Hendrik-NG

Genesis 1-2-3 lijkt me te vertellen dat het juist dat moreel besef is dat "potentially lethal" is. In de zin: één bewuste misstap van de elohiem (de goden van Gen 3:5, ofwel mensen) in de ogen van Elohiem brengt een dodelijke afstand tussen Schepper en schepsel, Gever van de levensadem en het levende wezen (Gen 2:7). Het beneemt de mens de adem en geeft hem gelijktijdig het besef van goed en kwaad én van de eigen naaktheid (Gen 3). Het Hebreeuwse woord "arom" (naakt) is daar het sleutelwoord. Niet alleen de mens werd dat, de slang was het al (Gen 3:1)... De mens eet, en is zich direct be

Hoi Kek. Een alternatief voor de vertaling uit de Neovulgaat: de versie uit een oudere versie van de Vulgaat (http://www.biblija.net/biblija.cgi?Bible=Bible&m=Is+51&id38=1&id8=1&pos=0&set=1&l=en&idp0=39&idp1=9): ponet desertum ejus quasi delicias, et solitudinem ejus quasi hortum Domini = Hij maakt haar woestijn tot een lustoord (i.p.v. het Eden van de Neovulgaat), en haar woestijn tot een tuin van de Heer... Maar net wat je mooier vindt, zou ik zeggen!

Nee. Dat maakt dat Evangelie voor de gelovige Goed Nieuws... Met het woord "fides" (lat. voor o.m. "geloof") in de betekenis van "vertrouwen": je vertrouwt er op dat God in dat Evangelie tot je spreekt. Meer dan dat heb je ook niet in handen. Maar gaat dat Evangelie voor je leven, dan ontdek je wel de kracht ervan. Tenminste: dat is mijn ervaring...

Het belijden van de Reformatie begint anders. In de catechismus van Heidelberg begint het zo: Het begint met een geloofsbelijdenis. Het accepteren van een boodschap waarvan gezegd wordt: "Dat is Goed Nieuws, neem het aan!" Om vervolgens uit te spreken: ik geloof dat ik in dit leven geen enkele houvast heb dan die welke mijn Redder me aanbiedt. Daar ligt het keuzemoment. De rest van die bijbel krijg je er als het ware bij... Maar die hoef je m.i. niet tot in de details te vatten om houvast te hebben... Intussen kan het wijs zijn om bij het lezen van die Schrift uit te gaan van de e

Het lijkt er op dat je zegt (en als het niet zo is corrigeer me gerust: het is mijn inschatting van de situatie maar!): "Ik geloof in het absolute principe van God. Maar waarom de bijbel? Hoe vind ik daarin nu objectieve antwoorden op mijn vragen over God? Hoe kan God Zich nu via een boek laten kennen? Een boek dat om interpretatie vraagt. Maar iedere interpretatie is subjectief en niet objectief. En zo'n boek zet ook mij aan het werk om de betekenissen ervan te zoeken. Maar ik heb een afkeer van exegese. Ik heb liever een God die mij rechtstreeks klip en klaar vertelt wat Hij van me wil. Dat

Sterker: op een forum mis je het allerbelangrijkste om het met een ander echt uit te kunnen houden: normaal persoonlijk contact. Op het moment dat je iemand in het dagelijks leven tegen komt en met elkaar leeft - bijvoorbeeld een kerkgemeenschap vormt - kan je al heel veel meer van iemand hebben. Gewoon, omdat je elkaar meer en meer leert kennen in aardigheden en eigenaardigheden. Ik zou dus zelf zelfs zeggen: een christelijk forum kan nooit een goede afspiegeling zijn van dat wat "christen zijn" is. Het is gewoon te onpersoonlijk. En tot echte "ontmoeting" komt het niet, want daar is het medi

Curieuze sprong: van "de ware Christenen" naar "de ware kerk" / "valse kerk". Waarbij je een groep christenen af serveert vanwege gedrag van een deel van hen... Daaruit spreekt voor mij een heel bepaalde visie op de Kerk. Alsof die alleen uit heiligen zou bestaan, kunnen bestaan, mogen bestaan... En waarbij iedere christen geroepen wordt om zich bij die Ene Ware Kerk aan te sluiten. "De uitleg van de gelijkenis is zoals die is", schrijf je. Klopt. Jezus geeft hem aan zijn leerlingen, en wel zo: Ten eerste: de tekst spreekt niet over "christenen", niet over "ware christenen" of "va

