Tomega

De nuance zit soms in een detail. Daarom is inleving belangrijk. Dat is: dichterbij komen. Zó dicht dat je er als ware bij had kunnen zijn. Daarvoor is geen verstand nodig en zware redeneerkunst. Maar: dichterbij komen. Dat kan niemand anders voor je doen. Want als het gezien kan worden, kan het ook vertaald worden. En wat wordt vertaald, is in handen gegeven van een ander. Dan wordt het volgzaamheid, of geloof, of afhankelijkheid, of nog erger: dan wéét je het, zonder zelfs te beseffen, dat dat weten niet rust op kennis, maar op een aangedragen en aangenomen perspectief. We leven in een bed

Inderdaad, en om Zijn verlossend werk te kunnen doen moest Hij 100% mens zijn en wel een volmaakt mens. Inderdaad; en dat kan dus niet. Een 100% volmaakt mens is volmaakt uit twee mensen geboren. Dat is niet zo. Christus voldoet niet aan de eis om 100% volmaakt mens te zijn. Dus weet je al dat we ergens iets missen. Christus is mens omdat hij geboren is. Waarlijk warachtig uit Adam, die 100% mens is. En Hij is God omdat Hij door God Zelf verwekt is. Waarlijk waarachtig uit God, die 100% Geest is. Geen halfmens, geen halfGod maar waarlijk mens naar lichaam en waarlijk Go

Dan is het niet dat je ons erom hoeft te vragen; maar dan kun je ons erin onderwijzen! Liefde kan branden en het is ook heel sterk. Wees vurig van Geest, is ook de norm van brandende liefde, zegt de Schrift. Toch is het ook in die liefde dat er beproeving is. Met periodes van verwachting en toenadering en groeien, en ook met periodes van beproeving. Dat is in een huwelijk ook zo. En dat moet ook zo zijn, want in een liefdesrelatie blijft niemand zichzelf, maar zoekt hij of zij de ander. Dat vraagt energie en ontbering en afstandneming van wat je zelf verzonnen zou hebben, en ook om volh

Hoi, Ik denk dat een hart kan opspringen van vreugde, en verteerd worden van haat, en branden van jalouzie, en verschillende vormen van boosheid kunnen als een verterend vuur in je opkomen met een denkbeeldige kegel. Zoals een draak zeg maar. Willen we daar de heilige Geest in herkennen, en het met God identificeren, dan zul je toch een link verwachten met de bron waaruit dat vuur komt: eenwording met God in heiligheid en blijdschap/bezieling. Ik denk dat verschillende mensen een vergelijkbare dergelijke emotie kunnen hebben, en toch niet op dezelfde wijze één zijn met God. Om

Prima, maar het blijkt niet uit die specifieke teksten. Door het zo te beklemtonen dat Jezus God Zelf is, creëer je een nieuw pijnpunt, namelijk dat Jezus helemaal niet wezenlijk een mens is, maar een verschijning van God is als mens. En zo blijf je altijd maar kringetjes draaien, totdat iemand in genuanceerdheid de juiste balans en de juiste wegingen maakt. En dan wordt dat weer gebruikt door anderen om de extreme variant erdoor te drukken, want die ruimte wordt geboden als je het genuanceerd zegt. De belijdenis heeft de knoop doorgehakt door het beiden als een belijdenis luid

Ik wil niet je boodschap ondermijnen, maar precies die voorbeelden ondersteunen dat Jezus in de hoedanigheid van Gods Zoon, ook wordt erkend als Gods Zoon. Dat betekent dan dat Gods Zoon niet met een is-gelijk-teken staat naast God als God Zelf. Maar wel als Gods Zoon. Niet aan Gods linkerhand en niet aan Gods voeten; maar aan Gods Rechterhand.

Het 'wat' zou simpelweg het leven kunnen zijn, geen garantie dat het ook gebeurt. Over 'hoe' zijn 7 verschillende manieren van openbaringen bekend, deze zijn; Via een droom Goddelijke inspiratie in het hart zonder dat de engel zich toont Engel die de openbaring in de gedaante van een mens brengt Openbaring die in een soort klokgelui neerdaalt, waarbij het geklingel afnam als de boodschap werd begrepen Gabriël die zich in zijn werkelijk gedaante toont Aanspreken van boven de hemel, vanuit achter een hemelse gordijn

Het 'wat' zou simpelweg het leven kunnen zijn, geen garantie dat het ook gebeurt. Over 'hoe' zijn 7 verschillende manieren van openbaringen bekend, deze zijn; Via een droom Goddelijke inspiratie in het hart zonder dat de engel zich toont Engel die de openbaring in de gedaante van een mens brengt Openbaring die in een soort klokgelui neerdaalt, waarbij het geklingel afnam als de boodschap werd begrepen Gabriël die zich in zijn werkelijk gedaante toont Aanspreken van boven de hemel, vanuit achter een hemelse gordijn

