Dopen

[Olorin 155]

Christenen vinden (meestal) dopen best belangrijk, maar verschillen nogal van mening wat dat dopen vervolgens betekend. Veel kerken erkennen elkaars doop ondanks dat wel, sommigen niet, of het hangt weer af van voorwaarden. Maar voor de meeste gelovigen zit het vaak wel goed. Een andere kerk kan dan van mening zijn dat de visie onjuist is, je bent er niet minder door gedoopt. Het klinkt als een detail, maar het is nogal een belangrijk christelijk sacrament met nogal een flinke plaats in het nieuwe testament en ik zou zeggen 'het' christelijke initialisatie ritueel.

Ik denk dat er grofweg drie doopvisies bestaan. Maar... Hoewel alle drie best van elkaar verschillen wijkt er eentje zichtbaarder 'in your face' van de anderen af. Namelijk, doordat bij twee van de drie baby's gedoopt mogen worden en de derde alleen bij instemming van de persoon zelf. Heel logisch natuurlijk dat je daar een probleem ziet. Wellicht dat de verschillen tussen die andere twee ook groot zijn, maar die zijn minder 'in your face' en hebben ook minder last van niet dopen en overdopen, en dat soort discussies. Dus het verschil is daar meer in de beleving maar niet in de rituele praktijk.

Leuk en aardig Olorin, maar wat wil je zeggen? Goede vraag.
Laat ik het breed houden: Wat geloof jezelf? Snap je de visie van de ander?
(Die visie bestaat ook al eeuwen, zal vast niet met een post op dit forum te ontkrachten zijn. Zijn er wellicht ook argumenten voor?)

[Vrijheid 35]

Er kan maar een visie zijn op het Heilige Sacrament en die is van de Heilige Kerk van alle Tijden en Plaatsen staande in de Apostolische Successie.

[Olorin 155]

Ik vind het niet echt een antwoord, maar een verwijzing zonder de url. Daarbij een verwijzing die voor een flink deel van het publiek totaal niet te volgen is. In feite zeg je "zie doctrine Katholieke Kerk". Als ik eerlijk ben vind ik dat niet echt een waardevolle reactie en ook niet echt een reactie op de vragen.

[sjako 699]

Romeinen 6:3,4 geeft het als volgt weer: „Of, weet gij niet, dat wij allen die in Christus Jezus werden gedoopt (ondergedompeld), in zijn dood werden gedoopt (ondergedompeld)? Wij werden daarom door onze doop (onderdompeling) met hem begraven in zijn dood.

Je wordt als het ware tijdelijk begraven en weer opgeheven. 

In 1 Petrus 3 staat nog een belangrijke tekst die de betekenis laat zien

Ook nu wordt gij gered door dat wat hiermee overeenkomt, namelijk de doop (niet het wegdoen van de vuiligheid van het vlees, maar het verzoek aan God om een goed geweten), krachtens de opstanding van Jezus Christus” (1Pe 3:20, 21).

De doop is niet het afwassen van zonden, maar een openbare bekendmaking van je geloof en dat je berouw hebt van je zonden. Met het oog op het feit dat ’het horen van het woord’, ’het van harte aanvaarden van het woord’ en het tonen van „berouw” aan de waterdoop voorafgaan (Han 2:14, 22, 38, 41) Dit in een notendop uitgelegd. 

Doordat het horen, het van harte aanvaarden en het tonen van berouw vooraf moet gaan Aan de doop is een kinderdoop geen echte doop. Voorstanders van de kinderdoop betogen dat in verscheidene gevallen ’huisgezinnen’ werden gedoopt, zoals het huisgezin van Cornelius, Lydia, de gevangenbewaarder in Filippi, Crispus en Stefanas (Han 10:48; 11:14; 16:15, 32-34; 18:8; 1Kor 1:16). Zij zien daarin een aanwijzing dat ook de baby’s in deze gezinnen werden gedoopt. Maar in het geval van Cornelius waren de gedoopten degenen die het woord hadden gehoord en de heilige geest hadden ontvangen, en zij spraken in talen en verheerlijkten God; dit alles kan niet van toepassing zijn op baby’s (Han 10:44-46)

