TTC

Bij volgehouden aandacht wordt de aandacht voor lange tot zeer lange tijd gericht op een of meerdere gebeurtenissen.

In vakliteratuur staan die termen alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

We aanvaarden de redenering als verklaring dan en slechts dan als we het idee hebben verrijkt te worden met een inzicht, dat door de geboden verklaring onder woorden wordt gebracht. Een denker die geen Aha-ervaringen en Eureka-gevoelens bij het publiek oproept, mag zich immers verzekerd weten van een enkele reis vergetelheid.

Doordat een dolle theorie alle beweerzinnen bevat, dus ook een contradictie, is zij inconsistent. Omgekeerd, zodra een theorie een enkele contradictie bevat, dan bevat zij iedere beweerzin (explosie-stelling) en is dus dol. Derhalve eerbiedigen we het verbod van de tegenspraak omdat we geen inconsistente en geen dolle theorieën willen.

De nieuwste stokoude wetenschappelijke inzichten laten sterk het vermoeden dat we heel misschien onderweg iets over het hoofd gezien hebben, maar laat dat geen reden zijn om hierin enig correlaat met een aantal kwetsbaarheden te bespeuren.

Misschien is het minder metaforisch dan we willen denken, dan wel een tragische absurditeit om te denken dat ze bestaan.

Bronkennis mag dan wel tijdloos zijn, het zegt niets over de vele variaties hoe een hamer te hanteren.

Het is beter om het onderwerp buitenspel te laten, dan bergen die niet bestaan te verzetten.

Aan geleerde mensen die denken zelf niet onderhevig te zijn aan de paradigmashifts die ze maar al te graag promoten, stel je maar beter geen hulpvragen ter preventie van erger.

Ervaring leert dat je maar beter nooit een hulpvraag over bronkennis kan stellen, dat staat namelijk beschreven in woorden die leken onmogelijk uitgesproken krijgen.

Straks gaat het nog kloppen, dat de dyade getallen baart.

Die clash tussen de BRIC-landen en het Westen gebeurt in tegenwoordigheid, volop bezig. 'Straks' is daarom enkel het vervolg in het voortschrijdende hier en nu, een manier van spreken..

Straks krijgen we de clash tussen de BRIC-landen en het Westen, zo heel moeilijk is dat niet.

Dat weten we, vandaar die bronkennis die onveranderlijk veranderlijk is, de gulden middenweg vinden een andere zaak.

Merken dat onmiddellijk wanneer het bronkennis op het bord gelegd krijgt, en veel menners die het allemaal op een andere manier gebruiken.

Heraclitus werd bekend als 'de duistere' omdat hij zijn filosofie in moeilijke, kernachtige en associatieve bewoording op schrift stelde. De tekst had een literair karakter, met ambiguïteit, alliteratie en woordspelingen. Hiermee bemoeilijkte hij opzettelijk de interpretatie. Mensen moeten, vond hij, moeite doen om zijn filosofie te begrijpen, zoals de mens moeite moet doen om de natuur te doorgronden. De stijl vult het gedachtegoed aan. Dubbelzinnigheid suggereert eenheid, paradoxen suggereren de eenheid der tegendelen, alliteratie suggereert harmonie, enzovoort. Is het daarom dat je a

Beelddenken, beeldspraak en metaforisch taalgebruik vinden we vaak terug in wetenschappelijke disciplines, omdat er anders misschien teveel licht in je derde oog zou kunnen schijnen.

Zonder legende zegt een abstracte vergelijking maar bitter weinig, in het andere geval misschien boekdelen die we nooit allemaal gelezen kunnen krijgen.

Anders nemen we die van jou, zeggen hetzelfde. Staat niets over wiskunde tussen, gaat het je wel goed?

De meest bizarre hulpvragen handelen over bronkennis, die maar niet wil verdwijnen. Hoeven we zelfs geen wiskundigen voor te zijn, in zekere zin kunnen we daar de tijd voor heel even mee stilzetten.

Sommigen beweren zelfs dat een cirkel een oneindige veelhoek is, de hoekjes quasi onzichtbaar geworden.

En wat zie je wanneer je achterom kijkt? Laten we de driehoek nemen. Als we er 3 andere driehoeken aan toevoegen op elke rand van die ene driehoek, krijg je een grotere platte driehoek. Maar als je ze op die randen dan vouwt, uit de 2D dimensie in de 3D dimensie, creëer je een gesloten volume dat de Tetraëder wordt genoemd.

Het annus mirabilis van Einstein of Einsteins wonderjaar is het jaar 1905, waarin Albert Einstein vier artikelen publiceerde die de natuurkunde voorgoed zouden veranderen. In de artikelen behandelde hij verschillende grote (toen onbegrepen) problemen van de natuurkunde en loste deze op met elegante en baanbrekende verklaringen.

Procesbeschrijvingen zijn er in overvloed, het zegt nog niets over hoe we bronkennis aanwenden.

Met je eens, misschien hadden we dan vandaag ook geen dingen nodig zoals pseudotoevalsgeneratoren waar je in het beste geval geen nachtmerries aan over houdt. De naam Utopia is afgeleid van de Griekse woorden ou (niet) en topos (plaats), en betekent dus zoiets als 'Nergensland'.