De Heilige Drie-Eeenheid, het model voor ons leven

[Robert Frans 1.476]

Op 17-11-2023 om 17:00 zei Monachos:

Ik vond 'De kwestie is dat we überhaupt geen beelden van God mogen maken' eigenlijk best wel duidelijk. Je weet je nuanceringspoging mooi te verwoorden, ik vind het alleen niet consequent.

[...]

Ik vind wat jij beweert: 

Je moet alleen wel ervoor waken dat je je beelden niet verabsoluteerd, niet verward met de aanwezigheid van God zelf.

tegenstrijdig met

De orthodoxie leert dat door een icoon de gelovige in verbinding treedt met God en de heiligen.

Waarom? Omdat een icoon gewoon een schilderij is. Een beeld.

Allereerst ben ik niet oosters-orthodox, dus kun je me daar in principe niet op aanspreken. Maar feitelijk hebben iconen voor orthodoxen ongeveer dezelfde functie als de Schrift, maar dan beeldend in plaats van literair. Veel gelovigen, protestanten incluis, ervaren Gods aanwezigheid door het lezen en biddend overwegen van de Schrift. Door de Schrift spreekt de Geest tot zowel de kerk als de individuele gelovige. Zo kun je dus ook veronderstellen dat God aanwezig is in de Schrift, als je haar leest en overweegt. Ook woorden en teksten zijn als het ware beelden, die Gods liefde voor ons bevattelijker maakt.

Maar in je citaat staat echter wel een belangrijke nuance: de icoon laat je in verbinding treden met God. Ze is dus niet de aanwezigheid van God zelf. Het is, zoals je ook citeert, een venster op de hemel. Dus niet de hemel zelf, maar een raam met uitzicht daarop. En ook de Schrift is niet Gods aanwezigheid zelf, maar kan je wel in verbinding met Hem brengen. Zo zijn ook heiligenbeelden niet de heiligen zelf of bevatten zij niet hun ziel, maar kunnen zij mensen wel inspireren zich tot de heiligen in kwestie te richten.

De enige tekenen waarvan we geloven dat Christus er werkelijk tegenwoordig is met heel zijn wezen, zijn de tekenen van brood en wijn, als dezen tijdens de eucharistieviering op het altaar worden geconsecreerd tot zijn Lichaam en Bloed. En deze tekenen zijn direct door Christus zelf ingesteld.

[Monachos 144]

5 uur geleden zei Barnabas:

In Rom 8:29 wordt het woord "Adhelphoi", meervoud van "Adelphos" ("broeder"), gebruikt en dus klopt de tekst dat Jezus de eerstgeborene van vele broeders is die zijn evenbeeld zijn. Want hoewel de dames ook kinderen van God genoemd worden , zoals uit Gal 3:28 blijkt, zijn zij niet het evenbeeld van de Zoon of de Vader die mannelijk zijn.

Mattheüs 12:

50 Want al wie doet de wil mijns Vaders, die in de hemelen is, die is mijn broeder en zuster en moeder.

[Chartreuse 14]

De Drie-Eenheid is het grootste mysterie van het geloof.  Het betekent dat, terwijl er maar één God is, dat er in Hem drie personen zijn, die Jezus de  Vader, Zoon en Heilige Geest noemen. Dus God de Vader is niet dezelfde Persoon als de Zoon of de Heilige Geest. Het zijn drie verschillende personen. Maar toch is er maar één God en is iedere persoon de ene God.  Maar wat betekent dat?

Moeilijk te begrijpen. Maar denk aan dit: Jezus was God en mens. Dus had Hij een Goddelijke natuur en een menselijke natuur. Als mensen hebben wij maar één natuur. Maar als je naar Jezus kijkt, dan kan je zien dat het mogelijk is een wezen te zijn, maar twee naturen te hebben. Twee naturen in een wezen.Met de Drie-Eenheid heb je drie personen in één wezen, en dat is een veel moeilijker begrip. De beste manier dat ik het kan uitleggen (heel beknopt en zeer gebrekkig) is zo:

God is de eeuwige Denker. Hij is de volheid van bestaan en daarom een Persoon. Hij heeft maar één Gedachte en dat is zijn zelfbeschouwing en dus een volmaakt evenbeeld van zichzelf en dus ook een Persoon. Omdat de gedachte uit de Denker komt is het Zoon, Woord of Evenbeeld genoemd.  De Denker (Vader) is in Zijn Gedachte (Zoon), en de gedachte is in de Denker (Vader). Uit de Denker komt voort de liefde voor zijn Gedachte, en uit de Gedachte de liefde voor de Denker. Die liefde wordt de Heilige (liefdevolle) Geest genoemd.

Dus is de Vader in de Zoon en de Zoon in de Vader, in de liefdevolle omarming van de Heilige Geest. Dus heb je een wezen in drie personen, de Heilige Drie-Eenheid.

