TTC

Mij zul je echt niet horen zeggen dat het niet altijd hetzelfde is geweest, het is net daarom dat het zo eenvoudig is om te weten te komen wat we vergeten zijn, dat verzin ik niet. Maar dan gaat het nog maar over dat ene deel van wat een paradigmashift betekent, voor het andere deel laat ik me graag verrassen, keertje wat anders.

Zoals Manuel Castells, toch geen klein bier, terecht stelt, het door het systeem in gang gebrachte en steevast onderhouden kluwen van per minuut miljarden financiële transacties laat op generlei vermoeden dat we er ooit een derde orde impuls aan kunnen toevoegen, ondanks deze wenselijkheid misschien wel noodzakelijk is om überhaupt in de richting van een volwaardige co-creatieve samenleving te kunnen evolueren. Maar sowieso, louter technisch gezien is het wel perfect mogelijk om heel het systeem te laten imploderen alsof het nooit bestaan heeft, met catastrofale gevolgen voor heel onze wereld.

Je hebt het over niets anders, Einstein een mysticus? Het wordt erger met de minuut, mensen die hun verstand proberen te gebruiken, verklaar ze snel tot mysticus en je kan ze klasseren bij dat waar we niet eens over willen nadenken.

We gaan straks dan toch een occult gezelschap moeten oprichten, omdat we in de normale wereld niet meer tot twee mogen tellen, te schokkend is het. Logischerwijs vragen we geen geld voor het mythische lidmaatschap van deze, voor het toch niet al te doordachte oordeel, bedreigende beweging. Het zou immers de sowieso al absurde reden van oprichting en bestaan als een tragische grap doen lijken, en het is nu al zo erg. Nu, achteraf bekeken zijn we er nergens mee geraakt omdat het de vorige keer hetzelfde was, al onze nobele pogingen om terug naar de toekomst te leren kijken, een fiasco, in woord

Werkelijk, ik heb geen flauw idee over wat het gaat, nog minder als ik jouw mind read aangezien dat in volledige tegenspraak is met de mijne. Het is nu zo, interferentie kan leiden tot de verhoging van het psychische lijden van anderen, gebeurt geheel onbewust en het gaat onverminderd verder, ondraaglijk is het.

Ja, waarom niet, laat ons dat snel eventjes doen omdat we hier nu toch zijn, de donkere nacht van de ziel induiken omdat de theorie zegt dat we er ook gelouterd uitkomen. Verheugend echter het nieuws, een workshop van een halve dag volstaat, vanaf dan ben je een vlinder die een gelukzalig leventje tegemoet kan gaan, altijd vrolijk en gelukkig, geen zorgen, zonder angst. Ja, wees maar zeker, jaloers ben ik, en kwaad op God omdat ik niet tot de uitverkorenen hoor, misnoegd en minderwaardig omdat mij dat niet lukt, enkel de pijn ervaar ik, zelfs niet eens wetend wat die loutering tot effect kan h

Het aanhoudende stigma weegt te zwaar, dat is alles. In deze wereld is namelijk niets mogelijk, zelfs wanneer het perfect mogelijk is.

Eenmaal het navigerende zelf het kennis- en/of bewustwordingsdomein van Zijn en Zijnden effectief betreedt dan mag dat de voorbode zijn van veel verwarring en onbegrip, het wordt dan misschien tollen en pijn lijden omdat je de richtlijnen van de GGZ ter harte hebt genomen, niet andersom. Tijdens dit proces kunnen er zich voor de eerste keer een aantal inzichten openbaren die voeding geven aan reeks bijkomende hulpvragen jegens de GGZ, wat alleen stigmatiserend wordt wanneer hulpverleners dit proces niet maatschappelijk (h)erkennen. Op deze manier komen we op het idee van ‘platland’, het soort

