TTC

Metadenkend verwijst het 3D-4D-5D-complex naar het idee van een evolutionair nakende paradigmashift waarover tal van chaostheoretici zich ontfermen, vaak met een voor leken haast onbegrijpelijk jargon dat ver boven onze nietige petjes gaat, zoniet overweldigend enige aversie en/of ambivalentie inducerend.

Verder is er nog niemand die ooit een getal heeft zien voorbij wandelen, tenzij jij de eerste wil zijn die dat wel kan.

Zoals we eerder al konden vaststellen, een smalle weg zegt niets over de tijdsduur om hem af te leggen.

Het begin van het antwoord op die vragen begon zich rond 1936 te vormen. Vrijwel vanaf het eerste moment dat de vraag gesteld werd of een probleem oplosbaar was of niet, was duidelijk dat die vraag alleen beantwoord kon worden door eerst vast te stellen wat een berekening precies is. Hoe verloopt een berekening? Wat doen we precies, als we een berekening uitvoeren? Het is uiteraard heel leuk om uit het hoofd te kunnen zeggen 2 + 2 = 4, maar wat gebeurt er dan precies in ons hoofd dat we er 2 en 2 in stoppen en er 4 uit komt rollen?

Ja, in de kracht van eenvoud en kleine dingen kunnen we veel soelaas vinden, dat is geweten.

Het woord ‘niet’ is een woord dat iedere beweerzin in een andere beweerzin verandert, zodanig dat de nieuwe beweerzin de oorspronkelijke per definitie tegenspreekt, en dat wil zeggen, zij kunnen nooit beide tegelijk waar zijn.

Als het leven van een organisatie in haar praktijkgemeenschappen zetelt, en als creativiteit, leren, verandering en ontwikkeling inherent zijn aan alle levende systemen, kunnen we ons afvragen hoe deze processen zich feitelijk in de levende netwerken en gemeenschappen van de organisatie manifesteren. Om deze vraag te beantwoorden moeten we ons buigen over een sleutelkenmerk van leven, namelijk het spontaan verschijnen of doorbreken van een nieuwe ordening.

Na159 pagina's mag dat onderhand wel duidelijk zijn, de getuigenissen legio.

In de besliskunde wordt altijd een onderscheid gemaakt tussen theorie en praktijk, de beschikbaarheid bepaalt de beslisbaarheid.

Dan zoeken we een quick-win voor die belastingswaarde, zo kunnen we bezig blijven.

Ja, een quick-win kan zelfs gratis zijn, dat is simpel.

Voor Rogers is de subjectieve wereld van een individu hier en nu belangrijker dan de objectieve werkelijkheid.

Komen de termen debet en credit in de Bijbel voor? De termen 'debet' en 'credit' zoals we ze vandaag de dag gebruiken, zijn technische boekhoudtermen die dateren uit de tijd van de Italiaanse renaissance en werden pas later in de moderne boekhouding geïntroduceerd. De Bijbel dateert echter van vóór die tijd en gebruikt daarom geen technische boekhoudterminologie zoals debet en credit. Dat gezegd hebbende, de Bijbel bevat wel enkele principes die relevant kunnen zijn voor boekhouding en financiën. Bijvoorbeeld, Spreuken 27:23-27 adviseert om de toestand van uw bezittingen te kennen en deze

Ervaring leert dat het nooit eens een keertje gewoon simpel mag zijn.

Kant herkende als maximes bijvoorbeeld het hypothetische en categorische imperatief. De eerste is gericht op het bereiken van een praktisch doel, de tweede is gestoeld op een universele moraal.

Geduld koesteren is als 20€ markeren en uitgeven, en dan wachten tot het terug in je bezit komt.

Hoe je kan weten dat er voor een probleem ook een quick-win bestaat, is vaak lang genoeg zoeken.

Hebben een overzichtje gemaakt van alle in omloop zijnde stappenplannen, aangevuld met Wu Wei.

Logisch lijkt dat we maar bitter weinig kunnen zeggen over een aantal obstakels die we niet kennen, en net daarom misschien ook niet uitgelegd krijgen.

'De meesters van het Verre Oosten' van Baird T. Spalding uit 1924 geldt nog altijd als een van de meest spraakmakende boeken van onze tijd. Tijdens een expeditie in de Himalaya, eind 19e eeuw, ontmoeten de schrijver en zijn metgezellen de Meesters van de Himalaya. Deze onsterfelijke wezens verrichten wonderbaarlijke daden en slaan een brug tussen het christendom en het boeddhisme. Volgens hun filosofie vertegenwoordigt Boeddha de weg naar verlichting, terwijl de figuur van Jezus Christus de verlichting zelf belichaamt. Het boek leest als een spannende roman en bevat tegelijkertijd duidelijke s

Het ELM beschrijft twee mogelijke routes, namelijk de centrale route en de perifere route. Over het algemeen is de centrale route langer dan de perifere route.

Dat monocausaliteit wetenschappelijke theorieën kan ondersteunen, is empirisch onmogelijk. Zelfs in een experimentele setting kan niet met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid gesteld worden dat een enkele oorzaak X verantwoordelijk is voor een welbepaald gevolg.

We proberen te volgen, hoe gaat het verder?

Is dat niet wat onder 'telos' begrepen zou kunnen worden, beetje als wijsheid komt met de jaren?

Het volgende inzicht op weer een niveau van orde dieper is hoogst verwarrend, er schijnen verschillende soorten van logica verweven te zijn in het verhaal. Deze logica plaatst ons voor een bijna chaotische verzameling verhalen met betrekking tot de tijd van het materiële universum, de persoon die voor dan wel tegen God is, de manifestatie van de Heer in verscheidene gedaanten en de werkelijkheid van de religie die men per traditie nodig heeft om zich God te herinneren. Een twijfelaar mislukt in de methode kan in verwarring verkeren over het doel van de vedische discipline zoals voorgesteld doo