TTC

De dichter Blake had het er in dit verband over dat 'de poorten van de waarneming gereinigd' dienen te worden. Gereinigd waarvan? En wat gebeurt er wanneer deze reiniging plaatsgevonden heeft?

Straks ga je nog beweren dat we ons licht op een aantal problemen kunnen werpen, houden onze hartjes stevig vast.

Bedoel je hiermee iets dat ingebakken zit in het leven?

Misschien is het een optie om te werken met bulletpoints, veel vaker lijken subtiele nuances te verdwijnen in de massa en/of bestrijkt een betoog een zo breed spectrum dat weinig animo opwekt. De taal is nooit het probleem. Maar wel de wil om de taal te spreken van recht en waarheid in zuivere woorden van rechtlijnigheid. Mensentaal is per definitie broddelwerk. maar waar de mens zich verwaardigt het niveau te betreden van de goden, daar wordt een woord een wet, en een wet wordt een natuurverschijnsel. Concreter en specifieker, is dat de bergrede helder is van taal

Een SPV is niet meer dan een middel om iets af te zonderen, en het dan af te voeren als ooit geweest.

Als niet meer dan een tussendoortje blijven het RST-complex en de SPV's tijdloos tot onzer beschikking, soms handig in gebruik.

Wellicht sterk afhankelijk van aan welke kant van de kloof we staan, wat logischerwijs heel wat ambivalentie in de hand kan werken.

Sommigen menen dat een aantal kloven pas gezien kunnen tengevolge een zich van nature ontvouwend proces van toenemende complexiteit, met als risico dat we hierin ook hopeloos verstrikt kunnen raken.

Mystieke ervaringen zijn als unieke momenten die opening willen geven aan een bijzonder proces in jou. Dit noem je een mystagogisch proces, de vrije ruimte in jezelf betreden, jezelf ontmoeten en openbaren. In mijn ogen een proces wat altijd doorgaat. Mystagogie staat voor een soort (levenslange) inwijding in het mysterie van jouw eigenheid, jouw ziel, jouw wijsheid. Het wordt ook wel verwoord als het binnengeleid worden in de persoonlijke ervaring van het mysterie van je ziel en het mysterie van het goddelijke. De basis is dat jij jezelf leert kennen op je eigen wijze weg. Jij wijdt jezelf al

Volgens de theoretici van de cybernetica van de tweede orde beïnvloedt de waarnemer steeds de waarneming zodat de verworven kennis per definitie een subjectieve inslag heeft.

In ons brein zit een filter die bepaalt welke binnenkomende informatie gearchiveerd zal worden. Die filter kan voor verrassende connecties tussen nieuwe en geklasseerde kennis zorgen, maar kan er ook verantwoordelijk voor zijn dat je op tilt slaat omdat je teveel informatie te verwerken krijgt. Dat begrijpen we inmiddels wel, geen probleem.

We zouden het bijna in een aantal premissen kunnen presenteren, zo eenvoudig is het.

Dit is gezien de verzamelde kennis waarover we vrij kunnen beschikken, redelijk vaag en mistig. Ja, zeg dat wel, laat ons maar hopen dat zoiets nooit lukt.

Beetje als water tot stilstand brengen en de modder laten zakken misschien?

Welke inhoud zit er volgens jou nog in de weg? Wat je eigenlijk wil zeggen is dat er prachtig studiewerk bestaat, net zoals mensen die weten waar ze mee bezig zijn.

En simulanten houden zich bezig met simulatiemodellen wellicht, beklijvend het scenario.

Je lijkt te veronderstellen dat we doorheen een proces van catharsis dienen te gaan, zoiets? Waarmee gezegd wil worden dat psychologen niets anders doen, spiegelen en de perceptie reinigen.

Bizar is de veronderstelling dat wanneer we met een leeg blad zouden beginnen, achteraf niet meer weten hoe we nu tot deze of gene conclusie en/of mening gekomen zijn.

Elaboratieprocessen kunnen lang aanslepen en tot circulaire diagrammen leiden die zichzelf onderhouden, als eigen aan verschillende groeisnelheden en bewandelde paden die toch steeds soortgelijke inzichten ontbloten. Het zegt echter nog niets over een reeks tegenstrijdigheden die gekoppeld kunnen worden aan systeemconfiguraties die binnen het duale speelveld de maatschappelijke spanningen onaangenaam kunnen opdrijven. Finaal een chaotische brij allerhande, zich aan het geestesoog voordoend als een caleidoscoop van stromingen en stuwkrachten, in verschrikking en verbijstering, in hoop en overvl

Wat is het verschil met gewone mensentaal?

Waar kom je dan uit? In het midden? Levensbeschouwelijk is het onmogelijk om allemaal tegelijk met dezelfde problemen geconfronteerd te worden, wat bizar genoeg wel betekent dat een aantal oplossingen in een ver verleden kunnen teruggevonden worden. Dat van hieruit ideeën ontspringen zoals ‘terug naar de toekomst’ is daarom minder sociaal vreemd dan we aanvankelijk misschien zouden kunnen denken. We kunnen steeds meer neologismen bedenken voor datgene dat we onder de aandacht willen brengen, zodat we straks eindigen met een berg synoniemen die ons doen vermoeden dat het telkens

Is de smalle weg hetzelfde als de middenweg? Of is het antwoord daarop afhankelijk van het toepassingsgebied?

Binnen het basistraject mindfulness krijgen we alvast een glimp van wat er nu precies met horizonversmelting zou kunnen bedoeld worden, in de vorm van creatieve visualisaties die vanuit een diepere laag, zoniet op een gepaste manier aangewakkerd, naar buiten toe geventileerd kunnen worden.

Aantoonbaar wil niet zeggen dat er ook aandacht bestaat voor dat wat aangetoond kan worden, noch over de respons daarop.

Het filosofisch scepticisme is de filosofische stroming die stelt dat de menselijke geest van nature onbekwaam is om iets met zekerheid te weten.