De laatste tijd voel ik me als het slachtoffer van mezelf, omdat ik zo dom was om dingen te willen weten of begrijpen. Geïnspireerd door de richtlijnen van de GGZ is het enkel maar erger geworden, net zoals door allerhande bijkomstigheden zoals mindfulness, meditatie, educatie en introspectie. Kortom, de inherente logica van een herstel- en/of groeiproces is door ervaring dan wel transparanter geworden, in bepaalde kengebieden zelfs zo kristalhelder dat het ook ondraaglijk is, met als kers op de taart het onbegrip daarover. Nee, geen verwijt, ik wist dit vroeger immers ook niet, en wellicht za

Enkel het idee van een fluweelzachte paradigmashift is al voldoende om het stigma op je af te roepen, nog erger wordt het wanneer je over de inhoud zou beginnen. Het is een stelling die onderzocht kan worden op waarachtigheid, uit ervaring zou ik het echter afraden maar het levert wel heel verrijkende inzichten. Kortom, vroeger was mijn leven zalig, vandaag is het proberen te overleven door de bewustwording van wat ik tijdens m’n herstelonderzoek leerde, finaal volstrekt nutteloos door het innerlijke weten dat niet zonder risico tot expressie kan gebracht worden.

Dat religie en wetenschap geen vijanden zijn is me al een tijdje geleden duidelijk geworden, dat is wat procesfilosofen of systeemwetenschappers ook niet zullen ontkennen en zich uitend in een nieuwe manier van maatschappelijk denken. Het haakt allemaal mooi in elkaar middels het Elaboration Likelihood Model dat finaal streeft naar een positieve attitudeverandering, en wat ik eerder niet wist is dat evangelie letterlijk betekent ‘goede boodschap’. Maar dat is niet het einde van het verhaal, het is het begin van een transformatieproces dat misschien wel iets woeliger zou kunnen verlopen dan de

Geen gezever, ooit dacht ik eraan, door de combinatie van het elaboration likelihood model en een financiële relativiteitstheorie, om alle mogelijke combinaties en interacties in kaart te brengen, een levenswerkje. Dit zou me een kristalheldere geven op wat chaos en orde nu precies wil zeggen, intuïtief wist ik immers dat ik hiermee op een goed spoor zat. Echter, door hierin te volharden kwamen er spontaan een aantal anomalieën aan het licht die me prompt ook nuchter doordachte verklaringen gaven voor diverse psychische ongemakken, waarna ik, uit morele overweging, GGZ-experten geïnterpelleerd

Elaboratie is een bijzonder proces in combinatie met die 'letterzetbak' die op deze of gene manier kan geconditioneerd worden, goedschiks, kwaadschiks. Op deze manier kan ik steeds accurater aangeven wat nu precies m’n probleem is, inclusief de symptomen die ik onder die omstandigheden als normaal menselijk acht. En dan komt de paradox, het is net omwille van dat weten dat ik er amper nog iets over durf zeggen, ondanks de verklaring perfect kloppend kan zijn. Maar dat de GGZ dit zelf al niet lang zou kunnen begrepen hebben, stemt tot diepgaander reflectie, en hartenpijn, letterlijk.

Aanhoudend stigma is toch veel zwaarder dan ik aanvankelijk dacht maar heb er een handig trucje op gevonden, ik doe voortaan alsof ik niet besta zodat niemand me nog kan negeren. Echt, je gelooft het niet, nog nooit was ik zo succesvol in m’n leven, tegelijk word ik me steeds bewuster van wat veel citaten ten diepste betekenen, wat menselijk gezien nu niet echt een pretje is om elke dag getuige van te zijn. Hoe lang dit vol te houden is? Ik weet het eerlijk gezegd niet, ondanks alle verklaringen die de GGZ hierover aflegt, beleven is nog wat anders. We kennen het inmiddels als een cliché, van

Het is als een looping maken, in de eerste fase economie en politiek ontzien om zodoende andere informatie tot onze geest toe te laten en innerlijk deskundig te elaboreren, eenmaal, soms schoksgewijs, doorheen dit proces terugkeren om anderen te inspireren tot diepgaander reflectie over wat voor iedereen vrij beschikbaar is, geen geheim. Op deze eenvoudige manier komen we tot de nuchtere, voor nieuwelingen misschien zelfs ontnuchterende, conclusie dat onze economie perfect kan draaien en toch is het voor economen en politici crisis, heel bizar fenomeen is het. Merk op, een looping kan je werel

Blinde vlekken?