De mens is in Gods beeld geschapen, dus ook als een drie-eenheid.  Wij hebben intelligentie , zelf kennisen wil.  Net zoals de Vader zijn wij ook een persoon, maar een veel minder persoon, een weerspiegeling van de Drie-Eenheid,  uit niets geschapen.  Gods zelfbeschouwing brengt een andere Persoon voort.  Maar onze zelfbeschouwing (gedachte) bringt alleen maar voort wat wij zijn: niets.  

God heeft het bestaan van binnen, van zichzelf, van zijn eigen natuur, een totaal onafhankelijk bestaan.  Hij is in zichzelf de bron van het bestaan.  Ons bestaan komt van buiten, van God en is daarom totaal afhankelijk aan Hem. 

Als een kind geboren zou worden zonder gezicht, gehoor, gevoel, smaak en reuk, zou het zijn eigen bestaan niet weten en zou het nooit tot vol mens kunnen groeien.  Wij kunnen alleen weten dat wij bestaan omdat onze zinnen ons vertellen dat er een wereld buiten ons zelf is.  Ons bestaan komt in een zekere zin dus van buiten, niet van ons zelf.

Ons bestaan is daarom maar een relatief bestaan.  In een zekere zin  kan je zeggen dat wij alleen maar bestaan omdat wij bij een groep behoren, vader en moeder, gezin, familie, stam, volk, mensheid, kerk, club, werk, gemeenschap enz.  Wij bestaan eigenlijk in andere personen.  Wij hebben andere personen nodig om te ervaren dat wij bestaan.  Zij moeten ons ontvangen.  Zonder andere personen zou ons leven helemaal geen mening hebben en zouden wij totaal eenzaam zijn.  Wij zouden eigenlijk niet bestaan.

Wij izijn n Gods gelijknis gemaakt, en kunnen daarom alleen maar mening vinden in andere personen, net als God.   In God zijn al de Personen in zijn eigen wezen  De Denker  is in zijn Gedachte en de Gedachte (Zoon)  is in de Denker(Vader).  Maar in ons zijn die personen zijn buiten ons eigen zelf.

 “U moet mij geloven waneer ik zeg dat ik in de Vader ben en dat de Vader in mij is”  (Johannes 14, 11)  De Denker is in Zijn gedachte en de gedachte is in de Denker.

Maar de mens heeft niets in zichzelf en kan daarom alleen maar mening vinden door in God te leven en door God in hem te laten leven.

Je kan het best weer vergelijken met een spiegel.  God heeft ons als het ware als een spiegel geschapen.  Een spiegel bestaat, maar een spiegel heeft alleen mening als het iets kan weerspiegelen.  (Als er iets in de spiegel is)  Op dezelfde manier hebben wij een echt bestaan, maar een meningloos bestaan als wij niet iets weerspiegelen.  Dus hebben wij (heeft ons leven) alleen maar mening als wij God weerspiegelen, in andere woorden, als God in ons is.

Alles is in Gods  beeld gemaakt en weerspiegelt de Drie-Eenheid.  Alles heeft drie dimensies, bijvoorbeeld::

 

God                         Vader                       Zoon                      Heilige Geest             

                               Macht                     Wijsheid                   Liefde

                               Schepper               Verlosser                    Heilig maker

                              Zijn                        Weten                        Doen

                              Wie                        Wat                           Waarom

 

Mens                      Christus                  Maria                      Gelovigen

                              Man                        Vrouw                     Kind

                              Bewustzijn             Kennis                     Wil

                              Hoop                      Geloof                     Liefde

                             

Schepping               Engelen                  Mens                      Materie

Universe                 Tijd                        Ruimte                   Materie

Tijd                        Verleden                 Tegenwoordig          Toekomst

Ruimte                   Hoogte                   Breedte                   Diepte

Materie                   Solide                     Vloeistof                 Gas

Philosofie                Thesis                    Antithesis               Synthesis

Wetenschap            E                            M                           C2

[Barnabas 160]

Op 18-11-2023 om 20:29 zei Monachos:

Mattheüs 12:

50 Want al wie doet de wil mijns Vaders, die in de hemelen is, die is mijn broeder en zuster en moeder.

En dus? Staat daar dat degene die de wil van de Vader doet het evenbeeld van Christus is of dat degene die de wil van de Vader doet broeder, dan wel zuster, dan wel moeder van Christus is.

Wel correct blijven in het toepassen van je teksten.

[Monachos 144]

31 minuten geleden zei Barnabas:

En dus? Staat daar dat degene die de wil van de Vader doet het evenbeeld van Christus is of dat degene die de wil van de Vader doet broeder, dan wel zuster, dan wel moeder van Christus is.

Wel correct blijven in het toepassen van je teksten.

Wat versta jij onder 'evenbeeld van Christus'? Een kloon? een kopie?

Wat zou een 'evenbeeld van Christus' anders willen doen dan een 'broeder of zuster van Christus'?