 

[student 45]

Wat we altijd goed moeten onthouden, is dat de christengemeenten die we in Handelingen aantreffen en waar de apostelen hun brieven naar schrijven, geen gewone gemeenten waren. Het waren gemeenten van mensen die eerst heidenen waren, nog nooit van Jezus gehoord hadden, en bekeerd waren tot het christelijk geloof. Hoe anders is dat in mijn kerk, waar de meeste families al generaties lang in de kerk zitten (mijn overgrootopa was overigens niet-christelijk opgevoed, dus wij zijn een uitzondering).

Het tweede dat we moeten onthouden, is dat de wereld veranderd is. Sinds de Reformatie is het geloof iets individueels geworden, iets persoonlijks. Ik zeg niet dat dit een slechte gedachte is, maar we moeten onthouden dat in het eerste millennium van de Kerk, inclusief het begin daarvan, mensen beschouwen als 'onderdeel van'. Dit zie je bijvoorbeeld terug in Handelingen 16:15 en 16:33, waarbij de bekering van degene die over een gezin (breed genomen) ging, leidde tot het dopen van iedereen in dat gezin.

Het derde is het verband tussen het volk Israël en de Kerk. In Israël werden kinderen besneden omdat zij onderdeel waren van het verbond dat God met het volk aan was gegaan. Ik denk dat de Kerk in de plaats van Israël is gekomen, ook op dit punt. Mensen die door God bekeerd zijn en dus tot de Kerk behoren, vallen binnen het verbond van God en hun kinderen daardoor ook, net als in Israël. Het verband tussen de doop en de besnijdenis is te vinden in Kolossenzen 2.

[MysticNetherlands 298]

Ik persoonlijk vind de 'volwassendoop' het mooist, als je bij je volle verstand zelf ja zegt tegen Jezus en dat aan de wereld laat zien. We hebben ook regelmatig wel 'ex-Roomsen' over de vloer die opnieuw gedoopt willen worden omdat ze, meestal na een periode van ongeloof, zelf besluiten gedoopt te willen worden.

[Thorgrem 430]

En daarmee akkoord gaan? God in de bek spugen is dus geoorloofd in bepaalde kringen. Vind het nog altijd bijzonder. 

[MysticNetherlands 298]

Thorgrem je komt nogal ongelukkig over de laatste zoveel nogal grove posts.

[Thorgrem 430]

Niet anders dan anders en ook niet ongelukkig. 

[Olorin 155]

Op 29-11-2016 om 02:20 zei MysticNetherlands:

Ik persoonlijk vind de 'volwassendoop' het mooist, als je bij je volle verstand zelf ja zegt tegen Jezus en dat aan de wereld laat zien. We hebben ook regelmatig wel 'ex-Roomsen' over de vloer die opnieuw gedoopt willen worden omdat ze, meestal na een periode van ongeloof, zelf besluiten gedoopt te willen worden.

Ik geloof dat je je als mens regelmatig moet bekeren. We leven niet alleen in een gebroken wereld, we zijn zelf ook niet volmaakt. We zijn soms de verloren zoon en soms zijn we het verloren schaap. Dan mogen we thuis komen, of vindt de herder ons. Ik geloof persoonlijk niet dat het de bedoeling is om elke keer weer te dopen.
 

[Gaitema 439]

Op Tuesday, November 29, 2016 om 06:42 zei Thorgrem:

En daarmee akkoord gaan? God in de bek spugen is dus geoorloofd in bepaalde kringen. Vind het nog altijd bijzonder. 

Dit is in mijn ogen precies het zelfde als de volwassendoper die meent alleen door onderdompeling onder eigen keuze de Heilige Geest zal ontvangen of gered kan worden. Ik weet dan dat er geen gesprek zinvol mee te voeren valt.. De doop is dan te belangrijk geworden. Wat slechts een teken is, krijgt een veel te hoge status.

