TTC

Als een gewezen logistiek manager tegen een ggz-expert zegt dat het altijd handig is om eerst aandacht te geven aan bottlenecks om een proces vloeiend te laten verlopen, ben je een dwaas.

Niet alleen schrijnend maar ook tragisch absurd is een situatie waarin psychisch kwetsbare mensen aan ggz-experten hulpvragen stellen over vergeten basiskennis die ingebed wordt binnen inflatoire contexten en dan zelf nog moeten toelichten dat ze dat gedaan hebben door gebruik te maken van diverse ggz-adviezen, en dan gedaan wordt alsof er geen vraag gesteld is geweest. Iets later krijg je wel het advies om een keertje mindfulness te volgen, hoe achterlijk denken ggz-experten dan dat we zijn? Of moeten we dan ook nog eens uitleggen dat de hulpvragen er nu net komen door mindfulness te volgen?

Ken je dat, ggz-experten hebben het altijd over een fluweelzachte paradigmashift maar ze zijn de bouten vergeten los te schroeven waardoor alles begon te barsten op een manier dat ze niet hebben zien aankomen, niet eens wetend over welke schroeven het nu precies ging. En toch, het noemde allemaal liefde en verbondenheid, het menselijke lijden een toevallig bijverschijnsel, van harte.

Voor velen is het misschien maar goed dat ze niet de diepe pijn kunnen voelen die netjes geordende woorden trachten te weerspiegelen, maar dat het pijn doet, mag je zeker van zijn.

Hoe op neutraliserende impulsen gereageerd wordt wanneer ze binnen stereotiep inflatoire contexten gebracht worden, geeft werkelijk een verfrissende kijk op het door velen verafschuwde hokjesdenken. In het bijzonder valt echter op dat een en ander niet of slechts zelden gezien wordt vanuit het hokjesdenken zelf, wat zo gezien tragisch absurd lijkt omdat op die manier ook die verfrissende kijk buitenspel wordt geplaatst, als hoop die we in de riool dumpen.

Wanneer E-werkers op basis van ervaringskennis gewetensvol hulpvragen stellen waarin ze ggz-experten inductieve herkadering en mindfulness suggereren om tot een beter communicatief model te komen met betrekking tot lotgenoten die ze heel wat onnodig stigma willen besparen, zegt dat niet automatisch dat ze daar ook enige interesse in hebben, het is een optie.

Vergaderen over de perverse effecten die gegenereerd worden zonder zich bewust te zijn van de onderliggende problematiek die zich makkelijk laat opmerken als economische paradoxen, kunnen we bezwaarlijk bezigheidstherapie noemen. Wat wel kan is een overweldigend aantal therapievormen bedenken die psychisch kwetsbare mensen in staat moet stellen om bestand te zijn tegen dat waar ze uit preventieve bezorgdheid alsmaar hulpvragen over stellen, maar paradoxaal genoeg niet begrepen kan worden wegens te eenvoudig om waar te kunnen zijn, hiermee in alle onwetendheid het definitieve failliet van de kl

Het meest bevreemdende aan getallen is dat wanneer je vandaag twee getallen optelt de som exact hetzelfde is dan wanneer je dat vijfduizend jaar geleden zou gedaan hebben, en mysterieus wordt het pas wanneer je hierover om deze of gene reden een hulpvraag aan ggz-experten zou willen stellen, onbevattelijk.

Een bijzonder effectieve manier om diep doorwinterde ervaringskennis op te doen is door eerst een gegeven probleem op te lossen en er pas dan in alle integriteit hulpvragen over te stellen, wat eigenlijk gewoon maar wil zeggen dat je voorleest uit een goed boek omdat het probleem al heel lang geleden opgelost werd. En wat je dan ervaart gelooft niemand, maar het staat wel deskundig beschreven in dat boek, van harte.

Als ggz-experten de woorden derde orde veranderingen en paradigmashift in de mond nemen, wees dan vooral niet zo dom om daar ook enthousiast en hoopvol van te worden, schromelijk is de misvatting. Het ontploft voor wie er eerder al interesse in had als een boemerang in je gezicht en toch dacht je over hetzelfde te spreken, niet meer dan traumatisch, zorgwekkend en ontnuchterend. Maar dan zou je ook al moeten weten waar het dan precies over gaat, wat E-werkers paradoxaal genoeg in de handboeken van de ggz terugvinden, de hartenpijn nog dieper.

