TTC

Corona heeft nog een andere betekenis, het is in de meteorologie een atmosferisch optisch verschijnsel in de vorm van een of meerdere gekleurde kransen van licht rondom de zon of maan. Het centrale gedeelte van de corona, ook aureool genoemd, bevindt zich als een diffuse gloed direct rondom de lichtbron, en is bleekblauw van tint met een verkleuring naar roodbruin aan de rand. Vaak is de aureool het enige zichtbare gedeelte van de corona, in tegenstelling tot de halo die een ring op geruime afstand van de lichtbron vormt en scherper is afgegrensd. Moest je dus morgen iemand met corona tegenkom

Wanneer we het harmoniserende potentieel van een aantal op zich onpersoonlijke katalysatoren met aandacht beschouwen, weten E-werkers wellicht ook wel waarom ze in alle bedachtzaamheid en integriteit hulpvragen stellen aan ggz-experten, van harte.

Omdat het kind een naam moest krijgen begonnen ze, het kosmische drama indachtig, te dwepen met termen zoals de lotto van het Universum, maar eigenlijk was het maar een simpele hulpvraag aan experten die schijnbaar nog nooit gehoord hadden dat wanneer we links kunnen denken, ook rechts kunnen denken, of andersom, of boven, beneden, in functie van het redelijke evenwicht contextueel gebonden, nooit hetzelfde, en tegelijk weer wel, van harte.

Premisse, wanneer het voor het zelf aanvankelijk misschien smalle pad van de gulden middenweg een steeds bredere weg lijkt te worden, ontstaat innerlijk misschien de perceptie dat het helemaal geen weg is, maar simpelweg het laten heropleven van wat verloren is gegaan.

Het menselijke lichaam zou naar schatting ongeveer 30.000 miljard cellen bevatten, lezen we. Maar omdat ik niet alles zomaar geloof, ga ik ze ter voorkoming van hier weer een pak nonsens te verkopen, toch even natellen. Ondertussen wek ik wel graag de suggestie om voor elke menselijke cel, hier en nu aanwezig op aarde, een eurootje bij te drukken, gewoon om te verdelen. Tot strakskes, ben er wellicht even zoet mee, mindfulness.

Als onwetendheid debet is aan het menselijke lijden, weten we wellicht nog niet dat een katalysator zoals biflatie ons naar z’n aard innerlijk tijdloos vergezelt, toch is het altijd hetzelfde.

Als we zeggen dat het tussen onze twee oren zit dan laat de technische fiche eenvoudig opmerken dat deflatie (=delen) niet spontaan in het conforme denken opkomt, nog minder wordt hierover doorgedacht omwille van de vele obstakels die de vooruitgang van het denken verhinderen, het zit in kleine dingen. De katalysator biflatie die ons naar z’n aard tijdloos vergezelt wordt hierdoor quasi letterlijk buiten het collectieve aandachtsveld gehouden, tenzij enkelingen die het trachten in herinnering te brengen en alsof ze niet eens bestaan gemarginaliseerd worden, verworpen als dwazen. En over wat ga

Raadseltjes zijn leuk, zoals zeggen dat er een berg geld op tafel ligt die we niet kunnen zien, echter wel geestelijk al te visualiseren middels mindfulness. De gevolgtrekking is van die orde dat het amper geloofwaardig is, zo het maar al te vaak ook onthaald wordt waardoor die berg nooit gezien zal worden, het idee blind verworpen met alle gevolgen van dien.

Apart is de beleving dat wanneer je een abstractie voorstelt er absoluut geen probleem is met de redenering of het bewijs dat aangeleverd wordt, en het klopt langs geen kanten meer wanneer je zegt waar de symbolen voor staan, heel bijzonder, zelfs wonderbaarlijk. Ergo, wat klopt klopt niet, de aarde terug plat, hou moed, sterkte!

Psychiater De Wachter verwacht veel mentale problemen en vraagt zich af wat er aan de hand is met de wereld, wetenschappers zoals Vladimir Vernadsky hebben het over een biosfeer-noösfeer-transitie waarin gewag gemaakt wordt van een keerpunt, een kwalitatieve verschuiving dat resulteert in psychozoïsch tijdperk, of een chaosvenster zoals eigen aan het idee van een paradigmashift. Een aantal E-werkers stelt hulpvragen ter preventie van erger, als bezigheidstherapie weliswaar, niets om je zorgen over te maken, van harte.

Ja, het is dan ook kinderlijk eenvoudig, zoals de homo ludens die opgaat in het spel van goed en kwaad. Herinner nog het verloren paradijs van Keynes, hoe is het mogelijk dat we dat niet hebben opgemerkt? De relatie of de balans tussen zin en onzin zoals Jung het zei, het is allemaal geen geheim, verre van.

Omdat de uitkomst of het gewenste resultaat al gekend was, om de wiskundige precisie te verzekeren zodat er geen twijfel meer over zou kunnen bestaan. Dit zou afhankelijk worden van wie het beschouwt, zodat het kaf van het koren gescheiden wordt. Eenheid is per definitie tijdloos, alomtegenwoordig. Het neutrale geld zou er altijd zijn, in het bijzonder als het ware verstopt in het reeds beschikbare geld, vandaar het mysterie.

