TTC

Een algoritme heeft geen noodrem, en dat is een probleem.

Ervaring leert dat aandacht een noodzakelijke voorwaarde is om te kunnen beoordelen of deze of gene theorie een sluitend verhaal biedt, met net daarom ook veel tussenfasen tijdens het doorlopen van een dergelijk traject.

Bateson definieert informatie als een verschil dat verschil uitmaakt. Voor Bateson vormde informatie in feite een verbinding tussen Korzybski's 'kaart' en 'gebied', en loste daarmee het lichaam-geest-probleem op.

Van sommige dingen kunnen we vrijwel zeker zijn, met inbegrip van de twijfel daarover.

We kunnen veel weten en tegelijk amper iets, geen makkelijke materie om in cursusvorm te presenteren.

Ervaring leert dat zoiets hoe goedbedoeld ook, een hopeloze onderneming is.

Aandachtiger beschouwing van de dynamismen zoals beschreven door Gregory Bateson mag ze dan misschien wel als congruent laten waarderen, ook op deze manier worden we geconfronteerd met het verschil tussen de theorie en de ervaringskennis die als minder fluweelzacht ervaren kan worden. Kortom, aan het precaire van herstel- en/of groeiprocessen wordt niet getwijfeld, wat rest is hoe we dit in hulpvragen kunnen verpakken zodat lotgenoten niet in soortgelijk traumatische ervaringen zouden betrokken moeten raken. Nee, op voorhand kunnen we dit onmogelijk weten, in die zin zonder verwijt dan wel net

Achteraf kom je misschien te weten dat je dat precies beter eerder had kunnen lezen, tenzij ik weer zo koppig was om er voordien geen oor voor te hebben.

Hoe zou je anders bruggen die er gewoon zijn kunnen vernietigen, met een hakbijl?

Ervaring leert dat ontmoediging je kan overvallen wanneer je denkt dat synoniemen telkens iets anders zijn, om niet te moeten zeggen dat het hopeloos verwarrend kan worden wanneer we hierover zouden willen communiceren.

Purusha wordt geïsoleerd van Prakriti, waarin het was ingewikkeld en zich Zelf niet kennen kon.

Je bedoelt verstand gebruiken?

Met wat precies hebben ze die ravijn dan gegraven?

Stel je voor, misschien verschijnen er dan ook bruggen in onze fantasie, die in de Bijbel staan.

Vergeten lijkt soms veel makkelijker dan herinneren, maar wie heeft de optie vergeten dan bedacht?

Geen idee, Plato had nagenoeg dezelfde metaforen, misschien iets universeels dat zich laat opmerken.

Ik weet het, het werkt een beetje als in een Harry Potter film, het mag allemaal niet te simpel zijn.

Lijkt een beetje op de vierde weg van Gurdjieff zoals je het hier omschrijft, die sprak over obstakels en drijfzand.

Geen flauw idee daarover.

Zo gaat het nu eenmaal, het zwaartepunt van een samenleving wordt dan ook bepaald door de manier hoe we hiermee omgaan, en die brug is er altijd voor wie begrijpen wil.

Sterk afhankelijk van het vervolg wellicht, er zijn immers ook mensen die bruggen over ravijnen aan flarden schieten.

Stressreductie om op een brug te lopen die over een ravijn loopt heeft geen zin, dat zijn niet meer dan concepten die niets met grondeloosheid te maken hebben.

Misschien dat de zwijgspiraaltheorie pas betekenis krijgt na het loyaal opvolgen van diverse ggz-adviezen, hiermee het element van de omgekeerde effectiviteit accentuerend.

We kunnen pas iets niet-begrijpen wanneer we het lezen, en zonder lezing niet-weten of we het zouden kunnen begrijpen.

Er zijn talloze voorbeelden te noemen. In de huidige tijd zien we het risico van verval weer dreigen door de manier waarop boeddhistische meditatietechnieken gebruikt worden als louter stressreductie. Veel boeken en cursussen over het boeddhisme zullen zich beperken tot het aspect van de conventionele werkelijkheid en niet raken aan het ultieme. Aan de andere kant wijzen Westerse leraren terug naar de uiteindelijke werkelijkheid, Thanissaro Bikkhu heeft het over ‘het radicaal fenomenologisch perspectief’, Genpo Roshi over ‘Big Mind’, Pema Chödrön over ‘grondeloosheid’.