TTC

Mystici gebruiken meestal het metaforische concept van waarheid, daarbij benadrukkend dat hun beschrijvingen slechts analogieën zijn voor een ultieme realiteit die woorden of beelden overstijgt. Dit metaforisch concept van waarheid hanteert verschillende criteria om de waarheid van een uitspraak te beoordelen. Juiste metaforen geven een gevoel van herkenning. Het in de metafoor gebruikte symbool voegt op adequate wijze iets toe aan een tot dan toe mysterieuze, ondefinieerbare realiteit en onthult daardoor iets nieuws. Tegelijkertijd roept een juiste metafoor een gevoel van verwondering op.

'Bezin eer je begint' verwijst naar de dis-identificatie van het ego dat we voor waar aangenomen hebben, waarna misschien blijkt dat we het heel de tijd totaal mis hadden maar wel dwaas volhielden dat het anders was, ten koste van anderen.

Het verleden in de toekomst zien is altijd al een moeilijke kwestie geweest, zeker wanneer het vergeten werd.

We weten dat niets zeker is, wat ik onmogelijk kan definiëren, hoe graag ik ook zou willen.

Die schijnbare onoverbrugging kan door de acceptatie van het EN/EN perspectief beter begrepen worden, wat het sluitend maakt. Om verschillende redenen niet altijd even eenvoudig, ondanks net zo verhelderend. In jou dan toch ook, niet?

Eenvoud wordt niet altijd zo goed begrepen, en het gaat om kleine dingen, met je eens.

Is God binnen deze beschouwing dan immanent of transcendent, of is dat afhankelijk van de acceptatie zelf?

Soms staan er woorden waarover nagedacht kan worden, en net hierdoor een andere zienswijze toelaat. Hoe deze processen werken staat beschreven, niet altijd een pretje binnen het kader van geloofsovertuigingen die misschien onvolledig kunnen zijn.

Kunnen vandaag door de Geest geïnspireerde personen nog teksten toevoegen dan? Misschien wordt dan alles eenvoudiger om lezen, aangepast aan wat we nog meer weten, niet? Dat is wat je zegt, anderen menen dat het buiten het aandachtsveld gehouden wordt, twee verschillende dingen.

Het verhaal van het pleroma komt dan weer op, interessant dat we die uitbreiding hier wel kunnen maken, voorbij aan de louter conceptuele invulling of verankering.

Wat is een valse tekst eigenlijk?

Het veronderstelt dat zelfrealisatie enkel mogelijk is binnen het christendom, als het enkel via Jezus Christus kan. Ofwel ligt het aan de interpretatie waardoor dit schijnbaar vernauwend wordt voorgesteld, ofwel is er geen weten die berust op ervaringskennis die heel anders laat weten, de getuigenissen legio.

Beetje wat Einstein ook zei, elke intelligente gek kan alles groter en complexer maken, het vergt een glimp van genialiteit en heel wat moed om in de andere richting te denken.

Je suggereert weer zaken die niet gezegd worden, het is een verzoenend topic dat veel meer invalshoeken toelaat. Relativiteit speelt op veel vlakken, naargelang hoe we het leven organiseren kan het ook leiden tot scheeftrekkingen, in het andere geval zochten we ook niet naar zingeving binnen wat we misschien als onzin beschouwen. Iets nieuws is vaak subjectgebonden, maar kan al oeroud zijn, met je eens.

Pas de stellingen van Einstein toe op iets dat veel dichter bij huis ligt, snel zullen we zien hoe krachtig geloof is, wat niet per definitie het goede nieuws is. Maar net daarom, we kunnen ook in iets anders geloven, wat volledig tegengesteld kan zijn en tot verwarring kan leiden. Er is derhalve nog een andere factor die in het ene of het andere geloven kan. Jezus is hier niet meer, wat lastig wordt.

Niets kan op zichzelf bestaan, hoe zie je dat precies?

Er staat wat te gebeuren in de wereld, heel wat waarheden komen op de helling te staan, wetenschappelijk onderbouwd en logisch te begrijpen. Wetenschap beweegt zich weg van onwaarheden, waarheid claimen doen ze dan ook niet, normaal gezien toch niet.

Het leven is op die manier als een grote verzameling van mythes, aan de belever te ontdekken wie het beleeft.

Dat is wat je denkt, hij werd wel voor knettergek versleten, pas veel later zijn dergelijke inzichten gemeengoed geworden. Vandaag zien we hetzelfde gebeuren, met andere onderwerpen die niets aan het toeval overlaten. Doch, in verticale zin wat betreft zielsexpressie is er niets veranderd, anders zouden we ook niet steeds over hetzelfde kunnen praten, wat religie betreft.

Is naargelang de groeifasen waarin de ziel zich bevindt een variabel en maar al te vaak woelig proces, een unieke weg die een universele rode draad laat opmerken. Om goed en volledig te zijn zouden we dus telkens een heel boek moeten neerpennen, praktisch onmogelijk uiteraard. Dat zou leuk zijn, ervaringskennis leert heel andere dingen. En dat gaat over perceptie, diep culturele inprentingen en het geloof in problemen die niet werkelijk zijn wanneer we ze anders belichten, wat letterlijk genomen mag worden.

Als licht gekaapt wordt door duisternis, hebben we aan eenvoudig taalgebruik inderdaad niets, met je eens. Het metaforische moeras een valkuil, denkend dat het des levens is, zielsworstelingen zoals we allen voorgeschoteld krijgen.

Tomega heeft een volwassen antwoord op z'n vraag gekregen, het is goed geweest met je. Bij parels voor de zwijnen kunnen we denken aan het Jahori-venster, in het voor velen onbekende gebied vinden we informatie met een directe weerslag op het leven van alledag.

Mooi voorbeeld en direct van toepassing op deze wereld. Maar wat als je aan de andere kant van die berg ziet dat die berg niet werkelijk is, hoe kunnen ze je dan horen als die berg in de weg staat?

Dat is wanneer een bondige synthese gemaakt wordt, of wanneer we starten met een aantal verklarende beginselen. Verschillende technieken zijn hier mogelijk, abstrahering is daar een voorbeeld van, met vaak zeer ontnuchterende resultaten die niet altijd gezien worden door er allerhande overtolligheden bij te betrekken. De vele religieuze strekkingen die elkaars vijanden zijn, die elkaar wegdrummen en goden claimen, zonder naar de overeenkomsten te zien die hen verbindt.

Is vergelijkbaar met de zogeheten Reis van de Held, een proces met verschillende stappen voor wie de oproep tot het avontuur hoort, en er ook voor kiest. Mooi, die samenhang vanuit verschillende invalshoeken belicht.