Robert Frans

Komt allen tot Mij die uitgeput zijt en onder lasten gebukt, en Ik zal u rust en verlichting schenken. Neemt mijn juk op uw schouders en leert van Mij: Ik ben zachtmoedig en nederig van hart; en gij zult rust vinden voor uw zielen, want mijn juk is zacht en mijn last is licht.
-Matteüs 11,28-30
Dit sprak Jezus niet tegen übergelovigen, voor wie elk zwaar, rigide gebod gemakkelijk en licht schijnt te zijn en die daarom menen dat Jezus' woorden op hun vroomheid slaat. Nee, dit sprak Hij tot álle mensen, tot zondaars, kreupelen van hart, armen van geest, tot hen met weinig kennis en verstand, tot hen die zwaar lijden onder het leven en hun enige hoop nog op Hem kunnen vestigen.
De Kerk is geen elite-eenheid van geestelijke ninja's, maar een ziekenhuis vol arme, gebroken en geminachte gelovigen, met Christus als barmhartige Geneesheer. Die strijden tegen het kwaad in zichzelf en daardoor ook onvermijdelijk regelmatig ten val komen. En Hij zal nooit iemand buitensluiten, hoe ernstig ziek iemand door de zonde ook is, maar integendeel altijd zijn genade voorhouden, diegene blijven roepen en altijd klaarstaan om de verlorene met open armen weer te ontvangen.
Christus is niet met degene die zo trots is op alle vereisten waar hij aan voldoet, die zo dankbaar is dat hij Gods geboden als licht ervaart en die meent dat alle andere gelovigen er maar de kantjes vanaf lopen in hun "gemakkelijke kerken." Nee, Hij is met de arme zondaar, die zijn ogen niet eens op durft te slaan naar de hemel en die smekend bidt: "God, ontferm U over mij, zondaar."

Ik heb me suf gezocht naar een bevestiging van dat uur martelen, maar nergens kunnen vinden. Staat niks in het artikel waar de link naar verwijst. De dader is of wordt psychiatrisch onderzocht omdat hij tijdens het verhoor de koran reciteerde. Er staat ook nog een verwijzing naar een zaak uit 2006, maar of deze zaak er nu bij gehaald is om een meer antisemitisch beeld te schetsen of omdat er werkelijk een connectie is is niet duidelijk.
Dat er geen spat bewijs voor een connectie is is wel duidelijk (anders was dat bewijs wel vermeld en waren er wel meer berichten over geweest) Op dezelfde manier kan ik de spreekkoren van Ajax supporters aan deze moord linken als zijnde degene die het klimaat creeren waarin dit kan gebeuren door het plaatsen van een losse onbewezen opmerking.
Wat ik verder begrijp is het dat e.e.a. plaats heeft gevonden in een buurt in Parijs waar je nog niet dood gevonden wilt worden en dat het met name de familieleden van het slachtoffer zijn die hier een terroristische aanslag van willen maken. Ik wil best wel geloven dat er een antisemitisch motief bij de dader speelde maar ik geloof ook dat hij tot de categorie gestoorden behoort die er tegenwoordig al veel te veel rondlopen. Het gebrek aan enthousiasme waarmee IS of een andere terroristische organisatie de eer op hebben geeist, niet dus, is toch ook wel een indicatie dat hier hier gewoon de daad van een gek betreft.
En als je iedere burenruzie die in achterstandswijken tot moord en doodslag leidt tot terroristische aanslag  bonbardeert op het moment dat er een moslim en een Jood bij betrokken zijn terwijl Israel vrolijk met staatsterrorisme de Pallestijnen vermoord danwel het leven zuur maakt dan moet je toch eens proberen wat objectiever naar de wereld te kijken, 
 

Waarom begin je dan met Titus 2:13 en niet met Genesis 1:1? Als je Titus leest is dat een pastorale brief van Paulus met daarin vooral aanwijzingen hoe de gemeente zich dient te gedragen. Die ene zin heeft helemaal niks met diepere gedachten over drieeenheid of wat dan ook te maken. Als je op die manier dit onderwerp benadert dan kun je op dezelfde manier Trump als milieuactivist portretteren door losse opmerkingen uit zijn speeches te citeren.

