Peter79

Even achter de oren krabben is inderdaad zinvol. Het is geen loze gebeurtenis. Ik weet dat de week voorgaand aan mijn doop zeer intens was. Christenen die bewust afzien van de doop zie ik toch een beetje als Lot's vrouw die met weemoed achterom kijkt. Oei, dat neem ik terug want dat is wel een knal harde uitspraak. Toch laat ik 'm staan in de hoop dat een twijfelende christen zich toch laat dopen. 

In een heidense omgeving is de doop een grote stap. Iedereen ziet dat je publiek het heidendom dood verklaart en je leven buiten jezelf in Christus zoekt. Het onderdompelen zelf stelt natuurlijk niets voor, maar je kan niet meer meedoen met de heidenen, want die zullen je eraan herinneren dat je gedoopt bent (evenals je nieuwe broers en zussen in het geloof). En dus krab je je wel even achter je oren voordat je sympathie voor het christelijk geloof laat volgen door een bewuste actie om je te laten dopen. 

Christendom en gnostiek sluiten elkaar uit, een gnostische christen is dan ook niks meer dan een contradictio in terminis.

De rest van de werken wordt ook voor je gedaan door de Heilige geest, echter moet er wel een bereidwilligheid zijn zoals met de doop, welke een werk en een uiterlijk teken is.

Volgens mij zeggen we hetzelfde, maar met andere woorden. Het gaat natuurlijk om de werken met Christus, het leven is een eenheid. Als Christus in jou leeft, dan zal je dat niet kunnen verstoppen.
Dan wordt er dus aan een van de voorwaarden (de werken) niet voldaan. Wanneer het uiterlijke leven in overeenstemming is met het geloof, is het de vraag wat in het hart leeft, en daar gaat God over.

Kun je deze stelling bijbels gezien onderbouwen?

Ik heb een bruikbaar overzicht gevonden dat laat zien dat enkel bijbelse argumenten niet de doorslag kunnen geven (je kan beide kanten op) en dat uitloopt op de volgende conclusie:
De doop kan het beste benaderd woorden vanuit de betekenis ervan. De doop is een teken van de eenmalige overgang van de wereld naar een nieuw leven met Christus. De doop is daarmee ook een teken van de vergeving van de zonde. En een teken van de opname in het verbond dat God geeft.
Daarna geeft de schrijver zijn voorkeur aan voor de doop op belijdenis (geloofsdoop/volwassendoop). Zelf denk ik dat de geloofsdoop het grondprincipe is, en dat de kinderdoop tegen die achtergrond betekenis krijgt. Het gaat in de gemeente nu eenmaal niet om individuen, maar om een collectief. De schrijver ontkomt  er zelf niet aan om kinderen wel aan het avondmaal te laten, terwijl ze niet gedoopt zijn.
Het principe van en dopen en discipel maken is in de kinderdoop net zo aanwezig als in de geloofsdoop. Daarbij hoeven kinderdopers niet zuinig te zijn met de genade van God, hoewel die genade kostbaar is, is die voor ieder mens bedoeld en zolang kinderen onder het gezag van hun ouders staan, delen zij in het geloof van hun ouders, totdat zij zelf kiezen.

Dictators zijn verpersoonlijkingen van satan. 

In het oosten van Oekraïne is geen bevolking meer over om zich te scharen achter welke leider dan ook.  Alles is kapot geschoten door de Russen.  De bevolking deels ontvoerd naar Rusland.  Alleen wat mensen die te oud of te gehandicapt zijn om te vluchten leven er nog.