Omdat je ons in verwarring brengt door telkens van hoedanigheid te wisselen, de ene keer doe je alsof je God bent en beetje later ontken je dat weer. Wat bepaalt hoe God verschijnt? Hoe zou het schepsel zichzelf ontgaan? Hoe zou een schepsel zijn Schepper ontgaan? Het goede dat we kunnen vatten, kunnen we niet vastpakken. Het slechte dat we verwerpen, kunnen we niet ontwijken. En het ergerlijkste: ook de bron van bewegen en bouwen kunnen wij niet vatten. Niet in het goede, en niet in het slechte. En zelfs niet in het daarboven uitstijgende transcendente. Toch merken wij hem in woord

In beide gevallen is het mijn disfunctioneren. Is dat niet afdoende bewijs en bevestiging dat het anders is?

Het gaat om het juiste diepere verstaan van Christus. Een man moet het draakje in zijn vrouw kunnen temmen en een vrouw moet de robot in haar man kunnen temmen. Dan groeien ze in liefde en bewustzijn van Christus, omdat ze beiden zo elkaars eigenschappen zelf ook ontvangen. Geen van beiden heeft gezag over de persoon van de ander. Lisette Thooft schreef hier een heel goed boek over getiteld De Alchemie van de Liefde. Geliefde in Christus, het lichaam van de man is van de vrouw en het lichaam van de vrouw is van de man, en zij beiden zijn elkaar de goedwillende verschuldigdheid ve

Wat is dit voor schijnvertoning? Speel je spelletjes? Ben je dan de voeling met de realiteit waarop ik je wees, volledig uit het oog verloren? Dat proces is van vuurwerk maken. Ooit gegeven in vele handen om het zorgvuldig te bewaren. Maar in alle soorten en maten verspreid en verbrokkeld. Natuurlijk niet maar zo, en zonder zeer geode diepgaande redene, maar die zijn onbekend, vanwege de zo lang versteken tijd die ondertussen is verstreken. Behalve bij de Keizer op het verboden plein waar in een heilige setting de oorspronkelijke procedure is bewaard gebleven door een traditie van trouw, he

Nee; waarom? De vraag betrof vertalingen. En dat er bronteksten bij een vertaling worden gebruikt, komt tot uitdrukking in een vertaling, maar zou niet per se onderwerp van aandacht, interesse of probleemstelling hoeven te zijn. Bovendien is er geen enkele brontaal waarvan ook maar één geloofsgroep vindt dat die de moeite waard is om te leren als tweede of derde taal. Dat verlengt het belang en de gevraagde zorgvuldigheid van omgang met de brontekst, tot en met de vertaling. Alles kan in gestelde vorm een eigen leven en oordeel krijgen. Geen enkele stelling houdt stand als zij op luc

Waarom zou ik plotseling anders beweren, dan jouw onterecht concluderende waarneming over wat zich voordoet; met welke bewering jij dan weer intrinsiek inconsistent gedrag gaat bewijzen, ten opzichte van een door jouzelf gecreëerd beeld? Stel nu eens dat ik erin slaag om jouw afdoende van antwoord te voorzien, dan bevestig ik precies het beeld dat jij in je hoofd hebt, en groeit je klacht en je ergernis. Krijg je dan zelf ook niet het idee en inzicht, dat jij daarmee alleen jezelf in de tang neemt? Daar heb je mijn inbreng echt niet voor nodig. Het is het door jouzelf gescha

Zie je nu. Kaasjeskruid geeft een koekje van de typische humordeeg: Je kunt nooit helemaal zeker weten of iets met een dubbele twist, goed valt of fout valt. En de grappenmakers moeten bereid zijn om de prijs daarvoor te betalen, of om zelf begrapt te worden.

Toch wel jammer, want inhoudelijk heb je gelijk met je negatieve associatie met clown-acts. Alleen dan net niet op het punt van die hilariteitsfactor van jou. Niettemin bewijst dit voorbeeld keurig hoe humor meestal iets van leedvermaak meebrengt, en dat inderdaad vaak vooral in groepsverband. Ik hoop dat het spelen en lachen met je forumnaam, niet persoonlijk voelt. Als dat wel zo is, dan hierbij mijn welgemeende excuses !

"Kaasjeskruid wordt zo genoemd omdat de vruchten wat op een Goudse kaas lijken." https://nl.wikipedia.org/wiki/Kaasjeskruid I see...

