TTC

Bij termen zoals ‘overkoepelende waarheid’ denken we misschien al snel dat zoiets enkel maar kan begrepen worden met een doctoraat raketwetenschap, maar het kan ook gewoon over iets haast kinderlijk handelen.

Google, zoekwoord 'horizonversmelting', dat is alles.

De Cartesiaanse Coördinaten stammen af van het werk van de Franse wiskundige en filosoof Descartes. Er zijn vier kwadranten die zowel in de wiskunde als in de filosofie toegepast worden. Dit model kan gebruikt worden om out of the box te denken, om anders met problemen om te gaan en om informatie anders te verwerken.

Ervaring leert dat de wet van de spaarzaamheid toelaat om hulpvragen compact en vooral gericht tot een probleem te presenteren, en net omwille van deze techniek ook zeer fundamenteel kunnen zijn. Zowel de zon als een willekeurig atoom kunnen we tussen duim en wijsvinger visualiseren, nader beschouwd zal echter de diameter lichtjes verschillen.

Je vraagt je dus af wat de beleving is achter de woorden?

Het metamodel is de remedie voor generalisaties, vervormingen en weglatingen, wat in de universiteiten als ‘ruis in de communicatie' wordt aangeleerd. Gebruik het metamodel om uit impasses te raken, nieuwe inzichten te krijgen, met argumenten te komen, manipulatieve mensen te ontmantelen en om problemen en belemmerende gedachten in een nieuw perspectief te zetten.

De middeleeuwse kabbalisten verdeelden de levensboom in 'vier werelden' van scheppingsmanifestatie. God werd verondersteld aanwezig te zijn in elk van deze vier werelden die ieder symbolisch voorgesteld werden door een letter uit het tetragrammaton, de heilige naam JHVH (bestaande uit de vier Hebreeuwse letters Yod, He, Vau, He) meestal vertaald als Jehova, of Jahwe. De tijd waarin we nu leven is bijzonder omdat we nu de kans krijgen ons bewustzijn te verruimen in een snel tempo. Dit transformatieproces heeft nood aan juiste informatie en ondersteuning. Bewustzijnsverruiming kan tijdel

We schieten op, paraconsistente logica betekent dat twee dingen tegelijk waar kunnen zijn, waarover je niet een mening kan hebben zonder ze a priori allebei te kennen. Maar dat is zelfs teveel gevraagd, om vervolgens het discours in alle vaagheid verder te zetten alsof er geen boeken zouden geschreven zijn. Tand des tijds wellicht, het is ondanks alle verzamelde kennis immers terug koude oorlog, doch in theorie is er geen vuiltje aan de lucht.

Jongens toch, denk je nu echt dat we allemaal achterlijk zijn om nogmaals in je valkuilen te trappen? Compassie, het enige dat ons rest, zet ze maar allemaal te kijk. Dat is het enige dat je op uit bent, mensen neerhalen zonder ook maar een minimum aan basiskennis van waaruit mag blijken dat onveranderlijke katalysatoren veranderlijk kunnen ingezet worden. En dat, dat heeft te maken met introspectie, de smalle weg.

Wormgaten vinden in een systeem dat we niet kennen, is een beetje als luchtfietsen.

Alsmaar verwarring proberen te zaaien, straks zijn er helemaal geen wegen maar enkel nog een moeras.

Tegenwoordig verstaat men onder repressieve tolerantie iets anders, het zou een door een heersende macht toegepaste techniek zijn waarbij ideeën of organisaties die voor die macht ongewenst zijn, juist een plaats wordt gegund om ze zodoende onschadelijk te maken. In de jaren zeventig zouden autoriteiten dit middel gebruikt hebben om maatschappelijk verzet te institutionaliseren en zo uit te hollen. Repressieve tolerantie is dan geen echte tolerantie, maar een strategie om niet-getolereerde ideeën te bestrijden.

Misschien dat we het filosofenprobleem in de informatica nog het best kunnen vergelijken met het zogeheten bloemkooleffect, als een haast ondoordringbaar chaotisch kluwen waarbinnen hulpvragen met betrekking tot een aantal gehanteerde logica’s ook snel zoek kunnen raken.

Gedistribueerd programmeren is een techniek van programmeren en programma-ontwerp, waarbij een computerprogramma bestaat uit meerdere deelprogramma's die al dan niet gelijktijdig uitgevoerd kunnen worden.

In vroegere tijden waren grasduinen heuvels of verhogingen die bedekt waren met gras. Als het vee, zoals koeien of schapen, de grasduinen ingingen, betekende dit voor hen volop voer en dus plezier.

Grasduinen zijn duinen met welig gras, voor schapen een Luilekkerland.

Goed dat er in tijden van transitie en transformatie onbevangen en creatief wordt stil gestaan bij onze gezamenlijke verantwoordelijkheid voor de geestelijke gezondheid. De vrucht van deze reflectie is een inzet die effectief en de-stigmatiserend zal werken.

Je wil precies zeggen dat het zo lang is dan het breed is, omdat we continu van filosofische positie kunnen veranderen en net daarom het element van utopische gespletenheid eindeloos gevoed wordt?

Horizonversmelting is een begrip uit de hermeneutiek dat wijst op het bestaan van een eigen ervaringshorizon met betrekking tot de denkwereld van een individu. Horizonversmelting is voor een onderzoeker binnen de hermeneutiek het vinden van raakvlakken tussen zijn eigen 'horizon' en die van de persoon die hij onderzoekt om daarmee de ander te kunnen 'verstaan'. Het vormt de paradox binnen de hermeneutiek. De versmelting houdt niet in dat de beide horizonten samen moeten vallen, omdat een onderzoeker het niet eens hoeft te zijn met de denkbeelden van degene die hij onderzoekt. Kritiek is dus we

De versmelting houdt niet in dat de beide horizonten samen moeten vallen, omdat een onderzoeker het niet eens hoeft te zijn met de denkbeelden van degene die hij onderzoekt. Beetje als Statler en Waldorf, maar de uitkomst kan finaal wel simpel zijn, zoals het bij oorsprong al was. Voor onderscheidingsvermogen kunnen we misschien beter een nieuw topic starten, anders raken we misschien steeds opnieuw in verwarring.

In zekere zin kunnen we de tijd stilzetten middels abstractie, het zegt echter niet dat er ook aandacht bestaat voor het simpele dat we hiervan kunnen afleiden.

Heel je leven met bananen bezig, komt Hopper met het verrijkende inzicht dat ze niet recht zijn.

Ervaring leert dat het een beetje kortzichtig is om een aantal diagrammen te presenteren en dan te denken dat ervaringswerkers dat op een relatieve nanoseconde zouden kunnen begrijpen, zodat het inderdaad begint te lijken dat we niet meer dan experimenten zijn. In die zin krijgen de geopperde aspiraties een eerder wrange nasmaak, aanvankelijk misschien vaag en mistig maar door nu net aan de slag te gaan met de aangeboden adviezen steeds transparanter. Voor wie behept is met enig empathisch vermogen veel vaker dan ook een kwelling, en daarmee het nobele idee van meer verbinding en harmonie tot

Niet meer dan logisch is dat leken niet kunnen weten wat voor ggz-experten al lang helder is, zodat herstel- en/of groeiprocessen meer lijken op een inhaalbeweging waarbij we mogelijks van de ene verbazing in de andere vallen.

Wellicht omdat de dyade getallen baart, en een wormgat betekent dat we op een versnelde manier de berg op kunnen. Dat leerstuk over paraconsistente logica blijkt vaak iets lastiger om goede redenen, meestal omdat we geen vergelijk kunnen maken met iets dat we niet kennen.