Als Friesland vandaag zich afscheid van Nederland, dan zal de Nederlandse staat dat ook weer terug willen hebben, desnoods met geweld. De Krim, Donetsk en Luhanska is grondgebied van Oekraïne, logisch dat de overheid het wil behouden. Ondertussen word de vrijheid van meningsuiting in Rusland verkracht. Als je in Rusland je tegen de oorlog uit laat, oh ik bedoel speciale militaire operatie, dan word je zonder pardon in de gevangenis gegooid.
https://www.nu.nl/spanningen-oekraine/6213485/rusland-legt-critici-het-zwijgen-op-iedereen-kan-de-volgende-zijn.html
 
Ook zijn de Russen niet vies van het plegen van oorlogsmisdaden, het woord mensenrechten komt niet in hun woordenboek voor.
https://www.nu.nl/spanningen-oekraine/6213769/human-rights-watch-beschuldigt-rusland-van-oorlogsmisdaden-in-zuid-oekraine.html
 
En ook zijn ze er niet vies van om voedsel als wapen in te zetten. Ik heb het niet over het gooien met eten, maar men legt een blokkade op zodat schepen met oa graan het lang niet uit kunnen. Niet alleen Oekraïne heeft last van de oorlog, maar straks hebben hele werelddelen hongersnood.
https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/buitenland/artikel/5313837/oekraine-rusland-oorlog-graan-transport-blokkades-hongersnood
Maar goed, dat is de definitie van dictators, ze gaan over lijken om hun doelen te bereiken 

Nogmaals: God en de Bijbel vallen niet samen. Als ik in een boek iets lees over planten, dan kan ik deels de proef op de som nemen door buiten de desbetreffende planten op te zoeken en te checken of het waar is wat er in het boek staat. Als in een boek staat dat margrieten bloeien vanaf de maand mei, dan kan ik ze buiten opzoeken in de goede periode en bevestiging vinden of niet. Zo zijn de verhalen van de Bijbel voor mij ook een aanleiding om dingen te proberen. De Bijbel bewijst niets, de Bijbel stelt iets dat in het echte leven al of niet bewezen wordt. Omdat jij de Bijbel als een bewijsboek blijft zien, om voor mij onduidelijke redenen, wrijf je mij van alles aan waarin ik mij niet herken.
Binnen het boek dat de Bijbel is, is het een gegeven dat Adam en Eva uit het paradijs zijn gezet, net als de kruisiging of ook dat God de wet aan Mozes gaf. Alles kan verzonnen zijn. Wat betreft Paulus snap ik zijn plek wel. Hij schreef veel, daarom heeft hij een onevenwichtig grote plek. Maar inhoudelijk is hij wel belangrijk geweest om een eenheid te smeden van Joden en heidenen. En hoe hij met die uitdaging omging, daar kunnen we ook vandaag nog veel van leren. Maar voor mij het belangrijkste is hoe zijn geloof tot stand kwam. Hij was een onberispelijke Jood die het met jou oneens zou zijn dat je de wet niet kon houden. En toch deed hij daar afstand van - alles waar hij zijn leven aan had gewijd voor zijn bekering achtte hij vuilnis. Jij probeert mijn gangen na te rekenen om tot het oordeel te komen dat ik een cherry picker ben. Christelijke vrijheid maakt in zekere zin ongrijpbaar.
Het is juist magisch denken dat de redding tot stand komt door middel van een kruisiging. Wat je zegt: er werden meer mensen opgehangen. De kruisiging is niet een magisch iets dat redding veroorzaakt. De Joden hebben Christus volgens de Bijbel verworpen. Dat is de logica binnen de Bijbel. De vraag voor ons is of we dat tot onze overtuiging maken. Het is niet jouw overtuiging. Ik voel me wel deel van de mensen die Jezus verworpen hebben. Als dat magisch is, nu ja, dat zij zo. Ik zou ook kunnen zeggen dat jij inlevingsvermogen mist.
Ik begrijp dat het moeilijk voor je is om te begrijpen dat je enerzijds een consistente visie op de Bijbel kan vormen en anderzijds de consequenties die je voor jezelf trekt. Nogmaals, we kennen het paradijsverhaal slechts via de schrijvers en we hebben niets om de historische waarde ervan te bepalen. Wat we wel hebben is de notie van het menselijk tekort dat in de christelijke leer erfzonde heet. Laat dat nu ook de relevantie zijn van het paradijsverhaal, namelijk dat we afgescheiden zijn van God en dat ons werk getekend wordt door lek en gebrek.
Jij zeult een hoop ballast mee, waardoor je niet onbevangen kan luisteren, maar steeds klaar staat met je oordeel. Terwijl jezelf volgens mij niet gelooft in een goddelijk gezag van de Bijbel, probeer je mij iets aan te meten dat ik ook niet geloof. Zoals ik tegen Sjako zei: ik geloof dat de Bijbel geïnspireerd is, maar niet gedicteerd. Maar ik vraag me af of je daar ooit over hebt nagedacht.
Maar dat zit dus in jouw hoofd dat ik een onderscheid leg tussen teksten die wel van God komen en teksten die niet van God komen. Maar dat onderscheid zit in jouw hoofd. Ik lees de Bijbel als een boek van mensen over God. En toch door die Bijbel heen denk ik dat God spreekt, maar dat hang ik niet op aan specifieke teksten. Het is meer als degenen die de canon vaststelden: er waren veel boeken van mensen over God, maar slechts een deel daarvan kwam door de selectie. Omdat ook zij daarin het spreken van God herkenden. En waar dat dan in zit? Als het Oude Testament goed was geweest, was er geen Nieuwe Testament geweest. Waarom hebben we dat Oude dan nog? In elk geval om het spreken van het Nieuwe Testament beter te begrijpen. Maar dit betekent wel dat teksten in de Bijbel verschillend gewogen worden. Zoals ergens in het Nieuwe Testament staat: de wet is door Mozes gekomen, maar genade en waarheid door Jezus Christus. Het is door Jezus Christus dat ik ook de onvolkomenheid van het Oude Testament durf te benoemen. En de profeten zeiden al: God heeft die offers echt niet nodig, als Hij die wil, is de Libanon nog niet eens toereikend als brandhout. En over de Sabbat zegt Jezus: die is er voor de mens, niet andersom. En neem ook de vrienden van Job: ze zeggen allemaal dingen over God - dat kan je lezen in de Bijbel; maar je leest ook dat God tegen Job zegt dat de vrienden niet goed hebben gesproken. Dat zou een eyeopener moeten zijn voor allerlei vrome praatjes, want de gedachten van die vrienden kan je ook elders in de Bijbel lezen. Wat je zelf al zei: er is evolutie in de Bijbel. En wie daar niet mee rekent, vind ik een luie Bijbellezer.

