Hendrik-NG

2 Vnd also volendet Gott am siebenden tage seine Werck die er machet vnd rugete am siebenden tage von allen seinen Wercken die er machet. 3 Vnd segnete den siebenden Tag vnd heiliget jn darumb das er an dem selben geruget hatte von allen seinen Wercken die Gott schuff vnd machet. Luther zal het woord "rugen" (ruhen) hebben gebruikt omdat dat een gangbaar werkwoord was in het Duits, in tegenstelling tot "sabbatten"... Je zal de vertalers van de Jewish Publication Society moeilijk van antisemitisme kunnen beschuldigen, toen ze in 1917 een vertaling van de Tenach uitgaven met in Gen 2:2

Het gescheld in enkele voorgaande posts pleit sterk voor het idee van de vrouw in het ambt...

Niet eens verkapt...

Ik zie dat we inderdaad dezelfde teksten lezen. En had het op dat punt kennelijk niet mis. En toch lezen we die teksten allebei op een andere manier. Deels anders, deels hetzelfde... Het essentiele verschil volgens mij: dat moment van transformatie. (Of: de exactie inhoud van die transformatie, waarover ik hier bij Paulus lees dat we daarvan nu al wat eerstelingen, een voorschot, krijgen... In blijde afwachting van de resterende gaven die we ooit gaan krijgen. En vanuit de blijde constatering dat onze tekortkomingen ons intussen niet meer worden aangerekend.)

Het lijkt er op dat je hier op Romeinen 8 wijst. Of heb ik het mis? Vers 19: "Ik doe niet het goede dat ik wil, maar het kwade dat ik niet wil". Maar: het lijkt alsof Paulus hier verzucht: Ik wil ook helemaal niet meer zondigen, maar toch verval ik daar keer op keer weer in... Wat is dan die transformatie waar je het over hebt? Kennelijk niet een waarbij die wil wordt omgebogen van een "willen zondigen" naar een "niet meer willen zondigen". Immers: Paulus was er al achter dat hij helemaal niet wilde zondigen. Maar toch voelde hij zich daarbij volledig verloren (vers 24: "Rampzalige mens,

Als ik het artikel lees, dan is het eerste gevoel dat me bekruipt: de oorsprong van zowel links-activisme als het kerkelijke activisme dat ik ken (ik kom uit een Gereformeerde omgeving, dus denk ik daarbij vooral aan Gereformeerd activisme) ligt in de mens zelf. In idealisme: het "hoe gaat de mens om met zijn idealen". In mijn spreekkamer (bias: ik zie de "uitwassen"; men komt bij me daar waar het mis gaat) kom ik heel veel perfectionisten/idealisten tegen. De meeste "seculier". Gemene deler: hun omgang met "het ideaal" (dat moet bereikt worden, want dat is wat men zichzelf oplegt).

Prachtig... Maar ik zelf dacht meer aan kwalen in het algemeen... Fysieke én psychische... Je schreef: Ik kan daar niets anders van maken dan: "God faalt nooit: ofwel herstel van gestoord gedrag (alsof het bij alle aandoeningen waar de psychologie zich over buigt gaat om gedragsproblemen... anyway:) volgt op een erkenning van zonde als oorzakelijke factor + vertrouwen op God... En treedt dat herstel niet op: dan was dat vertrouwen onvoldoende - het geloof te klein (nee: afwezig, in jouw woorden; immers: anders was dat geloof aanwezig geweest en had God herstel gebracht); immers: G

Ik meende dat ergens gelezen te hebben... Maar wees gerust: met wat je hier over dat vak meldt heb je me volledig 'uit de droom geholpen'. Of je jezelf (en je omgeving) een dienst bewijst met deze gedachten is een tweede. Let wel: ik ben het met je eens dat het vertrouwen stellen op God het beste is dat je kan doen. Maar het "tweede gebod: je naaste liefhebben als jezelf" brengt mij er daarnaast toe om iedereen van harte aan te bevelen arts en psycholoog te bezoeken op het moment dat het onheil van/in een gebroken wereld die persoon treft... Doen alsof het in deze wereld allemaal wel koek en e

Tja... Daar kom je dan laat achter op die manier... Wel de mensen blijven volgen, hè!