Als je interesse hebt in het geloof en in de beweegredenen van christenen om te geloven, dan ben je hier ook gewoon welkom en zullen genoeg users bereid zijn je vragen te beantwoorden en zelfs ook waar nodig misverstanden over niet-gelovigen recht te laten zetten. Maar je kunt vragen op twee manieren stellen: uit oprechte interesse voor wat het geloof nu precies is, of uit de intentie om het geloof af te branden en uit de gekregen antwoorden daarvoor aanknopingspunten te halen. De tweede manier zal over het algemeen niet gewaardeerd worden.
Dit betekent natuurlijk niet dat je onkritisch dient te zijn en geen doortastende vragen mag stellen. Maar het is dan van belang dat je vanaf het begin open bent in je bedoelingen en de gewenste discussie enkel aangaat in subfora waar dat toegestaan is. En dat als iemand je antwoord op je vragen geeft of als iemand je corrigeert op feitelijk niveau, je doorvragen puur gebaseerd is op het antwoord zelf en niet op je eigen gevoelens daarover. Ik zal een voorbeeld geven hoe dat dan eruit kan zien.
Stel dat een niet-gelovige mij vraagt hoe ik het lijden bezie in relatie tot een liefdevolle God. Een belangrijk vraagstuk waar vele theologen al tweeduizend jaar lang zich over hebben gebogen. Als ik dan mijn eigen visie daarop geef, dan is het heel wel mogelijk dat de niet-gelovige deze visie niet zal accepteren of begrijpen. Hij kan dan rustig en respectvol doorvragen op inhoudelijke argumenten, zoals bijvoorbeeld waarom het lijden dan te vaak zo wreed moet zijn, waarom God dan zo vaak niet altijd van zich laat horen bij nota bene zijn eigen gelovigen en waarom Hij zoveel een mysterie laat.
Hij kan echter ook naar aanleiding van mijn antwoord mijn levensbeschouwing belachelijk maken en menen dat ik alleen maar mijn kop in het zand steek om maar te kunnen blijven geloven. Of hij kan mijn antwoord vervolgens op een zodanig cynische wijze uitleggen, dat het niet meer mijn eigen antwoord is dat hij bevraagt, maar duidelijk enkel zijn eigen visie daarop. Het kan dan zelfs gebeuren dat de niet-gelovige mij aanspreekt op interpretaties van bijbelgedeelten die ik als katholiek niet eens deel. En dat hij vervolgens zelfs meent dat ik de bijbel dan niet serieus zou nemen.
Beide manieren ben ik op dit forum en ook elders tegengekomen. Je begrijpt dat de tweede manier mij niet interesseert, ik het ook graag hoor als ik mijzelf daar per ongeluk schuldig aan maak, en dat ik zulke discussies dan ook over het algemeen niet aanga of mij gewoon terugtrek als een discussie daarin dreigt te ontaarden. Sommige niet-gelovigen zullen daaruit dan concluderen dat zij de discussie "gewonnen" hebben, omdat de gelovige immers niet meer thuisgeeft, maar dat is dan hun zaak.
Overigens hoeft het niet zo moeilijk te zijn om de beweegredenen van het geloven te achterhalen: kijk gewoon naar jezelf, naar waarom jij niet-gelovig bent en waarom veel niet-gelovigen die keuze gemaakt hebben. De intenties om wel of niet te geloven zijn namelijk vrijwel eender en binnen zowel theïstische als atheïstische levensbeschouwingen net zo gevarieerd en net zo oprecht of gemakzuchtig. Alleen de manieren van omschrijven zullen uiteraard verschillen, omdat ieder vanuit de eigen levensbeschouwelijke kaders en terminologie schrijft of spreekt. De meeste gelovigen geloven dus omdat zij ervan overtuigd zijn dat hun levensbeschouwing het meest waar is en of het meest volledig mens en kosmos in alle facetten omschrijft en verdiept.