Er wordt puur naar de vorm gekeken, alsof God dat van de mens vraagt 

14 januari 2017 bewerkt door Gaitema

[Olorin 155]

Daar ligt de crux van het probleem denk ik. Voor veel mensen is het niet 'slechts een teken'. De doop is een sacrament. Door het slechts als een teken te zien 'profaniseer' je het als het ware (maak je er iets aards van ipv iets heiligs). Voor veel mensen is de doop namelijk een zichtbaar (en noodzakelijk) teken en handeling van Gods genade, door Jezus zelf ingesteld. De doop symboliseert niet alleen vergeving van zonde, met de doop geeft God vergeving van zonde.

[Robert Frans 1.653]

Op 14-1-2017 om 01:45 zei Gaitema:

Dit is in mijn ogen precies het zelfde als de volwassendoper die meent alleen door onderdompeling onder eigen keuze de Heilige Geest zal ontvangen of gered kan worden. Ik weet dan dat er geen gesprek zinvol mee te voeren valt.. De doop is dan te belangrijk geworden. Wat slechts een teken is, krijgt een veel te hoge status.

Er wordt puur naar de vorm gekeken, alsof God dat van de mens vraagt 

Je gaat er zonder meer vanuit dat God dat niet doet, maar is dat wel altijd zo? Een mooie vergelijking die ik eens hoorde gaat over het bezoeken van de Nachtwacht. Als je daarheen gaat, dan zul je in het museum uiteraard ook veel lampen en ramen tegenkomen. Je komt echter daar natuurlijk niet voor, want het gaat je om de Nachtwacht.
Maar tóch zijn deze lampen en ramen wel nodig om de Nachtwacht überhaupt te kunnen zien. Hetgeen waar het niet om gaat, kan dus wel degelijk nog steeds van belang zijn. Vorm is niet zelden dus inderdaad net zo van belang als de inhoud die door de vorm zichtbaar wordt gemaakt.

Dat heel veel kerken en kerkgemeenschappen inderdaad heel veel belang aan het doopsel hechten, kan dus wel degelijk een stukje leiding van de Geest zijn. Het doopsel wordt immers ook nadrukkelijk door Jezus zelf genoemd in het zendingsbevel, op dezelfde lijn als de verkondiging en het onderricht. Dat is dus inderdaad nogal een hoge status!
Het is dan niet verwonderlijk dat ook de vorm wel degelijk als van belang wordt geacht. Want als het doopsel zo belangrijk is, dan moet je wel kunnen vaststellen wanneer iemand precies dan gedoopt is. Vrijwel elke kerkgemeenschap kent dan ook de basisvoorwaarden: de trinitarische doopformule, vanuit een christelijke belijdenis, en onderdompeling in of overgieting met (stromend) water.

Deze voorwaarden worden echter nóg belangrijker als je, zoals de katholieke en orthodoxe Kerk al eeuwenlang vanaf het begin doet, gelooft dat het doopsel je reinigt van de erfzonde en eventueel begane persoonlijke zonden (in het geval van volwassenen). Niet voor niets spreekt Jezus over wedergeboorte door water en Geest in het Evangelie en spreekt Paulus over het bad van wedergeboorte in zijn Brieven.
Het "puur naar de vorm" kijken is ook dan dus wel degelijk ook van belang, net zoals die lampen en ramen voor de Nachtwacht. Het geeft ook veel rust, als je weet dat je na het doopsel voor zeker weer rein bent en helemaal opnieuw mag beginnen. Geen twijfel meer mogelijk over of je wel waarlijk geloofde, of je het wel voldoende ondervond, maar gewoon wéten dat je nu een kind van God bent.