Voor een aantal E-werkers zijn een aantal citaten van Einstein als een voorzet voor open doel, voor ggz-experten niet eens de moeite om ze ook aandacht te schenken van waaruit de cynische stelling dat experten het altijd beter weten als een logisch gevolg gezien kan worden, niet zomaar uit de lucht gegrepen in een vlaag van frustratie of onmacht. Het betekent echter niet dat er dan wel enige openheid voor komt, veel eenvoudiger is psychisch kwetsbare mensen te denigreren, ontwijken en te marginaliseren, alsof ze geen gevoelens, een hart of verstand zouden kunnen hebben. En dat wordt bedacht me

Bij een aantal ggz-experten was de angst van hun gezicht af te lezen toen ze een aantal hulpvragen kregen met betrekking tot de Kondratieff-cyclus, en net hierdoor werden E-werkers op hun beurt nog angstiger omdat deze fundamentele kennis voor hen schijnbaar uit de lucht kwam gevallen. En het zijn experten die ons gingen uitleggen wat een paradigmashift betekent? Religie en economie hebben als gemene deler dat het altijd crisis is, en iedereen heeft gelijk.

Bedoel je dan een hypomane fase? Van religie begrijp ik niets en denk niet dat zoiets ooit gaat lukken, je zou dan een poging moeten wagen om te kunnen begrijpen waarom goden geen goden zijn. Althans, als dat wat op wikipedia staat enige waarachtigheid geniet toch. Zo het er staat, Maha Brahma is een godheid in het boeddhisme, die dacht dat hij de schepper van het universum was, terwijl dit in werkelijkheid niet zo was.

Bondige synthese, door aan het inflatoire nulsomspel de katalysator biflatie toe te voegen, was eigenlijk alles al gezegd.

Dat is wat we al jaren zeggen, gaat over hetzelfde. Waar een aantal E-werkers ooit eens dacht was om het vooral simpel te houden, door hun hulpvragen te faciliteren middels een vereenvoudigd denkexperiment dat gebaseerd is op het volgen van ggz-adviezen. Mensen geloven zoiets natuurlijk voor geen meter, simpelweg omdat het ongeloofwaardig is, doch de eenvoud zelve, van harte.

Hebben ze die truc aan jou nog niet verteld? Als je aan de bron begint met elementen buitenspel te zetten en je brengt ze nadien terug in herinnering, dat je dan iets kan zien dat je eerder niet zag? Die hoop is er dus al, maar misschien heb je er gewoon geen aandacht voor, of geen zin om een en ander ernstig te nemen. Technisch gezien iets met de prefrontale cortex te maken, heel bijzonder allemaal.

Het was pas toen ggz-experten hun nieuwste aspiraties presenteerden dat ze met hun integere hulpvragen over een aantal epistemologische obstakels in vigerende systemen op de proppen kwamen, maar prompt ook werden geconfronteerd met een haast onwaarschijnlijke kenniskloof waarvan schijnbaar verwacht werd dat psychisch kwetsbare mensen dat zouden kunnen oplossen. Alsof het de normaal was, ondanks alle vragen met betrekking tot de gesuggereerde beperkte rationaliteit die nu net door die obstakels eerder onbewust in stand gehouden worden, logischerwijs dan ook angst-, zorg- een weerzinwekkend. En

Door wie dan wel?

Je gelooft dus dat bijvoorbeeld schuldenbergen bestaan omdat ze een feit zijn? En wat is je gevoel daar dan bij?

Met fietsen is dat net zo, vallen en opstaan. Gelukkig is dat heel anders wanneer het om een denkexperiment gaat dat we in de vorm van een eilandmodel kunnen opzetten, en dan kijken hoeveel variaties je zelf kan bedenken om tot deze of gene uitkomst te komen, naar keuze. Hierna kan je overwegen om er in alle integriteit en vreedzaamheid hulpvragen over te gaan stellen, dan weet je meteen ook hoe laat het is, altijd handig. Piekervaringen worden door Maslow beschreven als bijzonder vreugdevolle en opwindende momenten in het leven waaraan gevoelens van intens geluk en welbevinden, verwond

Je zit op de schouders van God?

Dat is wat we eerder al gezegd hebben, dat wat tijdloos is komt meestal van de Vader. Maar het is goed Willempie, het is nog nooit zo kristalhelder geweest.

Als je dat leerstuk van die vergeten basiskennis vroeger zou geweten hebben, zou je dan vandaag anders reageren?

Prachtig, die berg in die metafoor is datgene dat heel de wereld in verduistering houdt, en het zit gewoon tussen onze twee oren. Hoe lang je het nog kan volhouden weten we natuurlijk niet, maar of je dat ook christendom kan noemen?

Je hebt inmiddels al flink over die metafoor nagedacht, valt onmiddellijk op.