Ik ben Robert Frans, aangenaam kennis te maken. En ik word hier mede gevraagd om een zo zorgvuldig mogelijk advies te geven, gebaseerd op het schrijven van de topicstarter. Ik heb hier dus net zoveel recht van spreken als alle andere users hier en het is aan de topicstarter alleen of zij iets met mijn advies kan doen of niet.
En daar zij op een christelijke website advies vraagt, mag ik redelijkerwijs veronderstellen dat zij dus ook advies vraagt dat niet tegenstrijdig is met algemene christelijke beginselen omtrent seksualiteit en relaties. Dat heb ik dan ook gerespecteerd, temeer omdat ik zelf natuurlijk ook christelijk ben, en volgens mij heb ik daar geen enkel kwaad aan gedaan.
Daarbij schrijft iedereen vanuit de idee dat hetgeen men schrijft ook in de kwestie van de topicstarter zal werken. Ook jij doet dat met jouw schrijven. Jij gaat er blijkbaar vanuit dat er nauwelijks tot geen algemene handreikingen en voorbeelden van doen zijn te geven, dus dan schrijf jij dat op. Ik ga er vanuit dat er wel degelijk enkele algemene en zelfs ook concrete handreikingen en voorbeelden van doen zijn te geven, dus schrijf ik dat op. Daarin zit dus geen enkel verschil, dus ook in dát opzicht heb ik evenveel recht van spreken hier.
Ik blijf er dan ook bij dat het maken van een duidelijke keuze en daar consequent en concreet naar te handelen de beste oplossing is, ook als dat betekent dat je misschien verleidingen zult moeten overwinnen of voorkomen en fijne dingen soms of vaak zult moeten laten. Als gewetensvol mens met een vrije wil hoef je je immers niet enkel te laten leiden door gevoelens en verlangens alleen.
Als de topicstarter vervolgens meer persoonlijke en op haar situatie toegepaste handreikingen wil, dan is zij van harte uitgenodigd om de daartoe benodigde extra informatie prijs te geven, zolang dat natuurlijk niet de privacy van de andere partij schendt.

Het is jammer dat je mijn woorden op dergelijke overdreven wijze wilt interpreteren. Wílt, want je kiest hier zelf voor. Ik geef inderdaad een aantal eenvoudige handreikingen om te voorkomen dat een vriendschap uitloopt in een relatie die niet gewenst is. De dingen die ik noemde zijn dingen die je typisch in een relatie doet en over het algemeen niet bij een gewone vriendschap.
Uit het schrijven van de topicstarter begrijp ik dat ze beiden niet goed weten wat ze met de omschreven situatie aanmoeten en dat ze het moeilijk vinden om een duidelijke keuze erin te maken, waardoor verwarring ontstaat. Dus dan is het inderdaad wel degelijk goed om met je vrije wil een concrete keuze te maken en alles wat van die keuze afhoudt ook achter je te laten.
Elk stel zal diens eigen grenzen daarin moeten opzoeken. Ik geef alleen enkele algemene, concrete voorbeelden zoals omschreven. Maar als je echt geen relatie met elkaar wil en die keuze dus met je vrije wil maakt, dan moet je ook geen dingen doen die tot een relatie kunnen leiden. Anders krijg je alleen maar verwarring en gedoe, wat de vriendschap op geen enkele wijze ten goede komt.

De overgang van een groep nomadische, losse stammen met uiteenlopende ideeën en belangen tot één agrarische samenleving met één godsdienst, identiteit en cultuur gaat inderdaad niet in één keer, daar gaan inderdaad meerdere generaties overheen. Als Mozes inderdaad de twaalf stammen zo door de woestijn heeft geleid en tot één volk heeft weten te smeden zoals de verhalen melden, dan zou dat inderdaad een ongelooflijke prestatie zijn. De andere bijbelboeken laten al wel wat nuances daarin zien, maar desalniettemin heeft ook vandaag de dag het joodse volk haar veelkleurige identiteit weten te behouden en verder te ontwikkelen binnen de verschillende culturen waarin zij verstrooid is. De instructies zijn dus krachtig genoeg gebleken.

Ongetwijfeld. Maar komt die behoefte louter uit onze fantasie, of komt zij voort uit een diep verborgen waarheid die ons steeds weer aantrekt? Bedenken wij dit alles slechts, of ontvangen wij het slechts uit een zekere Bron? Want onze verbeeldingskracht alleen al is iets onvoorstelbaars, omdat het ons scheppende macht geeft, ons diepgaande vragen doet stellen en zo volstrekt onmisbaar is in onze ontwikkeling. Wij ontwikkelen haar, maar zij ontwikkelt ons ook in een uniek samenspel dat voor zover wij weten verder ongekend is.

