TTC

Het 4Q8L-model binnen de bollenkubus van Hoekveld suggereert hoe systemen, inzichten en perspectieven elkaar kruisen en beïnvloeden. Maar zodra je erin duikt, merk je dat de ware waarde niet zozeer in het model zelf ligt, maar in de mensen die het samen verkennen.

Ondanks alle subtiele nuances die door velen in kaart zijn gebracht, doen een aantal klassiekers het wonderwel nog steeds prima.

Kunnen er beter afstand van nemen, zoveel is wel duidelijk. Ga je daar een apart topic voor openen, of blijf je hier alles bezoedelen?

Ja, zie maar dat je statistieken op en neer blijven gaan, dat streepje basale logica zal voor een ander keertje zijn.

Bij het idee dat het 4Q8L-model ergens in die bollenkubus zou moeten passen, begrijp je al veel sneller waarom we er in workshops enkel maar voor elkaar kunnen zijn. En gelukkig maar, dat ze überhaupt bestaan.

Ervaring leert dat sommige van die ezelsbruggetjes niet meer zijn dan handige weetjes, veel meer hoef je daar ook niet van te verwachten.

Kunnen slechts dankbaar zijn voor de overvloed aan nuttige informatie die ons als leken wordt toevertrouwd, want hoe anders zouden we erin verstrikt kunnen raken?

In zekere zin lijkt serendipiteit op een dialoog tussen het bewuste en het onbewuste, tussen intentie en toevalligheid. Wat wij als 'toeval' beschouwen, kan evengoed een patroon zijn dat we pas herkennen zodra we er rijp voor zijn. Misschien is dat ook waarom bepaalde inzichten of paradigmashifts pas op hun tijd komen, niet omdat ze intrinsiek nieuw zijn, maar omdat de context of onze eigen blik erop verandert.

Gisteren hebben we het gehad hoe hyperfocus kan helpen binnen het kader van herstel- en/of groeiprocessen, maar niet garandeert dat hulpvragen die hieruit volgen ook op enige aandacht kunnen rekenen. Tegelijk, en dat is een kwestie van voortschrijdend inzicht waar misschien ook geen einde aan komt, wordt duidelijk hoe op verschillende domeinen kloven kunnen ontstaan die quasi onmogelijk uitlegbaar zijn, simpelweg omdat het doorlopen van een dergelijk proces daartoe noodzakelijk is. Finaal dermate hypergevoelig dat er nog amper woorden voor bestaan, net zoals overprikkeling, overweldiging en mi

PPT lijkt verdacht veel op het simpele in het complexe, om dezelfde reden misschien niet ondoordacht om er de hulp van ggz-experten bij te betrekken.

Een epizeuxis is een vorm van woordherhaling die onder andere toegepast wordt voor extra nadruk of spanning, of om een ritme in de tekst te brengen.

Een broker lacht zich een breuk wanneer hij wandelende reclameborden in het leven kan roepen.

En maar proberen om mensen in je vallen te lokken, elke vorm van logica je schijnbaar vreemd. Tijdblindheid wordt vaak gelinkt aan executieve functies, de mentale processen die helpen bij plannen, organiseren en impulscontrole. Hersengebieden zoals de prefrontale cortex spelen hierin een belangrijke rol.

Destijds was luisteren naar de stilte het advies, sindsdien niet meer.

Als straks blijkt dat kwantumfysica makkelijker te begrijpen valt dan logica, hebben we onderweg misschien een afslag gemist.

We zouden het internet kunnen zien als een zee waarin verschillende stuwkrachten werkzaam zijn, waarin technologie op verschillende manieren kan aangewend worden. Dit kunnen we correleren met praktijken zoals mindfulness, om meer helderheid in het vaak woelige gebeuren van conflicterende stuwkrachten te scheppen. In zekere zin, op deze manier kunnen we door afstand te nemen steeds meer scenario's ontwikkelen, alsof we als mensen, in meer of mindere mate bewust participerend, de toekomst als het ware zelf schrijven. En zo komen we tot bijvoorbeeld ACT en RFT, waarin mens, natuur en welzijn cent

HCI wordt soms ook wel HMI, MMI of CHI genoemd.

Ik denk dat het toelaten van de synthese meer flexibiliteit toelaat, maar ook de nood tot verbindende communicatie accentueert. Veel vaker echter, net omwille van ethisch gevoelige spanningsvelden, ontaarden dergelijke dialogen in een arbitrair steekspel, tegengesteld aan de neutraliserende of verzoenende impuls die op zichzelf van onpersoonlijke aard is. Tegelijk, wanneer we verzaken aan de strijd die we organisch of levensbeschouwelijk als normaal kunnen beschouwen, is er nog veel meer afleidbaar.

De populaire interpretatie van Hegels dialectiek als these-antithese-synthese is een versimpeling die eigenlijk meer van Fichte afkomstig is. Hegel zelf spreekt eerder over een proces van abstract-negatie-concreet, wat veel subtieler is en beter past bij zijn systematische filosofie.

Psycholoog Scott Barry Kaufman maakte een uitgebreide studie van het werk en de uitgebreide nalatenschap van Maslow. Abraham werd niet zo oud als zijn bijbelse naamgenoot en overleed op 62 jarige leeftijd aan hartfalen. Hij was op dat moment nog volop bezig met zijn vak en het verder ontwikkelen van het actualisatie model naar transcendentie.

Herinneren er je graag aan om af en toe naar de Bijbel te verwijzen, anders wordt het wat eentonig.

Desnoods dat ze ons niet zien kunnen, horen is een optie.

Misschien is dat ook waar die sprankeltjes hoop zo belangrijk worden. Ze vormen een tegenwicht tegen die overweldigende complexiteit. Het is de kracht van een simpel woord, een gebaar, een erkenning. Dat kleine beetje menselijke warmte kan net genoeg zijn om het vol te houden in een systeem dat vaak voelt alsof het vergeten is waarvoor het bedoeld was.

Wat een epanalepsis extra boeiend maakt, is dat het werkt als een soort geheugensteuntje, een ritmisch baken in een tekst. Het is niet zomaar herhaling, maar een bewuste terugkeer, vaak met een subtiele variatie of met nieuwe context die de betekenis van het herhaalde werkwoord verdiept. In dat opzicht werkt het als een soort literaire reprise.

Het is toegegeven allemaal materie die ver boven m'n petje gaat, van de eerste drie zinnen begreep ik er immers al zevenentwintig niet.