Hendrik-NG

Vandaar dat ik het over de dubbelzinnigheid van de grondtekst had. De voornaamste vraag hier is hoe men die tekst in de loop der tijd heeft gelezen. En dan kom ik al in de 2e eeuw een citaat van de tekst tegen van Hippolytus (zie: http://www.earlychristianwritings.com/e-catena/titus2.html). Waarin hij die uitspraak uit Titus gewoon op Jezus toepast. In het Engels ging de passage (Schaff, ANF05) zo: Waarin Hippolytus ene Theophilus wijst op die "heerlijkheid van onze grote God en Heiland", wijzend op het moment dat Hij (Jezus) de heiligen heeft opgewekt uit de dood en samen met hen

Het is inderdaad goed dat er langs die weg ook nog eens iets positiefs over de man en vooral zijn optreden (want de man zelf ken ik helemaal niet) te melden is...

Ik zeg toch niet dat je je mond moet houden? Wie heeft het over doodzwijgen, behalve jij nu? Ik erger me er alleen aan dat te pas en te onpas de forumregels geschoffeerd worden, waardoor het "gesprek van christenen onder elkaar" keer op keer doodbloed door interrupties van (meest atheïstische) stoorzenders... Als men er op uit zou zijn om dit forum door getrol om zeep te helpen, dan is die poging aardig aan het slagen de laatste maanden!

In de Griekse grondtekst ontbreekt na het woordje "en" (kai) het bepaalde lidwoord voor het woord "redder", wat op zijn minst suggereert dat de schrijver in een adem (nevenschikkend) over Messias Jezus spreek als over "onze grote God en redder", zoals bv. de Willibrordvertaling ook doet... Het heeft allemaal niets met "betere kennis van de Griekse taal, betere oudere Codexen, Dode Zee rollen etc." te maken. Het is gewoon een vertaalkwestie. Waarbij een vertaling als "de heerlijkheid van onze grote God en Heiland Christus Jezus" de Griekse grondtekst woord voor woord volgt. En in die zin d

Het maakt mij wel uit in een periode waain de forumregels meer dan ooit aan de laars worden gelapt door maar al te veel users... Dan mag daar best wat meer op gewezen worden!

Sterker. Deze discussie hoort in dit forumdeel niet thuis...

Ik vraag me af hoe veel boeken jij wel kent en ik niet die uit die bibliotheek van Salomo komen. In de bijbel zijn er niet zo heel veel opgenomen die aan hem worden toegeschreven . Het gaat daarbij in ieder geval niet om "de verzamelde werken van Salomo", op grond waarvan je zou kunnen zeggen "dat hij er nooit iets over heeft gezegd".

De associatie lijkt toch al vrij oud te zijn. Ik kom hem al tegen bij Justinus de Martelaar (Dialoog met Trypho, zal ergens geschreven zijn tussen het jaar 120-160 AD) Zie: http://www.earlychristianwritings.com/text/justinmartyr-dialoguetrypho.html en zoek eens op "serpent". Ik lees dan b.v.: of: en zo staan daar nog wel een paar voorbeelden in die tekst. Een andere aanwijzing dat het zou kunnen gaan om een oude (en niet specifiek christelijke) associatie (slang=ha-satan) is het verband dat sommige Targoemiem geven tussen dat vers uit Genesis en de messiaanse t

Ik schreef iets anders. Namelijk: Ofwel: christenen (die ook nog niet bestonden toen Genesis op schrift werd gesteld) lezen die tekst op deze manier, waarschijnlijk (deels) associatief omdat... Ze herlezen die oudere tekst op basis van nieuwere openbaring.