Dat laatste citaat (uit Exodus 32) is voor mij een voorbeeld dat duidelijk maakt dat dat volk in de woestijn helemaal niet onbemiddeld was. Het is hier trouwens niet God die dat goud voor Zich opeist. Het is Aaron, als dat volk hem vraagt: "Maak een god voor ons, die voor ons uit kan gaan..." Juist in dit geval vraagt men er zelf om. Maar het is hier geen kwestie van armoede vs rijkdom. Men geeft vanuit de overvloed. Want hoe kwam men aan de centen? Ex 12: 35 De Israëlieten deden wat Mozes hun gezegd had en vroegen van de Egyptenaren gouden en zilveren sieraden en kleding. 36 Jahwe stemde

Ik lees in dat vers 6 (http://biblehub.com/interlinear/romans/7.htm) iets als: "Nu zijn wij echter bevrijd van de wet, gestorven voor dat waaraan we gebonden zaten, om te dienen in geest-nieuwheid en niet in letter-oudheid". Het gaat Paulus hier kennelijk om een gebonden zijn aan "de letter" (wat dat dan ook moge zijn) vs. een vrij dienen "in de Geest". Het is de binding die is opgeheven. Wat een nieuwe situatie oplevert voor wat betreft "het leven naar Gods wil". "Is die wil veranderd", was mijn eerdere vraag rond dit thema? Want dat leek je onderscheid tussen "de wet van Mozes" en "de w

Het voorbeeld van David dat je aanhaalt zwakt je argument af. Immers: blijkbaar staan dat oprechte berouw en dat oprechte verlangen om het goede te doen boven een strikte gehoorzaamheid. We hebben het hier volgens mij over één aspect van de doop: hij is "εἰς μετάνοιαν (eis metanoian)"; Mat 3:11 Ik doop u in water met het oog op bekering (εἰς μετάνοιαν). Maar Hij die na mij komt, is krachtiger dan ik. Ik ben te min om Hem zijn sandalen te brengen. Hij zal u dopen in heilige Geest en vuur. Of je nu met water wordt gedoopt, of (door Christus) in Geest en vuur, het doel is tesjoeva (beke

God laat Zich kennen als "Ik zal zijn die Ik zijn zal". Begint zijn boodschap aan Israël met een "Ik ben JHWH, uw God, die..." Zou de uitdrukking van zijn wil met de mensheid zoals die doorklinkt in zijn verbond met Israel nu wezenlijk anders zijn nu Christus die wet heeft vervuld? Zou God van gedachten zijn veranderd? Daar geloof ik niets van! Let wel: die verbondsbepalingen van de Sinai hielden ook een opdracht voor Israël in ("Een koninkrijk van priesters zul je zijn, een heilig volk"), en zijn m.i. in die zin niet ten volle universeel. Maar ik kan me niet voorstellen dat "die wet van

Ter aanvulling: in die teksten van de Bergrede valt me op dat Jezus de kwestie heel scherp neer zet. Die wet vol in een "scherp idealistisch licht" neerzet. Zo ook eindigt met de imperatief: "Wees dus volmaakt, zoals jullie hemelse Vader volmaakt is". (Mat 5:48) Het is nog net niet zo dat de discipelen op deze plaats reageren met een ‘Maar wie kan er dan nog gered worden?’ - een vraag die hier wel op zijn plaats zou zijn. Immers gaat aan deze verzuchting van de discipelen in Mat 19 ook een oproep tot volmaaktheid vooraf: "Jezus antwoordde hem: ‘Als je volmaakt wilt zijn, ga dan..." (Mat

Dan noem je het anders. Je kan ook zeggen dat je, na de "memorie van toelichting" te hebben gelezen, de wet anders hebt leren toepassen. Zie hoe Jezus die wet in een ander licht plaatst in zijn Bergrede (Mat 5:17 en verder). "Jullie hebben gehoord dat destijds tegen het volk is gezegd...en Ik zeg zelfs..." Verschillende voorbeelden van het wel de letter van de wet navolgen, maar niet de geest ervan + een correctie daarop. En zo zijn er nog wel meer voorbeelden. Voorbeelden van een "anders onder de wet staan". Hem in je dagelijks leven anders gaan toepassen.

En als je beseft wat het Hebreeuwse ha adam betekent ("En God ging ertoe over de mens - ha adam - te scheppen naar zijn beeld, naar Gods beeld schiep hij hem; als man en als vrouw schiep hij hen"), dan ga je beseffen dat Adam niet per se een man is en Eva een vrouw... Het is: de mens heeft gezondigd ("zoals de overtreding van één enkel mens ertoe heeft geleid dat allen werden veroordeeld, zo zal de rechtvaardigheid van één enkel mens ertoe leiden dat allen worden vrijgesproken en daardoor zullen leven") Om maar weer even het topic aan te stippen...