@Mohawk
Hier is de post die je bedoelde. Kwam niet uit mijn koker. Dat wist ik zeker. 

Als je het niet eens bent met belangrijke kwesties in de kerk kan je weggaan of blijven. Als je blijft, kan je proberen de situatie te veranderen of te relativeren. Ik ben zelf van kerk veranderd, niet omdat een bepaalde  (dogmatische/beleids-)kwestie de doorslag geef, maar omdat ik me ging afvragen wat de kerk deed om mensen te trekken en het besef dat ik geen enkele verplichting had aan de kerk waar ik lid van was. Er was geen goede reden om te blijven, maar wat was dan een goede reden om weg te gaan?
Dat was aangesproken worden, aantrekkingskracht, ... Het heeft een tijdje geduurd dat ik in een kerkelijk niemandsland zweefde, maar ik kwam toch weer op mijn pootjes in een andere kerk terecht, waarbij ik mij voorgenomen heb dat het tijdelijk zou zijn, dat ik mij niet meer zou binden aan een specifieke gemeenschap, maar mij zou focussen op de relatie met Jezus Christus en vanuit die relatie mij zou inzetten binnen en buiten de kerk.

Iedere doop vindt plaats in naam van Jezus. Dus iemand vervangt Jezus. Overdopen betekent Jezus opnieuw aan het kruis spijkeren. In mijn ogen een gruwel. Eens gedoopt blijft gedoopt. Hoeft nooit meer opnieuw. 
Dus er zijn geen onoverkomelijke voorwaarden. Men wordt gedoopt door een mannelijke christen. In naam van Jezus. En dan compleet onderdompelen. Klaar! 
 
