Thekla en Agapios legden hun getuigenis af in Palestina ten tijde van keizer Maximiaan. Timotheos was leraar, een vroom, goed en welsprekend man. Hij werd gevangen genomen en ondervraagd, waarop hij zijn geloof in Christus beleed, de Zoon van God Die om ons vlees is geworden. Na eindeloze folteringen werd hij langzaam verbrand.
Thekla en Agapios uit Berya werden te Gaza gearresteerd en na hun belijdenis voor de wilde dieren geworpen‚ die hen verscheurden. Agapios werd gespaard en opnieuw in de gevangenis gebracht, waar hij twee jaar verbleef tot de komst van de keizer. Hij werd toen in het circus ondervraagd, waarbij hij luide verklaarde dat hij alles wilde lijden, maar Christus nooit zou opgeven. Toen snelde hij naar de beer die tegen hem werd opgehitst. Deze takelde hem geweldig toe, maar liet hem verder liggen. Opnieuw werd hij naar de gevangenis gesleept, en toen hij de volgende morgen nog bleek te ademen, werd hij in zee verdronken.

De heilige Theofanes, de Nieuwe Wonderdoener, uit Janina. Hij werd monnik van het Dochiariou-klooster op de Athos, waarvan hij later de hegoumen werd. Kort daarna kwam een dringende smeekbede van zijn zuster, dat haar zoon door de Turken gevangen genomen was en dat hem foltering en de doodstraf te wachten stonden. Theofanes achtte het waardevoller een poging te doen een mensenleven te redden dan zijn plaats in het klooster te behouden. Hij deed zelfs de gelofte niet meer terug te keren naar zijn beminde Athos indien zijn reddingswerk zou slagen.
Daartoe begaf hij zich naar Konstantinopel, waar hij door omkoperij en door invloedrijke vrienden erin slaagde de jongen te laten ontsnappen. Theofanes ging toen naar Makedonië, waar hij eerst een kerkje stichtte ter ere van de heilige Joannes de Voorloper. Later stichtte hij een klooster ter ere van de Aartsengelen te Nausa in Makedonië, waar de Athoskloosters vele bezittingen hadden. Het lag in een prachtige omgeving, waar verschillende watervallen waren en de boomgaarden een rijke oogst boden. Daar werkte hij de rest van zijn leven. Hij stierf in hoge ouderdom in 1690. Zijn relieken werden door vele wonderen verheerlijkt.

De heilige Cledog (Clintanc) stamde uit een familie met verschillende heiligen in Wales. Hij werd op een jachtpartij arglistig vermoord om een meisje, in 482. Toen het onmogelijk bleek de ossewagen die zijn lijk moest vervoeren, in beweging te krijgen, werd er ter plaatse een kapel opgericht, en langzamerhand ontstond er een verering als martelaar.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-243/

 Jezus en de Samaritaanse vrouw

18 augustus

De heilige Floros en zijn tweelingbroer Lauros waren steenhouwers in Illyrië, in de 2e eeuw. Bijna alles wat zij verdienden gaven zij aan de armen, zelf leefden zij zo eenvoudig mogelijk. Toen zij de opdracht hadden ontvangen een afgodstempel te bouwen, verkondigden zij het Evangelie aan de heidense opdrachtgevers, terwijl God hun prediking door wonderen bekrachtigde. De zoon van de opperpriester, die door een steensplinter blind geworden was, genazen zij door het Kruisteken‚ nadat zij een gehele nacht in gebed hadden doorgebracht. Toen bekeerde de vader van het kind zich met heel zijn gezin. Het getal der christenen werd steeds groter, en nadat de tempel gereed was, werd deze tot een kerk van de ware God gewijd.
Toen dit de stadhouder ter ore kwam, werden beiden gevangen genomen en levend begraven in een droge put, nadat hun opdrachtgevers, Prokulos en Maximos, reeds ter dood waren gebracht. Onder Konstantijn de Grote werden hun lichamen ongeschonden teruggevonden en naar Konstantinopel overgebracht.
Later koos de Russische stad Novgorod, waar jaarlijks een beroemde paardenmarkt gehouden werd, hen tot schutspatronen. Sindsdien wordt op de icoon van deze heiligen vaak een groep paarden afgebeeld, ofschoon dit niets met hun leven te maken heeft.

De heilige Agapitos (Agapetus), een jonge christen uit Praeneste (Palestrina) werd tijdens de vervolging van Aureliaan gruwelijk gemarteld en tenslotte onthoofd in 275. Er bevindt zich een compleet lichaam van de heilige Agapetus in kerken van Rome, Palestrina, Milaan, Parma‚ Bologna, Cremsmünster en nog eens Rome. Het gaat hier waarschijnlijk om verschillende martelaren met dezelfde naam, die vrij algemeen was in de eerste eeuwen. De christenen werden gaarne gedoopt als de door de Heer beminde.

De heilige Emilianos, Hilarion, Dionysios en Hermippos uit Armenië verkondigden het geloof in ltalië, waar Emilianos tot bisschop van Trebia werd gekozen. Hij werd geholpen door de broeders Dionysios en Hermippos. Zij waren door Hilarion tot het geloof gekomen. Zij werden door een heidense priester aangeklaagd en hebben hun lijden ondergaan in het jaar 300, onder Diokletiaan, samen met honderden andere christenen.

De heilige Joannes en Crispus waren priester in Rome. Ten tijde van de vervolging van Diokletiaan begroeven zij vele lichamen van martelaren, en later verwierven ook zij de krans van het martelaarschap.

De heilige Georgios I, patriarch van Konstantinopel van 678 tot 683. Tijdens zijn bestuur vond het 6e oecumenische Concilie (681) plaats tegen de monotheleten, die slechts een goddelijke wil in Christus erkenden, en daardoor tekort deden aan de volle werkelijkheid van Zijn menselijke natuur.

De heilige Hermas, Polyënus en Serapion uit Rome werden in de gevangenis uitgemergeld, en daarna over de ruwe rotsgrond doodgesleept in de 2e eeuw.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-242/

Jonge Jezus in de tempel discussieert met de volwassene schriftgeleerden.

17 augustus

De heilige Alypios de iconenschilder van het Holenklooster te Kiev, had dit werk geleerd van een Griekse monnik die daar op bezoek kwam. Hij heeft de kerk van het Holenklooster geheel beschilderd. Verschillende van zijn iconen zijn later door wonderen verheerlijkt. Hij is gestorven in 1114.

De heilige Eutychianos, Filippos, Kyprianos en Straton waren inwoners van Nikomedië en enthousiaste christenen. Door hun kritiek op de zedeloze toneelvoorstellingen, begon het schouwburgbezoek te dalen naarmate het aantal christenen toenam. Dit viertal werd daarvoor verantwoordelijk gesteld, en na allerlei martelingen moesten zij de vuurdood sterven, in 303.

De heilige Filippos, kluizenaar op de Jankovberg bij Ustjug. De bewoners bouwden voor hem een klooster, maar hij wilde daar geen overste worden. Hij heeft er als gewoon monnik geleefd tot aan zijn dood in 1662.

De heilige Myron uit Achaja werd onder keizer Decius als priester aangesteld in de stad Egea. Hij was een welopgevoed en alomgeëerd man, maar toen de stadsbestuurder tijdens de viering van Christus’ Geboorte de kerk binnendrong om de gelovigen te arresteren poogde Myron door luidkeels te protesteren de aandacht op zichzelf te vestigen. Hij werd daarom gevangen genomen en aan allerlei martelingen onderworpen, met de bedoeling hem van het geloof afvallig te maken en hem dan ten voorbeeld te stellen aan de andere christenen. Maar niettegenstaande de telkens terugkerende ondervragingen op de pijnbank bleef hij standvastig, en werd toen in Keryka onthoofd, in het jaar 251.

De heilige Mammas was een 12-jarige herdersjongen die de dood vond door steniging te Caesarea van Kappadocië, tijdens de vervolging van Aureliaan, rond 275.