Ook kan de wetenschap dat hetgeen waar het niet om gaat tóch belangrijk is, je troost schenken. Want ook de kleinste dingen die je in het verborgene doet, met een nederige, dienstbare geest, worden door Christus graag gezien, omdat zij je laten groeien in heiligheid. Wat voor mensen volstrekt onbetekenisloos lijkt, is voor God niet zelden juist van onschatbare waarde.
Een extra mooi gezongen lied door het koor, een goed schoongemaakte kerk door de koster, een hand op de schouder van de ontroerde medeparochiaan naast je, een hartelijk dankjewel voor je collega die een kop koffie voor je heeft meegebracht, een extra boodschap die je voor de oude buurvrouw doet, een euro die je aan een bedelaar geeft... zulke eenvoudige vormen kunnen je juist laten groeien in hetgeen waar het werkelijk omgaat en maken daar dus onlosmakelijk deel van uit.

[Gaitema 439]

Je kan altijd prachtig schrijven.

Zoals ik Jezus hierin ervaar, is nog niet eens met de kennis van "Toen", toen Jezus sprak en de doop bracht.

We moeten het doen met wat we er van lezen en ik heb het idee dat elke discussie wat christenen voert een aanvulling is aan het geen Jezus begon.

Over het hoe en wat.

De kinderdoop is vanuit twee gedachtes volgens mij ontstaan. Ten eerste vanwege de tijd waarin Jezus het evangelie bracht, waarin je echte leiders over gezinnen hadden met al de bedienende personeel erbij. Een doop door het hoofd van het gezin, viel de rest automatisch onder dit hoofd onder, zoals wij als delen van één Lichaam vallen onder het hoofd Jezus. Automatisch volgde erop dat alle delen van de gezinssamenstelling vielen onder die ene doop, dus mee gedoopt werd.

Het tweede lijdt van die gedachte eigenlijk af. De individuele verantwoordelijkheid met christus verbonden te zijn, deed de vroege kerk besluiten de baby's zo vroeg mogelijk te dopen, omdat ze vreesden dat de baby bij sterfte voor de doop niet gered was en in de hel zou kunnen komen.

Bij de volwassendoop speelde de individuele keuze een rol, zelf te kiezen. Iets wat een ontwikkeling is dat met het protestantisme is gekomen en in wezen nog verder afdreef van de situatie van de eerste eeuw.

 

Per saldo moeten we kijken naar wat de boodschap van Jezus was. Jezus wilde met de doop ons iets in onze geheugens griffen. Iets wat voor de rest van ons leven bij blijft en we aan denken als we aan onze relatie met Hem denken. Of je dan denkt aan de kinderdoop of de volwassendoop, je ziet hierin duidelijk wat God met jouw leven aan het doen is, als Hij je redt in Jezus. In het water van de doop, wat zo nederig gebeurd als dat water naar de laagste plaats stroomt, laten we verootmoedigende ons overlaten aan God om heel ons leven te vullen en sterven we aan ons zelf, en ons eigen autoriteit. We komen in Jezus' rijk en autoriteit te staan. Hij alleen doet het.

Wanneer we ons dat bewust zijn en ons leven laten bepalen door God als Regisseur van ons bestaan, dan leeft Hij in ons en doet Hij zijn werk.

We komen in verbinding met het Rijk van Licht.

 

 

 

20 januari 2017 bewerkt door Gaitema

[Croky 4]

Leuke discussie! Even mijn achtergrond. Ik sta in een Gereformeerde traditie. Daar is uiteraard veel op aan te merken . Maar is misschien voor wat ik ga vertellen wel goed voor de context voor wat ik vertel.

Ik wil niet ingaan op de Bijbelse correctheid van volwassenedoop v.s. kinderdoop. Ik erken dat er in de Bijbel weinig grond geeft om aan te nemen dat er sprake is van kinderdoop. Maar het sacrament dat wordt ingesteld is niet gebonden aan strikte regels. Daarom blijft het lastig naar mijn idee om harde antwoorden te geven over wat correct is en wat niet. Hoe er over doop wordt gedacht is toch iets hoe we hier betekenis aan hebben gegeven en hoe we dit uitvoeren. En zodra dat gebeurt krijg je n.m.i. verschillen in opvattingen. Het blijven inzettingen vanuit de Bijbel, maar we geven zelf de vorm eraan.