 
Ik vind het allemaal prima Peter. Jij hebt je verhaal. Ik het mijne. We hebben er in ieder geval serieus over nagedacht. De rest gaat dan wel goed komen. 

Misschien moet je juist God zijn om dat wél volmaakt te kunnen verdragen.

Dat gebeurt inderdaad volop. Het christendom is een vreugdevolle godsdienst, dat wereldwijd uitbundig gevierd wordt. De meer calvinistische soberheid en soms ook somberheid is een redelijke uitzondering daarop, doch in Nederland meer gemeengoed geworden.
'Wie mijn volgeling wil zijn, moet Mij volgen door zichzelf te verloochenen en elke dag opnieuw zijn kruis op te nemen.'
-Lucas 9,23; WV75
De weg met Christus is een smal pad, waardoor we vaak struikelen en weer opgericht moeten worden. En hoe heiliger we leven, hoe feller de aanvallen het kwaad en hoe zwaarder de beproevingen. Want de genezing is nog niet voltooid. Ze is begonnen met het Offer, zet zich voort in het christelijk leven, wordt afgerond met de dood (en eventueel het vagevuur erna) en definitief voltooid met de wederkomst, als ook het lichaam geheel verlost wordt van dood en zonde.
Daarom is het niet altijd eenvoudig om christen te zijn en kan een ernstige zonde juist daardoor diepe berouw schuldgevoelens geven, omdat je zeg maar God niet wil beledigen. Maar als je ze oprecht belijdt aan God (in de biecht), dan geeft Hij je weer een grote vrede en vreugde, omdat je dan vergeven wordt en opnieuw mag beginnen.
Ook als niet-christen kan het gebeuren dat je een leefwijze aanhangt die binnen je familie geen ingang vindt. Dat kan dan tot conflicten leiden als zij je niet begrijpen en er ook zo weinig mogelijk rekening mee willen houden.
Een veganist kan het bijvoorbeeld erg moeilijk hebben in een familie vol fervente vleeseters. Maar toch zal zij haar veganisme niet snel opgeven, ook niet als daardoor ruzies ontstaan en ook niet als zij daardoor misschien niet zonder meer kan aanschuiven bij de familiebarbecue.
Voor een christen is het niet anders. In een wereld van niet-christenen, waar de eerste volgelingen zich onvermijdelijk in bevonden, kan bekering tot het christendom conflicten opleveren binnen een niet-christelijke familie. De christen wordt dan geacht Christus boven alles te stellen. Het Hebreeuwse woord voor 'haten' dat in de Schrift gebruikt wordt, betekent dan ook meer 'op de tweede plaats stellen'.
Je familie echt haten mag nooit, want dat is in strijd met het gebod je ouders te eren. Maar als je helaas moet kiezen tussen je natuurlijke familie en je bovennatuurlijke Familie in Christus, dan moet je keuze bij het tweede liggen.
In een goede kerk vindt je daar ook daadwerkelijk een liefdevolle, zorgzame gemeenschap, waar men als broeders en zusters voor elkaar is en de pastoor of dominee als een echte vader ze daarin helpt en begeleidt.
Christus is gekomen om de bovennatuurlijke Familie, verwekt door het doopsel krachtens het Offer, te herstellen en uiteindelijk weer volmaakt te verenigen met de natuurlijke familie. In normale omstandigheden zullen beide families elkaar niet bijten, omdat ze beiden immers van God komen en voor de zondeval daadwerkelijk een onlosmakelijk geheel vormden (je geboorte was als het ware meteen ook je doopsel).
Maar vanwege de zonde en onze gebrokenheid, ontstaan soms wel degelijk conflicten tussen beide families, op zowel kleine als zeer grote schaal. Als christen moet je dan soms pijnlijke keuzes maken en de vervelende gevolgen daarvan blijmoedig als je kruis opnemen en dragen, samen met en in gehoorzaamheid aan Christus.
De vrede die Christus ons brengt is dus een andere vrede dan die van de wereld, want Christus' vrede bestaat uit de volmaakte vereniging met Hem, waardoor dood en zonde geen schijn van kans meer hebben en niets ons meer van zijn liefde kan scheiden.
Christus' vrede wil het kwaad bestrijden door haar te onderwerpen aan het Kruis, dat het leven schenkt aan allen die hun toevlucht daar zoeken en dat alle lijden geneest.

