TTC

De abstractie is inderdaad niet meer dan een kruisvergelijking die de wereld omvat, en dan inductieve herkadering.

Paradoxaal was de beleving van een aantal dat pas nadat ze die berg hadden opgelost, die berg hen nu net bleef achtervolgen, als een duistere wolk. Dit hoogst merkwaardige fenomeen hebben ze voorgelegd aan ggz-experten waarna hen gevraagd werd om een brug te bouwen over een kloof die niet bestond, verwarrend en onbegrijpelijk. Maar toch, veel sterkte, als normaliteit nog een optie mag zijn, probeer vooral niet hetzelfde, van harte.

Twijfel en tweestrijd is ontstaan omtrent dat paradoxale fenomeen angst voor vrijheid, het veronderstelt immers dat je eerst die keuze aangeboden en degelijk begrepen zou moeten worden.

Het is begrijpelijk dat mensen die nog nooit gehoord hebben van een Special Purpose Vehicle misschien denken dat het om een ruimteschip gaat, dat is een misvatting. Het is echter wel zo dat wanneer je in verband hiermee een aantal hulpvragen stelt, dat je van een andere planeet komt.

Het wordt steeds schrijnender, ondanks biflatoir denken volstrekt legitiem en wetenschappelijk te onderbouwen is, worden we als wegwerpvuil behandeld, alsof we allemaal zonder verstand, zonder gevoelens en zonder hart zouden zijn. En dwaas zijn zij die voor hun lotgenoten nog iets proberen te doen, ter preventie van erger.

Bijzondere aandacht hebben een aantal E-werkers gehad voor de verscheidenheid aan reacties op dezelfde stimulus die ze als hun kerngedachte hadden gelabeld, om vervolgens de samenhang tussen de verschillende memen, zoals deze in het werk van Beck & Cowan werden weerspiegeld, op het spoor te komen. Samenhang werd hier relatief gezien omdat naar hun beleving en observatie een aantal zeer specifieke obstakels een toxische, verwarrende of weerbarstige invloed hadden op het totale spectrum, dat net hierdoor in verschillende golven kon onderverdeeld worden en zich als een caleidoscoop aan het ge

Wellicht is het een levensles die sommige E-werkers nooit meer zullen vergeten, dat we niet zomaar onze kinderlijke creativiteit mogen gebruiken om getallen op deze of gene manier te rangschikken, optellen, aftrekken, delen of vermenigvuldigen, te simpel wellicht.

Aanvankelijk gaat het misschien stroef, verwarrend en onwennig, maar steeds vlotter wanneer we bereid zijn te oefenen. Zelfs soms lijkend dat er magie in het spel zit, hoopvol hunkerend naar meer van hetzelfde, fluweelzacht en wonderbaarlijk.

Bijzonder alweer, een aantal E-werkers is middels een aantal ggz-adviezen tot een scharnierpunt gekomen in die zin dat ze een aantal premissen en bijhorende hulpvragen vanuit een ander perspectief zijn gaan bekijken. Namelijk, als herstel voor lotgenoten niet mogelijk zou zijn, zouden ze ook geen hulpvragen uit preventieve bezorgdheid kunnen stellen, zij het gegeven de context waarin door de nieuwe ggz een paradigmashift wordt gepromoot.

Over de verhalen van die dieven in de nacht en/of bliksems bij heldere hemel heeft een aantal lotgenoten nog wat dieper over nagedacht, met door de vakliteratuur onderbouwde resultaten die ze als bijzonder percipiëren en thans voorleggen aan ggz-experten, hopend op deskundige ontvankelijkheid en de bereidheid tot overdenking, van harte.

Inmiddels is het voor een aantal E-werkers striemend pijnlijk duidelijk geworden wat met een aantal tegelwijsheden bedoeld wil worden, deze zijn er in overvloed. Maar wat voor deze groep eerder banaal en betekenisloos blijft, kan voor anderen nu net de reden zijn om er in alle integriteit hulpvragen over te stellen, over eenvoud en kleine dingen, over normaal menselijke dingen, van harte.

Waarom een aantal E-werkers zich een beetje zorgen maakt en alsmaar hulpvragen blijft stellen, kunnen ze gewoon afleiden vanuit citaten van psychiaters, uit het werk van ggz-experten dus. Ergo, en enkel voor wie hierin interesse toont, het idee van een fluweelzachte paradigmashift is strikt theoretisch perfect mogelijk, maar het citaat verwijst naar een universeel gegeven waardoor co-creatieve samenwerking noodzakelijk wordt, wat gezien de gegeven context misschien als onrealistisch gepercipieerd zal worden. Een aantal E-werkers stelt enkel in alle integriteit en bedachtzaamheid hulpvragen waa

Op de vraag hoeveel mensen er zich nu precies met de ggz bezighouden op wereldvlak, is het antwoord ons nog niet toegekomen, maar we hebben geduld.

Premisse, als vlinder worden betekent ons onthechten van allerhande cultureel of anders gevormde conditioneringen die ons als mensen in een kluwen van wij tegen zij constructies gevangen houdt, eindig je misschien heel eenzaam met weliswaar panoramisch zicht op een wereldbeeld dat niet alleen enkel maar strijd weerspiegelt, maar ook telkens opnieuw, quasi willens nillens, in betrokken raakt, wat pijnlijk is.

