TTC

We hebben net een onderzoek naar de werking van de GGZ, hoe bedoel je precies? Met een aantal ervaringswerkers in de GGZ kan je maar beter voorzichtig zijn, de verdrinkingsdood staat je namelijk snel nabij wanneer ze hun sluizen met referentiekaders openzetten. En waar het hart van vol is, kunnen weinigen bevatten op een relatieve nanoseconde, wat normaal is.

Kortom, de kosmos lijkt me net iets te groot om geen geloof te hechten in het idee van een fluweelzachte paradigmashift, een strikt persoonlijke mening op basis van alle beschikbare elementen, herstelonderzoek en logisch redeneren. Verder hoeft niemand mijn mening te delen, het zou me echter wel diep ontroeren als een aantal GGZ-experten meer belangstelling zouden kunnen tonen in dat wat een aantal ervaringswerkers in de GGZ aanbieden om te onderzoeken op waarachtigheid. Het is een welgemeende hulpvraag, integer en vreedzaam., in oprechtheid.

Nog een boek?

Kennen dat, straks ga je nog zeggen dat je ooit al een getal hebt zien voorbij wandelen.

Maakt niet uit, ons leven is toch voorbij.

Optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen, zo simpel kan het toch niet zijn? Misschien is dat m’n grootste probleem wel, als we alles herleiden tot z’n essentie dan wordt alles veel eenvoudiger en transparanter, met inbegrip van de verbazing en verwondering dat het veel eenvoudiger is dan we misschien willen denken. En dan ga je misschien weer twijfelen, om er vervolgens weer duizend boeken bij te halen om finaal terug tot hetzelfde te komen, tot stralende eenvoud die wegens te simpel onthaald wordt op manieren die je definitieve falliet verzekeren. Anderzijds geef ik ruiterlijk toe dat i

Een subcategorie binnen het OPS-lijderschap zijn de HSP'ers, ken je daar meer van misschien?

Het is nooit anders geweest, we hebben het hier wel gezien, leerzaam was het.

De volgende ronde, het hoeft voor ons niet meer, heb je ergens een plek waar wij mogen leven?

Heb het al gezegd, we zijn onmachtig jegens de groep die je vertegenwoordigt, heeft niets met schuld te maken maar een nuchter doordachte conclusie die we voor onszelf maken. Het is op basis daarvan dat we ons leven proberen in te richten op een manier dat we jullie zo weinig mogelijk tot last zijn, zelf hopend dat we er toch een beetje van kunnen genieten. Enige probleem is dat we niet kunnen wegdenken wat de gevolgen allemaal kunnen zijn, noch kunnen we deze wereld klonen om dan op de kopij van het origineel te gaan wonen. Tenminste, als we onze visie beperken en het pragmatisch aards houden

Ken je dat, dooddoeners die dooddoeners worden? Het gebeurt onbewust maar voor een aantal mensen komt het binnen als priemen in het hart, door zich bewust te zijn geworden van wat de dooddoeners op een veel dieper gelegen niveau betekenen. Het leven kan op deze manier op een weerzinwekkend en vooral mensonwaardig schouwspel gaan lijken, en moeizaam werken aan herstel dat beeld steeds scherper en pijnlijker maken. En als bij tragisch wonder begint simultaan ook het waarachtige te schitteren in je innerlijke beleving, het goede, het schone, het gewone, het vredige, het liefdevolle, het verbinden

Ik hoop dat Jezus z'n burnout snel voorbij mag zijn, het is alsof hij niet helder meer kan denken.

Licht is niet opgewassen tegen het duister, hoe kristalhelder ook.

Om innerlijke spanningen en overprikkelingen te luwen kunnen we naar afleidingen zoeken, dat klopt en hoeft ook niet ontkend te worden. Naargelang de aard van het individuele zelf is er echter nog een andere weg, namelijk de confrontatie door steeds diepgaander introspectie om zodoende tot resolutie van het innerlijke conflict te komen. Op deze manier komen we misschien tot inzichten die de innerlijke spanning niet luwen maar nu net op de spits drijven, met in het verlengde de spontane wil om deze inzichten ook te delen ten behoeve van het geheel. Voor de betrokkene gaat dit echter voorbij aa

Het staat je vrij om de oefening eens voor te leggen, voor ons speelt de kleur van de kat immers geen rol, wel het doel. En ja, enige tijd geleden, voor 2008, als ik me goed herinner.

Ja, zo zijn we OPS-lijder geworden, met optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen, meer niet. En zie nu, de anomalieën liggen op de tafel, kristalhelder maar niet gekend, zelfs ontkend. Schopenhauer meent echter dat het om een fase gaat, zij het met een incubatieperiode van ongeveer 3000 jaar, terug naar de toekomst dus. Hoopvol is het, geen zwans, de andere kant ook eens belichten en aandacht schenken, bedachtzaam, in liefde en vergeving.

Walgelijk is het, ik wil hier niet meer zijn.

Kunnen er niet meer tegen, de hardheid van deze samenleving.

Ja, onmachtig zijn we, ondanks alle bewijslast.

Je bent veel te machtig voor me, psychisch kwetsbare mensen kunnen hier niet tegenop.

De berusting daagt dat ik morgen misschien getuige wordt van een volgend wereldconflict en ik heb er niets aan kunnen verhelpen, zelfs niet door kennis te nemen van sociale alternatieven die me tot andere gedachten bracht. Deze alternatieven gaven me de hoop dat het dit keer anders zou worden, zelfs in versneld tempo omwille van de technische expertise van velen. Binnen dit doorgaans vaak conflictueus debat ben ik me in het bijzonder gaan interesseren in een aantal anomalieën, dit niet als een bewuste zoektocht maar dat wat zich spontaan heeft aangeboden naarmate ik steeds meer aandacht had vo

Oneindig gaat het door, het volgende regeerakkoord zal daar veel over zeggen.

Alles in een logische volgorde uiteraard, je kan desgevallend starten bij de drie guna's.

De Nationale Staatsschuld stijgt met 507 euro per seconde, eerst Vlaanderen afsplitsen en pas daarna gaan we eens kijken wat anderen hierover zeggen. Het is een kwestie van prioriteiten stellen, geen kwestie van verstand gebruiken. So, fuck off!

Laat ons ernstig blijven, herstel in de zin van het doorlopen van een groeiproces is een bikkelhard proces waarbinnen we onszelf tot het uiterste drijven, zoals psychiater Dabrowski dan ook zeer congruent weerspiegelt. Enkel de maatschappelijke (h)erkenning van dit proces zou ons met een ruk naar een fluweelzachte paradigmashift kunnen brengen, in de vorm van een ethische upgrade die ook veel maatschappelijke problemen als sneeuw voor de zon laat verdwijnen, quasi letterlijk. Om deze reden kunnen we de aspiraties van de nieuwe GGZ volledig en van harte onderschrijven, ondanks principieel eenvo