Dank voor je kritisch opbouwende reactie. Het zinnetje dat ik van je quote (staat ook in de Bergrede), is volgens mij hoe Jezus de Farizeeen typeert: zij trekken het land rond om 1 bekeerling te maken ...maar wat er gevraagd wordt, is meer dan de gerechtigheid der Farizeeen. 
De waarheid is een persoon - de persoon Jezus - en het leven is niet te vinden buiten Hem om. Zijn woorden zijn wat Hij tot ons spreekt door de Geest. Er waren mensen die probeerden met Jezus' naam geesten probeerden uit te drijven, maar omdat deze woorden uitgesproken werden zonder dat deze geestenbezweerders een relatie met Jezus hadden, hadden die woorden geen kracht. 
 

Ik denk dat je moet onderscheiden tussen een algemene wil en een persoonlijke roeping. De algemene wil zou je de wet kunnen noemen. Die is voor iedereen gelijk. Paulus schrijft dat als heidenen die de wet [van Israel] niet kennen, toch doen wat de wet gebiedt, zij zichzelf tot wet zijn. In feite is dit het humanisme, het leven volgens de gouden regel. 
Daarnaast is er een persoonlijke roeping. God kent ieder mens persoonlijk, ieder mens heeft unieke kwaliteiten en de algemene oproep om God lief te hebben, vertaalt zich in iedere persoon op een andere manier, zodat niet iedereen hetzelfde is en doet, maar je elkaar aanvult, zoals de delen van het lichaam elkaar aanvullen en samenwerken aan 1 doel. In je persoonlijke relatie met God kan je groeien en steeds meer begrijpen waar jij je met je gaven en talenten kan inzetten. 

Dan zet ik die van mij erbij. 

Wat volgens mij vele malen interessanter is, is de betekenis van Nod. Alles heeft een betekenis. Wat betekent Nod? Ik weet het maar ik ben benieuwd of anderen dat ook weten of daar zelfs ook maar in geïnteresseerd zijn. Bijna iedereen heeft het over geschiedenis, en of dat wel of niet zo gebeurd kan zijn, maar in werkelijkheid vertelt de Bijbel ons hoe het is, niet alleen in het verleden maar ook in het heden en in de toekomst. Maar dan moet je de Bijbel wel als Gods Woord beschouwen en niet als een geschiedenisboek.

Ik denk dat je moet onderscheiden tussen een algemene wil en een persoonlijke roeping. De algemene wil zou je de wet kunnen noemen. Die is voor iedereen gelijk. Paulus schrijft dat als heidenen die de wet [van Israel] niet kennen, toch doen wat de wet gebiedt, zij zichzelf tot wet zijn. In feite is dit het humanisme, het leven volgens de gouden regel. 
Daarnaast is er een persoonlijke roeping. God kent ieder mens persoonlijk, ieder mens heeft unieke kwaliteiten en de algemene oproep om God lief te hebben, vertaalt zich in iedere persoon op een andere manier, zodat niet iedereen hetzelfde is en doet, maar je elkaar aanvult, zoals de delen van het lichaam elkaar aanvullen en samenwerken aan 1 doel. In je persoonlijke relatie met God kan je groeien en steeds meer begrijpen waar jij je met je gaven en talenten kan inzetten. 