De heilige Patroclus was een rijk burger van de stad Trikosini (Tours in Frankrijk) bekend om zijn milddadigheid voor armen en zieken. Tijdens de vervolging onder Aureliaan werd hij onthoofd.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-241/

De heilige familie vlucht naar Egypte

16 augustus

De heilige Diomedes uit Tarsos leefde als arts in Nicea. Hij genas de zieken niet alleen naar het lichaam, maar schonk ook gezondheid aan hun ziel, daar zijn edelmoedigheid en vurige overtuiging hen er vaak toe bracht ook christen te worden. Daarom werd hij tijdens de vervolging van Diokletiaan in 304 als christen gevangen genomen en geboeid naar Nikomedië gebracht om daar terechtgesteld te worden. Hij stierf echter onderweg, waarschijnlijk aan een hartaanval. De soldaten hieuwen hem het hoofd af om dit naar de keizer te brengen als bewijs dat zij hem niet hadden laten ontsnappen, maar zij werden daarvoor met blindheid gestraft. Zij begrepen de reden en genazen toen zij het hoofd weer bij het lichaam legden. De heilige Diomedes wordt aangeroepen bij het sacrament van de ziekenzalving.

De heilige Gerasimos was in 1509 geboren in Trikala (Peloponnesos), uit de beroemde familie Notaras. Hij was een intelligente en ijverige knaap, en reeds jong legde hij zich toe op de studie van de Heilige Schrift. Hij wilde Christus zo consequent mogelijk navolgen, en toen hij volwassen werd, trok hij daarom weg uit zijn land en de eervolle toekomst die hem daar wachtte, en ging naar het voor de westkust gelegen eiland Zakynthos. Daar leefde hij enige tijd als kluizenaar, maar hij begreep dat hij daar nog niet rijp voor was.
Hij trok toen heel het Griekse gebied rond op zoek naar geestelijke leermeesters, en bij elk van hen bleef hij enige tijd. De langste tijd verbleef hij op de Heilige Berg, de Athos. Vandaar trok hij naar Jeruzalem om de heilige plaatsen te vereren waar onze Verlosser had geleefd. Ook trok hij door heel het Midden- Oosten, de woongebieden van de oude woestijnvaders. Bij zijn terugkeer ging hij weer naar Jeruzalem en was daar een jaar lang altaar-dienaar in de kerk van het levenschenkend Graf. Hij werd opgemerkt door de heilige patriarch Germanos. Deze wijdde hem priester en Gerasimos diende bij hem gedurende 12 jaar.

Na een verblijf aan de Jordaan, waar hij de volkomen veertigdaagse vasten hield, zonder ook maar iets te eten of te drinken, begon hij weer een trektocht over Kreta naar Zakynthos, waar hij een kleine grot vond in een steile rotswand boven de zee. Daar leefde hij 5 jaar, uitsluitend van een weinig gekookte peulvruchten.
Maar weer trok hij verder en hij kwam tenslotte op het eiland Kefalonia. Bijna een jaar bleef hij in een grot bij Speleon, en vertrok toen naar Omala, waar midden in het bos een icoon was gevonden van de heilige Moeder Gods, door het nachtelijk licht dat ervan uitging en door de bomen scheen. Op uitnodiging van de priester van het dorp en diens beide zusters, die daar als monialen leefden, vestigde Gerasimos zich op de plaats van de vondst. Hij begon de plek te ontginnen, rooide de bomen, groef een bron uit en legde een boomgaard en wijngaard aan. Het is de enige bron die in heel de omtrek te vinden is en levert nog altijd overvloedig water, ook wanneer alle andere putten in die streek uitgedroogd zijn.
Gerasimos bouwde daar een kerkje en verschillende cellen, en er ontstond een zusterklooster waar hij dagelijks onderricht gaf. Vele zieken kwamen naar hem toe en vonden genezing door zijn gebed. Ongelukkigen vonden troost door zijn woorden. Wie door kwade hartstochten bevangen waren, kwamen tot bekering.
Langzamerhand was Gerasimos meer dan 70 jaar oud. Hij had 19 jaar in Omala geleefd. Nu riep hij nog eenmaal zijn geestelijke kinderen bijeen en vertelde hun dat het einde van zijn leven was gekomen. Hij vermaande hen nog eens om de goede strijd te volbrengen en zegende hen voor de laatste maal. Toen vertrok zijn ziel naar het hemelse vaderland. Vele wonderen geschiedden bij zijn graf.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-240/

 Heilige grijsaard Simeon en profetes Anna ontmoeten baby Jezus in de tempel en profeteren over Hem.

15 augustus

Ontslaping van de heilige Moeder Gods. In apocrieve evangeliën staan de gebeurtenissen rond de dood van de heilige Moeder Gods vermeld.
Na Christus’ Hemelvaart bleef de Moeder Gods, overeenkomstig de wens van haar Zoon aan het Kruis, onder de hoede van de heilige apostel Johannes. Drie dagen voor haar sterven verscheen haar de aartsengel Gabriël op de Olijfberg, om haar de sterfdag bekend te maken. Zij liet toen haar kamer en bed versieren, wierook en kaarsen branden, haar zelf vervaardigde kleren liet zij uitdelen aan de weduwen en maagden die bij haar leefden, en zij vroeg om begraven te worden in Gethsemane, tussen de graven van haar ouders en die van Jozef, haar verloofde.
Zij troostte allen die wenend bij haar waren aangekomen en beloofde dat zij hen niet als wezen zou achterlaten, maar bijstaan en voor hen bidden. Op deze dag werden de apostelen in de plaatsen waar zij het Evangelie predikten, plotseling opgeheven in de lucht, en naar Jeruzalem overgebracht.
Toen doorstraalde een wonderbaarlijk licht het gehele huis, en Jezus Christus trad binnen, omgeven door een schaar van engelen en heiligen, om haar reine ziel in ontvangst te nemen.
Vol eerbied kusten de apostelen het zuivere lichaam van de gestorven Moeder Gods, en droegen het op hun schouders naar de begraafplaats. Ordebewaarders van de Joden wilden hen lastig vallen, maar een lichtende wolk, die als een kroon over de baar opstraalde, plaatste zich als een hechte muur tussen de baar en de aanvallers, van wie de hardnekkigsten werden verblind toen zij er doorheen wilden dringen. En toen de joodse priester Antonios de baar ter aarde wilde werpen, waren plotseling zijn handen afgehouwen en bleven aan de baar hangen. Op het gebed echter van de apostelen werden allen genezen, en Antonios kwam later terug om zich te laten dopen.
Het lichaam van de heilige Moeder Gods werd in een grot geplaatst, die afgesloten werd met een grote steen. De apostel Thomas kwam pas na drie dagen, ontroostbaar over zijn afwezigheid. Toen openden de apostelen het graf, opdat hij tenminste haar lichaam zou kunnen vereren, doch dit bleek daar toen niet meer aanwezig te zijn. Alleen haar kleding lag er nog.
Diezelfde avond werden de gelovigen, die in gebed bijéén waren, getroost door een verschijning van de Moeder Gods in de lucht, omgeven door scharen engelen.
Oorspronkelijk werd de Ontslaping op sommige plaatsen gevierd op de 18e augustus, de dag dat het graf geopend werd, maar op wens van keizer Maurikios wordt sinds het jaar 582 het feest overal gevierd op 15 augustus.

[...]

Ook nog op deze dag de heilige martelaar Neapolysos (Napoleon), gedood te Alexandrië onder Diokletiaan.

Eveneens op deze dag de heilige Carthen (Maccarthen), een leerling van de heilige Patrick, bisschop van Clogher, gestorven in 506; Levki, stichter van Wolokolamsk, met Adrianos en Zosimas; Chariton; en Arnulphus, bisschop van Soissons.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-239/

De herders aanbidden de geboren Christus

14 augustus

De heilige Markellos bisschop van Apamea, was afkomstig van Cyprus, waar hij een hoog staatsambt had bekleed. Hij was een besluitvaardige persoonlijkheid, en toen hij een bewust christen werd, brak hij op een radicale manier met zijn vorig leven, verliet zelfs zijn land en werd monnik in Syrië. Later werd hij gekozen tot bisschop van Apamea. Naast zijn gewone bisschopswerk toonde hij bijzondere ijver bij de uitvoering van het programma dat keizer Theodosios de Grote had opgesteld voor de vernietiging van de heidense tempels. Hij trok daartoe met een afdeling soldaten, die slag moesten leveren tegen de woedende boeren, door zijn eparchie. Hijzelf hield zich daarbij op de achtergrond, omdat hij zich moeilijk bewoog door jicht. Maar in Aulone werd hij tijdens het gevecht door de boeren overvallen en levend verbrand, in 389.
De hoofddaders werden opgespoord en de zonen van de bisschop wilden bloedwraak uitoefenen. Maar de andere bisschoppen kwamen tussenbeide en verklaarden dat Markellos’ vrienden en verwanten eerder God moesten danken omdat hij de eer van het martelaarschap was waardig gekeurd.