Het is net andersom, je doet je voor als God maar je kan vanuit die positie niet de enige zijn omwille van alle anderen die dat ook zijn. Lafhart, die je bent. Jij spreekt voor mij in jouw perspectief. Maar draagt dat dan doodleuk ook uit naar buiten en zelfs naar de bron die jou het gevoel heeft gegeven dat je het kunt vertegenwoordigen. Wie heeft jou tot woordvoerder en vertolker van mijn wezen gemaakt? Met welke macht en op wiens gezag treed je in de beoordeling van mijn zijn? Erken waarheid waar die is, liever dan te struikelen over de vorm waarin die komt. In jouw per

Door ze voor de gek te houden? Stelletje laffe rattenvangers zijn het met hun Afrikaanse dodenmaskers, geïmiteerde vriendelijkheid en een hart van plastic. Pak mijn hand en dwaal af naar het beloofde fantasialand. Ik ben toch zeker geen vreemdeling... Stelletje pipo's en met recht tragische figuren ? Is ook een zaak van een beetje perspectief, en inleving:

Volgens mij word ik nu door jou in het ongelijk gesteld, in welk geval het andere geval zijn eigen bewijs krijgt. Tenzij je gemist hebt dat hetgeen eens anders zal zijn, gaat over het niet gespleten zijn. In dat geval komen we niet verder dan de vaststelling dat het licht nog niet volkomen is. Mooi citaat. Inspirerend en voorbeeldig. Kan zo opgenomen worden in het Handboek Zieken-animeerders, deel A: Hoop in vreugde en bijdschap. Waarin dan nog duizend en één verschijningen als van engelen kunnen worden weergegeven, en een deel B: Hoop in pijn en eenzaamheid.

Er is maar één God, als die zich gespleten aan je voordoet kan je niet de enige zijn. Dat is waar. Dat ben ik ook niet. Ik heb een achterkant en een voorkant. Een lichte kant en een duistere kant. En God is één in Licht en Heerlijkheid. Helaas ken ik hem niet anders dan samen met mijn duistere kant. Maar eens zal het anders zijn. Omdat mijn duistere kant dwars door mijzelf heen is verlicht geworden door het Licht, dat van één kant komt, maar alsdan in alles overal is.

Ik heb cliniclowns gezien bij héél kleine kinderen. Het bizarre werkelijk ongeloflijk stomme, is dat die clowns absoluut geen enkele associatieve aansluiting hebben met die kinderen. Met fopneuzen en grimage zijn ze gemaskerd alsof die kinderen van nog geen twee al dertig jaren Bassie en Adriaan hebben gezien. Terwijl zo'n kind behoefte en versterking nodig heeft van een oprechte lach, een oprecht meevoelen en een oprecht aanstekelijk werken, op de ziel van dat kind. Gelukkig lost het (veronderstelde) probleem zich in de tijd vanzelf op; want een toekomende generatie groeit op (in deze ka

Ben jij dan in staat om nog te lachen wanneer er zoveel ellende is in de wereld? Zou ik wel vreemd vinden. Je miskent de aard en de intrinsieke kwaliteit van humor. Juist de ellende brengt mensen tot humor, die hen dan ook versterkt en de ellende relativeert. Filosofen zeggen dan: de wil is bevrijd, en heeft de weg gevonden van ellende tot erbovenuit. Je kunt het ook anders beanderen: Ben jij dan in staat om nog te huilen als er geen ellende is? En de grap is dan dat als er helemaal geen ellende is, alles vlak wordt en zonder glans. En de diepere laag is dat het dan mooier

Weet niet goed wat je hier nu zo humoristisch aan vind eigenlijk, het gaat over mensen die elke dag lijden. 1. Humor impliceert helemaal niet dat er geen lijden in is. Humor is wat anders dan vreugde of blijdschap. 2. Hoe leg jij de link tussen mensen die lijden en de theepot die wordt teruggevonden in het geloof van de tijd-ruimte? Zou het niet juist voor de mensen die lijden en aan wie hulp is ontzegd, grappig zijn dat al die zo dom geïnvesteerde miljarden, die zelfverzekerden helemaal niets anders zullen brengen, dan schaamte en belaching tot in de verste nageslachten?? D

Het verschijnsel is waargenomen door tal van filosofen, onder wie de Brit Bertrand Russell, die er het volgende over opmerkte: "In de wereld van vandaag lopen de domkoppen over van zelfverzekerdheid, terwijl de slimmeriken een en al twijfel zijn" Dat is inderdaad humor. Hoewel de thee nooit zo heet wordt gedronken als zij wordt geschonken, is de theepot van Russel volmaakt terug te vinden in de ellipsvormige kromming van het niets in de (tijd)ruimte, mits die lang genoeg als heilige waarheid wordt geleerd en generaties kinderen ermee zijn geïndoctrineerd. Dan zou afzien van dat gelo