TTC

Je kan niet blijven roeren wanneer er al in geroerd is, je zou dan voorbij gaan aan de logische denkniveaus van Bateson, als het al gezien wordt tenminste.

Zal voor velen een beetje te verwarrend worden, waar het dan om gaat. Je bedoelt wellicht dat utopische gespletenheid leidt tot een wildgroei aan subjectieve waarheden waarin die samenhang niet meer gezien wordt, maar wel de grondslag voor religie vormt?

Zeg je dan niet dat God dit zichzelf aandoet?

Bestaat er dan ook ergens een pure overtuiging? Zou dat niet de optelsom zijn van alle subjectieve overtuigingen, besloten binnen een universele waarheid?

Fascinerend is echter wel dat een nieuw soort mens kan geboren worden door vergeten basiselementen in herinnering te brengen, en door abortus nu net die mens het leven ontnemen.

Veralgemenen is nooit goed, hoe zou je anders kunnen bestaan als je niet in het vlees gekomen bent?

Potentialiteit is een gekend fenomeen in de wetenschap, prachtig is het, niet anders. Gebeurt het vandaag anders dan vroeger?

Een goede manier om nergens bij te horen, is interesse tonen in non-lineaire attractors. Wat veel minder opvalt is dat je net hierdoor ook veel meer verbonden bent en diverse stoornissen in een heel ander daglicht kunnen geplaatst worden, maar je hoort er nu eenmaal niet meer bij, alsof we quasi letterlijk niets zijn geworden, betekenisloos. En het gaat over eenvoud en kleine dingen, die aan de aandacht ontglippen, als ongeziene hoop, tijdloos.

Het hoeft nooit over de inhoud te gaan, zo staat het in de bijbel ook.

Katalysatoren kunnen helpen, gaat bliksemsnel.

Dat is zo, vandaar de continue verwarring, op de vraag wie of wat er dan zichzelf in verwarring brengt, veel vaker geen idee. Je maakt vorderingen, dat is het goede nieuws, hoe traag ook.

Het is altijd al moeilijk geweest om van niets een context te maken, dat zou het een concept worden, bedacht door niets.

Gaat het eigenlijk over de hoeveelheid aan teksten of om het zelf doen?

Soms verwarrend, een aantal lijkt te veronderstellen dat een biflatoire wereldvisie iets anders is dan het vigerende inflatoire wereldbeeld, in werkelijkheid is het inflatoire denken onderdeel van het biflatoire denken, maar dan eenzijdig inflatoir geconditioneerd. De perceptie of interpretatie hierover kan dan ook variëren naargelang het individuele zelf, waar de ene spreekt over een bewustzijnsverruiming, spreekt de andere misschien over herstel waarbinnen verschillende neveneffecten kunnen opgemerkt worden. Finaal krijgen we dus een amalgaan dat zich als een ondoordringbaar kluwen aan het g

Met premissen kunnen we maar beter voorzichtig zijn, net zoals verschillende referentiekaders tot andere invalshoeken en meningen kan leiden, en bijhorende verwarring. Veronderstellend dat iedereen het dan begrepen zou hebben, wat niet is.

Het is een beetje als zeggen dat er in de bijbel teksten staan die iedereen vergeten is, naargelang perceptie de verwarring voedend, nooit verzoenend.

In dynamisch opzicht komt een ethische upgrade logischerwijs simultaan met de ‘verstoring’ van dat wat aan de upgrade onderhevig is, de manier waarop kan verschillen, bruusk, tumultueus en chaotisch of fluweelzacht, aan informatie en expertise geen gebrek, aandacht en onze reactie hierop een andere zaak.

Hebben die wet snel even omgezet in een abstractie, zo zie je het beter wellicht.

Interessant, kwantumverstrengeling, homo ludens. Ik kijk reikhalzend uit naar het nieuwe tijdperk, of het oude zo je wil.

Paradoxaal is dat profeten altijd vooruit zijn op hun tijd, ze zeggen immers al eeuwen hetzelfde, problemen bedacht.

Het gaat steeds sneller, we schieten op.

In de moderne systeemtheorie bepaalt chaos de toestand van een systeem waarin zijn stabiele cycli plaatsruimen voor complexe, schijnbaar ordeloze gedragingen. Een chaos-venster is een periode waarin iedere invloed of prikkel van buitenaf tot dusdanige proporties kan worden ‘opgeblazen’ dat bestaande tendensen erdoor worden veranderd en er nieuwe tendensen ontstaan. Het ‘chaospunt’ is de cruciale toestand waarop tendensen die tot de huidige toestand van het systeem hebben geleid ineenstorten en het systeem niet meer kan terugkeren tot zijn vroegere toestanden en gedragsmodi, maar onomkeerbaar w

Een potentialiteit is geen zekerheid, het is een optie die consensus vereist om ook effectief tot realisatie brengen, het punt is echter dat sommigen daarvan zo verbluffend eenvoudig zijn dat amper iemand er aandacht voor heeft, maar toch zijn ze kinderlijk speels te bedenken en diverse problemen verdwijnen als sneeuw voor de zon, alsof er magie in het spel zit, tegelijk berustend op normaal logisch boerenverstand, meer niet, ook niet minder. Tragisch pijnlijk wordt het pas wanneer je dit louter toevallig te weten komt, om zo tot de paradoxale verklaring te komen dat hoop ook je ondergang kan

Ons vermogen om de verschillende niveaus van de werkelijkheid waar te nemen, is afhankelijk van de bewustzijnstoestand waarin we ons bevinden. We kunnen leren om bewust onze aandacht te verschuiven naar de andere niveaus van de werkelijkheid. Omdat de verschillende niveaus geleidelijk in elkaar overgaan, beïnvloedt alles, dus ook alles wat wij als individuen doen, voortdurend al het andere, lees ik.

Exact, het enige verschil is dat je nu zelf alle schuldenbergen kan laten oplossen in het niets, verstand gebruiken, zoals Jezus ook zei. Prachtig, niet?