Willempie

Tegen deze discussietechniek delf ik het onderspit.

Er zijn veel mensen die nog denken dat het leven een feestje is. Ze hollen van het ene feest naar het andere. Die mensen hebben (nog) geen last van depressie. Anders gezegd: Depressiviteit duidt op een zekere diepgang.

Nee. Je mag overal je bedenkingen over hebben. Of dat goed is is weer een andere zaak.

Depressies worden vaak veroorzaakt door vermoeidheid of uitputting. Het zijn niet de slechtste mensen die hier mee te kampen hebben. Integendeel. De flierefluiters hebben er geen last van.

De schuld die we allemaal dragen omdat we zondigen.

Volgens mij niet. Ik denk dat het meer te maken heeft met waarover René Girard schrijft. Je probeert je schuld af te schuiven op anderen. Als je iemand kunt aanwijzen die in jouw ogen nog slechter is dan jijzelf ben jij immers zo slecht nog niet. Het is een vals spel.

Volgens mij is het een enorme prestatie om in deze tijd niet depressief te worden, tenzij het je allemaal niet interesseert natuurlijk.

Bonhoeffer loochende Jezus niet en was zelfs volkomen bereid zijn leven voor Hem te geven. Wat ik zo vreemd (en ook erg) vind is dat de kritiek op christelijke leiders altijd voortkomt uit eigen gelederen. Zelfs Billy Graham wordt alleen maar aangevallen door mensen die zichzelf christen noemen. Wat zou dat toch zijn? Angst voor valse leraren? Of iets anders? Wel iets om goed over na te denken, lijkt me.

In deze draad gaat het over moraal. Open gerust een nieuwe draad. Dan kunnen we er daar over verder praten en misschien geef ik je daar dan nog wel gelijk ook. Maar één ding kan ik je wel vertellen. Bonhoeffer was iemand die Jezus liefhad en zijn naasten ook. En dat is m.i. in wezen toch waarom het gaat.

Ik doel op de moraal van Heidegger. Hij gaf geen ene moer om zijn medemens. Alleen hijzelf was belangrijk. Dat kan. Maar ik zal nog een ander voorbeeld geven van het verschil tussen Heidegger en Bonhoeffer. Heidegger doceerde en schreef maar zijn denkwereld leidde niet tot handelen, behalve dan waar het zijn eigenbelang betrof. Bonhoeffer was bereid zijn leveren te offeren voor zijn morele opvattingen.

Een deerne in lokkend postuur van Maarten 't Hart. Veel verschillende onderwerpen. Humoristisch, kritisch, leerzaam, open en daardoor kwetsbaar.

Ik probeer altijd de taal van mijn gesprekspartner te spreken. Ik zal het je gemakkelijk maken. 1. Heidegger, de bewonderaar van Hitler. 2. Bonhoeffer, de verzetsheld die dat met zijn leven heeft moeten bekopen. Welke wordt het?

Snap wat je bedoelt. Komt waarschijnlijk omdat ik een gesprek probeer te voeren met een atheïst. Met medegelovigen spreek ik "de tale Kanaäns".

De eerste alinea gaat over een seculiere moraal. De tweede over iets dat uitgaat van een moraal die hoger is dan wat de mens allemaal kan bedenken. Ik ga er daarbij altijd van uit dat ons geweten iets is dat we van de Schepper hebben gekregen. We weten in ons hart best wel wat goed en verkeerd is. We kunnen tegen ons geweten ingaan en, als we dat maar lang genoeg blijven doen, kunnen we ons geweten verdringen of misschien zelfs uiteindelijk doden.

