Hendrik-NG

Goed geformuleerde uitleg. "Goed" geknipt en geplakt, zeg! Maar zei ik dit ook???

Pippi zit ook in mijn culturele bagage en 'spoenk' vind ik eigenlijk wel een mooi woord.... spoenggggggk Volgens mijn dokter heb ik er ook wel eens last van... Maar daar wordt ik voor behandeld...

Maar op welk "deelaspect" van het leven was men dan "fundy"? Soberheid? Relaties? Rechtlijnigheid? Geloof? Arbeid? NB: het externaliseren van problemen zie ik ook bij "niet-religieuzen" - hooguit de vorm waarin e.e.a. gegoten wordt verschilt misschien van persoon tot persoon... Misschien had die moslimcollega van je wel meer dan 1 "probleem"??? (Ongelukkig in de liefde?? Kl**e-baan??)

Voor de echte "doosjesdenkers" een doordenker: Als ik mezelf als "grefo-fundy" beschouw, past dan deze C-factor (nog zo'n "fundytestje", maar dan van wat langer geleden en meer uit "eigen kringen") dan wel bij me? Mijn score destijds... Hij zal niet zo veel veranderd zijn: Conclusie: moeten we wel in "doosjes" willen denken?? Misschien is de ene fundy de andere niet... Deze Gereformeerde jongen blijkt niet in alle "Calvinistische doosjes" te passen...

En wat als deze "grefo-fundy" je nu eens voorhoudt dat ook een atheïst gewoon menselijk kan zijn, een moraal kan hebben? Heb je dan ineens het idee dat religies je kunnen vermenselijken??? NB: ik kan mijn uitspraak/visie (ik denk dat namelijk echt!) nog schriftuurlijk onderbouwen ook. Met een beroep op Romeinen 2:14... Wat ik wil zeggen: ik kan me voorstellen dat je (herhaaldelijke) ervaring heel vervelend was. Ik hou er ook niet van om geschoffeerd te worden... Maar om daar nu een hele religie, nee: alle religies, voor op te knopen... Dat vind ik wat erg kort door de bocht!!

Ik snap je punt wel... Het achterliggende "motief" bij deze 95 vragen lijkt te zijn: "je grondslag deugt niet en bewijs maar eens het tegendeel"... Er klinkt niet een "wil tot overbruggen van tegenstellingen in levensvisies" in door... De ander willen begrijpen lijkt me de enige juiste grondslag voor het voeren van een dialoog... Maar de kloof tussen "christelijk wereldbeeld" en "atheistisch wereldbeeld" lijkt me te gapen op het vlak van de "kenbaarheid van God" - is God werkelijk onkenbaar, dan heeft het spreken over God inderdaad geen enkele zin... Want: of Hij nu bestaat of niet: als wij g

Precies, dus kunnen we dan nu wel bepalen of de argumenten om de boeken niet op te nemen wel toepasselijk waren? We weten de argumenten niet en dan kunnen we nu niet zonder meer stellen dat de argumenten tegen opname in de canon onjuist waren. Daar moeten we inderdaad, zo denk ik, vertrouwen hebben dat er Leiding is geweest in het traject. Echter een vraag die dan bij mij naar boven komt, is deze Leiding eerder genegeerd of niet aanwezig geweest? Waarom hebben daarvoor eeuwen lang deze boeken wel deelgemaakt van de canon? De antwoorden aan beide zijden van de "reformatorische breuklijnen" ka

Ik denk dat dat de kern is. Ik geloof niet dat protestanten een rationele afweging hebben gemaakt, maar hebben gehandeld geïnspireerd door de Heilige Geest. Dat is geen argument, maar alleen een constatering. Ik verwacht eigenlijk dat ze beide hebben willen doen: rationeel afwegen en "Gods leiding hierbij afsmeken"... Zoals men de hele kerkelijke Traditie heroverwoog, overwoog men ook de "tradities rond de Schrift" (tegenargument: "ook die Schrift maakt onderdeel uit van de Traditie...") In de kern gaat het hier dus ook om een terugzoeken van het "goddelijke gezag" waar het gezag van de Ke

