TTC

Herstelonderzoek mag ons finaal misschien doen besluiten dat er maar weinig te verhelpen valt aan het linguïstische determinisme dat zo eigen is aan systemen waarin een loopje wordt genomen met een aantal beginselen, met in het verlengde een reeks metaforen die ons intuïtief dan wel enige herkenning kunnen geven maar zonder er technisch de vinger op te kunnen leggen. Kunnen ons ook de vraag stellen hoeveel elektronen we in een atoom kunnen vinden, het zegt finaal niets over de ratificatie van remedies voor repeterende problemen die al eeuwenoud zijn. Je zei, dat is weer een ande

Hoeveel delen heb je zo, het is maar om de lezer al een beetje voor te bereiden.

Logisch lijkt dat kennis pas kan vervagen wanneer deze ooit geïntegreerd werd, tegelijk zeggend dat beperkte rationaliteit geen scheldwoord is maar, door keuzevrijheid in opleiding, het gemis aan deze of gene kennis. In die zin kunnen een aantal hulpvragen misschien ook als onwennig, vaag en mistig gepercipieerd worden, omdat ze zich laten leiden door elementen en/of kennis die we voorheen niet kenden.

De mystieke bruiloft is wat anders dan ons gewone huwelijk. Beiden hebben met liefde te maken, en beiden hebben met opoffering en eenheid te maken. De mystieke bruiloft gebeurt echter wanneer ‘zijn’ samenkomt met een ‘nog niet bestaande mogelijkheid’ om een ‘bestaande mogelijkheid’ te verwekken. Ons bewustzijn kan alleen de baas worden over de stormachtige zee van het onderbewustzijn indien we een creatieve kracht in onszelf wakker maken die afkomstig is van een hogere sfeer dan die van ons ego-bewustzijn. Mystici beschrijven deze hogere sfeer als ‘puur onverdeeld licht’. Dit licht kan

Een systeem is chaotisch wanneer het blijft veranderen zonder ooit in dezelfde toestand terug te keren.

Hoe ze nu precies tot de redelijk absurde redenering zijn gekomen dat een katalysator ook voorbij aan goed en kwaad kan liggen, is nog steeds een onopgelost raadsel.

Heel misschien dat herstel onmogelijk lijkt omdat al die verschillende sferen niet verdwijnen wanneer we ze in hun onlosmakelijke samenhang beter trachten te begrijpen, en in hoeverre we daarin enige progressie zouden kunnen boeken dat ondanks alle hoop en hulpbereidheid ook niet zomaar uitgelegd krijgen, pardoes.

Een systeem is chaotisch wanneer het blijft veranderen zonder ooit in dezelfde toestand terug te keren.

Om beter te kunnen begrijpen hoe we van geen probleem een probleem kunnen maken, hebben we eerst een oplossing voor een gegeven probleem nodig.

Na verloop begint het misschien meer op jongleren te lijken dan dat je zou kunnen weten wat aanbevolen herstelopdrachten gaan opleveren, zodat de ene zegt dat een advies geholpen heeft, de andere niet.

De termen boven, onder, links, rechts en/of midden zijn hier slechts plaatsbepalingen volgens de setup van het gehanteerde circulaire diagram. Met per deelgebied karakteristieken die wanneer we ze door elkaar heen gaan halen, kunnen leiden tot een chaotische brij die de kracht van eenvoud en kleine dingen quasi onzichtbaar maakt.

In de handboeken van de ggz staan die schema’s allemaal netjes geordend, zodat het wel aan ons zal liggen dat hulpvragen daarover naar de prullenmand verdwijnen.

Ervaring leert dat wanneer je aan de slag zou willen gaan met wormgaten, onderschatting ongepast is.

Stel dat ik ‘gras’ zeg, dan zeg jij misschien ‘groen’ waarna ik met ‘kiwi’ kom. Redelijk onschuldig is dat, kunnen het niveau/niche vrij kiezen waardoor je na verloop eindigt met A4’tjes waarop een berg dure woorden waarvan je eerder misschien nog nooit gehoord had, en dan op de wachtlijst mag.

Wat mij betreft verandert het verschil tussen nous en dianoia niet door er geen aandacht aan te besteden, maar hierover op een gezonde manier enige gelijkgestemdheid in vinden onmogelijk.

Ervaring leert dat ook het associatiespel kan helpen in onze zoektocht naar meerdere opties binnen deze of gene context, het garandeert echter niet meer ontvankelijkheid voor hulpvragen die hier vrijwel spontaan uit volgen.

Ja, dat is het punt, dezelfde universele stimulus kan op verschillende manieren gelezen worden, en toch onveranderlijk blijven door nu net het herstel- en/of groeiproces dat erin verweven zit. In die zin kan het antwoord dat we zoeken er al zijn, en toch niet gezien worden omdat niet iedereen de neiging heeft om hier interesse in te tonen. Ergo, het ontbreekt niet aan verzamelde kennis, noch aan benchmarks die in het verleden nagenoeg hetzelfde gezegd hebben, in zekere zin zelfs kinderlijk simpel, wat eenvoud vermag.

Eigen schuld dikke bult, hadden maar niet zo nieuwsgierig moeten zijn om te willen weten dat die aanbevelingen ook werken.

Een levensfase is een deel van de tijd van een mensenleven, dat zich kan onderscheiden van andere delen. De indeling in levensfasen bij de mens varieert naargelang de context.

Het zijn werkelijk prachtige modellen waar we als ervaringswerkers in meer of mindere mate bewust en/of gericht mee aan de slag kunnen, maar soms ook lijkt op een inhaalbeweging van wat door veel meer mensen reeds veel langer geweten is.

Ervaring leert dat ook het associatiespel kan helpen in onze zoektocht naar meerdere opties binnen deze of gene context, het garandeert echter niet meer ontvankelijkheid voor hulpvragen die hier vrijwel spontaan uit volgen.

Voor de setup hebben we gekozen om het unieke zelf voor te stellen als een omgekeerde driehoek, dit maakt het mogelijk om er drie andere driehoeken aan toe te voegen zodat het geheel op een piramide lijkt.

Naast de neutrale kracht sattva is er een actieve factor , de rajas, dat staat voor vuur, passie en actie.

Het voordeel van niet-weten is dat je kan zeggen wat je wil, er zijn immers altijd wel mensen die het wel weten.

Om vanuit tamas in sattva te komen, zal men eerst rajas in de geest moeten opbouwen door bijvoorbeeld een paar keer de trap op en af te lopen. Ben je in een staat van rajas dan kan je door stil van geest te worden, het bewustzijn in een staat van tamas of sattva brengen. Moesten we a rato van 1 sec/ster het aantal sterren in onze Melkweg tellen, dan zijn we, in rekening genomen tijd om te slapen en plassen , toch al snel 100 jaar verder.