Binnen het protestantisme bestaat over de doop nog wel wat meningsverschillen. De protestante kerk kent nog maar twee sacramenten. Namelijk doop en avondmaal. over avondmaal bestaan ook veel opvattingen. Wat ik uit mijn catechisatie lessen begrepen heb is het zegt het Lutheranisme dat in het avondmaal Christus aanwezig is in brood en wijn terwijl het Calvinisme zegt dat het een teken is. Er gebeurt niks net de brood en de wijn. Voor de mensen die nu gaan denken: boring!! Nou dan kom ik begrijp je mijn punt.
Doop spreekt meer tot de verbeelding. Voor veel Christenen is het een krachtig teken om blijk te geven van hun keuze voor Jezus. Alléén is het dan wel lastig als je al gedoopt bent en je kerkgenootschap je niet voor de tweede maal wil dopen of je "overdoop" niet wil accepteren als "belijdenis". Avondmaal vier je meerdere malen. Maar dopen is en blijft toch iets wat je once in a lifetime doet. 
Ik vraag me wel eens af of de doorsnee christen zoveel meer bezig houden over wat de juiste manier en betekenis is van het avondmaal als dat ze dat doen over de doop? En waarom is dat dan zo?

Maar nu even naar mijn ervaring. Ik ben zelf als kind gedoopt. En ik ben hier gelukkig mee! En dat wil ik even toelichten

Bij doopdiensten hoor ik altijd een stuk uit het doopformulier waardoor ik altijd geraakt wordt. Ik wil dit met jullie delen:

Citaat

Hoewel onze kleine kinderen dit alles niet begrijpen, mogen we hen toch niet van de doop uitsluiten. Want zonder dat zij het weten, hebben zij ook deel aan de verdoemenis in Adam en zo worden zij ook zonder het te weten in Christus weer tot genade aangenomen. Immers, wat God zegt tot Abraham, de vader van alle gelovigen, geldt ook voor ons en onze kinderen: ”Ik zal Mijn verbond oprichten tussen Mij en tussen u, en tussen uw zaad1 na u in hun geslachten, tot een eeuwig verbond, om u te zijn tot een God, en uw zaad na u” [Genesis 17:7]. 1) Zaad’ betekent hier ‘nageslacht’.

Hetzelfde verklaart Petrus met deze woorden: ”Want u komt de belofte toe, en uw kinderen, en allen die daar verre zijn, zo velen als er de Heere, onze God, toe roepen zal” [Handelingen 2:39]. Daarom heeft God vroeger bevolen de kinderen te besnijden. Deze besnijde­nis was een zegel van het verbond en van de gerechtigheid van het geloof [Rom. 4:11]. Zo heeft ook Christus de kinderen omhelsd, de handen opgelegd en gezegend [Mc. 10:16]. Omdat (onder het nieuwe verbond) de doop in plaats van de besnijde­nis gekomen is, behoort men de kleine kinderen als erfgenamen van het rijk van God en van Zijn verbond te dopen. De ouders hebben de plicht hun kinderen bij het opgroeien hierin uitvoeriger te onderwijzen.

Bron: http://www.kerkoene.nl/index.php/formulieren/231-doopformulier geraadpleegd: 8-2-2017

Afgezien van de theologie die erachter zit spreekt dit persoonlijk tot me. Zoals ik zie heeft de mensheid zie heeft die zich tegen God gekeerd. God was rechtvaardig geweest in mijn ogen om daarmee ook zichzelf af te wenden van de mensheid. Maar dat heeft hij niet gedaan. Hij richt juist een verbond op! Eerst met het volk Israël en later mogen de heidenen daar ook deel in nemen! Daar mogen wij in deelnemen!

