TTC

Wat ggz-experten al gemaakt hebben van een onpersoonlijke en neutraliserende katalysator die net daarom ook tot ieders beschikking staat, is in woorden nog amper uit te drukken. En de vreedzame pineuten zijn diegenen die nu net door het toepassen van ggz-adviezen het belang hiervan beseffen en er in alle integriteit hulpvragen over blijven stellen, over eenvoud en kleine dingen. Er is geen leer, er is een tijdloos gegeven dat tot ieders beschikking staat, achteraf komen allerhande leringen waarin paradoxaal genoeg nu net dat tijdloze ontbreekt. Ergo, wanneer we dat tijdloze terug in rek

Door het nuchter doordacht en evenwichtig gebruik van biflatie werd steeds transparanter hoeveel opties we vooral niet kennen, wat beslist niet wil zeggen dat hierover dan ook een consensus zou kunnen bereikt worden, het debat op z’n zachtst gezegd woelig en verwarrend, doch niet zonder hoop. En het gaat tot vervelens toe altijd over hetzelfde, we kunnen immers niet zeggen dat tijdloos morgen anders is, een kwestie van kennis, bewustwording en menselijke keuzes dus, van harte.

We schieten al een heel eind op, en die tijdloze verkeersvergelijking blijft gewoon staan, bizar.

Alles is al gezegd, nogmaals.

Alwaar het aanvankelijk een beetje moeizaam verliep ging het middels ervaringsgericht oefenen en aangepaste ggz-adviezen steeds vlotter, zelfs in die zin dat grote sprongen gemaakt konden worden, verblijdend en verkwikkend. En zo ging het al doende van een uurtje naar een kwartiertje, en van een seconde naar een oogwenk, om dan terug helemaal vooraan te beginnen om bruggen te bouwen, kinderlijk speels en hoopvol. Om dan telkens opnieuw nietsontziend van de brug geschoten te worden, tragisch absurd en onbegrepen door het gemis aan dat kwartiertje aandacht waarin die kloof naar hun beleving met

Wat begon met een leeg blad eindigde na heel wat omzwervingen met hetzelfde, maar de bergen waren plots verdwenen. Wat begon met een leeg blad ontaarde al snel in een aantal gordiaanse knopen die niet lieten vermoeden dat er ooit een uitweg zou kunnen gevonden worden, het werd klimmen en dalen, wroeten en worstelen, botsen en volharden, tot het daagde, de berg op, de berg af, de berg weg, het kruis gemist, de kloof te groot, het water bezoedeld, de paarden op hol en het kind overboord, nooit gezien, nooit gehoord, weerzinwekkend het wereldbeeld, ondanks alle hoop, van harte.

Bijzonder was de observatie dat het in technischer of moderner termen transparant maken van een aantal metaforen onze harten dan wel met hoop kon vervullen, maar niet dat er dan ook meer aandacht en ontvankelijkheid voor gevonden kon worden.

Fascinerend is een systeem waarbij we de kersen in de schuif leggen en de taarten vernietigen, en dan pleiten voor een fluweelzachte paradigmashift waarin we derde orde veranderingen voorop stellen, hoopvol hunkerend naar wat we vergeten zijn, van harte.

Wie slordig is met de waarheid in kleine zaken, kan niet worden vertrouwd met belangrijke zaken, dixit Einstein.

Elaboratie of bewerking is een begrip in de psychologie dat verwijst naar een diepe verwerking van informatie. Dit komt neer op koppelen van nieuwe informatie aan reeds verworven kennis die is opgeslagen in het langetermijngeheugen. Door informatie te elaboreren verlaagt men de kans op vergeten.

Alles werd al gezegd, blijkbaar gemist.

We zullen nog een paar eeuwen wachten, we zijn het nu zo gewend.

In de periferie van een tijdloze kruisvergelijking gebeurt wel wat, behalve wat er over gezegd zou kunnen worden.

Morgen gewoon weg dus, maar dan is er ook geen geld meer. Heb je geen andere methode dan?

