TTC

Een hedonist streeft naar zo veel mogelijk genot, wat in scherpe tegenstelling staat met het epicurisme van de oudheid waar men naar de som van geluk keek en men dus soms direct geluk moet opofferen om later er meer geluk uit te halen. Lijkt een beetje op dat verloren paradijs van Keynes, wanneer we ons beperken tot de laatste 80 jaar tenminste.

In een potje waarin al een keertje geroerd werd, hoeven we niet nog eens te roeren.

Het hoeft je niet te boeien, er werd enkel gezegd dat die smalle weg hierin terug te vinden is wanneer je dat wel zou interesseren.

Dat is uiteindelijk irrelevant, je kan immers zelf zo een set axioma's wel bedenken.

Vreemd, die smalle weg komt precies ook terug in die axioma's van Herbert Simon, sterk afhankelijk van het toepassingsgebied.

Van de aandachtsfocus en/of het denkspoor verleggen kunnen we maar moeilijk zeggen dat het herstel- en/of groeiprocessen niet ten goede zou kunnen komen, aandacht voor hulpvragen die hier spontaan uit volgen net iets minder.

Binnen het kader van besluitvorming is het berusten in dat wat Herbert Simon daarover in een aantal axioma’s wist te formuleren, gekoppeld aan een reeks speltheoretische inzichten die door wetenschappers in een waaier aan simulaties kunnen worden omgezet.

Planeet 55 Cancri e heeft een verrassende samenstelling, onder een dunne schil van grafiet zit namelijk een dikke laag diamant. Het diamant omringt een gesmolten ijzeren kern. De planeet draait om een ster die vergelijkbaar is met de zon, op een afstand van zo’n 40 lichtjaren van de aarde.

Ondanks alle aangeleverde informatie blijft dat eerder paradoxale fenomeen angst voor vrijheid toch een moeilijk te overwinnen kaap, maar dat zal wellicht een subjectieve interpretatie zijn.

Verstand gebruiken is een optie, net zoals de beschikbaarheid van algoritmen de beslisbaarheid bepaalt.

Algoritmen zijn dingen die met die katalysator mogelijk worden gemaakt, in de volksmond verstand gebruiken.

Algoritmen? Hoe kan dat nu, die non-lineaire katalysator die we daartoe gebruiken bestaat volgens jou niet eens?

Amartya Sen is een beetje als een ezelsbruggetje geworden om naar de Nyaya-school te verwijzen, weer zo een exotisch klinkende naam om te zeggen dat het over niet meer dan logica gaat. Zeg het met Sen, geen garantie dat je niet prompt op de wachtlijst gezet wordt, hou moed. Toch misschien beter een tunnel door die berg graven, want een ravijn over een berg is redelijk absurd.

Is het nu mond spoelen of voeten wassen, verwarrend is het.

Nadelig aan toepassingen van Ockhams scheermes zijn de eenvoudige beslisregels die als logisch resultaat kunnen opgemerkt worden, dit in schril contrast tot de complexiteit die nu net een aantal toepassingen induceert. Dit doet echter geen afbreuk aan de kracht van eenvoud en kleine dingen dan wel zien we dat de inbedding binnen diezelfde complexiteit quasi onmogelijk is, in die zin dan ook hypergevoelig, zelfs betekenisloos.

Vreemd, misschien dat normale mensen ze wel zien liggen, zijn dat nieuwe mystici dan? Met oorlog in de achtertuin zal dat een subjectieve kwestie zijn wellicht, gebaseerd op cognitieve inhoud.

Heb eigenlijk geen idee waar niche 23 precies over gaat, maar laat ons dat een voetnoot noemen. Via de ravijn des doods waar geen brug over ligt misschien?

Syntheses zijn meestal beknopt, wat niet wil zeggen dat ze niet kunnen verwijzen naar fundamentele mechanismen die ten grondslag liggen aan dat wat zich aan de oppervlakte manifesteert. Overigens, hoeveel smalle paden bestaan er volgens jou? Ja, er is dan ook geen hoop meer, veel sterkte.

Voor de goede, een aantal hulpvragen zijn enkel van toepassing voor zij die geheel toevallig aandacht hebben gehad voor niche 23 van de 84 potentiële waarheidsperspectieven zoals omschreven in relevante lectuur. Of dit nu allemaal klopt geen flauw idee, de hulpvraag gaat immers enkel over niche 23 die ons als redelijk alledaags toekomt, simpel, normaal, menselijk.

Syntheses zijn handige dingen waar we bij hulpvragen niets aan hebben, dat is ervaringskennis. Simpeler dan een non-lineaire katalysator kunnen we het nog amper maken, dat gaat immers vooraf aan welke interpretatie dan ook.

Door respect te betonen voor het studiewerk van de ggz kunnen we door oefening die gelaagdheid steeds beter kaderen, dit maakt andere invalshoeken mogelijk op zo’n wijze dat we gerichter hulpvragen kunnen stellen. Bedachtzaamheid staat hier echter gepast, het is immers niet omdat we een laag kunnen overstijgen dat we niet langer kunnen meegezogen worden in perceptiesferen waar, misschien onbewust daarvan, een aantal anomalieën de norm bepalen. Ja, zoals meermaals getracht te formuleren middels hulpvragen, het simpele zit in het complexe, het complexe in het simpele.

Aan referentiekaders geen schaarste, in dit model hebben we getracht het studiewerk van Bateson en Dabrowski met elkaar te verzoenen.

Ben precies het onderwerp van interpretatie even kwijt, gelukkig van non-lineaire signature zodat het me straks wel weer te binnen schiet.

Enige twijfel is ontstaan door de kleur waarmee we die vakjes hebben opgevuld, dit hebben we opgelost door er verschillende versies van te maken. We hoeven er niet aan te twijfelen dat bronkennis niet bestaat, het zegt echter niets over hoe we dat interpreteren.

Tiens, enigszins beduusd verblijven we, en het zit tussen onze twee oren?