TTC

De voorspelbaarheidsfactor is inmiddels zo groot dat het nog maar moeilijk een toevalligheid kan genoemd worden, in die zin blijven een aantal hulpvragen als onveranderlijk gelden. Om dat enigszins begrijpelijk te maken, dient 'transcendente kritiek' eerst gedefinieerd te worden.

Of chakrataal nu zoveel anders is dan wat we in gewone mensentaal zeggen, betwijfel ik.

Levensbeschouwelijk valt het nog te rijmen, maar dat is het dan ook.

Wat eraan ontspringt of voortkomt, kan er ook toe herleid worden. Vanuit die optiek zou het begrijpelijk kunnen geacht worden, wat ook maar pas goed begrepen kan worden wanneer we bereid zijn om die specifieke optiek te doorgronden.

Ervaring leert dat geromantiseerde visies vaak veel beter in de smaak vallen dan de haast mensonterende authenticiteit van wat er werkelijk gebeurt.

Ervaring leert dat herstel- en/of onderzoekstrajecten kunnen leiden tot een reeks aforismen die in zekere zin als absurd kunnen gepercipieerd worden, tegelijk als kruimeltjes op ons pad gepresenteerd worden als enigszins mysterieus lokaas om er meer over te weten te komen.

Dat nu net door kleine dingen onze alertheid is aangescherpt geweest, noemen we hypergevoelig voor subtiele nuances.

Ik denk soms dat gelijkgestemden elkaar beter begrijpen zonder woorden dan de verklaringen die de lading onmogelijk kunnen dekken, wat echter niet betekent dat een getuigenis daarvan niet in haast kinderlijk belachelijke representaties zou kunnen aangeboden worden tot nader onderzoek.

Soms denkend dat alleen honden dat kunnen horen.

Lijkt op een herhaling van vorige keer, alleen kunnen meer mensen het nu lezen.

Makkelijker is om aandacht te hebben voor wat reeds bestaat, zo hoeven mensen geen angst aangejaagd te worden.

Moeilijk om te begrijpen is dat non-lineaire katalysatoren nooit los staan van duale sferen, omdat ze daarbinnen als neutraliserend werkzaam kunnen zijn. En dat ze tussen onze twee oren zitten, is niet meer dan een voetnoot.

Finaal gaat het enkel maar over de verwarring tussen nominaal en relatief, met hieraan toegevoegd een reeks anomalieën en a-logische redeneringen die zich als haast onwrikbare clusters voordoen. Ergo, deze clusters ontrafelen hoeven we niet honderd keer te herhalen om dan te denken dat de uitkomst telkens anders zal worden, het geeft daarentegen wel een verklaring voor het waarom het zo moeilijk blijkt om dit perceptieveld te overstijgen.

Een speld vinden wil niet zeggen dat we er nog een speld tussen krijgen, of wat gegeven is aan de bron.

Eenmaal gecharmeerd door de aspiraties van de nieuwe ggz, lijkt bedachtzaamheid toch geen achteloos advies.

Gelukkig dat we die non-lineaire katalysatoren nog hebben, omwille van hun aard onmogelijk om weg te denken.

Zoals we nu gezien hebben past op de wereldfabriek een abstract dat we als tijdloos kunnen percipiëren, het zegt niets over de aspiraties en stromingen die zich als een caleidoscoop aan ons geestesoog voordoen. Dit alles vinden we terug in het verzamelde studiewerk der mensheid, veel vaker onder de noemer ongekend is onbemind. Laat ons bidden, en hopen op een fluweelzachte transitie zodat we ons kunnen herenigen met de kosmische familie waartoe we behoren, als een eenheid in verscheidenheid.

Een poging wagen om het correlaat en/of balans te vinden tussen enerzijds het maar al te vaak onheilspellende karakter van Kondratieff-cycli, en anderzijds de pracht van een ontzagwekkend universum waarin we als nietige ikjes naar meer verbinding en harmonie zoeken, is wellicht minder alledaags

Ik laat het maar al te graag aan experten om te bepalen waar die 32 drukpunten nu precies liggen, zolang ik maar proefkonijn mag spelen is alles goed. ❤️

Sorry, zullen het niet meer doen, maar te laat.

Ik zoek een omgeving waar ik niet telkens herinnerd wordt aan wat ik heb losgelaten.

In totaliteit is alles in balans, zo zit er in moraal in zekere zin ook een wetmatigheid. Op 13,7 miljard jaar valt het nog mee, aan ezelsbruggetjes geen schaarste.

Geef het anders misschien even door aan ggz-experten, die hebben een heel leger en duizenden studies die daarover direct- en/of indirect handelen. Kortom, het moet voor hen een koud kunstje zijn om die bronkennis op z’n merites te beoordelen en correct te kaderen.

Alsof het allemaal een koud kunstje zou zijn om ons aan te sluiten op de noösfeer en vervolgens een paar hulpvraagjes te stellen over een aantal minder logisch lijkende redeneringen die abusievelijk in het systeem geslopen zijn. Althans, dat is de perceptie, in liefde en verbondenheid, sterkte.