Zou je uberhaupt de vraag kunnen beantwoorden, immers ontberen wij het merendeel van de argumenten van toen. De basis beslissing om de boeken niet op te nemen, kan je niet heroverwegen, enerzijds omdat je nieuwe inzichten hebt en anderzijds je niet exact weet op basis van welke gronden de boeken eruit gelaten zijn. Is dit een algemeen gestelde vraag of stel je hem aan mij?? (Dat was me niet helemaal duidelijk... ) Ben nog eens de acta ingedoken van de Synode te Dordt (1618). En ik zag dat men 2 dagen heeft gesproken over deze kwestie. Maar dat de aantekeningen van 21-11-1618 helaas wat be

Hm... Kan de tekst niet meer aanpassen... Ik bedoel natuurlijk "er bestaat een verzameling joods-griekse vertalingen van de Schrift"... (Wel een heel bijzondere typfout, trouwens... Als we het dan toch over mysteriën hebben... Het verwisseeln van een letter kan ik me nog voorstellen... Zeker als je snel typt... Maar deze...)

Nou... Ik denk dat het mysterie op een ander terrein gezocht moet worden... Protestanten hebben een aantal boeken apart gezet, niet "verwijderd" (lees art 6 van de Nederlands Geloofsbelijdenis maar eens na). Maar Bonaventura gaf een aantal criteria pleitend voor opname in de canon. De eerste was: "Ze stonden in de Septuagint, de bijbel waaruit alle OT-citaten in het NT uitkomen en dus gebruikt werd door de apostelen." Maar: klopt die gedachte wel, dat er zoiets bestond als DE Septuaginta?? Let wel: er bestaat verzameling een joods-griekse vertalingen van de Schrift... En de apostelen citeerd

Maar heb je dan niet het gevoel dat dat geloof dan te netjes in een doosje opgeborgen is? Een veel te klein doosje? (Even een 50e berichtje uitlokken... )

Beste Siboer. Misschien moet die opmerking van Jezus wel op een andere manier worden begrepen... B.v. zo: Zoals ik ooit eens op een andere plek heb aangegeven: met "elohim" wordt in het Hebreeuws niet alleen "God" of "goden" bedoeld. Soms betekent dat woord iets anders... En dan heeft Jezus die Psalm dus misschien ook wel om een andere reden aangehaald. En zei Hij hier impliciet wel degelijk "ik ben jullie God (maar jullie moeten daar zelf achter komen...!") Lees trouwens het Nieuwe Testament eens aandachtig door, met het originele Grieks ernaast. Dan zie je dat Jezus niet slechts "Zoon v

Hmm, misschien dan toch maar het Filique schrappen uit Nicea-Constantinopel. Of nog eens "onbevangen" (maar kan dat en is dat wijs???) met zijn allen nadenken over een tekst als Joh 15:26, "Maar wanneer de Trooster is gekomen, Die Ik u zenden zal van de Vader, de Geest van de waarheid, Die van de Vader uitgaat, zal Die van Mij getuigen". Of we op grond van die tekst kunnen spreken over "de Geest die uitgaat van de Vader en de Zoon", of van "de Geest die uitgaat van de Vader en door de Zoon" (zoals ik iemand eens heb zien voorstellen). Die tekst uit Johannes lijkt toch op zijn minst te s

Dat denk ik ook. Ook denk ik dat het zondig is en dat het de Geest bedroeft als iemand of een kerk geen interesse heeft voor de charismata en dat dan de Geest ook weg blijft met de charismata. Hij geeft de charismata aan degenen die er naar verlangen en er naar hongeren/dorsten en Hij geeft de charismata niet aan mensen die er hun schouders voor ophalen, zoals Esau zijn schouders ophaalde over de zegen en het eerstgeboorterecht. Hij geeft de zegen aan degenen die ernaar streven als Jakob. Ik geloof dat dit niet alleen geldt voor de charismata, maar voor alle gaven die God wil geven. Ik denk

Afgelopen weekend hoorde ik tijdens een trouwdienst de volgende Evangelietekst: 24 Wie deze woorden van mij hoort en ernaar handelt, kan vergeleken worden met een verstandig man, die zijn huis bouwde op een rots. 25 Toen het begon te regenen en de bergstromen zwollen, en er stormen opstaken en het huis van alle kanten belaagd werd, stortte het niet in, want het was gefundeerd op een rots. 26 En wie deze woorden van mij hoort en er niet naar handelt, kan vergeleken worden met een onnadenkend man, die zijn huis bouwde op zand. 27 Toen het begon te regenen en de bergstromen zwollen, en er stor