Ik neem deel aan deze mensheid door het domme feit dat ik geboren ben. Ook al doe ik nog niks, ben ik me er niet van bewust ben ik onderdeel van een mensheid die vreselijke dingen doet. Dat maakt mij bij voorbaat schuldig zonder maar iets gedaan te hebben. (Ik ga het onderdeel erfzonde bewust niet behandelen want anders wordt het te complex voor deze al te lange reactie). Maar ik mag ook zonder dat ik het weet deelnemen aan zijn genade. Dat is niet afhankelijk van mijn keuze, maar van zijn liefde die al voor ik zelf nog ergens bewust was deelgenoot wilde maken aan zijn genade.

De doop is daarvoor voor mij een teken van een God die het verlorenen zoekt. Al voordat hij het zelf doorheeft tot zich wil nemen. Zijn genade is niet afhankelijk van mijn keuze, maar van zijn liefde.

[Gaitema 439]

Ja, Gods genade is puur Zijn werk. Toch zit er ook wel iets van ons zelf in de hele beeltenis van de doop. Namelijk dat wij de doop "ondergaan". We laten ons dopen. Wij hebben een leven dat we prijs geven door de doop. 

Maar eerst iets moois. Water zie je altijd naar de laagste plaats stromen. Zo moeten we ook in relatie tot God de laagste plaats aannemen. Ben je immers voor dat je christen bent nog iemand die zelf op de eerste plek staat en bepaald hoe je leeft, bij de keuze om Jezus aan te nemen, moet je nederig de laagste plaats onder Jezus aannemen. Niet ik, maar Hij neemt de leiding over mijn leven over. Zo sterven we aan ons zelf. Het oude leven is voorbij en het nieuwe is dat van Jezus zelf. Wij laten nu ons hele leven vullen met Jezus.

Een baby kan dit nog niet bepalen. Maar eenmaal ouder geworden  krijgt hij daar wel zicht op en kan er dan naar leven. God staat ook boven de tijd. Wanneer de doop nu is, speelt bij Hem denk ik geen rol. Het gaat erom dat we gaan leven, zoals God ons met de doop laat zien, hoe het werkt. Je oude leven overgeven in nederigheid. Jezus toelaten in je leven en Hem de leiding over je bestaan geven.

[Michiel 14]

Doop als volwassene is wellicht een bewuste keuze voor de doop, doop van een baby wordt gezien als het teken van het verbond. De Godsbelofte doorgegeven via de doop. Vanuit de gereformeerde traditie is het ook keer op keer de erkenning dat je ook constant moet bekeren. Het dopen is misschien een enkel moment in de tijd, maar de bekering moet nog komen. Een volwassendoop lijkt te impliceren dat er een eenmalige bekering plaatsvind. De vorm waarin je gedoopt bent maakt denk ik minder uit, meer van belang is dat je gedoopt bent.

[Gaitema 439]

Ik denk zelfs dat het niet van belang is dat je gedoopt bent, maar dat het van belang is, dat je verstaat wat Jezus met de doop wilde laten zien. Dat je er een boodschap aan hebt.

[Sanne69 28]

4 uur geleden zei Gaitema:

Ik denk zelfs dat het niet van belang is dat je gedoopt bent, maar dat het van belang is, dat je verstaat wat Jezus met de doop wilde laten zien. Dat je er een boodschap aan hebt.

Hoe begrijp je dan Matth.28:19,20? Staat hier niet dat degenen die de boodschap hebben gehoord en het ter harte nemen ook gedoopt moeten worden?

[Michiel 14]

9 uur geleden zei Gaitema:

Ik denk zelfs dat het niet van belang is dat je gedoopt bent, maar dat het van belang is, dat je verstaat wat Jezus met de doop wilde laten zien. Dat je er een boodschap aan hebt.

En wat wilde Jezus dan laten zien volgens jou?

[Gaitema 439]

18 uur geleden zei Sanne69:

Hoe begrijp je dan Matth.28:19,20? Staat hier niet dat degenen die de boodschap hebben gehoord en het ter harte nemen ook gedoopt moeten worden?