En daarbij: sophia (σοφία) is gewoon het Griekse woord voor wijsheid. En gewoon een vrouwelijk woord: ἡ σοφία. Ook door Jezus als "vrouwelijk persoon" getekend. Als in: "Niettemin wordt de wijsheid (σοφία) gerechtvaardigd door haar werken" (Mat 11:18)

Die "echte aanwas" had niet plaats kunnen vinden als die kerk niet op dat moment al (neutraal gezegd) een aanwezige factor was geweest... Nee, ik zei dit zeker niet per ongeluk...

Die tekst in de Hebreeënbrief gaat over de priesterdienst. Als God op dat punt iets verandert, dan veranderen inderdaad ook de bepalingen die gaan over de priesterdienst. De schrijver van die brief wijdt daar een aantal hoofdstukken over uit: hoe de nieuwe situatie het God kunnen naderen verandert. Maar dat zegt nog niets over de inhoud (de strekking) van de wet als geheel. Als daarin Gods gerechtigheid tot uiting kwam, dan zal er op dat punt niets zijn gewijzigd... Ik heb trouwens het idee dat we op hoofdlijnen ongeveer hetzelfde zeggen.

Wishful thinking? Als er nu iets aantoonbaar is op dat punt, dan is dat dat er nu eenmaal een kerk bestaat en dat die in de loop der tijd toch tamelijk flink is gegroeid (en dat trouwens nog steeds doet, behalve op dit moment in onze uithoek van de wereld. Maar laten we de kwestie nu eens niet Eurocentrisch bekijken... )

Hoi Ignatius. Een achterliggend besef bij dat 'sola scriptura' is dat helaas ook het staan in een apostolische lijn niet de garantie met zich meebrengt dat de prediker zich niet eigenzinnig zal gedragen. Dat men de uitspraken van de mogelijk eigenzinnige prediker beter kan toetsen aan de Schrift dan andersom. En verder staat die ene 'sola' niet op zichzelf (maar moet hij in een heel specifieke context worden begrepen - wat het bestaan van 5 sola's, en niet van slechts één "enkel en alleen..." al zou kunnen doen vermoeden...). Als je puur naar deze tekst kijkt, dan kom ik niet heel ve

Je lijkt hier de nadruk te leggen op het geven dat die Ethiopiër er zelf om vraagt om gedoopt te worden. Het er om ging dat het zijn eigen wens was. Ik denk dat dat niet de kern was van het verhaal. Die ligt meer rond het: “Begrijpt ge wat ge leest?” “Hoe zou ik dan kunnen, als niemand mij daarin behulpzaam is?” - van daaruit zegt de tekst verder: Filippus begon te spreken en uitgaande van deze tekst verkondigde hij hem Jezus. Wat mij in deze tekst opvalt is dat er geen enkele voorwaarde gekoppeld wordt aan die doop. De vraag “Hier is water. Wat is er op tegen, dat ik gedoopt word?”

Dat zou wellicht zo zijn als hier sprake was van een project: "het project mens": eenmaal de ideale mens tot stand gekomen, einde project... Maar ik denk dat je hier niet uit het oog moet verliezen dat God een verbond sloot met zijn volk, en dat dat net wat anders is dan een project aangaan. Stel je sluit een verbond met een volk, bijvoorbeeld een vredesverdrag, dan kan je toch niet stellen: nu is het al zo lang vrede, dat verbond kan van tafel en zelfs een oorlog tegen dat volk behoort weer tot de mogelijkheden. Nee: dat verbond is gesloten vanuit de wens om een permanente vrede te bewer

Maar het gaat dan inderdaad ook om een totaal andere Jezus. Je schreef dan ook terecht "ook gebaseerd op een Jezus". Het levert een heel ander verhaal op. Wat dat verhaal voor sommigen wellicht interessant maakt is dat het juist gaat om een heel ander verhaal "dan het verhaal dat we zo vaak te horen krijgen"... Wat mij helpt bij het inhoudelijk beoordelen van die "verhalen" is het stellen van de vraag "Wie is er nu afhankelijk van wie?". Tot op zekere hoogte bestaan beide verhalen hier onafhankelijk van elkaar. Het NT is bekend met "andere stromingen", maar waarschuwt hier slechts terloop

Wat is zo? Dat je bij je mening blijft (= "Maar als christen sta je onder een andere wet, namelijk de Wet van de Christus")? Of dat Jezus uitspraken over die wet ons laten zien dat "de wet van Christus" ook gewoon "de wet" is zoals men dat indertijd begreep: de Thora (of ruimer: dat wat we nu Tenach of OT noemen). Er dus niet zoiets bestaat als "de Wet van Christus" als een totaal nieuwe wet. Dat je dus als christen niet onder een andere wet staat, maar anders onder de wet?

Is dat zo? Zie de uitspraken van Jezus over de wet in zijn bergrede. Misschien moet je hier wel zeggen: als Christen sta je anders onder de wet... Verhoud je je er anders toe...

Komt die kennis die je hier aandraagt dan niet uit oude documenten?