Anders gezegd: wat is volgens jou het verschil tussen enerzijds 'evenbeeld van Christus' en anderzijds 'broeder of zuster van Christus'? Is een 'evenbeeld' belangrijker dan een 'broeder of zuster'? Hoger in rang?

Het hele punt van Mattheüs 12: 46-50 is om te laten zien dat bloedbanden voor Christus ondergeschikt zijn aan de wil van de Vader doen. 'Evenbeeld van Christus' en 'broeder of zuster van Christus' zijn identiek.

46 En terwijl Hij nog tot de menigte sprak, zie, Zijn moeder en broers stonden buiten en zochten Hem om met Hem te spreken.

47 Iemand zei tegen Hem: Zie, Uw moeder en Uw broers staan buiten en zoeken U om met U te spreken.

48 Maar Hij antwoordde en zei tegen hem die dat tegen Hem zei: Wie is Mijn moeder en wie zijn Mijn broers?

49 En Hij strekte Zijn hand uit over Zijn discipelen en zei: Zie, Mijn moeder en Mijn broeders.

50 Want wie de wil van Mijn Vader doet, Die in de hemelen is, die is Mijn broeder en zuster en moeder.

[Barnabas 160]

8 minuten geleden zei Monachos:

Wat versta jij onder 'evenbeeld van Christus'? Een kloon? een kopie?

Wat zou een 'evenbeeld van Christus' anders willen doen dan een 'broeder of zuster van Christus'?

Anders gezegd: wat is volgens jou het verschil tussen enerzijds 'evenbeeld van Christus' en anderzijds 'broeder of zuster van Christus'? Is een 'evenbeeld' belangrijker dan een 'broeder of zuster'? Hoger in rang?

Het hele punt van Mattheüs 12: 46-50 is om te laten zien dat bloedbanden voor Christus ondergeschikt zijn aan de wil van de Vader doen. 'Evenbeeld van Christus' en 'broeder of zuster van Christus' zijn identiek.

46 En terwijl Hij nog tot de menigte sprak, zie, Zijn moeder en broers stonden buiten en zochten Hem om met Hem te spreken.

47 Iemand zei tegen Hem: Zie, Uw moeder en Uw broers staan buiten en zoeken U om met U te spreken.

48 Maar Hij antwoordde en zei tegen hem die dat tegen Hem zei: Wie is Mijn moeder en wie zijn Mijn broers?

49 En Hij strekte Zijn hand uit over Zijn discipelen en zei: Zie, Mijn moeder en Mijn broeders.

50 Want wie de wil van Mijn Vader doet, Die in de hemelen is, die is Mijn broeder en zuster en moeder.

De teskst spreekt over "broeders" die het evenbeeld van Christus zijn, of niet Monachos?

[Fundamenteel 828]

Op geloofsleven stond een goede tekst over de triniteit, die nu voorgoed verloren is....

Heeft iemand hem toevallig bewaard?

[Petra. 503]

Op 21-11-2023 om 10:03 zei Fundamenteel:

Op geloofsleven stond een goede tekst over de triniteit, die nu voorgoed verloren is....

Heeft iemand hem toevallig bewaard?

Kennelijk niet... maar.. ben benieuwd (aangezien je het zo goed vond).. hoeveel er is blijven plakken. Dus probeer het 's na te vertellen. 

[Fundamenteel 828]

5 uur geleden zei Petra.:

Kennelijk niet... maar.. ben benieuwd (aangezien je het zo goed vond).. hoeveel er is blijven plakken. Dus probeer het 's na te vertellen. 

Ik ga eens op de darkweb zoeken of er nog sporen zijn tot die tekst... Geef me 24h tot 48h.

[Fundamenteel 828]

De aanvang van de schepping in Genesis 1:1 weerlegt de aardse kosmische geboorteakte. De Vader als de Schepper, het Woord als belichaming van het creatieve Woord, en de Geest als bewegende kracht, brengen het universum tot aanzijn. Hier openbaart zich een heilige choreografie van de Drie-enige God.
In 1 Korintiërs 12:4-6 ontwaren we een samenspel van gaven, bedieningen en werkingen die allen hun oorsprong vinden in de drie-enige Godheid. De genadegaven van de Geest, de diverse bedieningen die in Christus gestalte krijgen, en de veelsoortige werkingen die voortkomen uit de Vader, vormen 1 symfonie.
In 2 Korintiërs 13:14 ontvouwt zich een zegenwens die de gemeente omhelst met de drie goddelijke personen. De genade van de Heere Jezus Christus, de liefde van God, en de gemeenschap van de Heilige Geest vormen een de persoonlijke relatie tot het Hogere.
Het aangrijpende Pinkstergebeuren in Handelingen 2 is een epifanie van de Triniteit in haar volheid. De Vader zendt de Heilige Geest, als vervulling van de belofte van de Zoon, om Zijn gemeenschap in de harten van de gelovigen te doen wonen. Het is een triomf van eenheid en diversiteit, waarin de Geest de gelovigen vervult met gaven en talen om de grote daden van God te verkondigen.
De triniteit is geen statische doctrine, maar een levendige realiteit die ons uitnodigt tot een diepere verkenning van de mysteriën van God. Het is een uitnodiging om Hem te aanbidden als Vader, Zoon en Heilige Geest - drie Personen, één God. Het is een oproep om te groeien in het kennen van God en in de gemeenschap van de Heilige Geest, en om ons te laten leiden door Zijn Woord. Zo dient de Drie-eenheid als het onwrikbare fundament en de goddelijke kompasroos die de geloofsweg van christenen richting geeft, hen doordringend met een diepgewortelde, afgewogen en vurige geloofsovertuiging. Dit geloof vormt een anker, waarmee zij niet zullen verdwalen of ver afdwalen in de zeeën van twijfel en verwarring. Het biedt een onwankelbaar vertrouwen en een eeuwig baken van hoop in de rijkdom van Gods openbaring