Natuurlijk wel, maar als we door de doop gered zouden worden, dan had Jezus ook niet meer hoeven te sterven aan het kruis. 

[Sanne69 28]

5 uur geleden zei Gaitema:

Natuurlijk wel, maar als we door de doop gered zouden worden, dan had Jezus ook niet meer hoeven te sterven aan het kruis. 

Je hebt natuurlijk gelijk dat door het offer van Jezus redding mogelijk is. Ik denk echter dat de gedachte in 1 Petrus 3:20,21 helpt om het beter te begrijpen. Daar wordt het voorbeeld van Noach besproken. Noach had geloof. En als uiting van zijn geloof bouwde hij een ark. En door die ark werden Noach en zijn gezin gered. In 3:21 staat dan: "Als tegenbeeld daarvan redt u thans de doop". De doop is een uiting van je geloof. Je laat erdoor zien dat je bereid bent om Gods wil te doen. Het is alsof je een contract tekent. 

[Hendrik-NG 220]

27 minuten geleden zei Sanne69:

Je hebt natuurlijk gelijk dat door het offer van Jezus redding mogelijk is. Ik denk echter dat de gedachte in 1 Petrus 3:20,21 helpt om het beter te begrijpen. Daar wordt het voorbeeld van Noach besproken. Noach had geloof. En als uiting van zijn geloof bouwde hij een ark. En door die ark werden Noach en zijn gezin gered. In 3:21 staat dan: "Als tegenbeeld daarvan redt u thans de doop". De doop is een uiting van je geloof. Je laat erdoor zien dat je bereid bent om Gods wil te doen. Het is alsof je een contract tekent. 

Hoi Sanne69. Het is nog ietsje ingewikkelder, denk ik. Zoals jij die tekst hier uitlegt, lijkt het alsof die doop terugverwijst naar de ark - gelovig door Noach gebouwd en als "instrument van/in eigen handen" middel tot behoud. Maar kijk je naar het Grieks, dan is die uitleg niet mogelijk. Zie hier: het voornaamwoord waarmee vers 21 begint (ὃ) is mannelijk/onzijdig. En slaat dus terug op een mannelijk of onzijdig woord. Het Griekse woord voor ark (κιβωτός) is vrouwelijk. Water (ὕδατος) is onzijdig. Het is dus niet de ark die Noach redt, maar heel paradoxaal die watervloed waardoor de rest van de mensheid omkwam...

Voor mij wijst die paradox heel passend maar ook heel confronterend naar die andere paradox: dat wij juist door de dood heen het leven mogen ontvangen. Via de dood (en opstanding!) van Christus. Maar ook door onze eigen dood heen.

En dan denk ik ook aan een andere tekst over de doop. In de Romeinenbrief:

Citaat

 6:3 Weet u niet dat wij die gedoopt zijn in Christus Jezus, zijn gedoopt in zijn dood? 6:4 We zijn door de doop in zijn dood met hem begraven om, zoals Christus door de macht van de Vader uit de dood is opgewekt, een nieuw leven te leiden.

Daarbij staat mij niet zozeer een contract voor ogen. Maar meer een Christus in vertrouwen volgen - tot in de dood en door de dood - naar dat nieuwe leven. Vanuit die belofte er op vertrouwend dat ons dat nieuwe leven ook nu al geschonken is... Wel: dan mag er ook wel wat veranderen in je leven!! En dan mag je er op vertrouwen dat er wat gaat veranderen in je leven...

[Gaitema 439]

Het is dus ons geloof dat redt.

[Robert Frans 1.653]

@Gaitema Maar ook het doopsel. Want zoals Noach weliswaar door het geloof de ark bouwde, maar de ark wel nodig had om gered te worden, zo mogen wij door het geloof het doopsel ontvangen, maar ook door het doopsel gered worden van de zonde. Zonder ark was Noach met zijn hele familie verdronken. Zonder doopsel zijn wij verloren.