De heilige Micha (Micheas), een van de zogenaamde 12 Kleine Profeten, profeteerde ten tijde van de koningen Joathan, Achaz en Hizkia, tussen 750 en 700 voor Christus, en hij was dus een tijdgenoot van de profeet Jesaja. Hij was afkomstig uit de stad Morasthi ongeveer 20 km ten zuiden van Jeruzalem, en uit de stam Juda. Hij is vooral een boeteprediker en geselt de ontrouw van speciaal de leidende standen, maar hij opent tegelijk op indringende wijze het messiaanse perspectief. Het meest bijzondere is dat hij Bethlehem aanwijst als de geboorteplaats van de Verlosser.
Zijn kritiek haalde hem de woede der regeerders op de hals. Achab wilde hem laten grijpen, maar Micha wist te ontkomen naar het ontoegankelijke bergland. Achabs zoon, Joram, kreeg hem toch in handen en liet hem ophangen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-238/

 Geboorte van Jezus Christus

13 augustus

De heilige Junianus, geboren in de streek van Poitou, neigde reeds vroeg naar het geestelijk leven. Hij had zich teruggetrokken als kluizenaar te Chaulnai en wijdde zich aan het mystiek gebed. De heilige Radegundis had hem eens ontmoet en tussen die twee ontwikkelde zich een blijvende vriendschap. Ze bleven in briefwisseling en stuurden elkander godsdienstige geschenken.
Intussen stelden verschillende heilsbegerigen zich onder zijn geestelijke leiding en brachten hem ertoe de priesterwijding te aanvaarden, om beter te kunnen dienen bij de heiliging van de gelovigen. Toen hun aantal toenam, bouwde Junianus een abdij met de regel van de heilige Benedictus. Hijzelf bleef echter het kluizenaarsleven volgen, al behield hij wel de leiding van het geheel. Soms begaf hij zich naar een afgelegen kluis om enige tijd in de eenzaamheid te verblijven.
Toen hij zijn einde voelde naderen stelde hij zijn meest vertrouwde leerling aan als zijn opvolger. De 13e augustus 587 stierf hij, op hetzelfde ogenblik als Radegundis, naar achteraf bleek.

De heilige Radegundis, koningin van Frankrijk, was een jonge prinses van Thuringen, die in handen was gevallen van de Franken, onder Theodebert, de kleinzoon van Clovis. Zij werd opgevoed in het paleis van de koning in Soissons, waar het haar taak was de kerk schoon te houden. De latere koning Clotharius, een wrede woesteling, wilde haar tot vrouw. Radegundis vluchtte met een schip de rivier af, maar zij werd gevangen genomen en tot het huwelijk gedwongen.
Dit huwelijk duurde zes jaar. Toen de koning haar broer vermoord had, vluchtte zij opnieuw, ditmaal met meer succes. Zij bereikte de heilige Medardus, de bisschop van Noyon, en vroeg hem haar te verlossen van deze walgelijke band en haar aan God te wijden. Medardus weigerde eerst, maar toen zij dreigde dat haar bloed over zijn hoofd zou komen, wijdde hij haar tot diakones.
Zij leidde een verstorven leven te Sais in Poitou, maar toen zij hoorde dat Clotharius onderweg was om haar met geweld terug te brengen, vluchtte zij naar de kerk van de heilige Hilarion in Poitiers. Daar schreef zij een brief naar haar echtgenoot met het verzoek haar vrij te laten. Deze had al lang weer een andere vrouw op het oog en zond haar nu zelfs geld om een klooster te bouwen: de abdij van het Heilige Kruis in Poitiers, waar zij haar tijd grotendeels besteedde aan het verplegen van zieken en het bedienen van de armen, terwijl zij zelf nauwelijks enig voedsel gebruikte.
Zij zond een gezantschap naar keizer Justinus II in Konstantinopel om een deeltje te vragen van het ware Kruis. Dit werd toegestaan. Bij de aankomst daarvan wilde zij een plechtige bijeenkomst van heel de stad organiseren voor de ontvangst. Dit werd tegengewerkt door de toenmalige bisschop, waarop Radegundis een vlammend beroep deed op koning Sigebert. Toen deze zijn medewerking verleende, smolt de oppositie weg. De poorten van de stad werden geopend en met de grootst mogelijke plechtigheid werd de kostbare reliek naar de kloosterkerk gebracht. Voor deze gelegenheid schreef Venantius Fortunatus, een vriend van Radegundis, zijn beroemde hymne “Vexilla Regis prodeunt…”
Radegundis stierf op deze dag in 587. Zij werd begraven door de heilige Gregorius, de bisschop van Tours, die ook haar leven beschreven heeft.

De heilige Wibertus was met Bonifatius uit Engeland naar Duitsland gekomen. Daar werd hij abt van Ordorf, en later van Fritzlar. Hij is gestorven in 741.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren: Cassianus, gedood te Todi in Umbrië onder Diokletiaan; en Centolla en Helena te Burgos in Spanje.

Eveneens op deze dag de heilige Seridos, abt van het klooster bij Gaza, 6e eeuw; Vitalina, maagd in Auvergne, 4e eeuw (ook gevierd op 21 februari ); en Wibertus, eerste bisschop van Haarlem.

 Keizerin Irene IV van Byzantium

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-237/

 Maagd Maria te gast bij haar nicht Elisabeth

12 augustus

De heilige Muredach was de eerste bisschop van Killala in Ierland. Hij was een tijdgenoot van de heilige Columba en is gestorven in 580.

De heilige Palamon, een der strengste woestijnvaders, was de leermeester van de heilige Pachomios. Hij werkte in Egypte, in het begin van de 4e eeuw.

De heilige Porcarius en zijn medemartelaren. Hij was abt van het beroemde klooster van Lerins. Het eiland werd overvallen door de Saracenen en alle monniken werden afgeslacht in het jaar 730.

De heilige Anicetus de generaal, en zijn neef Photius (Photinus) waren twee christenen te Nikomedië. Toen keizer Diokletiaan zijn maatregelen tegen de christenen liet omroepen, riep Anicetus dat hij zich niet liet intimideren door die bedreigingen en dat niets hem Christus zou doen verlaten.
Hij werd op slag gegrepen en veroordeeld om voor de leeuwen geworpen te worden. De betreffende leeuw deed hem echter niets en kwam rustig bij hem liggen. Enthousiast klom de jonge Photius over de omheining en kuste zijn oom. Daarop werden zij samen in de gevangenis geworpen, waar ze drie jaar vergeten werden. Toen Diokletiaan afstand deed, regelde hij de achterstallige zaken en hij liet beiden verbranden in de grote stookinrichting van de publieke baden, in het jaar 305.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren: Kapiton en Pamfilos, onthoofd; Crescentianus‚ Juliana, Largius, Nimmia en Quiriacus, die met de heilige Afra (5 augustus) hebben geleden in Augsburg; Julianos en Makarios in Syrië; en Gracilianus en de maagd Felicissima te Faleria in Toscana.

Eveneens op deze dag de heilige Sergios en Stefanos, monniken van Melos; Kastor, monnik; Taurinus, eerste bisschop van Evreux, 4e eeuw; Eusebius, bisschop van Milaan; Herculanus, bisschop van Brescia; en Cecilia, abdis van Remiremont, 7e eeuw.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-236/

 "Het teken van de profeet Jona" als voorafbeelding van Christus' rust in het graf en opstanding

Op vrijdag 13 april 2029 asteroïde Apophis zal de aarde raken, althans volgens de openbaring van Tom Horn.