_____

Dat was hem niet, he?

[Chartreuse 14]

9 uur geleden zei Fundamenteel:

Dat was hem niet, he?

Min of meer de leer van de Katholieke Kerk!

 

Waarom heeft God ons eigenlijk geschapen?  Hij had ons echt niet nodig, omdat Zijn bestaan voledig is in zichzelf, in de eenheid van de Drie-Eenheid, een totale eenheid van macht, kennis en liefde. 

In het eeuwige zelf beschouwen brengtt de Vader zijn gedachte (Zoon) voort in zijn eigen natuur, en die gedachte (Zoon) is de voledige opsomming van al kennis en houdt daarom ook in alle mogelijke schepsels buiten Zijn eigen natuur.  De schepping is daarom zijn buitenatuurlijke zoon en alles in de schepping van de hoogste engel tot het kleinste korreltje zand is de weerspiegeling van God, in zo ver als het niets-zijn het oneindige kan weerspiegelen.

Maar omdat de schepping maar een weerspiegeling is buiten Gods natuur, heeft de schepping maar een afhankelijk bestaan en heeft het alleen maar mening als het God weerspiegelt.  God heeft de schepping daarom gemaakt zodat zij Hem (het hoogste Goed) kan weerspiegelen.  Weerspiegelen betekent dat God in de spiegel is, op dezelfde manier dat de grote zon in een klein spegeltje kan zijn.

Dus, ofschoon een spiegel maar een beetje stof is, heeft het het potentieel de zon te ontvangen en bij wijzen van spreken, deel van de grote zon te zijn.  De spiegel neemt dan de natuur van de zon aan en ziet er zelf uit als de zon.

Het doel van de schepping is daarom dat God zichzelf zou uitdrukken als Zoon, niet alleen in Zijn eigen natuur, maar ook buiten zijn eigen natuur.  Het niets-zijn kreeg daarom de mogelijkheid de Vader te ontvangen en dus Zoon te worden.  De bedoeling van de schepping is daarom de vereninging met de Zoon.

Engelen en de mens waren geschapen als volmaakte spiegels en hadden daarom met de aanwezigheid van God in hun geest (heiligmakende genade).  Zonder heilgmakende genade hebben geesten (engelen en mensen) alleen maar hun eigen natuur en zijn zij als spiegels zonder een beeld, en heeft hun bestaan geen mening en zijn zij dood.

Zonder heiligmakende genade hebben wij alleen maar onze eigen natuur, en dat betekent dat God de mens alleen maar lief kan hebben als een minder wezen, zoals wij bijvoorbeeld een kat lief hebben, niet als een gelijkwaardig wezen.  Maar omdat Hij ons oneindig lief heeft, wil Hij ons laten deelnemen in Zijn eigen natuur, het Goddelijk leven, zo dat Hij ons kan lief hebben als een gelijkwaardig wezen.  Je kan het vergelijken met adoptie, waardoor men een vreemd kind aanneemt als je eigen kind zodat het je eigen leven kan delen.

Dus geeft Hij de mens de mogelijkheid in het God-zijn deel te nemen, door de heiligmakende genade te ontvangen, waardoor de Heilige Drie-Eenheid in die mens komt te leven als het levensbeginsel.  Je kan het vergelijken als electriciteit in een lamp.  In zichzelf kan een lamp niets doen, is het dood.  Maar het heeft het potentieel om te ‘leven”, door de electriesche stroom aan te nemen.  De lamp zelf kan niets doen om licht en warmte te geven, maar het kan toe laten dat de stroom het in leven brengt.  Dat was de houding van Onze Lieve Vrouw, die met haar “Fiat mihi voluntas tuas”  (laat Uw wil aan mij geschiede) zich overgaf aan de stroom van Gods liefde.  Omdat zij onbevlekt ontvangen was, kon zij zich totaal aan Gods liefde geven en vond Zijn liefde geen enkele tegenstand in Maria.  Zij is daarom ook “vervuld van genade”. dwz  totaal van Gods liefde doortrokken.

