TTC

Zeer benieuwd wat het nu nog gaat worden met dat coronavirus, of hoe, in tegenstelling tot wat we misschien hooghartig denken, kwetsbaar de mensheid is. En de simpele dingen waar we wel iets aan kunnen doen, lukt ook niet, ondanks al onze verzamelde kennis en beschikbare opties. Hoop van harte dat het ons in positieve zin doet denken, in liefde en vertrouwen op een goede afloop, tijdloos. Wat is de relevantie jegens wat we al eeuwen weten, maar telkens de grond ingeboord wordt?

Hoe absurd kan een leven zijn, dat je je bezig met kleine dingen waar niemand zich mee bezig houdt en waar tegelijk ook niemand over zwijgt, hoezo? En dan bedenk je je dat het invullen van een aanvraag tot subsidie veel langer duurt dan dat waar je je mee bezig houdt, die kleine dingen die het overbodig maken. Dolle pret, het moeilijkste stuk moet dan nog komen, hulpvragen stellen op zo’n manier dat niet tot de bevestiging leidt van wat je nu net tracht te zeggen. Zoekend naar mensen die dat zouden kunnen, het zijn bijzondere gaven waar ik volkomen in tekort schiet, mijn hartspijnlijke falen.

Misschien kan je ons helpen door die vraag aan je psychiater voor te leggen, wij durven dat niet meer.

We doen dit in combinatie met het Elaboration Likelihood Model, zo wordt het voor iedereen eenvoudiger om te begrijpen.

Aanvankelijk valt het misschien niet zo erg op, eenmaal duidelijk wordt er onderling over bericht. Het helpt aanzienlijk om anderen te vrijwaren om in de val te trappen, zelfs bruikbaar wanneer het eenmaal duidelijk is.

Het aangeboden denkexperiment handelt over beperkte rationaliteit en de neveneffecten daarvan, tegelijk ook de reden waarom we ons linea recta naar de GGZ begeven hebben. Het beestensysteem wordt niet door anderen gevoed, dan zou je alle anderen de schuld geven, dat mag niet.

Het aangeboden denkexperiment handelt over beperkte rationaliteit en de neveneffecten daarvan, tegelijk ook de reden waarom we ons linea recta naar de GGZ begeven hebben.

Alsof je een aap wil leren wat het is om aap te zijn, de oefening handelt over beperkte rationaliteit, wat niets met dom te maken heeft.

Ja, die eenvoudige oefening zal beslist wel gemakkelijk zijn om te begrijpen, ik zou ook niet twijfelen.

Hier zijn ze weer, stel eens een eenvoudige vraag en we mogen alweer bidden tot God. Het probleem is niet zozeer dat de GGZ geen voortreffelijk werk levert door klanten allerhande richtlijnen mee te geven, het probleem ontstaat pas wanneer we die richtlijnen nauwgezet opvolgen. Je zou dan kunnen opperen dat dit paradoxaal is, dat is het niet, het is logisch en sterk aan te bevelen.

Hoeveel een mens op z'n eentje kapot kan maken, het is amper geloofwaardig.

Als we een collage maken van de diepere denkers dan komen we tot een eenvoudig verhaal, dat maar zelden begrepen wordt. Het was weer een mooie test om je optreden hier te accentueren, alsof dat eerder al niet duidelijk zou geweest zijn uiteraard.

Zo eenvoudig is het. In deze wereld lopen mensen rond waarvan je de innerlijke pijn niet wil leren kennen, zelfs niet wanneer die pijn geïnduceerd wordt door de hoop die ze tot expressie trachten te brengen. Je hoeft ze echt niet te leren wat stigma betekent, door ervaring begrijpen ze dat volkomen, en plegen dan zelfmoord.

Ik deel in de mening van Voltaire, mensen zijn niet zomaar OPS-lijders. Maar dat hebben al velen gezegd die niet begrepen worden, nochtans logisch te begrijpen waarom. Je durft dus niet een enkele zin voorleggen aan je psychiater die een autoriteit is met een lange arm? Wellicht denk je ook dat we ervaringswerkers zijn geworden omdat we dat nog niet geprobeerd hebben? Maar probeer maar, zo leer je nog eens wat.

Leibniz ken ik zelf niet, ga hem ook niet lezen. Beetje als Rogers, als ik mezelf toelaat om anderen te begrijpen dan zou het kunnen dat ik ook mezelf begin te begrijpen, en vooral dat laatste boezemt me angst in. Bekijk het morgen wel eens, dank voor de tip. In 1672 bouwde Leibniz een rekenmachine die kon vermenigvuldigen, delen en worteltrekken.

Een reset lijkt dan nog de beste oplossing, even op adem komen en dan kan men terug opnieuw beginnen. De laatste 2000 jaar zijn we dat ongeveer 40 keer vergeten, maar het kan op elk moment omdat het tijdloos is. Er lijkt een automatisme in te zitten, in die perverse effecten, dat zoeken we nog uit.

