TTC

Horizonversmelting blijft een mooi begrip, nog handiger wanneer we eerst de context afbakenen.

Vraag vervolgens eens om tot drie te tellen, het zal niet eens lukken.

Methodische twijfel zorgt voor verdieping, precair in die zin dat we ook in elk afzonderlijke laag kunnen verstrikt raken. Maar dat gaat ver voorbij aan wat er aan de oppervlakte of de courante realiteit in beweging gebeurt, waar het om menselijke waarden gaat, over welzijn, over lijden, over hoop en vertrouwen, over meer verbinding en harmonie. Het ene sluit echter het andere niet uit, net zoals het risico bestaat te vervallen in puur nihilisme dat elke vorm van redelijke nuancering binnen dit meervoudige complex verafschuwt, met als pervers effect destructie ten top.

In weer andere studiewerken wordt het metaforisch voorgesteld als drie kamers, als these-antithese-synthese die voor het navigerende zelf toegankelijk zijn. In dynamisch opzicht wordt het daarom mogelijk om de verschillende invalshoeken als onlosmakelijk verbonden te zien, van waaruit vertrekkend vanuit de these ontluikende visielogica verklaard kan worden. Maar dat zijn geen kwesties die aan de ontbijttafel snel opgelost kunnen worden, ter getuigenis de definitie van het begrip paradigmashift waarin we geconfronteerd worden met heel wat tegenstrijdigheden die binnen de these, of dat wat het z

Wetenschap claimt dan ook geen waarheden, zoals Kuhn al zei.

Dat zou cognitieve inhoud zijn, schiet je niets mee op.

Heb je eerder al gezegd, het zijn allemaal analfabeten.

Het is dan ook een koude oorlog, wellicht omdat het zelf daar niets van begrijpt.

Schijnbaar begrijp je er werkelijk niets van, het is dan ook een illusie waar niets aan te begrijpen valt.

Over het getal 0 is het laatste woord nog niet gezegd, maar toen waren er ook nog geen wegen.

Komisch wordt het pas wanneer blijkt dat communicatie betekent zo dicht mogelijk langs elkaar heen praten.

In de zin zoals gedeeld werd bedoeld dat je niet kan delen wat je niet weet, wat daarom niet wil zeggen dat het morgen niet anders kan zijn omdat het gedeeld werd via diverse informatiekanalen. En zo, wanneer daar interesse toe bestaat, kunnen we afleiden dat het simpele in het complexe zit, en in het complexe het simpele. Ergo, de filosofische positie van waaruit een discours gevoerd wordt kan sterk verschillen, a rato van het aantal posities het navigerende zelf voor zichzelf toegankelijk heeft gemaakt, als een meervoudig complex waarin brede en/of smalle wegen kunnen opgemerkt worden, als e

Zonder dat de betekenis kan worden geïnterpreteerd, bijvoorbeeld omdat de taal of de symbolen onbekend zijn, kan informatie niet volledig worden overbracht. Informatie is dus altijd subjectief en afhankelijk van de kennis van zowel zender als ontvanger, wat het onderwerp ook is.

Ondeelbaar wil in bovenstaande zin zeggen dat je niet kan delen wat je niet weet, maar niets belet om meer te willen weten middels onderzoek. Het idee van de tijd inkorten las ik ergens, maar misschien is dat geen aangename gedachte omdat het een actie veronderstelt.

Ondeelbaar is wat we niet weten, wat niets nieuws onder de zon tot een ontdekkingsreis maakt.

Als eigen aan het leven is het wellicht mogelijk om iets te gaan overbelichten, zodat binnen het samenspel der dingen andere zaken onderbelicht kunnen raken.

Het noösfeer-project is als een niche waarin veel niches vervat zitten, en net omwille van die veelheid aan niches amper gehoor voor gevonden kan worden.

Volgens die constellatie zien we hoe het subject van dezelfde universele stimulus toch iets totaal anders kan maken, bizar genoeg, of net daarom misschien, ook ruimte biedend aan steeds dezelfde remedies voor wederkerende problemen.

Wat zei Jezus daarover?

Je brengt ons op een interessant idee, dank.

In zowat elke cultuur wordt naar dezelfde fenomenen verwezen, zodat ze in zekere zin cultuurloos worden.

Ervaring leert dat niet de beschikbaarheid de beslisbaarheid bepaalt, maar a priori de ontvankelijkheid en bereidheid tot elaboratie om helder te krijgen dat er geen twijfel hoeft te bestaan wat betreft de beschikbaarheid. Simpeler gezegd, elementen kunnen ook verworpen worden op zo’n manier dat de schijn wordt opgewekt dat iets niet beschikbaar zou zijn, bijgevolg echter wel het perverse effect waar we spontaan getuige van kunnen worden.

Dachten ze eens een goed spoor gevonden te hebben, kwam er in rotvaart een trein voorbij.

Zolang we het maar niet over die logicakwesties moeten hebben, kunnen we die tweedeling netjes in stand houden.

Zoals we nu gezien hebben bestaat er een verschil tussen fundamenteel- en translationeel onderzoek, of de vertaling naar praktische toepasingen. Als nietige ikjes kunnen we daarom enkel maar verzoeken om na te gaan of die kloof niet nu net een voedingsbodem is voor tal van hulpvragen zoals binnen deze of gene categorie gangbaar zijn.