TTC

Ben precies het onderwerp van interpretatie even kwijt, gelukkig van non-lineaire signature zodat het me straks wel weer te binnen schiet.

Enige twijfel is ontstaan door de kleur waarmee we die vakjes hebben opgevuld, dit hebben we opgelost door er verschillende versies van te maken. We hoeven er niet aan te twijfelen dat bronkennis niet bestaat, het zegt echter niets over hoe we dat interpreteren.

Tiens, enigszins beduusd verblijven we, en het zit tussen onze twee oren?

Roepen in de woestijn bestaat niet langer, dat heeft te maken cognitief dissonante linguistische realiteiten die in speltheoretische zin zo subtiel kunnen verschillen dat een reeks anomalieën tot de normaal gerekend worden, en van kwetsbare mensen halve garen maakt.

Meta-ethiek houdt zich niet bezig met de precieze inhoud van ethische theorieën of uitspraken, maar wel bijvoorbeeld of morele oordelen subjectief of objectief zijn.

Het proces vraagt nogal wat van je. Het vraagt je dat ene ding te doen dat je nog niet geprobeerd hebt. Je pijn, je angst, je woede, en je oordelen te voelen. Al die intensiteit te laten zijn, haar te herkennen en te erkennen.

Was jij het niet die zei dat non-lineaire katalysatoren niet bestaan?

In de meest gangbare opvatting van het utilisme wordt onder 'goede gevolgen' geluk verstaan, en onder 'slechte gevolgen' ongeluk.

Utilitarisme, het rekende denken in termen van kosten en baten, 'The greatest happiness for the greatest number', staat haaks op de Vedische uitspraak 'Mogen allen gelukkig zijn…' van de voorbije weken.

Morgen de volgende les, handelend over utilitarisme.

Ik zou het allemaal toch niet onderschatten, het gaat tenslotte over mensen.

Ofschoon water vloeit en geen weerstand biedt heeft het toch in zich graniet te eroderen.

Apart is het, het loslaten van welk referentiekader dan ook, zou betekenen dat we door de mand vallen. Wittgenstein heeft in zijn logisch filosofisch traktaat een logische waarheidstaal ontwikkelt, zodat de gewone taal omgezet kan worden in de formele taal van de logica, om door middel van bijvoorbeeld waarheidstafels te kunnen aantonen wat geldige redeneringen zijn.

Ceteris paribus, het overige gelijk blijvend, zegt men in de sociale wetenschappen (met name de economie) wanneer men de invloed van veranderingen in één grootheid (de verklarende variabele) op één andere grootheid (de te verklaren variabele) onderzoekt. Het duidt dan de aanname aan dat alle overige grootheden gelijk blijven, wat feitelijk nooit het geval is, maar een onmisbare aanname voor de vorming en toepassing van wetenschappelijke theorieën.

Vandaag gaat het over optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen, niet meer, niet minder.

Natuurlijk staat de bewustzijnsevolutie, wanneer ze als verklarend principe gebruikt wordt, voor een aantal zwaarwegende moeilijkheden. Daarom hebben we een aantal basisprincipes nodig die zowel vooruitgang als terugval kunnen verklaren, het goede en het slechte nieuws, de positieve en de negatieve kanten van een evolutionaire stuwkracht die niettemin in mensen actief is als in de rest van de Kosmos. Anders worden we geconfronteerd met de extreem bizarre situatie dat we een krachtige wig dwars door de Kosmos slaan – alles wat niet menselijk is, is aan evolutie onderhevig, alles wat menselijk i

Dat is het simpele stuk, tenzij we heel de geschiedenis nog eens gaan herhalen.

Ervaring leert dat een overvloed aan lijstjes niet stopt bij de suggestie het een keertje simpel te houden, niet om afbreuk te doen aan de waarde van die lijstjes maar om enige helderheid te kunnen vrijwaren.

Sommige logica’s hebben iets kinderlijks, heel anders dan binnen referentiekaders waarin gehanteerde logica’s nu net aanleiding geven tot heel wat wrijvingen en misverstanden die het quasi onmogelijk maken om er überhaupt een hulpvraag over te kunnen stellen. Binnen deze context vinden we de hoop op een fluweelzachte paradigmashift, tegelijk veel vaker ook weggeschreven als niet meer dan mierenneukerij dat ons van een pijnlijk zitje op wachtlijsten verzekerd, sterkte.

Als je het zo ziet, zie je dat niet anders.

Er zijn volgens dat ene referentiekader 84 verschillende manieren om een en ander te beschouwen, net zoals we een hamer op verschillende manieren kunnen aanwenden.

Op voorhand kan je maar moeilijk weten tot waar een aantal ggz-adviezen leiden, maar misschien ook in verbazing en verwondering doet verblijven.

Ervaring leert dat bij toenemende complexiteit vereenvoudiging veel hoop kan opwekken, maar ook de ervaring van machteloosheid op de spits kan drijven.

Inductieve herkadering mag ons dan misschien wel een op spoor brengen dat we voordien niet kenden, het zegt niets over de ontvankelijkheid bij toepassing van onze meldingsplicht.

Geduld koesteren is verder prutsen, al heb je misschien geen flauw idee waarom.