TTC

Het absurde ontstaat uit de confrontatie van de mens die vraagt, en de wereld die op een onredelijke wijze zwijgt.

Camus’ omstreden protagonist Meursault is net als Don Juan en Sisyphus een voorbeeld van de absurde held. De absurde held stelt geen vragen, hij ondervindt en beschrijft.

Helikoptergeld is het onconventionele instrument van het monetaire beleid van de centrale banken, dat inhoudt dat grote sommen geld worden gecreëerd om direct onder de bevolking te worden verdeeld en zo de economie te stimuleren.

Bergen beklimmen doen we meestal niet met teenslippers, boven kan het immers koud zijn.

In de intuïtionistische formele logica, die contrasteert met de klassieke logica, is de regel van de uitgesloten derde niet geldig. Deze regel, die sinds de klassieke oudheid in de wiskunde is toegepast, werd door Brouwer bestreden. De eerste formalisering van het intuïtionisme werd voltooid in 1928 door Arend Heyting. Brouwer zelf was niet onder de indruk, hij noemde Heytings werk een steriele exercitie.

Wellicht is het een verwijzing naar de theodiceeën, of een variant daarop.

De natuur zit vol geometrische verrassingen, denk maar aan de perfecte vorm van een ijskristal, het ingenieuze patroon van een zonnebloemhart, de torentjes van een romanesco-bloemkool of de symmetrie van een simpele dennenappel. Ook als je de structuur van onze lichaamscellen microscopisch bekijkt, sta je versteld van de perfecte meetkundige vormen. Het lijkt alsof het allemaal wiskundig is uitgedacht. Het is de basis van de creatie, waar ons hele universum op gestoeld is.

Bij chunken past oefening baart kunst, en geen garantie op succes.

Misschien dat we dan de verzamelingenleer nodig hebben, want hoeveel mensen weten niet dat een probleem reeds opgelost alvorens we dat in praktijk ook kunnen zien?

Ja, soms zelfs handig in gebruik binnen een discours over lange en/of brede wegen, en ieders pad is uniek.

Voortschrijdend onderzoek heeft de neiging om nooit te stoppen, hetzelfde geldt voor hulpvragen over onveranderlijk veranderlijke katalysatoren.

Ervaring leert dat over sommige dingen die cyclisch van signature zijn, steeds nagenoeg dezelfde hulpvragen opborrelen.

Een voorbeeld van een goddelijke paradox is de vraag of een almachtige God de macht heeft om een steen te maken die zo zwaar is dat hij hem niet kan optillen. Als God in staat is om deze steen te maken, dan is Hij niet in staat om hem op te tillen en is Hij dus niet almachtig. Maar als God niet in staat is om zo'n steen te maken, dan is Hij ook niet almachtig. Dit lijkt een tegenstrijdigheid te creëren die niet kan worden opgelost.

Zelden is niet nooit, net zoals velen dat voor jou al eens gedaan kunnen hebben. Creativiteit wordt in de verschillende wetenschappen nogal verschillend geïnterpreteerd, maar wijst in het algemeen naar een vermogen om iets nieuws te scheppen. Een individu of een groep toont creativiteit wanneer een nieuw concept of object wordt gemaakt, of wanneer een originele oplossing voor een probleem wordt gevonden.

Vreemd dat er geen hoop is in die spiegel, en er is hoop in overvloed.

Die hoop komt pas na WOIII, afleidbaar van wat we vorige keer vergeten zijn.

Niet meer dan geduld koesteren, en hopen op het beste.

Zal iets voor de toekomst worden, eerst die andere botsing nog even afwachten.

Een epistemische of epistemologische breuk is het moment waarop eerder aanvaarde wetenschappelijke kennis wordt verworpen. De breuk situeert zich op vlak van de kennis en hetgeen waarmee wordt gebroken is dan ook een bepaalde theorie, een bepaald beeld of een (reeks) concept(en).

Het idee van chunken is geïnspireerd door het werk van Bertrand Russel en Gregory Bateson. Chunken is een manier om een hiërarchie aan te brengen in hoe specifiek of abstract je iets communiceert.

Bij het toetsen van een verklarende hypothese is het belangrijk dat de oorzaak en het gevolg daadwerkelijk samenhangen.

Ervaringskennis werkt nu eenmaal zo dat je pas achteraf beseft dat je misschien beter op voorhand een inschatting had kunnen maken, over hoe theorie en praktijk mijlenver uit elkaar kunnen liggen.

Een algoritme is een recept om wiskundige of informaticaproblemen op te lossen vanuit een gegeven begintoestand naar een beoogd einddoel en dat bestaat uit een eindige reeks eenduidig gedefinieerde instructies.

Volgens Schleiermacher en Dilthey vormt de tijd een hindernis tussen de interpreet en het geïnterpreteerde, aandacht en tijd maken gradueel voortschrijdend het verstaan echter wel mogelijk. In die zin is de tijdsafstand productief doordat zij de beweging naar horizonversmelting mogelijk maakt, en daardoor ook het bestaan van nieuwe betekenissen, de werkingsgeschiedenis.

Sorry, we zitten nog maar op het niveau van de dyade die getallen baart, er lijkt geen einde aan te komen. Interessant, gisteren stelde zich overigens de vraag hoe astrologen rekening kunnen houden met nieuwe sterren die continu gevormd worden.