Eenvoud kan naar de beleving van een aantal ook als steeds pijnlijker ervaren gaan worden, wat vanuit de beleving van de klant enkel te maken heeft met de interesse van de therapeut voor wat inhoudelijk gezegd wordt, en het is quasi letterlijk haast kinderlijk.

Ex-communicatie zou binnen religies de normaalste zaak van de wereld zijn door de vele subtiliteiten die binnen het menselijke groeipotentieel onderscheiden kunnen worden, wat de vele strekkingen verklaart die zich vervolgen als een maar al te vaak verwarrend en conflictueus kluwen aan het geestesoog voordoen. Een kluwen van partiële waarheden en onwaarheden waarin volgelingen hun weg proberen te banen tot de geest zichzelf herontdekt als geest, en niets waar blijkt. Bij het idee van een wereldreligie zou er dus een grote verzoening komen, alvast zeer benieuwd hoe dat gaat verlopen, van harte.

Apart is de beleving dat net omwille van de verschillende memen, hiermee zeggend bestaansgolven die deze of gene wereldvisie en aspiraties herbergen, je eigenlijk nooit iets kan zeggen waar iedereen het over eens is, en open dialoog dan ook als een marteling voor kwetsbare zielen. En het wordt pas echt gekkenwerk wanneer je hier een neutraliserende katalysator aan toevoegt die eigenlijk niemand kan ontkennen, maar veel vaker ook niet gekend is waardoor de impact op het geheel dan ook niet naar intrinsieke waarde kan ingeschat worden. Zo, stel eens een hulpvraagje uit morele overweging en preve

De nogal arbitraire metafoor van de dictator achter het loket en de wonderpil is voor een aantal E-werkers gaandeweg steeds transparanter geworden, en je hebt geen raketwetenschap of zware studies nodig om een en ander beter te kunnen begrijpen, beetje kinderlijke creativiteit en een paar tegelwijsheden volstaan, wat eenvoud vermag.

Zoals Erving Goffman naar onze beleving terecht stelt, stigma is het proces waarbij de reactie van anderen de normale identiteit van het zelf stelselmatig en vaak ook zeer subtiel vernietigt, dit kan zelfs zonder enig inhoudelijk begrip van wat het inherent vreedzame zelf in zuiverheid van intenties tracht te vertellen, dat is ervaringskennis.

In de fonteinmetafoor vinden we terug hoe in verticale zin bewustzijnsgroei in trappen verloopt, met per overstegen niveau een spin-off aan informatie die in het voorgaande stadium ontbreekt en daarbinnen van toepassing is, indien daartoe de nodige aandacht en ontvankelijkheid voor gevonden kan worden. Op dezelfde manier komen we echter ook te weten hoe hogere impulsen als neutraliserende katalysatoren kunnen gezien worden maar ook de psychische draagkracht van de kennisdrager ver kunnen overstijgen, als door het betrokken zelf in het hart gedragen hoop die we misschien geheel onbewust op een

In dat tijdloze moment werd het kristalhelder, de verwarring die zou ontstaan door elementen buitenspel te plaatsen en de normaal haar aanschijn gaf, maar ook de herinnering in tegengestelde richting herstel tot een onmogelijke opdracht voor het zelf zou maken, ondanks het om eenvoud en kleine dingen zou gaan, in liefde en verbondenheid.

Als in een voortschrijdend proces van herziening op herziening hulpvragen vooral gegenereerd worden door het zich onthechten van foutieve aannames die op basis van logische argumentatie als ‘onwaar’ gezien kunnen worden, wordt tegelijk ook duidelijk hoe herstel- en/of groeiprocessen bemoeilijkt worden door geen aandacht te hebben voor deze fundamenten die in dit geval van strikt ‘inflatoire’ aard zijn, en niet eens zo moeilijk om te begrijpen wanneer we z’n tegenpool in herinnering brengen, van harte.

Na een poging om een aantal gordiaanse knopen te ontwarren middels diverse ggz-adviezen, wat naargelang focus zelfs op een principieel verbluffend eenvoudige manier tot hoopvolle resultaten leidt, mag je in alle angst, zorg en weerzin getuige worden van een menselijke tragedie waarvan je niet mag denken dat hulpvragen gepast zijn, dat is een brug te ver, van harte.

Relativerend binnen een kosmos met miljarden sterrenstelsels kunnen we moeilijk zeggen dat het een onmogelijke opdracht is om een aantal hulpvragen over vermeende epistemologische obstakels, bijzonderheden die de vooruitgang van het maatschappelijke denken verhinderen, met een deskundige bril nader te willen beschouwen op intrinsieke waarachtigheid, maar helaas. In hoop, liefde en verbondenheid, van harte.

Het leek om nuchter doordachte redenen moeilijk te bevatten zonder dat ene element ook te willen accepteren en hier als kleine kinderen mee te oefenen, van waaruit ze heel wat konden afleiden waar zelfs ggz-experten naar hun beleving niet eens aan dachten, en om welke reden dan ook schijnbaar niet eens van wilden weten. Het tragisch pijnlijke gevolg was dat ze in alle integriteit en bedachtzaamheid oeverloos hulpvragen konden blijven stellen, als vanzelfsprekend logisch omwille van de hoop die zich als een tijdloze figurant in hun harten had genesteld, zij het betekenisloos, onbeholpen en onma