Het was geen verwijt. Ik noemde je tweemaal drie moraalfilosofen die enorme invloed op het moderne denken hebben. De eerste drie staan haaks op de laatste drie. Alles daartussen noem ik "relativistisch schemergebied". Ik weet welhaast zeker dat, als je zou kiezen, je vanuit jouw geweten gedwongen zou worden om dat voor de laatste drie te doen . Nu doet het merkwaardige feit zich voor dat de laatste drie hun waardeoordeel baseren op de Bijbel, terwijl de eerste drie dat niet doen. Dat snap ik wel maar ik probeer je aan te tonen dat zo'n algemeen aanvaardbare moraal niet bestaat e

Ik bedoelde niet de moraal zelf maar het discussiëren en denken erover.

ik zou nog terugkomen op wat ik bedoelde met dat relativistisch schemergebied. Je weet, neem ik aan, ook wel dat zodra we gaan praten over moraal, we ons bezighouden met filosofie. In de wetenschap valt dat onder ethiek. Sommige mensen (waaronder natuurwetenschappers) beschouwen dit als mooi en waardevol, andere (waaronder natuurwetenschappers) vinden het onzinnig gezwets. Net zoiets als dat sommige mensen diep geraakt worden door Bach en andere er alleen maar depressief van worden. Kwestie van smaak, zegt men dan. Verreweg de meeste mensen zijn hier helemaal niet mee bezig en hebben wel

Blijf bij mij. Ook mijn gebed:

Zo zou ik het niet zo snel noemen maar het gaat hier over de vraag wat moraal nu eigenlijk is. Voorbeelden uit de praktijk, zoals jij die aanroert, spreken overigens misschien wel duidelijker dan al dat filosofische geneuzel.

Momenteel woon ik in een plaats waar ruimschoots voldoende opvang is maar ik heb (en later hebben mijn vrouw en ik samen) er al heel wat in huis gehad. Op dit moment hebben we twee (tijdelijk) dakloze familieleden in huis maar dat is uiteraard heel wat anders dan zwervers. Vanwaar je vraag? Komt het opschepperig op je over wat ik schrijf? Want dan zou ik dat gemakkelijk kunnen compenseren door al mijn fouten en tekortkomingen op te noemen. Ook heb ik al veel dingen gedaan waarvoor ik me nu enorm schaam. Vergeet alsjeblieft niet waarover dit onderwerp gaat.

Ik ben alleen voor mijn eigen gedrag verantwoordelijk, niet voor dat van anderen. Als iemand mij om hulp of raad vraagt zal ik die geven, als ik kan. Als ik zie dat een ander fysiek of emotioneel wordt belaagd zal ik die persoon proberen te helpen, al is het met gevaar voor eigen leven. Ik laat niemand op straat slapen of verhongeren. Maar dat komt niet omdat er ergens staat dat dit zo moet. Het is niet het gevolg van een consensus of een optelsom van menselijke kennis. Het is ook niet aan mij om een ander te veroordelen want ik weet niet alle omstandigheden. Alleen God kent die en daarom kan

Het beste antwoord dat ik hierop nu weet te geven is dat je zelf verantwoordelijk blijft, ook indien je je achter anderen verschuilt. Andere, pasklare antwoorden op de bovenstaande vragen weet en ken ik niet. Ik wordt zelf verantwoordelijk gehouden. Daar zit iets moois in want anders zou ons gedrag iets mechanisch worden en we zijn tenslotte geen robots. We zijn allemaal uniek en er zal nooit een moment komen waarop we allemaal hetzelfde denken. Zelfs onder geharde en verharde SS-ers die hun ziel aan de Führer hadden verkocht kwam het soms voor dat ze problemen kregen met hun geweten en "zwakt

Eerst moet de supermens zich nog manifesteren. In Openbaring wordt die het beest genoemd. De mens dus die alleen nog zijn eigen moraliteit erkent en daarmee alle menselijkheid heeft verloren en tot beest is geworden. Gelukkig vertelt de bijbel ons dat zijn tijd maar kort is. Daarna, als het kwaad in de mens zich ten volle ontplooid en gemanifesteerd heeft, komt het ineens goed.

Telkens, net voordat deze wereld explodeert in ontelbare fragmentjes, wordt er van bovenaf ingegrepen. Het wordt nu wel weer eens tijd, denk ik.

Inderdaad. Explosies doen zich in allerlei vormen voor. Het einde van een wereld wordt o.a. gekenmerkt door een explosie in veelheid.