11 augustus

De heilige Euplus (Euplius) was diaken in de stad Catania op Sicilië. Tijdens de vervolging van Diokletiaan werd hij gevangen genomen en voor de gouverneur gebracht. Terwijl hij moest wachten op de komst van de gouverneur, die nog in zijn werkkamer was, riep hij luid: “lk ben christen en ik zal met vreugde sterven voor de naam van Jezus Christus”; Hij werd voorgeleid met het Evangelieboek in de hand. De rechter vroeg waarom hij dat had meegebracht. Euplus antwoordde dat hij het droeg toen hij gearresteerd werd. Hem werd gevraagd er iets uit voor te lezen. Hij kwam bij de verzen: “Zalig zijn wie vervolgd worden om de gerechtigheid, want van hen is het koninkrijk der hemelen”. En het andere: “Wie achter Mij wil komen, verloochene zichzelf, neme zijn kruis op en volge Mij”.
De rechter vroeg wat dat te betekenen had. Euplus antwoordde: “Het is de Wet van mijn Heer, die mij is opgelegd”. “Door wie?” “Door Jezus Christus, de Zoon van de levende God”. Na deze openlijke belijdenis werd Euplus steeds heftiger gemarteld en telkens weer ondervraagd of hij bleef bij zijn eerdere verklaring. Met de ene hand die nog vrijgelaten was, tekende de martelaar een kruis op zijn voorhoofd en zei: “Ik verklaar opnieuw dat ik christen ben en de Heilige Schrift lees”. En als dan de marteling opnieuw begon, zei hij: “Ik dank U, Heer Jezus Christus, dat ik mag lijden omwille van U; ik smeek U: red mij!”, tot hij geen kracht meer had om te spreken. Maar zelfs toen bleven zijn lippen zich nog bewegen in stil gebed.
Tenslotte tekende de rechter het doodsvonnis. Het werd voorgelezen: “Euplus, een christen, veracht het edict van de keizers, lastert de goden en toont geen berouw. Hij wordt veroordeeld om te sterven door het zwaard”. Daarna werd hem het Evangelie als spot om de hals gehangen op weg naar de strafplaats, terwijl een omroeper voor hem uitging die uitriep: “Euplus, een christen, vijand van de goden en van de keizers!” Maar Euplus riep daar telkens tegenin: “Dank zij U, Christus, mijn God”. Verder bleef hij lezen in het Evangelie dat hij mocht dragen. Zo werd hij onthoofd in 804.

De heilige Susanna (Sosanna), de maagdelijke dochter van de Romeinse priester Gabinius, een bloedverwant van keizer Diokletiaan. Deze wilde haar uithuwen aan de toekomstige keizer Galerius, en keizerin Serena kreeg de opdracht Susanna over te halen. Susanna weigerde, tot vreugde van Serena, die in het geheim eveneens christen was. Diokletiaan dacht toen de zaak te forceren door zijn losbandige zoon Maximiaan het meisje te laten onteren. Dit werd gearrangeerd, maar toen Maximiaan in de kamer van de biddende Susanna binnendrong, zag hij boven haar een stralende verschijning die hem zulk een angst aanjoeg dat hij de vlucht nam. Nu werd zij aan de beul overgeleverd, want men kon niet straffeloos de keizer dwarsbomen. Daarom werd zij aan zware folteringen onderworpen en tenslotte onthoofd in haar ouderlijk huis, evenals haar vader en diens broer, de bisschop van Rome, Gaius, in het jaar 295.
Met hen werd ook ter dood gebracht de aanvoerder van de wacht Maximus. De andere familieleden van Susanna: Claudius met zijn vrouw Prepedigna en hun zonen Alexander en Cutias, die zich geheel ten dienste hadden gesteld van de christenen die in de gevangenis en in de mijnen verbleven, werden eerst naar Ostia verbannen, en toen ze zich ook daar ten dienste stelden van de gevangenen, werden zij opnieuw gearresteerd en levend verbrand. Hun gedachtenis wordt eveneens gevierd op 18 februari.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-235/

 Het plukken van de aren op de sabbath en de discussie tussen Jezus en farizeeën daarover

10 augustus

De heilige Laurentius‚ de diaken van paus Sixtus (zie 6 augustus). Toen deze op weg was naar het executieveld, tijdens de vervolging van Valeriaan, kon Laurentius, die zich onder de samengestroomde menigte bevond, zijn tranen niet bedwingen en hij riep hem toe: “Waarom laat ge mij achter, heilige Vader”? Gij behoort toch niet het offer op te dragen zonder uw diaken?” Sixtus wendde zich tot hem met de woorden: “Mijn zoon, over drie dagen zul je me volgen”. Men had vastgesteld dat Laurentius de schatbewaarder was van de kerk. Hij werd daarom gearresteerd met de opdracht het kerkbezit in te leveren. Laurentius vroeg een dag tijd om alles bijeen te brengen. Heel de nacht trok hij door de armste wijken van de stad om al wat in de kerk aanwezig was aan de behoeftigen uit te delen, en ‘s morgens verscheen hij voor het gerecht, gevolgd door een hele stoet van armen, kreupelen en blinden. “Ziedaar de schatten van de kerk”, zei hij.
Hij werd tot een gruwelijke dood veroordeeld: levend geroosterd te worden boven een klein vuur. Hij werd vastgebonden op het gloeiende rooster en leed zonder een enkele klacht te uiten. Integendeel, zijn gelaat straalde als dat van een engel, in innerlijke vreugde. Hij wist zelfs spottend tegen zijn beulen te zeggen:
“Keer me maar om, deze kant is gaar”.
Zo stierf hij op deze dag in het jaar 258. Hij werd begraven in de zandgroeve aan de Via Tiburtia, op het landgoed van de weduwe Cyriaca, naast de lichamen van de heilige Hippolytus en de priester Justinus. Zijn gedachtenis werd al spoedig gevierd in alle delen van de Kerk als van de beroemdste Romeinse martelaar.
Met hem wordt herdacht de gevangenbewaarder Hippolytus, die door de moed waarmee Laurentius de martelingen verduurd had, tot het inzicht van de waarheid was gekomen, en daarom eveneens ter dood was gebracht.

De heilige Philomena, een maagd-martelares. Haar graf werd gevonden in 1802, bij opgravingen in de catacombe van de heilige Priscilla. Na het verwijderen van de steen met het inschrift “Philumena pax Tecum fiat”, zag men de resten van een lichaam en een glas met ingedroogd bloed. Op de steen waren afgebeeld een anker, een pijl, een palmboom, een gesel, dan twee pijlen en een lelie. Dit wijst duidelijk op een maagd, die na gegeseld te zijn met pijlen doorboord werd. Er was geen datum aangegeven.

Ook nog op deze dag de heilige martelaressen: Asteria te Bergamo ter dood gebracht onder Diokletiaan; en Agathonika, Bassa en Paula, christen-maagden gedood in Carthago.

Eveneens op deze dag de heilige Hero de filosoof; Auctor, bisschop van Metz, 5e eeuw; en Arigus, bisschop van Lyon, 7e eeuw.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-234/

 Opgestane Jezus en Maria Magdalena

9 augustus

De heilige Gregorios, Alexios, Demetrios, Jakobos, Joannes, Julianos, Leontios, Markianos, Fotios (Fokas), Petros en de adellijke Maria en nog anderen die gedood zijn onder Leo de Isaurier in 730. Deze keizer van het oost-romeinse rijk was vastbesloten een einde te maken aan het vereren van de ikonen. Hij gaf ook de opdracht de afbeelding van Christus boven de hoofdpoort van Konstantinopel te vernietigen. Er werd een ladder opgesteld en een soldaat klom naar boven om de opdracht ten uitvoer te brengen. Dit bracht de christenen die het zagen in uiterste opwinding. Zij vlogen erop af en wierpen de ladder omver, met noodlottig gevolg voor de man die erop stond.
De hele groep werd gearresteerd, 10 man, die gehandeld hadden op aan- drijven van Maria, uit de keizerlijke familie, en Gregorios, het hoofd van de lijfwacht. De anderen werden dezelfde dag ter dood gebracht, maar Maria werd gevangen gehouden. De keizer beschuldigde haar van afgoderij, waarop zij zich verweerde dat niet de afbeelding, maar Hij Die erop was afgebeeld vereerd werd, zoals er ook eer bewezen werd aan het zegel met het portret van de keizer. Leo liet haar afwisselend afranselen en in de gevangenis uitmergelen, en toen zij standvastig bleef, werd zij onthoofd.