Evolutie doet niet, evolutie vindt plaats... Je bent toch psycholoog o.i.d.? Dan heb je toch ook wel eens gehoord dat een mens niet slechts een speelbal is, slachtoffer van de wisselvalligheden van het lot? Maar tot op zekere hoogte mede verantwoordelijk voor de lijn van zijn leven? Wel: waar zou die gedachte vandaan komen? Vanuit een godsdienst? Of zouden wij hem delen met seculieren?? En is dat laatste het geval: waarom dan suggereren dat het idee van "evolutie" de mens zou aanzetten tot egoisme (want dat lijk je keer op keer te doen)? Het onderworpen zijn aan de grillen van het lo

Was mijn bijdrage nog aan het bijwerken, maar niet binnen de 60 min volgens mij - ik kreeg een foutmelding; ik had er intussen van gemaakt: Maar hoe, Antoon, komt die liefde bij jullie tot uiting als het gaat om specifiek politiek-economische kwesties (zie de vraag van TTC)? In jouw woorden: hoe is die "wet nu geestelijk op jullie hart geschreven"? Want op de een of andere manier moet dan toch duidelijk gemaakt kunnen worden hoe jullie die geboden vergeestelijkt hebben, en de strekking ervan toepassen in jullie theocratisch kader? Want dan draai je de kwestie om: ga je er niet

Maar hoe, Antoon, komt die liefde bij jullie tot uiting als het gaat om specifiek politiek-economische kwesties (zie de vraag van TTC)? In jouw woorden: hoe is die "wet nu geestelijk op jullie hart geschreven"? Want op de een of andere manier moet dan toch duidelijk gemaakt kunnen worden hoe jullie die geboden vergeestelijkt hebben, en de strekking ervan toepassen in jullie theocratisch kader?

De topicstarter vroeg letterlijk: Waarbij de vraag naar het 6e gebod de suggestie in houdt: als die wet op punt 6 nog algemeen geldend is, waarom dan dat 4e gebod ineens niet? Want indertijd vielen niet alleen de Joden eronder, maar ook de Gojiem die in het land verbleven... Daarbij: gebod 6 wordt nog steeds praktisch toegepast in ons heden. Maar hoe zit dat nu met gebod 4? De vraag naar de praktische toepassing zit m.i. verweven in de openingspost. De vragen van TTC lijken me dus redelijk to the point...

Hoi Antoon. Wat mij opvalt is dat jij en TTC (met enig understatement) niet helemaal dezelfde taal spreken. TTC daagt je volgens mij keer op keer uit om die teksten over sabbat en jubeljaar praktisch toe te passen (als onderdeel van die bijbelstudie: "Uitleg van de passage inclusief toepassing voor het dagelijkse leven"). De indruk die ik krijg (maar corrigeer me als ik het mis heb) is dat het materiaal van het Wachttorengenootschap niet heel veel verder komt dan de verkorte uitleg "de wet is vervuld in Christus, en daarmee niet langer meer van toepassing. Heden is de Wet van Christus van

Tja. Dat kan je wel beweren, maar dat kan ik niet beoordelen. Ik ken geen teksten van die mensen. Heb jij ze allemaal doorgenomen?

Tja... Die mensen hebben in de loop der tijd ook nogal wat over zich heen gekregen aan oorlogen en verwoestingen... Tot bij mij in de stad aan toe!

Paulus begint zijn brief aan de Galaten met een duidelijk thema, het thema dat doorwerkt in zijn verdere brief: Helder lijkt me: je moet niet door God als rechtvaardige aangenomen willen worden via het naleven van die wet, maar enkel door het stellen van je vertrouwen op het werk van Christus. Betekent dat dan meteen dat je dat offer van Christus ontkent als je toch die wet wil naleven? Nee natuurlijk. Paulus leert hier enkel dat het draait om je hartsgesteldheid: denk je daarmee je eigen heil te kunnen veiligstellen/verwerven? Dan heb je een probleem... Maar ga je de gemeent

Het maakt nogal uit of je Paulus hier hoort zeggen "hoeft niet" of "mag niet", als het gaat over de sabbat, of feestdagen... Ik lees hier een "hoeft niet". Maar dat het toch ingewikkelder is dan je hier suggereert blijkt al weer uit het krampachtige "mag niet" van het WTG als het gaat om het vieren van verjaardagen...