En wat nu als wij dat inderdaad zouden willen? Dan zou dat nog altijd onze eigen zaak zijn. Wij hebben het recht en de vrijheid om met dit forum te doen wat wij maar willen en als je niet binnen de voornaamste doelgroep valt, dan heb je je aan te passen. Zo werkt dat in de echte wereld ook, dus hier kun je al mooi oefenen.
Zoals ik hier al vaker heb geschreven: er is een tijd om het geloof uit te dragen en waar nodig te verdedigen en er is een tijd om je met het geloof te voeden, om je er zelf in te verdiepen. En bij dat laatste zijn geen andersdenkenden nodig die enkel het geloof ter discussie willen stellen, op plaatsen waar dat niet de bedoeling is.
De idee dat zonder atheïsten dit forum maar een kritiekloos gebeuren zou worden is daarbij zacht gezegd nogal naïef te noemen. Wij hebben echt geen atheïsten nodig om elkaar verbaal de hersenen in te slaan, dat kunnen wij ook heel prima zelf en vaak nog veel beter. Vooral katholieken onderling zijn daarin absolute meesters, maar ja, je behoort nu eenmaal niet voor niets tot de ware Kerk.
Verder kom ik maar weinig atheïsten tegen die voldoende kennis, inlevingsvermogen, levenservaring en filosofische bagage hebben om inderdaad gezonde, constructieve kritiek te kunnen brengen. Ook weinig gelovigen overigens, waarbij ikzelf ook ongetwijfeld wel tekort zal schieten in het een en ander. De wijzen zijn immers altijd al een stille, twijfelende minderheid geweest, tegenover een schreeuwende, zeker wetende meerderheid van dwazen.

En wat nu als wij dat inderdaad zouden willen? Dan zou dat nog altijd onze eigen zaak zijn. Wij hebben het recht en de vrijheid om met dit forum te doen wat wij maar willen en als je niet binnen de voornaamste doelgroep valt, dan heb je je aan te passen. Zo werkt dat in de echte wereld ook, dus hier kun je al mooi oefenen.
Zoals ik hier al vaker heb geschreven: er is een tijd om het geloof uit te dragen en waar nodig te verdedigen en er is een tijd om je met het geloof te voeden, om je er zelf in te verdiepen. En bij dat laatste zijn geen andersdenkenden nodig die enkel het geloof ter discussie willen stellen, op plaatsen waar dat niet de bedoeling is.
De idee dat zonder atheïsten dit forum maar een kritiekloos gebeuren zou worden is daarbij zacht gezegd nogal naïef te noemen. Wij hebben echt geen atheïsten nodig om elkaar verbaal de hersenen in te slaan, dat kunnen wij ook heel prima zelf en vaak nog veel beter. Vooral katholieken onderling zijn daarin absolute meesters, maar ja, je behoort nu eenmaal niet voor niets tot de ware Kerk.
Verder kom ik maar weinig atheïsten tegen die voldoende kennis, inlevingsvermogen, levenservaring en filosofische bagage hebben om inderdaad gezonde, constructieve kritiek te kunnen brengen. Ook weinig gelovigen overigens, waarbij ikzelf ook ongetwijfeld wel tekort zal schieten in het een en ander. De wijzen zijn immers altijd al een stille, twijfelende minderheid geweest, tegenover een schreeuwende, zeker wetende meerderheid van dwazen.