Hoewel God de mens het bovennatuurlijk leven geeft, kan je ook zeggen dat in een zekere zin de mens het leven aan God geeft, door Hem in de ziel te ontvangen.  In een zekere zin wordt de mens moeder van God.  Johannes Tauler heeft hier het een en ander over geschreven.  Men kan dan ook begrijpen waarom de mens een fantastiesche waarde heeft en waarom God hem zo veel lief heeft.  Hij kan God leven geven! 

 

[Petra. 503]

17 uur geleden zei Fundamenteel:

Dat was hem niet, he?

Of 't hem was..weet ik niet. Maar ik vind het i.i.g. wel mooi poëtisch beschreven. 

 

7 uur geleden zei Chartreuse:

Maar omdat Hij ons oneindig lief heeft, wil Hij ons laten deelnemen in Zijn eigen natuur, het Goddelijk leven, zo dat Hij ons kan lief hebben als een gelijkwaardig wezen.

Ons oneindig liefhebben als een gelijkwaardig wezen.. nou, dat mag Liefde heten. 🥰

bewerkt door Petra.

[Monachos 144]

8 uur geleden zei Chartreuse:

Min of meer de leer van de Katholieke Kerk!

 

Waarom heeft God ons eigenlijk geschapen?  Hij had ons echt niet nodig, omdat Zijn bestaan voledig is in zichzelf, in de eenheid van de Drie-Eenheid, een totale eenheid van macht, kennis en liefde. 

In het eeuwige zelf beschouwen brengtt de Vader zijn gedachte (Zoon) voort in zijn eigen natuur, en die gedachte (Zoon) is de voledige opsomming van al kennis en houdt daarom ook in alle mogelijke schepsels buiten Zijn eigen natuur.  De schepping is daarom zijn buitenatuurlijke zoon en alles in de schepping van de hoogste engel tot het kleinste korreltje zand is de weerspiegeling van God, in zo ver als het niets-zijn het oneindige kan weerspiegelen.

Maar omdat de schepping maar een weerspiegeling is buiten Gods natuur, heeft de schepping maar een afhankelijk bestaan en heeft het alleen maar mening als het God weerspiegelt.  God heeft de schepping daarom gemaakt zodat zij Hem (het hoogste Goed) kan weerspiegelen.  Weerspiegelen betekent dat God in de spiegel is, op dezelfde manier dat de grote zon in een klein spegeltje kan zijn.

Dus, ofschoon een spiegel maar een beetje stof is, heeft het het potentieel de zon te ontvangen en bij wijzen van spreken, deel van de grote zon te zijn.  De spiegel neemt dan de natuur van de zon aan en ziet er zelf uit als de zon.

Het doel van de schepping is daarom dat God zichzelf zou uitdrukken als Zoon, niet alleen in Zijn eigen natuur, maar ook buiten zijn eigen natuur.  Het niets-zijn kreeg daarom de mogelijkheid de Vader te ontvangen en dus Zoon te worden.  De bedoeling van de schepping is daarom de vereninging met de Zoon.

Engelen en de mens waren geschapen als volmaakte spiegels en hadden daarom met de aanwezigheid van God in hun geest (heiligmakende genade).  Zonder heilgmakende genade hebben geesten (engelen en mensen) alleen maar hun eigen natuur en zijn zij als spiegels zonder een beeld, en heeft hun bestaan geen mening en zijn zij dood.

Zonder heiligmakende genade hebben wij alleen maar onze eigen natuur, en dat betekent dat God de mens alleen maar lief kan hebben als een minder wezen, zoals wij bijvoorbeeld een kat lief hebben, niet als een gelijkwaardig wezen.  Maar omdat Hij ons oneindig lief heeft, wil Hij ons laten deelnemen in Zijn eigen natuur, het Goddelijk leven, zo dat Hij ons kan lief hebben als een gelijkwaardig wezen.  Je kan het vergelijken met adoptie, waardoor men een vreemd kind aanneemt als je eigen kind zodat het je eigen leven kan delen.

Dus geeft Hij de mens de mogelijkheid in het God-zijn deel te nemen, door de heiligmakende genade te ontvangen, waardoor de Heilige Drie-Eenheid in die mens komt te leven als het levensbeginsel.  Je kan het vergelijken als electriciteit in een lamp.  In zichzelf kan een lamp niets doen, is het dood.  Maar het heeft het potentieel om te ‘leven”, door de electriesche stroom aan te nemen.  De lamp zelf kan niets doen om licht en warmte te geven, maar het kan toe laten dat de stroom het in leven brengt.  Dat was de houding van Onze Lieve Vrouw, die met haar “Fiat mihi voluntas tuas”  (laat Uw wil aan mij geschiede) zich overgaf aan de stroom van Gods liefde.  Omdat zij onbevlekt ontvangen was, kon zij zich totaal aan Gods liefde geven en vond Zijn liefde geen enkele tegenstand in Maria.  Zij is daarom ook “vervuld van genade”. dwz  totaal van Gods liefde doortrokken.