Die laatste opmerking van je doet me denken aan een discussie rond de vraag "of de slang in het paradijs wel zintuiglijk waarneembaar tot Eva had gesproken". Jij lijkt te suggereren: de tekst geeft aan: het was een slang (= gedierte des velds), dus de stem die daar klonk was ook de stem van een slang... Daar zat geen satan achter... Want die wordt in de tekst niet genoemd. Kennelijk leggen christenen die tekst toch uit met in het achterhoofd: "De stem die daar klonk was de stem van de satan". Ook al klonk die stem indertijd al of niet "zintuiglijk waarneembaar uit de bek van een slang". M

De schrijfsels van Paulus die wij bezitten zijn brieven van hem aan een bepaalde gemeente welke hij (op afstand) enige leiding probeert te geven. Het gaat dus niet om uiteenzettingen waarin hij primair een "Leben Jesu" probeert te tekenen. Desondanks geeft hij wel enkele schetsen uit dat leven. Voorbeeld: 1 Kor 11:23 "Zelf heb ik immers van de Heer de overlevering ontvangen die ik u op mijn beurt heb doorgegeven, dat de Heer Jezus in de nacht waarin Hij werd overgeleverd, brood nam..." Ander voorbeeld: Fil 2:5 e.v. "Die gezindheid moet onder u heersen welke ook Christu

Ook dit is een trucje, Violist. MN sprak een herkenbare verbazing uit. Ook ik verbaas me er meer en meer over hoe sommige mensen hier op dit forum gevangen blijken te zitten in hun voormalige orthodoxie. Er lijkt een rechtstreeks verband te bestaan tussen de vasthoudendheid waarmee er atheïsme gepredikt wordt (dan wel men meent gelovigen het vuur na aan de schenen te moeten leggen) en een zekere mate van rest-rechtlijnigheid in de benadering van medeforumgenoten/de eigen denklijnen. Herkenbaar, want ik beschouw mezelf als orthodox...

Waarom zou hij weinig hebben geweten over Jezus? Voor zover bekend wist hij er het nodige over te zeggen!

Waarom zou dat moeten? Omdat het een vioolspeler in de 21e eeuw toevallig goed uit komt de leer van Paulus te ontgoddelijken?

Volgens mij is dat nu precies de nuance die Robert Frans probeert aan te brengen...

Er zijn mensen die niets kunnen met "taal en symboliek", en er zijn mensen die daar wel iets mee kunnen (en "dit dan serieus (kunnen) nemen"). Zullen we dat dan maar als eindconclusie nemen: jij kan er niets mee in jouw persoonlijke situatie, een ander kan er wel wat mee...?!

"Mijn" visie is het thema van die eerste, door mij aangehaalde, tekst waar jij over viel: die uit Deuteronomium 8. En trouwens tussen de regels door ook in Ex 15 en 16. Intussen lees jij m.i. zaken in die tekst die er niet staan. Je schrijft: "Mensen 3 dagen door de woestijn laten lopen zonder water..." Maar dat staat er niet. Er staat (Ex 15:22b): "Drie dagen trokken ze door de woestijn zonder water te vinden." Alternatief voor jou interpretatie: Men heeft nieuw water nodig om de oude voorraad aan de vullen. Want, inderdaad, anders is het in de woestijn snel met je gedaan. Intussen

Die indruk heb ik nu van jou... Dat Barbertje hoe dan ook hangen moet. Exodus 15:22 Van de Rietzee ging Israël in opdracht van Mozes weer verder, de woestijn van Sur in. Drie dagen trokken ze door de woestijn zonder water te vinden. 15:23 Toen kwamen ze in Mara... Toen kwamen ze (het tegendeel van dood) in Mara... En daar was water. Bitter water. Het volk? Het klaagde... Mozes? Riep de Heer aan. En die wees een uitweg. En er was drinkbaar water.