De katholieke theologie komt eigenlijk een beetje neer op "We zien wel." De technische gang van zaken is ons wel redelijk bekend: mensen die sterven gaan ofwel naar de hemel, ofwel via het louterende vagevuur naar de hemel, ofwel naar de hel. Zij ontvangen na het sterven dus onmiddelijk het individuele oordeel.
Als Christus wederkomt, dan worden hemel en aarde, ofwel het bovennatuurlijke en het natuurlijke, met elkaar verenigd, alle kwaad daartoe vernietigd, alle volken voor Christus verzameld en wordt het algemene oordeel uitgesproken. Alles wat geheim en verborgen was, wordt dan openbaar gemaakt, heel de menselijke geschiedenis in al haar schoonheid en wreedheid wordt dan opengelegd en voor iedereen inzichtelijk gemaakt. Er is dan echter geen sprake van dat het individuele oordeel wordt heroverwogen.
Alle gestorvenen ontvangen daarvoor hun lichaam terug en verrijzen dan ter verheerlijking of ter schande: de rechtvaardigen verblijven met Christus op de nieuwe hemel en aarde in dezelfde verheerlijke toestand als Christus was na zijn verrijzenis, de onrechtvaardigen verblijven zonder Christus in de hel. Het vagevuur heeft haar taak dan volbracht.
De leer van de voortijdige opname van de Kerk wordt afgewezen; we geloven dat de Kerk ook lijden, dood en verrijzenis zal moeten doorstaan, in vereniging met Christus, en dus zal worden geoordeeld en gelouterd. Ook het preterisme, dat stelt dat de wederkomst al geweest is, wordt afgewezen, omdat de schepping immers nog niet verlost is van de onvergankelijkheid en de gevolgen van de erfzonde en ieders persoonlijke zonden nog altijd zichtbaar zijn op aarde.
We geloven daarintegen dat Gods Rijk op aarde in het vlees is gekomen door Christus, dat middels de Kerk en de persoonlijke vroomheid van elke gelovige (en in zekere zin ook die van de niet-gelovige) het Rijk en zo Gods vrede op aarde wordt uitgebreid en uiteindelijk met de wederkomst wordt voltooid. De strijdende Kerk op aarde, de lijdende Kerk in het vagevuur en de zegevierende Kerk in de hemel worden dan volledig en ononderbroken met elkaar verenigd, dus ook buiten de sacramenten om.
Hoe dat er echter allemaal daadwerkelijk uit gaat zien, dat kunnen we niet zonder meer in woorden of formules vangen. We kunnen enkel in beelden, metaforen, kunstuitingen, verhalen en symbolen spreken over de heerlijkheid van de hemel. Wanneer een hemels beeld je dus niet lokt, dan weet je in elk geval zeker dat het geen hemels beeld is. Net zoals een fervente alcoholist ook geen juist beeld heeft van het leven zonder alcohol, als hij meent dat zo'n leven wel heel saai en ziekmakend moet zijn, daar hij immers zich vreselijk voelt als hij niet drinkt en zich juist goed voelt als hij wél drinkt.
We weten wel dat de hemel een geestestoestand is, namelijk de volledige vereniging met Christus en de heiligen in liefde, licht en gelukzaligheid. Wij kunnen ons dat niet voorstellen, omdat wij dat simpelweg nooit zo hebben ervaren. We weten niet eens hoe het zou zijn om zonder tijd te leven. Zelfs de grootste mystieke ervaringen zijn slechts flauwe afspiegelingen van wat het werkelijk is.
Het is in elk geval iets waar heel de schepping naar uitkijkt, waar vele levensbeschouwingen samen met het Evangelie vaak al eeuwenlang over verhalen en waar zelfs sommige niet-gelovigen op zinspelen, namelijk als zijnde een tijd van onvoorstelbare verlichting en oneindig snel toenemende kennis, die alles wat wij nu weten en kennen in een volstrekt ander licht zullen zetten en die de mens definitief zal verlossen van kwaad en vergankelijkheid.
Eén ding weten we echter wel zeker: of Hij nu morgen of over duizend jaar komt, het oordeel wacht sowieso elk mens binnen nu en meestal honderd jaar en je weet niet wanneer je zult sterven. Dus is het belangrijker om nu een goed en liefdevol leven te leiden, in vrede met God, jezelf, je naasten en de schepping. Voor al het andere zal God wel zorgen; aan jou de taak om met Hem samen te werken in het uitbreiden van zijn Rijk, dat zowel binnen in jou is als overal om jou heen.