De heilige Romanus, een soldaat, had zich tot Christus bekeerd toen hij getuige was geweest van het heldhaftig martelaarschap van de heilige Laurentius ( zie 10 augustus ). Hij bezocht hem in de gevangenis en werd door hem onderricht en gedoopt. Hij kwam er openlijk voor uit, werd voor de rechtbank gebracht met stokken geslagen, en onthoofd op deze dag in het jaar 258.

De heilige Secundianus, Marcellianus en Verianus. Zij waren beroepssoldaten en hadden zicht tot Christus bekeerd toen zij getuige waren geweest van de moed van de martelaren in hun foltering. Na hun doop verklaarden zij openlijk christen te zijn. Onder Decius werden zij te Rome gevangen genomen, en na foltering doorgezonden naar de feesten in Toscane, waar zij met het zwaard werden omgebracht.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-233/

 Jezus geneest een blindgeborene

8 augustus

De heilige Sabbatios van Solovjetsk is geboren in de loop van de 14e eeuw. Tijdens het episcopaat van metropoliet Fotios van Moskou, rond 1410, was hij monnik in het klooster van de heilige Kyrillos aan het Witte Meer. Hij was een voorbeeldige monnik, bij allen geliefd en steeds meer gerespecteerd. Sabbatios verlangde er heel sterk naar om volkomen onbekend, alleen voor God te leven en zich in te spannen zonder dat dit door anderen als opvallend werd beschouwd.
Hij hoorde spreken over een afgelegen klooster in het Ladogameer, toegewijd aan de verheerlijking, waar de monniken uitsluitend leefden van het werk van hun eigen handen. Hij vroeg en kreeg zegen daarheen te vertrekken, en zo kwam hij in Walaäm, waar hij met blijdschap werd ontvangen.
Ook daar bleef hij vele jaren, en nam het zwaarste en moeilijkste werk op zich. Daarnaast was hij bij de eersten die in de kerk kwamen voor de vroege morgendiensten, hij onderhield de volle strengheid van de vasten en bleef ook ‘s nachts vaak bidden. Ook in Walaäm kreeg hij langzamerhand naam als een ware askeet, een levende heilige. Hem werd dan ook de zorg voor de jonge monniken toevertrouwd. De geschiedenis herhaalde zich dus en opnieuw begon Sabbatios te vragen een meer afgelegen plaats te mogen zoeken.
Hij had horen spreken over een onbewoond eiland in de Witte Zee, min of meer poolgebied, op twee dagreizen afstand van de kust. Hij begon daarom verzoeken in te dienen daarheen te mogen vertrekken. De hegoumen en de monniken smeekten hem toch bij hen te blijven en hij liet zich overhalen, doch niet voor lang. Het verlangen naar eenzaamheid liet hem geen rust en Sabbatios vertrok stil op een nacht om te ontsnappen aan de druk die er op hem werd uitgeoefend.
Hij trok naar het Noorden en kwam bij de Witte Zee. Bij de vissers die daar woonden informeerde hij naar Solovjetsk, en hij hoorde nadere berichten over het eiland: dat het twee dagen zeilen ver weg lag, over een gevaarlijke, stormachtige zee. Daarom was het onbewoond gebleven, hoewel het een flinke uitgestrektheid bezat, en voorzien was van zoetwaterbronnen, meren met vis, beboste bergen voor timmerhout, en dalen met struiken en eetbare bessen. De vissers kwamen er zelden, wanneer het eens een tijdje mooi weer was, en trokken zo vlug mogelijk weer weg, uit angst niet meer thuis te komen.
Dit alles klonk Sabbatios natuurlijk als muziek in de oren, en hij stak zijn enthousiasme om daar te gaan wonen niet onder stoelen of banken. De mensen probeerden hem wat te kalmeren: Wat moet u daar doen, wat moet u eten en waarmee u kleden? U bent immers al oud, u zult nooit de kracht hebben om dat vol te houden. Ga eens praten met de heilige kluizenaar die verderop woont, aan de monding van de Wygrivier.
Dat deed hij inderdaad en hij vond de heilige Herman, die daar woonde bij een klein kerkje. Daar leefden ze enige tijd samen, maar intussen wist Sabbatios zijn enthousiasme op de ander over te brengen, zodat zij samen een boot, kleding en gereedschappen organiseerden en zich aan de overtocht waagden.
In 1429 landden zij daar na een tocht van drie dagen. Zij plantten er een kruis en gingen op ontdekking uit. Zij vonden een rotsachtig plateau aan zee en besloten zich daar te vestigen. De dagen vervlogen met hard werk om in hun levensonderhoud te voorzien en een verblijf te bouwen om tegen de poolwinter geborgen te zijn. De avonden en nachten waren voor de lofzang en het persoonlijk gebed.
Na verschillende jaren daar geleefd te hebben, zag Herman zich genoodzaakt terug te keren naar het vasteland, waar hij zich nu vestigde aan de Onega-rivier. Sabbatios bleef dus volkomen alleen, met God en Diens engelen als getuigen van zijn zware inspanningen. Intussen had hij een hoge leeftijd bereikt en hij voelde dat de dood nabij kwam. Nu verlangde hij ernaar de heilige Mysteriën te ontvangen, daar hij sinds zijn dagen in Walaäm niet meer had gecommuniceerd. Hij stapte dus in een kleine boot die daar nog lag, en onder Gods bescherming kwam hij ongedeerd aan land bij de Wygrivier, waar hij zijn tocht begonnen was. Nu woonde daar een andere priester, Nathanaël. Deze ontving hem in zijn woning, hoorde zijn biecht en gaf hem de heilige Communie. De volgende morgen vond hij de Oudvader, zittend op een stoel, met zijn mantia en kloboek, en een wierookvat naast zich. ln volkomen stilte en alleen, zoals hij alleen geleefd had, was hij heengegaan naar de Heer, aan Wie hij zozeer al zijn krachten had gewijd. Het was het jaar 1435.
Op de ikonen zien we de heilige Sabbatios meestal afgebeeld samen met de heilige Zosimas ( 17 april ). Deze was van hetzelfde verlangen bezield en ook hij trok naar het Noorden. Hij vond de heilige Herman en stak met hem over naar Solovjetsk. Er kwamen anderen bij hen en met hen begon het eigenlijke kloosterleven op het eiland. Het feest van vandaag is dat van het overbrengen van de relieken van de heilige Sabbatios en Zosimas.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-232/

Jezus' parabel van de 10 mina's ('Aan wie heeft, wordt meer gegeven; van wie niet heeft, wordt afgenomen wat hij heeft')

Op 8-6-2022 om 18:09 zei Hetairos:

Hetgeen ik inhoudelijk weet van 'aflaat en vagevuur' is in feite niets;

Ten laatste over de aflaten, zoals ik het begrijp. 

Een aflaat (binnen de Rooms-Katholieke kerk en volgens haar leer) is de vergeving of de vermindering van het tijdelijke straf die een zondaar moet ondergaan ter voldoening van Gods gerechtigheid, nadat zijn schuld wordt geabsolveerd (ontbonden), en daarmee ook de eeuwige straf voor zonden, door middel van de Roomse bisschop (paus), op basis van de overtollige verdiensten van de Verlosser en de overtollige goede werken van de Moeder Gods Maria en de heiligen, buiten het sacrament van de biecht. Deze aflaten worden gegeven aan levende mensen, die daardoor ontheven worden van de verplichting om genoegdoeningen te bieden en boetes te vervullen voor bepaalde zonden, en aan de doden, voor wie de periode van pijniging in het vagevuur wordt verkort. Deze aflaten, in overeenstemming met Gods grote barmhartigheid en de goedgunstigheid van de paus kunnen worden gratis uitgegeven voor een vrome daad van de leek - een reis naar de heilige plaatsen (bijvoorbeeld naar Rome), voor heilzame sociale ondernemingen, voor wat dienst en donatie in het voordeel van paus. Aflaten zijn plenair, d.w.z. zich uitstrekkend tot iemands hele leven en tot al zijn zonden, en ook gedeeltelijk - tot meerdere dagen of jaren. Bovendien zijn er grote aflaten, die op een bepaald moment aan de hele katholieke wereld worden gegeven, of aan een heel land, of aan alle christenen die bij bepaalde speciale gelegenheden in Rome zijn: bijvoorbeeld, tijdens de plechtige viering van jubilea in de Roomse Kerk of tijdens de verkiezing van een nieuwe paus. Deze aflaten worden persoonlijk door de paus zelf of door de kardinaal gegeven, penitentiair ofwel via bisschoppen en andere leden van de kerkelijke hiërarchie. In de katholieke landen zijn er bijzondere, bevoorrechte kerken, kapellen, altaren, iconen en beelden waarvoor iedereen die dat wil, mag bidden en een aflaat voor meerdere dagen ontvangen. De genade van de aflaten kan worden verkregen van bepaalde soorten medailles, rozenkransen en kruisen die in Rome worden geheiligd.