Hoewel God de mens het bovennatuurlijk leven geeft, kan je ook zeggen dat in een zekere zin de mens het leven aan God geeft, door Hem in de ziel te ontvangen.  In een zekere zin wordt de mens moeder van God.  Johannes Tauler heeft hier het een en ander over geschreven.  Men kan dan ook begrijpen waarom de mens een fantastiesche waarde heeft en waarom God hem zo veel lief heeft.  Hij kan God leven geven! 

Mooie woorden. Maar ik denk ook wel eens: het zijn uiteindelijk alleen maar mooie woorden. Leg dit roze bril verhaal eens naast de dagelijkse praktijk. Wat blijft er dan van over?

[Petra. 503]

53 minuten geleden zei Monachos:

Mooie woorden. Maar ik denk ook wel eens: het zijn uiteindelijk alleen maar mooie woorden. Leg dit roze bril verhaal eens naast de dagelijkse praktijk. Wat blijft er dan van over?

Ander topic 

[TTC 1.521]

9 uur geleden zei Petra.:

Ons oneindig liefhebben als een gelijkwaardig wezen.. nou, dat mag Liefde heten. 🥰

Naar verluidt zou het instituut van onafgewerkte studies besloten hebben dat 6 op de 10, maar heel zeker ben ik daar niet van.

bewerkt door TTC

[Chartreuse 14]

15 uur geleden zei Petra.:

Mooie woorden. Maar ik denk ook wel eens: het zijn uiteindelijk alleen maar mooie woorden. Leg dit roze bril verhaal eens naast de dagelijkse praktijk. Wat blijft er dan van over?

Nog mooiere woorden:

• 1 Korintiërs 2:9: "Geen oog heeft gezien, geen oor heeft gehoord, geen hart heeft zich kunnen voorstellen wat God heeft bereid voor hen die Hem liefhebben."

• Johannes 3:16: "Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft."

• Jakobus 1:12: "Gezegend is hij die volhardt onder beproeving, want als hij de beproeving heeft doorstaan, zal hij de kroon des levens ontvangen die de Heer heeft beloofd aan hen die hem liefhebben."

• Romeinen 8:28: "En wij weten dat God in alle dingen werkt ten goede voor hen die Hem liefhebben, die volgens Zijn voornemen geroepen zijn."

• Openbaring 21:4: "Hij zal elke traan van hun ogen afwissen. Er zal geen dood of rouw of gehuil of pijn meer zijn, want de oude orde der dingen is voorbijgegaan."

In de praktijk willen veel mensen Christus niet geloven en gaan dus verloren in de eeuwige hel.  Vreselijk!

 

Engelen en mensen waren met heiligmakende genade geschapen, met de vrijheid zich met God te verenigen en Zijn natuur te bevestigen, of Hem te verstoten en  in hun eigen natuur te leven als een autonoom individu.

De engelen hadden die keuze en omdat zij geestelijke wezen zijn, en daarom niet in tijd leven, maakte zij hun beslissing onmiddelijk en onveranderlijk.   Er is geen mogelijkheid voor vergevenis voor engelen, omdat zij niet in tijd leven en dus hun wil nooit veranderen. De overlevering zegt dat ongeveer een derde van de engelen verloren ging.

De mens leeft in tijd en zijn beslissing gebeurt daarom over een periode.  Hij kan zondigen, maar dan later berouw hebben.  De mens is daarom het enige wezen die Gods barmhartigheid nodig heeft, het enige wezen aan wien God vergevenis kan geven.

De mens is een weerspiegeling van God, het (Ik ben wie ik ben), dus “Wie ben ik?”, een tegenstelling, een leegheid, een vraag, een schaduw.  Zijn bestaan als een weerspiegeling is afhankelijk van zijn verhouding, zijn relatie met God.

Adam en Eva waren geschapen in het beeld van God.    Door heiligmakende genade, was God aanwezig in hun ziel en hadden zij dus het leven van God en leefde zij in een staat van geluk, het aarst paradijs.

Maar de menselijk natuur is een vraag, Wie ben ik, wat ben ik en waarom ben ik, en de mens moet daarop een antwoord vinden.  Hij moet gevuld worden met “ de uiterste volheid van God,” de Goddelijke natuur, God zich zelf.

Maar hij kan de vraag ook anders beantwoorden.  Hij kan ook zien dat hij een keuze moet maken tussen God en zichzelf, tussen Gods natuur, als een afhankelijk mens, een kind met God als vader, of als een onafhankelijk mens, met God als een vijand.

Liefde heeft twee kanten, net als een glas dat half half vol of half leeg kan zijn.  Men kan liefde als aanvaarden gave, verbreiding en geluk, maar men kan liefde ook zien als een verplichting, beperking en last.