Vandaag gaan we langer en harder werken om dingen te produceren die we eigenlijk niet nodig hebben maar wel moeten consumeren om onze job te kunnen behouden, over burnout zijn de meningen verdeeld. Overigens, je ontwijkt het voorstel weer, bang? Ervaringswerkers in de GGZ hadden een subliem idee om uit de regeringsimpasse te geraken, zich niet langer afvragen wie er nu met wie zou kunnen samenwerken maar in een open dialoog sessie een aantal stellingen van Einstein gezamenlijk doorgronden. Dit sublieme idee hebben ze echter snel terug in de schuif gelegd, ze weten namelijk ook

Zelfs in de Bijbel bestaan hierover duistere bladzijden, of in ieder geval toch niet zo goed begrepen door volgelingen die er expert in zijn. Nuttig bezig zijn binnen economische stelsels met als basis beperkte rationaliteit, de absurditeit hiervan uit zich door mindfulness aan te bieden bij de ziekenkas. Op deze manier kom je bij halve waarheden terecht, je kan immers niet zeggen dat ze niet aan het welzijn van mensen denken.

Ik geef het ruiterlijk toe, ik heb me daarin schromelijk vergist, ik dacht vroeger dat verkozen politici vier jaar lang de tijd kregen om na te denken over de samenleving en het welzijn van mensen.

Dat onze werkelijkheid gevormd wordt door een aantal platitudes, valt weinigen op. Maar toch, iedereen is expert in neveneffecten, niet in het diepere denkwerk dat wellicht te ontnuchterend is voor het mensenhart.

Onderhand voel ik me als het coronavirus binnen de muren van de GGZ, niemand die ernstig naar je hulpvragen wil kijken uit risico op besmetting. Het is een virus dat je van binnenuit volledig kapot vreet en aan de buitenkant niet gezien kan worden, iets om absoluut te blijven verdringen omdat eenvoud en logica nu niet bepaald vanzelfsprekend zijn in deze wereld, ondanks alles. En als mensen maar genoeg 'loslaten' blijven zeggen dan vormen er zich stilaan suïcidale gedachten, nog steeds in de verste verte niet wetend wat een aantal klanten nu precies wil zeggen. Nee, ik ben niet alleen, gelukki

Bij jouw volgende consult mag je hem iets eenvoudigs zeggen, je mag zelfs zeggen dat je het zelf ontdekt hebt omdat het ook geheim is. Je hebt maar een enkele zin nodig, jouw psychiater zal vanuit z'n autoriteit en expertise dan wel de eenvoudige gevolgtrekking kunnen maken dat begrotingstekorten en schuldenbergen niet bestaan, tenzij als het product van beperkte rationaliteit die in stand gehouden wordt door de anomalie in die enkele zin niet te herstellen. Je hoeft dus amper iets te doen om die lange arm aan het werk te zien, en jij bent de klant wie hij dankbaar zal zijn. Voor ons speelt he

Het is werkelijk zo en amper iemand die het doorheeft, met klassieke economen is het simpelweg onmogelijk een redelijk debat te voeren door een aantal platitudes die ze onbewust als onwrikbare waarheden hanteren. Erger wordt het wanneer de leek hier helemaal geen weet van heeft, vertrouwend op de expertise van economen die logischerwijs dan ook een onbegrijpelijke taal spreken. Nee, als GGZ-expert wil je hier ook liever niets mee te maken hebben, op voorwaarde dat je dan al zou weten wat je nu precies aan herstellen bent, wat vandaag uitermate dubieus is. En dan zeggen dat open dialoog noodzak

Het domme van herstel is dat je misschien eerst fijnmazig een aantal denksporen verlegt om dan terecht te komen in een wereld waar heel wat problemen niet meer bestaan, met sprekend gemak oplosbaar wanneer we onze manier van denken zouden veranderen. Het is gemakkelijker gezegd dan gedaan, alsof het leven nog slechts een denkexperiment betreft, met optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen kunnen we zelfs per ongeluk tot oplossingen komen, geen wonder maar logisch te verklaren. En wat hierop volgt, amper in woorden te beschrijven, zelfs je ten diepste afvragend waarom je überhaupt nog zou

Man man, zo lang blijkt z'n arm dan toch niet te zijn, er zijn immers nog steeds begrotingstekorten. Of gaat jouw autoriteit aan Van Grieken uitleggen wat een Jubeljaar wil zeggen misschien? Wat een miserie, een wereld zonder mensen, zonder enige empathisch vermogen, zelfs het element van beperkte rationaliteit wordt niet eens begrepen, de reacties daarop zijn er slechts de getuigenis van. Lange armen, straks de hand van Jupiter, hilarisch is niet het juiste woord, het is tragisch absurd en de trollen zijn aan zet om al het mogelijke onmogelijk te maken, alsof we blind en doofstom zouden zijn.