Commentaar is altijd prima, ook kritische commentaar, maar als ik Foppe1986 vervolgens kritisch aanspreek op zijn manier van doen, dan beweert hij dat ik op een ivoren toren zit en dat ik zou menen dat men klakkeloos alles van de Kerk moet aanvaarden om kennis van de Schrift te verwerven. Een beetje het standaardverhaal dus als men geen echte argumenten meer heeft.
Helemaal ongelijk heeft hij echter dan ook weer niet: net als op school heb je inderdaad goede docenten of leermeesters nodig om de stof je eigen te maken en behoor je heel goed te weten wat je níét weet. Want ook als je decennialang een specifiek onderwerp bestudeert, kun je alsnog dingen over het hoofd blijven zien als je manier van studeren op sommige punten tekortschiet.
Ook jij zet wederom een stropop op over gelovigen. En dat mag je zelf weten, maar ik zal daar dan niet op ingaan, zeker niet omdat hier het christendom niet ter discussie staat. Ik heb dan zelf ook niet het idee dat ex-gelovigen de bijbel beter door zouden hebben, maar gewoon een eigen afweging maken over welke bijbelgedeelten belangrijker zouden zijn en vervolgens menen dat zij de meest juiste of kloppende uitleg zouden hebben. Soms zelfs op een wijze die sterk aan religieus fanatisme doet denken. Net zoals sommige gelovigen dus ook doen.
In gesprekken met zowel gelovigen als ex-gelovigen heb ik dan ook niet het idee dat ex-gelovigen over het algemeen meer kennis van de bijbel of van het christelijk geloof zouden hebben, of dat ex-gelovigen zelfs op meer gefundeerde wijze zouden argumenteren. Ook in die kringen wordt er veel nagepraat en klakkeloos overgenomen van hen die zij als grote denkers beschouwen.

Commentaar is altijd prima, ook kritische commentaar, maar als ik Foppe1986 vervolgens kritisch aanspreek op zijn manier van doen, dan beweert hij dat ik op een ivoren toren zit en dat ik zou menen dat men klakkeloos alles van de Kerk moet aanvaarden om kennis van de Schrift te verwerven. Een beetje het standaardverhaal dus als men geen echte argumenten meer heeft.
Helemaal ongelijk heeft hij echter dan ook weer niet: net als op school heb je inderdaad goede docenten of leermeesters nodig om de stof je eigen te maken en behoor je heel goed te weten wat je níét weet. Want ook als je decennialang een specifiek onderwerp bestudeert, kun je alsnog dingen over het hoofd blijven zien als je manier van studeren op sommige punten tekortschiet.
Ook jij zet wederom een stropop op over gelovigen. En dat mag je zelf weten, maar ik zal daar dan niet op ingaan, zeker niet omdat hier het christendom niet ter discussie staat. Ik heb dan zelf ook niet het idee dat ex-gelovigen de bijbel beter door zouden hebben, maar gewoon een eigen afweging maken over welke bijbelgedeelten belangrijker zouden zijn en vervolgens menen dat zij de meest juiste of kloppende uitleg zouden hebben. Soms zelfs op een wijze die sterk aan religieus fanatisme doet denken. Net zoals sommige gelovigen dus ook doen.
In gesprekken met zowel gelovigen als ex-gelovigen heb ik dan ook niet het idee dat ex-gelovigen over het algemeen meer kennis van de bijbel of van het christelijk geloof zouden hebben, of dat ex-gelovigen zelfs op meer gefundeerde wijze zouden argumenteren. Ook in die kringen wordt er veel nagepraat en klakkeloos overgenomen van hen die zij als grote denkers beschouwen.

@Foppe1986 Het boek Openbaringen is dan ook helemaal niet op jou gericht of op niet-christenen in het algemeen. Zij is specifiek geschreven voor zeven kerken in Klein-Azië, in een literair genre die zij wél begrepen, en is dus in het algemeen bedoeld voor gelovigen die doorkneed zijn in de gehele Schrift en het christelijk geloof in het algemeen en die in hun geloof en leven verbonden zijn met de Kerk. Je laat zelf al zien wat er gebeurt als mensen zonder die bagage met het boek aan de haal gaan.
Onbegrip, onwetendheid of desinteresse zijn geen zonden an sich, maar wel als je vervolgens alles wat je niet (goed) kent, of mensen die wél kennis ervan hebben, minachtend gaat bejegenen. Als je dus serieus interesse in het boek en haar apocalyptische, oudtestamentische symboliek hebt en er normale vragen over kunt stellen, dan zullen er hier zeker users zijn die je daarin een handje kunnen helpen. Maar anders houdt het snel op en ben je uiteindelijk weinig tot niets opgeschoten.