De winstgevendheid van aflaten leidde tot hun steeds grotere groei en tot het zoeken naar nieuwe gelegenheid om ze toe te kennen. Niet zonder de invloed van financiële motieven was de theorie van aflaten zelf uitgewerkt - eerlijk gezegd lieten hun advocaten en verkopers zich door financiële belangen leiden. Al lang geleden riep dit alles een protest op tegen de aflaten zelf en tegen de paus die handelt in hen. Kritiek op aflaten was enkele van de eerste kenmerken van de hervormingsbeweging. Het spreekt voor zich dat deze middeleeuwse leer over aflaten volkomen onbekend is in de oude, ongedeelde Kerk en is voor ons onaanvaardbaar, omdat het in tegenspraak is met de hele geest van de orthodoxie christendom.

bron: https://stjohndc.org/en/orthodoxy-foundation/purgatory-and-indulgences 

Op 23-7-2022 om 10:37 zei sjako:

Alleen God en Jezus verdienen verering. God wordt de hoorder van het gebed genoemd. Psalm 65:2 O Hoorder van het gebed, ja, tot u zullen mensen van alle vlees komen.

We vereren heilige niet apart van God. In feite eindigen de meeste gebeden tot de heiligen met de verheerlijking van God zelf. Door heiligen te vereren, vereren we God zelf in Zijn heiligen.

7 augustus

De heilige Hor (Oor) begon zijn monniksleven in de Sketis en behoorde weldra tot de meest geroemde oudvaders. Ook de bekende abba Sisoë was een van zijn leerlingen. Van hem werd gezegd: “Nooit heeft hij een onwaar woord gesproken, nooit heeft hij met heftigheid gesproken, nooit heeft hij iemand verwijten gemaakt, en nooit heeft hij iets gezegd zonder noodzaak”. Over zichzelf zei hij dat hij zich als lager staand beschouwde dan alle mensen waarmee hij in aanraking kwam. Deze geesteshouding beval hij ook aan anderen aan als de zekerste weg tot onderlinge liefde en het vermijden van zelfverheffing, die ons van alle verdienste berooft.
Toen het in de woestijn van Sketis te druk begon te worden, is Sisoë naar de berg van de heilige Antonios gegaan, terwijl Hor naar de woestijn van Nitria trok. Daar werd abba Paulos zijn leerling en cellenmonnik.
Hij waarschuwde er bijzonder tegen, onszelf op ook maar één punt beter te beschouwen dan een andere monnik, omdat we er nooit zeker van kunnen zijn hoe we er morgen voorstaan. Ook dat we buitengewoon op onze hoede moeten zijn tegenover wie ons prijzen, omdat we dan niet langer al onze hoop stellen op de Heer. Het is veel beter wanneer de mensen ons weinig achten en niet veel vertrouwen hebben in ons oordeel.
Wanneer hij moeilijkheden had met een der broeders, dan zocht hij nooit de oorzaak daarvan in de schuld van de ander, maar altijd in zijn eigen falen en zonden. Daar was hij ook heel nuchter in. Wanneer we vinden dat de ander ongelijk heeft, kunnen we ervan verzekerd zijn dat die ander precies hetzelfde over ons denkt
Zijn eerste zorg ging er altijd naar uit of hij een medebroeder niet gekwetst had, en hij had een hevige afschuw van kwaadspreken. Hij gaf de raad dat, wanneer iemand zich daar toch aan bezondigde, deze dan onmiddellijk naar de betreffende persoon toe zou gaan, die te voet zou vallen en om vergeving zou vragen, met de belofte zich nooit meer te zullen laten meeslepen door de boze geest .
God zond hem allerlei lichamelijk lijden. Een zware ziekte teisterde hem meer dan 18 jaar. Hij is gestorven in het grootschima, rond 390.

De heilige Dometios leefde in Perzië ten tijde van Konstantijn de Grote. Hij kwam in aanraking met een christen en werd enthousiast voor het geloof. Hij liet zich dopen en trok de grens over naar het dichtbij gelegen Nisibis. Daar vond hij een klooster, waar hij monnik werd gewijd. Later trok hij nog verder weg naar het klooster van de heilige Sergios en Bacchos in Theodosiopolis, aan de Eufraat. Hij was een vurige monnik, een voorbeeld voor de anderen, en daarom wilde de hegoumen hem priester laten wijden. Dat kwam echter in het geheel niet overeen met Dometios’ idee over zijn monniksleven, en hij ontvluchtte daarom het klooster, samen met zijn twee leerlingen. Zij trokken over de Eufraat en vonden in de buurt van Kyron een grot waarin zij zich vestigden.
Toen later keizer Juliaan de Afvallige op zijn krijgstocht tegen de Perzen door die streek trok, werd hem bericht dat in een grot drie monniken waren gezien. Hij liet toen de uitgang door grote rotsblokken versperren, zodat die grot hun martelwerktuig en hun graf is geworden, in 363.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-231/

 Pinksteren, Nederdaling van de Heilige Geest

6 augustus

De Verheerlijking des Heren op de berg Thabor. Dit feest werd reeds in de 4e eeuw gevierd, zoals de feestpredikaties uit die tijd getuigen. Reeds eerder had de heilige Helena een kerk op de top van de Thabor gebouwd, waaruit blijkt welk een belang aan deze Theofanie – deze Godsverschijning, werd gehecht. Het gaat erom dat door de komst van Christus de wereld in een nieuwe toestand getreden is. Het Woord Gods, de Zoon van God, heeft Zich vereenzelvigd met de mens, met ons menselijk vlees, en daardoor met de geschapen stof. Doordat Hij deel heeft aan ons, hebben wij ook deel aan Hem. Reeds nu heeft de aardse schepping deel aan die goddelijke heerlijkheid, al blijft het meestal voor onze lichamelijke ogen verborgen. De apostelen mochten op de Thabor iets van die nieuwe werkelijkheid aanschouwen, zelfs met hun gewone waarnemingsvermogen. Velen van ons kennen ogenblikken in hun leven waarin zij innerlijk iets hebben meegemaakt dat boven de alledaagse werkelijkheid uitging. Wij allen begeren zulk een beleving te mogen hebben. Wanneer wij met volle toewijding de diensten van het Feest vieren, zullen wij ook iets van deze helderheid mogen ervaren.

De heilige Theoktistos, bisschop van Tsjernigov, was een monnik van het Holenklooster in Kiev. in 1103 was hij tot hegoumen van het klooster gekozen, doch 10 jaar later werd hij bisschop gewijd van Tsjernigov, Hij zette zich in voor de kerkbouw, in materiële zowel als in geestelijke zin, door met alle middelen te werken aan de geestelijke groei van de aan hem toevertrouwde gelovigen. Hij heeft dit werk echter niet lang mogen volbrengen, daar hij reeds vrij spoedig gestorven is.