Eva had die vraag.  Wie ben ik, wat is een mens, waarom moet ik mijzelf beperken, waarom moet ik gehoorzaam zijn.  Is die beperking niet een weigering van mijn eigen waardigheid ?  Is God een lieve Vader of een dwingeland?  In het geval begon er wantrouwen te komen en uiteindelijk werd God verstoten als een lieve Vader en veranderd tot een jaloerse straffende God.

Door de zonde was is God niet meer in het centrum Adams ziel.  Wij worden daarom geboren zonder heilgmakende genade, dus zonder bovennatuurlijke kennis van God.  Wij zijn geboren in duisternis en komen maar langzaam tot een bewustzijn van ons eigen bestaan.  Als wij blind, doof en zonder gevoel of smaak waren geboren, zouden wij absoluut niets weten en zouden wij effectief geen geestelijk bestaan hebben. Alle kennis die wij hebben komt van buiten, door onze menselijke natuur.  Door die natuur leren wij de wereld te kennen. 

Als een klein kind ziet men zichzelf als het middelpunt van de universe.  Langzamerhand beginnen wij te begrijpen dat wij maar een klein onderdeel van een ontzettend grote universe zijn en dat wij niet het middelpunt zijn.  Wij leren ook dat ons bestaan totaal afhankelijk van andere mensen is, onze ouders, familie, echtgenoot, werkgroep, dorp, stad, gemeente, club, stam, volk enz.  Als niemand zou weten van ons bestaan, als wij geen andere mensen hadden zouden wij geen geestelijk leven hebben en zou ons leven totaal meningloos zijn.  “Het is niet goed voor de mens alleen te zijn.”

Door de erfzonde is ons centrum ons “zelf”, een valse God, die ook “Ik ben wie ik ben” wil zijn, een onafhankelijk wezen.  Maar omdat de menselijke natuur van niets is geschapen, leven wij altijd in angst van vernietiging.  St Benedicta van het Kruis (Edith Stein) sprak over existensiele angst.  Daarom is ons hele leving een drang voor bestaan, voor ons “zelf” te handhaven.  En omdat wij in andere mensen leven, betekent dat die ons moeten erkennen, zo dat ons zelfgeloof (in ons bestaan) bevestigd kan worden.  Dat kan men doen door liefde van mensen te ontvangen.  Maar liefde is een beperking, een last.  Wij moeten liefde dienen en dat is een tegenstelling van bestaan.  Maar wij kunnen ook erkenning te krijgen door macht en dat kunnen wij controleren.  Onze gevallen menselijke natuur “dwingt “ ons om ons eigen bestaan altijd te handhaven, zelfs als dit andere mensen vernietigd. 

Maar als wij eerlijk zijn, weten wij altijd dat wij dan toch niet gelukkig zijn.  Wij zijn voor God geschapen om ons geluk in Zijn oneindige liefde te ervaren en alles dat minder is dan God geeft ons nooit het ware geluk.

Er is een leegheid in ons en die moet vervuld worden met de uiterste volheid van God.  Hoe kan God ons vervullen?

bewerkt door Chartreuse

[Petra. 503]

23 uur geleden zei Petra.:

Op 23-11-2023 om 22:50 zei Chartreuse:

Maar omdat Hij ons oneindig lief heeft, wil Hij ons laten deelnemen in Zijn eigen natuur, het Goddelijk leven, zo dat Hij ons kan lief hebben als een gelijkwaardig wezen.

Ons oneindig liefhebben als een gelijkwaardig wezen.. nou, dat mag Liefde heten. 🥰

 

22 uur geleden zei Monachos:

Mooie woorden. Maar ik denk ook wel eens: het zijn uiteindelijk alleen maar mooie woorden. Leg dit roze bril verhaal eens naast de dagelijkse praktijk. Wat blijft er dan van over?

Nou Bas, kennelijk betekenen volgens sommigen die mooie woorden van oneindige liefde in de praktijk..dit : 

6 uur geleden zei Chartreuse:

In de praktijk willen veel mensen Christus niet geloven en gaan dus verloren in de eeuwige hel.  Vreselijk!

Daar valt een beetje oorlog voeren natuurlijk bij in het niet. 

 

 

[HJW4 102]

7 uur geleden zei Chartreuse:

In de praktijk willen veel mensen Christus niet geloven en gaan dus verloren in de eeuwige hel.  Vreselijk!

Is God een lieve Vader of een dwingeland?  In het geval begon er wantrouwen te komen en uiteindelijk werd God verstoten als een lieve Vader en veranderd tot een jaloerse straffende God

Volgens mij gelooft nog 15% van de katholieken in een eeuwige hel.

Uit je woorden maak ik op dat jij gelooft in een jaloerse straffende God. Een lieve Vader en een hel gaan niet samen.

bewerkt door HJW4

[Dat beloof ik 753]

8 uur geleden zei Chartreuse:

In de praktijk willen veel mensen Christus niet geloven en gaan dus verloren in de eeuwige hel.  Vreselijk!