Wat bedoel je precies met Johari? Het is altijd open dialoog, er is immers niemand anders dan God, dat is toch wat je eerder zei?

Ethiek wordt pas een gevaar wanneer je begint te twijfelen aan dat waarvan je zeker was, integere mensen begrijpen dan ook maar al te goed waarom ze de GGZ zoveel hulpvragen stellen. De eerlijkheid, vooral ter vermijding van nog meer misverstanden, gebiedt dan ook te zeggen dat het voor hulpverleners ook geen pretje is om hiermee geconfronteerd te worden, zeggen een aantal ervaringswerkers in de GGZ. Kortom, volkomen eens met het idee van open dialoog, toch iets moeilijker dan het lijkt wanneer allerhande referentiekaders op losse schroeven worden gezet, en dat is zacht uitgedrukt gezien de on

Einstein zei, als aanvankelijk een idee niet absurd is, dan is er geen hoop voor. Interessant is het correlaat met het absurdisme, een filosofische stroming waarin gesteld wordt dat het leven geen betekenis heeft, elk onderzoek hiernaar is gedoemd om te mislukken, zo menen ze. Dit is echter zonder de homo ludens gerekend die binnen het psychodramatische spel verschillende rollen kan opnemen, zoals de absurde helden van Camus. Nuchter doordacht bestaat echter ook maar dat vinden velen dan weer absurd, net zoals de GGZ niet lijkt te begrijpen wat OPS-lijderschap inhoudelijk betekent. En ja, waar

Als de veer gebroken is, dan is ze gebroken.

Over een ding ben ik absoluut zeker, dat ik onwetend ben maar weet eigenlijk niet zo goed over wat, anders had ik het immers geweten. Nader onderzoek heeft me spontaan tot de elementen van beperkte- en/of begrensde rationaliteit geleid, zo intens verrijkend dat ik me nu nog slechter voel en me nuchter doet besluiten dat de paradox van een herstelproces best niet onderschat kan worden. Enfin, het is dubbel, inclusief alle afweermechanismen en copingstijlen die eenvoud tot een nachtmerrie kunnen maken, een doordenkertje voor het innerlijke kind, speels.

Het is logischerwijs altijd mijn beleving, hoeft dan ook niet gedeeld te worden aangezien dat het alleenrecht is van de GGZ, mensen eerst in honderd stukken kappen en dan zeggen dat je maar wat aan je herstel moet werken. Maar hoe dan ook, omdenken biedt als grote voordeel dat ik ook kan terugdenken, wat een aantal schijnbaar niet altijd zo leuk vindt omdat je hiermee ook in herinnering kan brengen wat we vergeten zijn. Ander voordeel is dat herstel hierdoor ook veel eenvoudiger en vanzelfsprekend wordt, op voorwaarde dat je niet terug opnieuw in stukken gekapt wordt.

Aandacht voor onze taal kan ook soms handig zijn, zo betekent depressie eigenlijk ont-drukking. Dit principe kunnen we steeds verder oprekken waardoor loslaten gaandeweg een heel andere invulling krijgt, met als optie depersonalisatie in de vorm van zelfrealisatie, de omgekeerde wereld. Op de vraag wat mindfulness nu precies betekent, kunnen we terecht bij de ziekenkas.

Ik denk dat m’n zwaarste lijden spontaan is voortgevloeid uit het feit dat ik vroeger financieel manager was, dit maakt het dan wel veel eenvoudiger om te begrijpen maar des te moeilijker om het nuchter doordachte resultaat van een herstelonderzoek verkocht te krijgen.

Ik vernam dat er 1.250.000 mensen niet of ongeldig gestemd hebben, is dat dezelfde info die jij hebt?