De heilige Sixtus II, paus van Rome en martelaar, in 257 de opvolger van paus Stephanus, de vurige bestrijder van de ketterdoop. Sixtus nam een veel vredelievender houding aan in deze kwesties, wat blijkt uit de toon van de aan hem gerichte brieven. Helaas zijn de antwoorden van Sixtus niet bewaard gebleven.
In de zomer kwam er een edict van keizer Valerianus die bezig was tegen de Perzen op te trekken. Deze beval dat alle bisschoppen, priesters en diakens ter dood gebracht moesten worden, dat voorname leken gedegradeerd moesten worden en alleen gedood wanneer ze hardnekkig christen bleven, en dat vrouwen al hun bezittingen moesten verliezen en in ballingschap gezonden worden.
Sixtus werd gearresteerd met twee van zijn diakens, Felicissimus en Agapitus, met vier andere diakens, en de subdiakens Januarius, Magnus, Stephanus en Vincentius. Samen met hen heeft ook geleden de christen Quartus; de diaken Laurentius zou spoedig volgen. Zij werden naar de Mamertijnse gevangenis gebracht en op deze dag onthoofd in het jaar 258. Het lichaam van Sixtus werd overgebracht naar de dichtbij gelegen begraafplaats van Callistus, aan de Via Appia. Hij was een van de meest vereerde martelaren van het oude Rome.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-230/

 Jezus' parabel van de verloren zoon

5 augustus

Voorfeest van de verheerlijking. Het grote feest van de verheerlijking van onze Heer op de berg Thabor, wordt ingeleid met een Voorfeest om ons voor te bereiden en daardoor dit voor ons zo belangrijke feit nog intensiever te vieren en in ons bewustzijn door te laten dringen. In de dienst beleven we vooral hoe God, Die voor ons volkomen onzichtbaar en onkenbaar is, in de verheerlijkte Christus iets van Zijn Godheid voor ons zichtbaar maakt, als een voorbode van onze toekomstige vreugde.

De heilige Yon, een leerling van de heilige Dionysius van Parijs, werd door hem tot priester gewijd en bracht het geloof in Châtres, het tegenwoordige Arpajon. Nadat hij daar enkele jaren had gewerkt, werd hij gearresteerd en op bevel van de prefect onthoofd.

De heilige Oswald, geboren in 605, was een prins uit het heidense Noord- Engeland, maar had 17 jaar als balling geleefd onder de reeds gechristianiseerde Schotten. Met een kleine legergroep keerde hij toen terug naar zijn onderdrukt vaderland. Op de grens richtte hij een groot houten Kruis op en hij nodigde zijn legeraanvoerders uit neer te knielen om de zege af te smeken tegen een overmachtige vijand. In de nacht had hij een visioen van de heilige Columbanus, de krijgshaftige overste van Iona, die 36 jaar tevoren overleden was. Hij verscheen in stralende schoonheid, strekte zijn luisterrijke mantel uit over de schamele troepen der ballingen en beloofde zijn bescherming. Toen Oswald zijn droom vertelde, beloofden de anderen zich te laten dopen wanneer zij de overwinning zouden behalen.
Met hernieuwde moed stortten zij zich die morgen op de grote menigte der tegenstanders, die onaantastbaar schenen na een serie van 40 achtereenvolgende overwinningen, en brachten hun een beslissende nederlaag toe. Dit was het uitgangspunt van de kerstening van Northumbrië en alle noordelijke staten, die elkander steeds vijandig waren geweest, maar onder koning Oswald tot een hechte natie werden samengebundeld.
Oswald deed een beroep op Iona en dit zond zijn vurigste monniken, onder wie de heilige Aidan, met wie hij een bijzondere vriendschap sloot, om het nieuwe gebied te missioneren. Maar hij spande zelf ook al zijn krachten in om zichzelf te vormen tot het ideaal van een christen-vorst. Hij besteedde een belangrijk deel van zijn tijd aan het gebed, schonk rijkelijk van zijn goederen aan de armen en behoeftigen met wie hij een liefdevol contact onderhield. Zelf vertaalde hij de preken van de Ierse bisschop Aidan voor zijn edelen, zolang deze het Angelsaksisch niet machtig was. Het was juist deze innige vriendschap tussen deze heilige bisschop en de koning, die zulk een weldoende invloed uitoefende op alle gebieden van het leven.
Toen de vijanden opnieuw het land binnenvielen, kwam Oswald om in de slag, 38 jaar oud, in de bloei van zijn leven, in het jaar 642. Zijn lijk werd geschonden maar na een jaar door zijn broeder Oswy veroverd en naar de abdij van Lindisfarne gebracht, waar het door zijn heilige vriend Aidan werd opgewacht. De oprechte toewijding van deze koning, zijn edelmoedigheid en vurige vroomheid maakten dat hij reeds spoedig als heilige werd vereerd en aangeroepen. Zijn verering verbreidde zich tot in Midden-Europa, vooral in Zuid- Duitsland en Noord-Italië, onder andere door de Schotse monniken die hun missietochten tot deze gebieden uitstrekten. Vooral de plattelandsbevolking eert hem, als de patroon van de maaiers en veehoeders. Hij wordt ook herdacht op 9 augustus.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-229/

 Jezus' parabel van een man die te middernacht om brood vraagt van zijn vriend ('vraag en u zal gegeven worden')

 Jezus' parabel over de brede en smalle weg (die naar Gods Koninkrijk leidt)

4 augustus 

De heilige zeven jongelingen van Efese: Antoninos (Serapion), Dionysios, Exakoustodianos (Konstantinos), Jamblichos (Malchos), Joannes, Martinianos en Maximilianos. Als zonen van vooraanstaande burgers waren zij in de officiersopleiding van het leger. Tijdens de vervolging van Decius begrepen zij dat zij weldra opgeroepen zouden worden om hun trouw aan de afgoden te betuigen of terecht te staan. Zij wilden zich daarop voorbereiden door gemeenschappelijk gebed en trokken zich daarom enige dagen terug in een grot, die zij tijdens oefeningen in de omgeving hadden gevonden. Dit was echter ook aan anderen bekend en zo kwam de zaak de keizer ter ore. Deze liet nu de ingang van de grot door zware rotsblokken versperren, opdat de ingeslotenen van honger zouden omkomen.
Ongeveer 170 jaar later, hoorde keizer Theodosios de Jongere dit verhaal. Hij liet de grot opzoeken en openbreken om de relieken te bergen, maar men vond geen gebeenten doch 7 slapende jongemannen. Deze ontwaakten en vertelden wat hun overkomen was, als getuigen van de mogelijkheid van de opstanding. Enkele dagen later stierven zij in vrede, tussen 429 en 445.
Zij worden door de Kerk aangeroepen voor zwaar zieken die niet tot rust kunnen komen. Hun gedachtenis wordt ook wel gevierd op 27 juli.

De heilige Eudokia heeft in Perzië geleden onder koning Sapor, rond 363. Zij was een geleerde vrouw, gekomen uit het Oosten, en goed onderricht in de Heilige Schrift. Zij bekeerde velen tot het ware geloof en werd daarom gearresteerd, zwaar gegeseld en zonder verzorging gevangen gezet, om zo haar wilskracht te breken. Toen zij na enkele maanden nog altijd van geen toegeven wilde horen, werd zij aan steeds zwaardere martelingen onderworpen en tenslotte onthoofd.

De heilige Eleutherios was kamerdienaar van keizer Maximiaan en sinds lang reeds neigde hij naar het christendom maar hij had nog geen besluit durven nemen. Tenslotte wilde hij het toch niet langer uitstellen, maar hij poogde zo weinig mogelijk risico te lopen. Hij vroeg daarom ziekteverlof om wat te mogen uitrusten op zijn buitengoed.
Daar werd hij gedoopt en hij liet daar ook een onderaards kerkje inrichten, dat slechts toegang had vanuit de bodem van een oude put. Aan het hof teruggekeerd, werd hem door Maximiaan gevraagd waarom hij zo lang was weggebleven. Hij antwoordde hem dat het verblijf buiten de stad hem zo goed had gedaan. Intussen had een van zijn mededienaren de keizer ingelicht dat Eleutherios christen was geworden. Maximiaan liet zich uitnodigen op het buitengoed, en omdat hij op de hoogte was van de gewoonte der christenen, in de onderaardse begraafplaatsen van de catacomben kerken te bouwen en zich te verschuilen, liet hij de droge put onderzoeken.
Toen kwam alles aan het licht, en Eleutherios werd ter plaatse onthoofd, in het jaar 308. Toen Konstantijn zijn rivaal Licinius overwonnen had, en de vervolging ten einde was, werd hier een bovengrondse kerk gebouwd om Eleutherios als martelaar te eren.