Zeker vreselijk, met een liefdevolle God heeft dit niets te maken.

[Petra. 503]

1 uur geleden zei HJW4:

Uit je woorden maak ik op dat jij gelooft in een jaloerse straffende God. Een lieve Vader en een hel gaan niet samen.

Bedreigen met eeuwige hel, sja...

Daarbij vergeleken zijn dit soort onmenselijke tijdelijke praktijken slechts kinderspel. 

 

Een gevangene in de Abu Ghraibgevangenis die is voorgehouden dat hij via de draden zal worden geëlektrocuteerd zodra hij beweegt, eind 2003

 

 

bewerkt door Petra.

[Dat beloof ik 753]

8 uur geleden zei Chartreuse:

Eva had die vraag.  Wie ben ik, wat is een mens, waarom moet ik mijzelf beperken, waarom moet ik gehoorzaam zijn.  Is die beperking niet een weigering van mijn eigen waardigheid ?  Is God een lieve Vader of een dwingeland?  In het geval begon er wantrouwen te komen en uiteindelijk werd God verstoten als een lieve Vader en veranderd tot een jaloerse straffende God.

Volgens mij had Eva alleen de vraag of ze een stukje fruit bliefde. En op dat moment wist ze het onderscheid tussen goed en kwaad niet.

8 uur geleden zei Chartreuse:

Door de zonde was is God niet meer in het centrum Adams ziel.  Wij worden daarom geboren zonder heilgmakende genade, dus zonder bovennatuurlijke kennis van God.  Wij zijn geboren in duisternis en komen maar langzaam tot een bewustzijn van ons eigen bestaan

Die de zonde kennen wij goed en kwaad en zijn we geworden als de goden. Wat jij schrijft is zelf verzonnen.

bewerkt door Dat beloof ik

[TTC 1.521]

20 minuten geleden zei Petra.:

Bedreigen met eeuwige hel, sja...

Wees toch maar voorzichtig hoe en waar je Nadi Shodhana Pranayama toepast, sommigen vatten quasi letterlijk alles verkeerd op.

27 minuten geleden zei Dat beloof ik:

Volgens mij had Eva alleen de vraag of ze een stukje fruit bliefde. En op dat moment wist ze het onderscheid tussen goed en kwaad niet.

In een mand vol appelen is een peerreview quasi onmogelijk, maar proberen staat je vrij. 

[Monachos 144]

50 minuten geleden zei Dat beloof ik:

9 uur geleden zei Chartreuse:

Eva had die vraag.  Wie ben ik, wat is een mens, waarom moet ik mijzelf beperken, waarom moet ik gehoorzaam zijn.  Is die beperking niet een weigering van mijn eigen waardigheid ?  Is God een lieve Vader of een dwingeland?  In het geval begon er wantrouwen te komen en uiteindelijk werd God verstoten als een lieve Vader en veranderd tot een jaloerse straffende God.

Volgens mij had Eva alleen de vraag of ze een stukje fruit bliefde. En op dat moment wist ze het onderscheid tussen goed en kwaad niet.

Ik heb de verontwaardigde reactie van 'God' in Genesis 3: 13-19 nooit geloofwaardig gevonden. Het Opperwezen zou zogenaamd niet al hebben geweten dat er een slang in het paradijs was en wat er ging gebeuren? Die lieve Vader veranderde wel heel erg snel in een boze, straffende God. 

bewerkt door Monachos

[Hopper 552]

Het is niet zo dat God straft en boosaardig is.  Dat is een misverstand.  Het is de mens zelf die de liefde van de Vader afwijst.  Wat dan je lot zal zijn, dat heb je dan aan jezelf te danken.  Je zult geoordeeld worden met je eigen oordeel zegt Jezus.   Voor hen die de Vader daadwerkelijk liefhebben heeft God zaken bereid, zoals Chartreuse aangeeft.  Wat dat is?   Dat kun je niet weten voordat je de Vader daadwerkelijk liefhebt.

De bal ligt bij de mens, niet bij God.  

[Dat beloof ik 753]

49 minuten geleden zei Monachos:

Ik heb de verontwaardigde reactie van 'God' in Genesis 3: 13-19 nooit geloofwaardig gevonden. Het Opperwezen zou zogenaamd niet al hebben geweten dat er een slang in het paradijs was en wat er ging gebeuren? Die lieve Vader veranderde wel heel erg snel in een boze, straffende God. 

Daarvoor is hij nooit als 'lieve vader' weg gezet, het was altijd een straffende god. De verandering naar lieve vader vond pas plaats in het christendom.

10 minuten geleden zei Hopper:

Het is niet zo dat God straft en boosaardig is.  Dat is een misverstand.  Het is de mens zelf die de liefde van de Vader afwijst

(Jesaja 45:7) Ik formeer het licht, en schep de duisternis; Ik maak den vrede en schep het kwaad, Ik, de HEERE, doe al deze dingen.