Constructief zou zijn dat je het gelijk van een ander zou erkennen in schrift op het forum. Onconstructief is het voortdurend trachten af te breken en te ontkrachten van wat een ander zegt. Dat het niet gaat om zoeken van de waarheid blijkt uit de eenvoud van je tegenwerpingen die met eenvoudig begrip doorzien kunnen worden maar desondanks door jou niet erkent worden. Het feit dat je dat niet doet en desondanks voortdurend met vermeende tegenstellingen komt is pesten.
Mede ter attentie van @Hetairos.

Dat filmpje slaat los van het artikel, maar maakt het allemaal veel duidelijker. Dank je voor het delen. Het maakt ook duidelijk, om terug te komen op de TS die het over afwijkingen had, dat er helemaal geen sprake is van afwijkingen, alleen van variatie. Wie iets af weet van hoe embryo's zich ontwikkelen, weet vaak dat elk mannelijk geslachtskenmerk een vrouwelijke tegenhanger heeft en dat in embryonaal stadium beide kenmerken precies dezelfde "oervorm" hebben. De eikel van een man heeft bijvoorbeeld de clitoris als vrouwelijke tegenhanger. Uiteindelijk zijn het hormonen die bepalen of een bepaalde oervorm zich mannelijk dan wel vrouwelijk ontwikkelt. Iedereen heeft een verschillende hormoonhuishouden waardoor die vormen zich op unieke wijze ontwikkelen. Sommige vrouwen hebben bijvoorbeeld een grotere clitoris dan anderen. Maar dat zegt helemaal niets over dat ze mannelijker zijn dan die anderen. Uiteindelijk willen we graag mensen in een hokje plaatsen, maar soms kan dat niet eenduidig omdat de natuur nu eenmaal niet eenduidig is, maar een heel spectrum van eigenschappen laat zien. Net zoals het vogelbekdier lastig te plaatsen is. Het wordt uiteindelijk als een zoogdier gezien, maar het baart eieren en heeft een snavel, dus is het dan niet ook een vogel ofzo? De natuur laat zich eenmaal slecht in hokjes plaatsen.

Fijn dat je hiet bent. Zelf heb ik een verhaal over het ervaren van de kracht van God.
Toen ik in minj twintiger jaren was geloofde ik niet in God en zocht Hem niet. Wel wilde ik goed leven en deed mijn best daarvoor. Maar toen ik ca. 25 was begon ik te merken dat het goede leven niet meer vanzelf ging. De vreugde verdween en het leek alsof de mensen in de werled wel plezier hadden. Ik overwoog zelfs om het goede leven los te laten en ook maar een beetje los en wild te gaan leven. Maar toen greep de Heilige Geest in. Ik had twee pogingen gedaan om op eigen kracht goed te leven. Dat was toen ik merkte dat het niet meer vanzelf ging en dat ik afgleed. De eerste keer merkte ik na een jaar dat ik opnieuw afgleed, daarna deed ik een nieuwe poging maar toen merkte ik na een half jaar al dat het niet lukte. Toen wilde ik het gaan opgeven.
Tegelijkertijd was er een ander proces gaande. Ik merkte dat het werledbeeld waarin ik geloofde, evolutie en wetenschap, geen warmte of liefde kende, dat miste ik. Maar de God van de bijbel leek dat wel te hebben. Ik stelde vragen daarover en kwam bij Christenen tereht die me meenamen naar de kerk. Daar vond ik de warmte en ik herinner mij hoe ik in de bijbel las over het verhaal van de barmhartige Samaritaan en mijn ogen niet droog hield.
Op een gegeven moment merkte ik ook dat het geen moeite meer koste om goed te lven. Het ging vanzelf. Nu begrijp ik dat dat de werking van de Heilige Geest in mijn leven was die de kracht geeft om te leven. Hartelijke groet, Barnabas,
Hoi Fundamanteel, je maakt me nieuwsgierig?

Sja.. als je dat een contraprestatie vindt, dan zeg je toch niks.
En wie weet.. misschien kunnen we niet eens meer praten 😀
Zou wel jammer zijn, maar gedachtelezen is ook een optie.