Het is niet "maar hoe je het leest". Maar eerder "nauwkeurig lezen wat er staat". Ik heb Exodus er nog eens op nageslagen. En in de NBV gezocht hoe vaak het woord "honger" er voor komt. En dat is 1x. In Exodus 16:3. Voor de zekerheid heb ik ook nog gezocht in de Hebreeuwse tekst (Bibleworks). Het Hebreeuwse woord dat daar voor honger wordt gebruikt komt inderdaad slechts 1x voor in Exodus. Wat staat er in de vertaling? Dit: Het volk klaagt dus niet over 'we sterven van de honger'. Het volk klaagt "we gaan hier nog sterven van de honger!". Kernwoord "beklagen" (Ex 16:2). In de taal van

Je kan daar nog aan toe voegen dat uit de latere geschriften (die gaan over de koningentijd en over de ballingschap) blijkt dat dat volk Israël helemaal niet in de plaats kwam van "die andere volken in Kanaän" en het in de praktijk helemaal niet zo was dat "de oorspronkelijke bewoners van het beloofde land hun biezen moesten pakken". Maakt de kwestie nog raadselachtiger.

Als je die tekst zo wil lezen, dan komt die huiver opzetten. Maar waarom zou ik die tekst zo lezen? Eens: het is een tekst om te herkauwen, maar ik lees er in dat God met de mensen optrok ik die woestijn. Hij leidde hen. Ging ze voor. En was dus gewoon in hun nabijheid. Het Hebreeuwse woord hier betekent in essentie gewoon "gaan, wandelen". Maar lees je elders over die woestijnreis, dan lees je vooral ook dat God met zijn volk meeging. Voorop wandelde. Men kreeg honger, staat er. Maar er staat niet "men verhongerde, kwam om van de honger". Dat was de klacht wel: "Waarom moeten we hier omk

Om bij dat laatste te beginnen: dat het hele idee van "op eigen kracht een eindstreep zien te halen" in de termen van de Prediker "lucht en leegte" is. Die eindstreep haal je wel en logischerwijs op eigen kracht. Maar precies binnen de lijntjes van "hoe het je gegeven is". Wat maakt dat je goed beschouwd geen reden hebt om voldoening te voelen bij het resultaat en het "zelf gerooid hebben". Immers: hoe had je het anders willen of kunnen doen? Binnen de grenzen van je mogelijkheden kan je jezelf ontplooien, en wat buiten die grenzen ligt dat bereik je niet. Maar dat geldt voor ieder mens, dus w

Die belofte is er inderdaad voor Israël. Of in NT-taal: de ecclesia. Maar Israël leerde (achteraf) dat ook de reis zelf wat bracht. Dat God hen tijdens die reis wat duidelijk wilde maken: Terwijl één doorlopende verhaallijn in die Exodusgeschiedenis laat zien dat sommigen meenden dat het al "niet meer was dan jezelf wat voorhouden, moed inpraten terwijl je uiteindelijk net als elk mens en elk dier dood gaat en alles ijdelheid was geweest" ("Hebben we niet al in Egypte gezegd: “Laat ons toch met rust, laat ons maar als slaven voor de Egyptenaren werken, want dat is altijd nog beter dan

Dat is hoe, verhalenderwijs, het verhaal zich in de loop der tijd min of meer heeft ontwikkeld. Binnen die "kring rond het kruis". Kijk je naar de tekst zelf, dan blijkt hij (in ieder geval voor mij) meervoudig gelaagd te zijn: hij nodigt uit om diepgang verwachten en daardoor ook te zoeken. Mijn aanname bij het lezen is dat de schrijver(s) met het vertellen van zijn/hun verhaal inderdaad een doel voor ogen hebben gehad. Was dat simpelweg een "dat men er over zal blijven nadenken", dan is dat doel vooralsnog geslaagd te noemen. En sla ik bij mijn eigen uitleg de plank mis - totaal of op p

In de klassieke christelijke leer raken de eerste en de laatste constatering nu juist aan de vraag "cur deus homo?" (= waarom (was) God mens?), en het antwoord op die vraag. En het antwoord op de vraag in de topictitel: Het feit dat die mensheid nu al 6000 jaar (of hoe veel langer dan ook) bezig is "te bewijzen" dat het niet anders kan vraagt om een bewijs dat het inderdaad anders kan. Om bij het geven van het antwoord te stellen dat er maar Eén is die dat anders kon en kan, juist omdat in Hem goddelijke en menselijke natuur samen opgaan. Er ontstaat nu bij uitstek de noodzaak van verloss