Voor wie wil weten wat overweldiging wil zeggen, begin dan over eenvoud en kleine dingen.

Om aan het stereotiepe tumult te ontsnappen daagde het bij een aantal dat ze toch maar beter hun focus konden verleggen naar een systeemwetenschappelijke aanpak, simpelweg omdat toxische invloeden in grote mate bepaald werden door de setup hiervan. Het aandachtig en gewetensvol screenen hiervan bracht hen tot een aantal nuchter doordachte hulpvragen waarna ze tot hun verbazing en verschrikking geen ggz-expert meer konden vinden zonder terug in allerhande tumult te verzanden, als de normaal waartegen ze door hun hypergevoelige kwetsbaarheden geen verhaal hadden. Vanaf hier werden ze dan ook nie

Wanneer we als E-werkers gegeven evidenties moeten gaan proberen te bewijzen, kan je je misschien beter bezighouden met de reïncarnatietheorie, of zeggen dat het altijd hetzelfde is.

Het is als een holistisch boek proberen te lezen vanuit een strikt lineaire visie, dat eindigt meestal in stukken en brokken zonder de samenhang te zien, kan oeverloos doorgaan.

Met de spiraaldynamiek van Beck & Cowan in het achterhoofd konden we niet enkel in een eilandmodel een en ander simuleren maar ook ervaringsgericht toetsen hoe binnen de muren van de ggz gereageerd werd op het biflatoire denken, met in het verlengde een wildgroei aan verklaringen waarom dat vooral niet begrepen werd. Het is dan ook zowaar als een kunst om binnen deze context de rust en sereniteit te bewaren, we zijn immers ook maar mensen met een hart, met gevoelens en verstand, kwetsbaar. Ten individuele titel is een dergelijk onderzoek mogelijk, het biedt een nuchter doordacht andere kij

Het sturingselement aan de bron is biflatie, dat is een katalysator die we allen kunnen gebruiken, kwestie van oefenen.

Dat heeft te maken met dat AB-perspectief, vigerend is A-inflatie, aangevuld met B-deflatie van waaruit de gulden middenweg biflatie zal blijken. Maar dan zijn we al veel verder dan louter die kruisvergelijking en die bergen die we middels neutraal geld kunnen oplossen, zonder geld bij te drukken zoals eerder gesteld. Nog veel meer opties zijn te bedenken, daar gaat het niet om. Eenvoud inderdaad, net zoals men zegt dat het tussen onze twee oren zit, waar anders natuurlijk.

Lijkt een beetje op een vergiftigd geschenk, zo kan zelfs hoop overweldigend zijn waardoor het element van de omgekeerde effectiviteit in werking treedt. In dynamisch opzicht kan zoiets eeuwig doorgaan, het enige dat rest is proberen het redelijke evenwicht te bewaren, of herstellen wanneer we heel diep gezakt zijn en duister voor normaal nemen. Het aantal variaties en opties vrijwel oneindig om dan even de tijd stop te zetten om te zien waar het nu allemaal weer om gaat, wat dan weer niet lukt, enzoverder, enzoverder.

Was ook niet zo moeilijk natuurlijk, kan iedereen wel bedenken vanaf het stelsels van waarneming duidelijk is. In het andere geval hebben we wel een formule maar we weten niet waartoe ze dient, of hoe ze toe te passen. Het is vergelijkbaar met als zeggen dat in de Bijbel allerhande mysterieuze sleutels verborgen zitten, wie zoekt, vindt. Aan metaforen nooit een gebrek, mentale inspanning een keuze.

Als roepen in de woestijn betekent het in alle integriteit delen van informatie waarvan we ook niet weten hoe hierop gereageerd zal worden, dan zou dat best wel eens een zelf-stigmatiserende bezigheid kunnen worden. Maar wat als E-werkers het vanuit eigen ervaring en empathie niet onbelangrijk vinden met betrekking tot lotgenoten, wordt het dan schuldig verzuim door het niet te doen?

Inductieve herkadering gaat hier enkel over omdenken, als inflatie bestaat, bestaat deflatie ook.