De relatie tussen tijd en niet-tijd zou naar hun beleving een evolutionair voordeel kunnen opleveren door effectief gebruik te maken van vergeten basiskennis, wat ze finaal hebben omgezet in een denkexperiment op zo’n wijze dat ze steeds meer inzicht konden vergaren in hoe verschillende reacties telkens opnieuw alles naar de achtergrond verdreef. Kortom, op deze manier kwamen ze tot de eerder paradoxale verklaring dat er helemaal geen probleem was, maar toch in stand werd gehouden door het gemis aan aandacht voor dat wat voor iedereen tijdloos schittert aan de horizon, maar nooit tijd voor gev

Vindingrijk, F is niet meer dan de extrapolatie van A-A/F=C/F, hadden we dat nog niet gezegd misschien? Als we een tunnel zouden bouwen voor boten en dalen dichten met bergen, hebben we ook geen ladders en bruggen meer nodig, het zit tussen onze twee oren, zeggen ze. In een tijdloos moment lossen we niet reële problemen op, bedacht binnen tijd en ruimte. Maar dan kan je verder, katalysatoren kan je ook gewoon in de schuif laten liggen, doen we al eeuwen zo.

Veel hoopvolle metaforen en maar al te vaak op de lachspieren werkende aforismen worden pas een probleem wanneer op de achterkant ook de technische bijsluiter wordt meegegeven, in kleine lettertjes moed toespelend om het vooral niet te moeilijk te maken, van harte.

Apart is de bedenking dat verkeerde aannames niet verdwijnen omdat we hierover middels introspectief onderzoek onze mening of visie hebben herzien of verfijnd, wat enkel misschien maar een hachelijke bezigheid wordt wanneer je dat nog ernstig overweegt ook, waarna je met valse hoop in je hart blijft ronddwalen, onderdrukt.

Als kleine kinderen vragen waarom grote mensen niet gewoon geld bijdrukken dan hebben we duizend bronnen om uit te leggen waarom zoiets niet zomaar kan, en als we andersom gaan denken is het resultaat exact hetzelfde omwille van de relativiteit, maar schijnbaar vergeten. E-werkers verzamelen aforismen tot aan de hemel, in liefde en verbondenheid, over de kracht van eenvoud en kleine dingen, maar te simpel, van harte.

Zo gezien klopt het dan wel, verander niets met als optie dat alles kan veranderen, naargelang menselijke keuze. A = B C = D F = C/A+1 A/F = E/F C/F = D/F A – A/F = X C/F = X = D/F Het voordeel is dat we niet kunnen zeggen dat het moeilijk is, maar als het a priori al niet gezien wordt, of geweten is, is er geen nuchter doordacht oordeel over mogelijk. Kortom, het is logica, haast kinderlijk, niet meer, niet minder.

Wie is het dat welzijn ervaart, of vrede koestert?

Eenvoudiger is te zeggen dat niets bestaat, de rest zoeken we nog uit.

Premisse, als door niet-weten onbewust epistemologische obstakels het zwaartepunt van een samenleving naar beneden zuigt, dan worden herstel- en/of groeiprocessen een zaak van schimmige zielsworstelingen en vaak ook vijandelijkheden die gezien de ‘normaliteit’ tot proporties kunnen opgeblazen worden die we niet wensen, en bijgevolg onze hartverwarmende ambities van een fluweelzachte paradigmashift tot een nachtmerrie maakt, een domper van jewelste. Ten individuele titel is het echter een relatief koud kunstje om deze obstakels helder te maken en er in alle integriteit hulpvragen van preventiev

Mysterieus is het, neutraal geld is van niemand. De S van schaarstedenken? Aparte techniek is wanneer je denkt dat iets waar is, ook proberen aan te tonen waarom het niet waar is zonder dat de ene waarheid ten koste gaat van de andere, zodat het mysterieus wordt maar ook vanzelfsprekend. Het is maar hoe je ernaar kijkt, van waaruit spontaan het idee vloeit dat absurde ideeën ons hoop kunnen bieden, mits er al aandacht en de bereidheid tot overdenking voor bestaat, van harte.

Ik wacht eigenlijk nog steeds op jou, op hoe je nu dat neutrale geld zou willen aanwenden binnen het tijdloze denkexperiment dat we gestart waren. De symbolen spelen nog weinig belang, het is toch altijd hetzelfde. A = B C = D F = C/A+1 A/F = E/F C/F = D/F A – A/F = X C/F = X = D/F Het bewijs is tijdloos en steeds toepasbaar op een gegeven moment A. Keer het proces een keertje om, dan wordt de vraag hoe intermenselijke gordiaanse knopen nu precies ontstaan, heeft niets met sektes te maken. Die komt er door naar het verleden te kijken, z

Visualisaties kunnen helpen, zoals de vraag hoe de wereld er zou kunnen uitzien wanneer alle niet geratificeerde sociale alternatieven wel opgenomen hadden geweest in het maatschappelijke besluitvormingsproces? Het is niet dat het ontbreekt aan hoopvolle ideeën, mensen genoeg die een en ander hebben uitgewerkt, jammer genoeg enkel onderbelicht misschien. En je kent het, ongekend is onbemind, het is altijd hetzelfde.

Een aantal E-werkers is tot de vanuit hun beleving ontnuchterende ontdekking gekomen dat op alles de wet van entropie van toepassing is, behalve op begrotingstekorten en schuldenbergen, het is een onoplosbaar raadsel dat schijnbaar niet voldoet aan wetenschappelijke zekerheden, alleszins apart hun integere hulpvragen voedend.