TTC

Naar analogie met de metafoor van de appel, betekent een wormgat dus de snelste weg tussen twee punten.

Allerminst prettig is de beleving om tussen die tandwielen gekneld te raken, en quasi onmogelijk om toe te lichten zonder de aandacht die daartoe noodzakelijk is.

Er staat niet dat onveranderlijk veranderlijk niet verwarrend kan zijn, om nog niet te spreken over een reeks anomalieën.

Regressieanalyse is een statistische techniek voor het analyseren van gegevens waarin mogelijk sprake is van een specifieke samenhang, aangeduid als regressie.

Door dat niet telkens opnieuw door elkaar heen te halen, bleef het onveranderlijk veranderlijk.

In de scholastiek, zoals ontwikkeld door onder anderen Albertus Magnus en Thomas van Aquino, is een spiritualistisch dualisme tot uitdrukking gekomen. Tegenover het spiritualistisch monisme dat het primaat toekent aan de geest, en dat de materie uitsluitend ziet als daarvan afgeleid, kent het een afzonderlijk bestaan toe aan de materie en het lichamelijke, maar zijn de activiteiten van geest en intellect niet tot de stof en het lichaam te herleiden. Het benadrukt zowel een afzonderlijke lotsbestemming van de ziel als de aardse vereniging van lichaam en ziel in een gegeven persoon.

Toch weer even wat opzoekwerk, is geheel nieuw voor me.

Je bedoelt wellicht dat we een onderscheid kunnen maken tussen het voortschrijdende nu en het eeuwige nu, of de reden waarom paraconsistente logica zo verwarrend kan zijn? Anders gezegd, dit discours over lange en/of brede wegen hadden we in de middeleeuwen ook kunnen voeren, maar ook maar enkel wanneer we het eeuwige nu als leidend beginsel waarderen. Ergo, in het heden kunnen er besluiten genomen worden die hun uitwerking in een toekomstig voortschrijdend nu laten opmerken, goedschiks, kwaadschiks. Ergo, een aantal problemen waar we het vandaag over kunnen hebben, zijn strikt theoretisch al

Wie precies beweert dat, is geheel nieuw voor me.

Het lijkt soms moeilijk om de verschillende delen te onderscheiden, soms denkend dat er helemaal geen weg is. Uit het ene komen twee, als extremen waartussen veel variaties tot heel wat verwarring/onbegrip kunnen leiden, het principe.

Pas wanneer we er iets over zouden willen zeggen, is het altijd anders dan wat we er verkeerdelijk van denken. Wellicht heeft aandacht te maken met wat er zich als cognitieve inhoud aanbiedt, net zoals die inhoud verdrongen kan worden om redenen die bijtijds duister kunnen zijn.

Stress-oscillatie is een begrip uit de psychologie waarmee de situatie bedoeld wordt dat personen in een dilemma voortdurend van mening veranderen en/of voortdurend een andere beslissing nemen, die dan meestal tegengesteld is aan de vorige. De uiteindelijk genomen beslissing is dan niet meer gebaseerd op overwegingen maar wordt door het toeval bepaald door het moment waarop de beslissing moet worden genomen.

We kunnen nu eenmaal niet met een verstilde geest naar de cognitieve inhoud kijken, anderen noemen dat aandacht.

Niet nagelaten dat een onveranderlijke katalysator veel variaties toelaat, anders dan de verduistering van opties door binnen duale contexten die katalysator te beperken. In de diepe slaap is er niets om je zorgen over te maken, hoef je je dan ook geen zorgen over te maken.

Een vals dilemma, valse tweedeling of valse dichotomie is een drogreden of denkfout waarbij twee alternatieven voorgesteld worden als de enige mogelijkheden, terwijl er in werkelijkheid nog andere zijn. Als zodanig is het een foute toepassing van het principe van de uitgesloten derde.

Mooi gezegd, de geest stil houden/krijgen geen eenvoudige opdracht, in die zin is de synthese als tijdloos onveranderlijk. Maar dat is nog iets anders dan binnen het samenspel these-antithese delen te verdringen, soms leidend tot spanningsvelden die eerder onbewust in stand gehouden worden. Des levens zeg maar even, waarin hoop gevonden kan worden, naar meer verbinding en harmonie.

Dat is wat het zoekende zelf doet, de synthese is tijdloos altijd het midden tussen these-antithese. Althans, in universele zin.

Ja, en dan hebben we de perceptiekwesties nog, ondanks het beeld voor iedereen hetzelfde is.

Hier veronderstel je dat die verdrongen delen a priori helder zijn gemaakt, wellicht enkel mogelijk in een simulatiemodel.

Met je eens, daarom dat werken met een eilandmodel soelaas kan bieden, zodat theorie en praktijk mijlenver uit elkaar kunnen komen te liggen.

Economie, of het wereldbeeld dat we als courant waarnemen, is dan ook het resultaat van wat we met bronkennis doen.

Exotische termen zoals rajas, tamas en sattva kunnen nogal eens tot enige verwarring leiden, maar in mensentaal valt het allemaal nogal mee.

We kunnen het simpel houden, of er heel veel randinformatie bij betrekken waardoor dat simpele uit de aandacht verdwijnt.

Dubbele bindingen kunnen belastend en mogelijk destructief zijn als iemand gevangen zit in een dilemma en gestraft wordt omdat hij een uitweg zoekt, maar de moeite die getroost wordt om een uitweg te zoeken uit de valstrik, kan leiden tot emotionele groei.

Bizar is het fenomeen dat de tijd al miljarden jaar aan het rijpen is, en geduld een mooie deugd.