TTC

In dynamische zin kunnen we de curve van Gauss voorstellen als een golf die zich lineair in de tijd voortbeweegt, als een eenheid waarbinnen zich alle mogelijke variaties manifesteren, goedschiks, kwaadschiks.

Het sneeuwwoordenverhaal sprak kennelijk zodanig tot de verbeelding dat het voorbeeld in de loop der jaren talloze malen werd aangehaald, waarbij een toename van het aantal sneeuwwoorden tot 'enige honderden' optrad. Een soortgelijk voorbeeld is het verhaal over Arabieren en het hun toegeschreven scala aan woorden voor zand in allerlei soorten en toestanden. Iedereen hier weet dit al, het is immers een christelijk forum.

Meermaals is de proef op de som gemaakt geweest, in verschrikking en verbijstering verblijven we.

Nyaya kan beschouwd worden als een systematische begeleidingsprocedure voor het juiste denkproces.

In theorie kunnen veel dingen met zekerheid gesteld worden, de rest zoals altijd koffiedik kijken.

De augurk is een vrucht van de plant Cucumis sativus uit de komkommerfamilie die wordt ingelegd in azijn en/of pekel.

Het zou inductieve herkadering kunnen genoemd worden, zij het rekening houdend met verschillende perceptievelden zoals beschreven in relevant studiewerk. Reden daartoe is eenvoudig, in het andere geval worden diverse stellingen of toepassingen op een manier vertaald die niet strookt met de intentie of het veld van waaruit ze geopperd worden. Maar dat zijn geen zaken die we met een weesgegroetje kunnen wegwuiven, het gaat daarentegen over meervoudig complexe zaken die strikt theoretisch gekend kunnen worden. Eigenlijk gewoon menselijk, geen hocus pocus, nuchter te beredeneren, normaal.

Het is gelukkig altijd dezelfde berg, anders zou het redelijk absurd worden.

Misschien dat chunken zonder basiskennis tot onnodig veel misverstanden kan leiden, ondanks het een geijkte en zelfs aanbevolen ggz-techniek is.

Zo gezellig zijn een aantal scenario’s die circuleren nu precies ook weer niet, hou moed.

Het perifere zichtsveld is de zone buiten het centrale zichtsveld van het oog.

De prakrti omvat niet alleen de stoffelijke wereld, maar ook het denken, voelen en handelen, wat in het Westen meestal tot het geestelijke domein wordt gerekend.

Een circulair diagram lijkt precies toch veel eenvoudiger, maar misschien is dat een kwestie van perceptie.

Met behulp van een aantal G3CGT-tools kunnen we axioma’s verfijnen op zo’n manier dat we raken aan fundamentele kennis, in het verlengde de niet-ondoordachte grondslag biedend voor hulpvragen van vooral preventieve aard.

Verbazingwekkend is het fenomeen hoe eenvoudige ideeën telkens opnieuw uit de collectieve aandacht kunnen verdwijnen, een goede manier is om ze te vermengen met andere ideeën.

Handig om weten is dat we een circulair diagram ook tot object van meditatie kunnen maken, als een bron van waarneming, interpretatie, wikken en wegen. Belangrijk hierin is het groeipotentieel, tegelijk zeggend dat sommige hulpvragen niet zomaar uit de lucht komen vallen, ze passen binnen een geheel waarin ook, zo congruent mogelijk, de aspiraties van de nieuwe ggz weerspiegeld worden.

Het positivisme ontstond vanuit de confrontatie tussen de filosofie en het succes van de moderne wetenschappen. Filosofen werden geconfronteerd met het gegeven dat de empirische wetenschappen leken te slagen in datgene waar zijzelf en hun (speculatieve) metafysische systemen niet in slaagden, zekere en onweerlegbare kennis. Gisteren interessante docu over het mengen van diamanten met nepdiamanten, een klassiek voorbeeld waarin veel aspecten werden opgelicht met een mengelmoes aan tegenstrijdigheden.

Ik denk dat we al van geluk mogen spreken dat die smalle weg altijd dezelfde is, anders zou het helemaal zinloos worden. Sommige herstelopdrachten zijn een beetje als zoeken naar iemand die kan zeggen tot welk sterrenbeeld de zon behoort.

Het minst begrepen voel ik me in m’n beste blunders, maar we blijven lachen.

Onderhand een beetje beter begrijpend waarom een wiskundig bewijs toch een beetje anders is dan een wetenschappelijk bewijs, maar verder om veel meer andere redenen als betekenisloos kan verblijven.

In het complexe zit het simpele, in het simpele het complexe.

Op een managersmeeting zeg je maar beter niet dat er teveel opperhoofden zijn en te weinig indianen, en stoelen zijn artefacten die we bedacht hebben dankzij dat wat ons gegeven is.

Misschien dat verschillende woorden verschillende gewichten dragen, en dat net daarom de kracht van eenvoud en kleine dingen niet altijd even makkelijk verteerbaar is. We weten het niet zeker, dat is immers waartoe onderzoek toe dient, in alle rust en sereniteit, in hoop en vertrouwen.

Misschien kunnen we daarover eens een topic openen, over de smalle en/of brede weg.

Achteraf gezien blijkt simpel houden toch niet zo’n slecht idee, vooral omwille van de helderheid.