De heilige Euphronius, bisschop van Autun. Hij leefde in de bloeitijd van de Kerk in Gallië, toen vele bisdommen door heiligen werden geleid, die onderling door sterke vriendschapsbanden waren verbonden. Het was ook de tijd van de strijd tegen het semi-pelagianisme, waarbij het ging om de juiste verhouding tussen de menselijke vrije wil en de goddelijke genade. Hij nam deel aan het daartoe gehouden concilie van Arles in het jaar 475. Enige tijd later is hij gestorven.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-228/

 Jezus' parabel over de talenten of mina's.

3 augustus

De heilige Nikodemos, die wij vieren samen met de Myrondraagsters, was op aarzelende wijze reeds vroeg een leerling van de Heer. De Evangelist Johannes besteedt een der eerste hoofdstukken van zijn Evangelie aan het onderhoud dat hij met Christus had (Joh. 3: 1-21). Hij kwam in de stilte van de nacht, omdat hij bevreesd was voor zijn positie als lid van de Joodse Raad. Op schuchtere wijze poogt hij Hem daar te verdedigen tegen de vooringenomen veroordeling van de hele groep, doch zonder succes (Joh. 7: 48-52). Maar hoe duidelijk blijkt dan zijn liefde voor de Heer wanneer hij Hem, samen met Josef van Arimathea van het kruis neemt waaraan Jezus als een misdadiger ter dood is gebracht, om Hem een waardige begrafenis te geven.
Daarop werd hij uit de synagoge gebannen en hij trok zich terug op het land, bij Gamaliël. Daar is hij ook gestorven. Gamaliël wordt heden met hem herdacht evenals Abibas, beiden leden van de joodse christengemeenschap bij Jeruzalem.

De heilige Asprenus (Aspren), een inwoner van Napels, was door de apostel Petros gedoopt toen deze op weg was van Antiochië naar Rome, en is daarna bisschop geworden. Hij is in vrede gestorven.

De heilige Kosmas was een van die onhuwbaren, waarover Christus spreekt, die door de dwang van mensen tot eunuch waren gemaakt. Hij werd monnik in het Faran-klooster in Palestina, waar hij als kluizenaar leefde in de 6e eeuw. Hij is gestorven toen hij op bezoek was in Antiochië.

De heilige Rasjden, van Perzische afkomst, was generaal van de christen-koning Wachtant van Grusië. Tijdens een veldtocht werd hij door de Perzen gevangen genomen, en omdat hij een christen was, werd hij gekruisigd in het jaar 454, te Kartalinia.

De heilige Antonios de Romein, de Wonderdoener van Novgorod. Hij was in 1065 in Rome geboren en later leefde hij ge- durende 20 jaar als kluizenaar in de woestijn. Daarna begon hij een zwervend leven, waarbij hij tenslotte in Novgorod terecht kwam. Hij was een geheimzinnige figuur en rond hem gebeurden vele wonderbare dingen. Er werd zelfs verteld dat hij bij zijn aankomst op een grote platte steen de brede Wolchovrivier was overgestoken. In 1117 stichtte hij daar het klooster van de Geboorte der heilige Moeder Gods, waar hij 30 jaar later in vrede gestorven is.

De heilige Salome de Myrondraagster, was de vrouw van de visser Zebedeos, en dus de moeder van de apostelen Jakobos en Joannes de Theoloog. Zij behoorde tot de vrouwen die Jezus dienden tijdens Zijn openbaar leven en die niet, zoals de apostelen, de moed verloren toen Zijn leven in schijnbare mislukking ten onder ging. Zij toonden openlijk hun medelijden, te midden van de scheldende menigte tijdens de kruisdraging, en waren bij de Heer toen Hij de Kruisdood stierf. Daarom mochten zij Hem als eersten ontmoeten, toen zij met myron naar het graf kwamen om het lichaam van de beminde Heer te balsemen, ‘in de vroege ochtend van de eerste dag der week’. Hun diepste droefheid veranderde in opperste vreugde, en Hij zond hen uit om de Opstanding te verkondigen aan de apostelen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-227/

 Jezus' parabel van de twee zonen

2 augustus

De heilige Theodota (Theodotia), een rijke weduwe in Nicea, werd ten huwelijk gevraagd door de prefect Leukatios. Toen zij weigerde met hem te trouwen, liet hij haar, met Evodios en haar twee andere zonen, gevangen nemen. Hij zond hen naar de bestuurder van Bithynië, met de beschuldiging dat zij christenen waren. Daar werden zij in een oven geworpen en levend verbrand in het jaar 304.

De heilige Fedlemid (Felimi) was bisschop van Kilmore in Ierland in de 6e eeuw. Zijn gedachtenis wordt daar nog altijd met grote feestelijkheid gevierd, evenals in Brefne en Triburna, waar Fedlemid een tijdlang zijn zetel had gevestigd. Hij is gestorven in de tweede helft van de 6e eeuw.

De heilige Etheldrita (Alfreda) was de dochter van de koning van Mercia. Een jonge prins uit een naburig koninkrijk kwam haar hand vragen, maar werd verraderlijk vermoord door haar moeder, terwijl haar vader het land binnenviel en veroverde. Etheldrita was buiten zichzelf over deze afgrijselijke misdaad. Zij ontvluchtte het huis en trok naar het eiland Croyland temidden van de troosteloze moerassen van Lincolnshire. Daar leefde zij van 794 tot 884 als rekluse in een kleine, tegen de kerk gebouwde kluis.

De heilige Friardus, rekluus in de buurt van Nantes. Daar was hij geboren als zoon van een landarbeider, tegen het jaar 511. Reeds als kind toonde hij een opvallend verlangen naar een godsdienstig leven en hij wist een ongerepte zuiverheid te bewaren in een ruw milieu. Reeds spoedig begon hij met vasten en nachtwaken, en hij bereikte het onophoudelijk gebed, hoezeer hij daardoor ook het mikpunt werd van allerlei plagerijen. Zijn standvastigheid en de wonderlijke dingen die rond hem gebeurden, wonnen op den duur de algemene achting voor deze eenvoudige boerenknecht.
Later besloot hij zich terug te trekken in de eenzaamheid. Het is tekenend dat de abt en de diaken Secondel van een naburig klooster hem daarbij wilden volgen. De abt keerde echter naar zijn klooster terug, misschien omdat de monniken teveel aandrang op hem uitoefenden. Maar Friardus en Secondel vestigden zich op het Loire-eiland Vindonite, waar elk een eigen kluis bewoonde, waar ze hun gebeden verrichtten.
Er kwamen ook anderen die zijn raad inwonnen en leerlingen werden. Een hechte vriendschap verbond hem met Felix, de heilige bisschop van Nantes, die hem ook bijstond in zijn laatste ziekte. Hij is gestorven tegen het einde van de 6e eeuw, en werd begraven in zijn kluis, waar later een kerk werd gebouwd. Hij is nog de patroonheilige van de parochie van Basnay, waar zich een deel van zijn relieken bevinden.

De heilige Rutilius was een christen in Afrika, die grote angst had om te sterven, schrijft Tertullianus. Tijdens de vervolging van Severus was hij daarom voortdurend op de vlucht, van de ene stad naar de andere, telkens in een andere schuilplaats. Soms lukte het hem, door omkoping van de magistraat van de offerplicht aan de afgoden verschoond te blijven. Maar toen hij op den duur toch gevangen genomen was, en hij voor de rechter werd gebracht, stond Christus hem bij en hij beleed moedig zijn geloof in Christus, zelfs toen hij martelingen moest ondergaan. Hij is ter dood gebracht in de 3e eeuw.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-226/

 Jezus' parabel van de onbarmhartige schuldenaar

Op 31-7-2022 om 12:22 zei Yours:

Dank voor het plaatsen van deze video, Modestus. 

Bij de dood verlaat alles wat onstoffelijk is het lichaam: de onsterfelijke ziel/geest oftewel het astrale lichaam, waarvan deze 3 registraties een weergave zijn.

Ik heb nog een paar andere voorbeelden gevonden op het Russische internet. Daar vind je ook het bovenstaande voorbeeld maar ook een paar andere. Dit keer zijn de silhouetten donker. Waarschijnlijk zijn dat geen zielen, maar demonen. Een aansporing dus voor ons om bescherming te zoeken bij Jezus. Hier is een voorbeeld

https://youtube.com/clip/Ugkxsf8eJvOppzRxLQiEE7kNiLvpEz2IRr_i