TTC

Op de keper beschouwd, veronderstellend gelijksoortige of herkenbare fasen, zouden we de introspectieve beweging kunnen zien als een terugkeer naar de synthese. En wat in voor leken haast onbegrijpelijk doch ijzingwekkend accuraat vakjargon beschreven wordt, heeft begrijpelijkerwijs ook geen betekenis zonder de ervaring zelf. In die zin kunnen simplismen dan misschien wel als een welgemeende uitnodiging tot een meer verbindende dialoog gezien worden, veel vaker is het ook niet meer dan een angstschreeuw die aan de oppervlakte, quasi letterlijk, niet gehoord kan worden.

Ja, tegenspraak en negatie, we kennen het.

In meer algemene zin kan Hegels filosofie een basis vormen voor een wereldbeeld waarin verandering niet als chaos of bedreiging wordt gezien, maar als een noodzakelijke, organische ontwikkeling. Tegenspraak en negatie worden dan niet gevreesd, maar verwelkomd als stappen op weg naar een meer rechtvaardige en bewuste samenleving.

De filosofie van Hegel bezit echter een revolutionair potentieel, aangezien het een theorie van ontwikkeling, van wording betreft. De concepten 'tegenspraak' en 'negatie' kunnen dus ook een revolutionaire bijklank krijgen.

Grasduinen impliceert het risico bedolven te worden onder het zand, net zoals het kan leiden tot veel binnenpretjes.

Complexiteitstheorieën zijn per definitie redelijk overweldigend, niet omdat iemand dat zomaar verzint.

Marcia Bjornerud’s werk benadrukt dat geologische kennis niet slechts academisch is, maar cruciaal voor het voortbestaan van de mensheid. Door 'timefulness' te cultiveren, kunnen we leren leven met een groter verantwoordelijkheidsgevoel voor de planeet.

Speltheorie is een wiskundige theorie die draait om de interactie tussen 'spelers' die apart van elkaar beslissingen nemen over hetzelfde. Aan hun beslissing is een beloning of straf verbonden, die ook afhangt van de beslissingen van andere spelers. De spelers mogen daarbij niet met elkaar communiceren.

Het voordeel van een eilandmodel is dat we met regelmaat ezelsbruggetjes van plaats kunnen veranderen.

Met je eens, de zwaartekracht verandert niet omdat de prijzen stijgen, dat heeft te maken met verdamping. Ja, en de eekhoorns zijn met de zaadjes gaan lopen, kennen dat verhaal.

Hoe pijnlijk ook, we zijn het in ieder geval wel eens geraakt dat sommige simplificaties een vertekend beeld kunnen geven, alsof we het allemaal met twee vingers in de neus zouden doorlopen kunnen.

In sprookjes wil ik graag geloven, maar niet in het idee dat wanneer we een lijst opmaken met verschillende vormen van angst, die angst dan plots ook oplost.

Het zal allemaal zo'n vaart wel niet lopen, en geduld een mooie deugd.

Het filosofenprobleem in de informatica heeft te maken met synchronisatie, veel minder met het gemis aan sociale alternatieven.

Er is veel meer, wat redelijk afleidbaar is van de stimulus, op zich als tijdloos en onpersoonlijk.

Hebben het onderweg eens voorgesteld, de rest kennen we.

Het zit allemaal in dezelfde stimulus, kan je zelf nagaan.

Binnen die categorie vinden we vier subcategorieën waarin, naar we kunnen vermoeden, de intensiteit in beleving, eerder normaal dan het een verrassing zou zijn, subjectief kan verschillen. Tegelijk kunnen we ons de vraag stellen of er ook geen overlap met andere categorieën waargenomen kan worden, wat in combinatie met verschillende omgevingsfactoren het geheel begrijpelijkerwijs redelijk chaotisch kan doen lijken.

Ja, als we zeggen dat het aan het begin staat, staat het niet halverwege.

Dat is de vraag, wie doet wat met dezelfde stimulus die onveranderlijk veranderlijk is.

Ja, in het abstract stopt de tijd, een aantal fundamenten onveranderlijk veranderlijk.

Het gaat over een topic, het begint bij het begin.

Het staat je vrij om het zelf ook eens te proberen, de stimulus is onveranderlijk.

Heel misschien dat sommige theorieën pas kloppen wanneer het in praktijk onmogelijk blijkt.

Het ging over een vraag, de overtuiging is gegroeid dat het niet mogelijk is.