Ik blijf er nog steeds moeite mee houden. Precies om de reden die je aanvoert: het is betekenisloos, zinloos, om een baby theist te noemen. Hij is immers niet in staat tot een "conscious acceptation of theistic belief". Maar dan geldt dat ook voor de ontkenning! Het is hier niet zinvol om te spreken over een "absence of theistic belief without a conscious rejection of it": Het kind is nog niet in staat tot een bewuste afwijzing. Ofwel: de definitie is niet nauwkeurig genoeg als hij baby's insluit. Iets vergelijkbaars gaat op voor een woord als asymptomatisch. Als een ziekteproces zonder d

"Het boek dat pretendeert de Bijbel te zijn"? Hier dreig je me definitief te verliezen... Waar in onze vertalingen "de Heer" (of Here, Heere, etc) staat, staat in de Hebreeuwse tekst het equivalent van JHWH. En in die grondtekst staat hetzelfde onderscheid vermeldt als waar ik op duid: de Heer (JHWH) die aanwezig is en de wolk die Hem daarbij omhult: De Heer (JHWH) was in die wolkkolom... Paulus vergeestelijkte "die wolk" en "die rots" waarover in de Exodusverhalen gesproken wordt. Geeft aan dat het de Christus was die met het volk optrok (met de suggestie dat Hij die wolk, die rots feite

Ik denk inderdaad dat je het idee van "begaafdheid"/gaven (disposition) mee moet wegen als je het hebt over die 'default position'. Het is wat anders om het over verstandkiezen of het worden van brandweerman te hebben als over "het willen vliegen met de vleugels van een vogel". Mensen krijgen in de regel verstandskiezen, maar vleugels zullen nooit aan zijn rug groeien... Sterker: in aanleg waren de verstandskiezen al aanwezig... Zoals wellicht ook dat (vermogen tot) geloof al in aanleg aanwezig kan - zal - zijn. Of het ook tot volle ontwikkeling komt is een tweede... Geldt ook voor die verstaa

Die gelijkstelling van je (Christus = JHWH) lees ik eerlijk gezegd niet in deze tekst. Paulus gaat volgens mij niet verder dan een vergelijking waarin hij stelt dat Christus al achter het volk aan trok/met hen mee optrok in de woestijn. Hij wordt vergeleken met de rots waaruit dat volk dronk - want Paulus heeft het over een geestelijke rots die met hen meetrok, waarbij dat volk geestelijk voedsel en geestelijke drank kreeg. Ten tweede: als Exodus over die wolk en over die vuurkolom spreekt dan valt me ook iets op: Er staat dat JHWH in de wolkkolom en vuurkolom met het volk meetrok.

Ben ik ook wel benieuwd naar. Niet in Deut 5 in ieder geval, want daar staat: Dat "niet met onze voorouders heeft Jahwe dat verbond gesloten, maar met ons" lijkt nogal dat "ingegrift voor alle mensen onafgezien van tijd en cultuur" te weerspreken...

Mooi. Dan zijn we het er dus over eens dat je uitspraak: "Alles wat er geschreven staat is maar op een manier uitlegbaar" in al zijn ongenuanceerdheid niet klopt.

Je heft de tegenstijdigheid niet op. Kan je nu wel of niet in je eentje de betekenis van Schriftwoorden vinden? Daarnaast hanteer je een stelling die discutabel is: "Alles wat er geschreven staat is maar op een manier uitlegbaar". Ik zie Paulus namelijk al iets anders doen in zijn brief aan de Galaten (H4), als hij spreekt over de geschiedenis van Hagar en Sara, en zegt: "Deze dingen zijn allegorisch bedoeld. De twee vrouwen zijn twee verbonden: het ene, dat van de berg Sinaï, brengt slaven voort en dat is Hagar". Naast de letterlijke uitleg hanteert hij een allegorische uitleg. Of z