Als je iemand van liegen beschuldigt, dan zul je daarvoor bewijzen moeten leveren die alle andere mogelijke verklaringen uitsluiten. Als je dat niet kunt, dan behoor je de beschuldiging voor je te houden. Dat geldt jegens mensen van nu, maar ook jegens mensen van toen.

@Foppe1986 Er is een verschil tussen liegen en dwalen. Liegen doe je altijd bewust, dwalen kan ook onbewust. Het is dus heel wel mogelijk dat Mohammed oprecht dacht dat hij een openbaring had ontvangen en de goddelijke waarheid sprak, en dat hij er dus werkelijk niet op uit was om tegen de mensen om hem heen te liegen (en wellicht ook geschokt reageerde toen hij de Waarheid begroette na zijn dood).
Als er dus twee verschillende verhalen rondgaan over één en dezelfde gebeurtenis, dan kan het dus ook zeker zijn dat beide groepen aanhangers oprecht menen dat zij de meest juiste versie aanhouden. Ze hebben dan ook niet de intentie om te liegen, maar enkel om op te tekenen of door te geven wat zij weer ontvangen hebben door in hun ogen betrouwbare bronnen.

Als je iemand van liegen beschuldigt, dan zul je daarvoor bewijzen moeten leveren die alle andere mogelijke verklaringen uitsluiten. Als je dat niet kunt, dan behoor je de beschuldiging voor je te houden. Dat geldt jegens mensen van nu, maar ook jegens mensen van toen.

Als dat zo is, waarom kent het christendom dan ook zoveel moeilijke leerstellingen, zoals het opnemen van je kruis, de hel, de lijdensmystiek, etc.? Waarom is bijvoorbeeld het boeddhisme, dat ook enige religieuze kenmerken heeft, zo'n moeilijke, harde weg om na te volgen? Waarom kennen veel natuurgodsdiensten dan ook kwade en angstaanjagende geesten? Waarom weten ze vrijwel allemaal de meedogenloze tegenstelling tussen schoonheid en wreedheid, leven en dood, liefde en haat, vaak zo treffend weer te geven in hun verhalen, mythen, rituelen, etc.
En waarom zijn er dan ook veel niet-gelovigen die juist maar wat blij zijn dat er geen God is, dat zij aan niemand rekenschap hoeven af te leggen en dat er na de dood niets meer is? Genoeg verhalen van ex-gelovigen op bijvoorbeeld Freethinker die dat bevestigen. Is hun denkwijze dan ook in hoge mate onwaar, omdat zij het wel zo prettig vinden?
Volgens mij is er geen enkel bewijs dat er een verband zou zijn tussen levensbeschouwingen en motieven van aanhangers. Zowel in theïstische als atheïstische levensbeschouwingen vind je aanhangers die oprecht naar waarheid zoeken of haar zo nauwkeurig mogelijk proberen te verwoorden en aanhangers die enkel de prettige vruchten ervan plukken en meer op zoek zijn naar wat zij aangenaam vinden dan naar wat werkelijk waar zou zijn.
Je verhaal mag dus wel graag gedeeld worden door mede-atheïsten, alsof zij als enigen werkelijk naar waarheid zouden zoeken, maar uiteindelijk is het nergens op gebaseerd.

Als dat zo is, waarom kent het christendom dan ook zoveel moeilijke leerstellingen, zoals het opnemen van je kruis, de hel, de lijdensmystiek, etc.? Waarom is bijvoorbeeld het boeddhisme, dat ook enige religieuze kenmerken heeft, zo'n moeilijke, harde weg om na te volgen? Waarom kennen veel natuurgodsdiensten dan ook kwade en angstaanjagende geesten? Waarom weten ze vrijwel allemaal de meedogenloze tegenstelling tussen schoonheid en wreedheid, leven en dood, liefde en haat, vaak zo treffend weer te geven in hun verhalen, mythen, rituelen, etc.
En waarom zijn er dan ook veel niet-gelovigen die juist maar wat blij zijn dat er geen God is, dat zij aan niemand rekenschap hoeven af te leggen en dat er na de dood niets meer is? Genoeg verhalen van ex-gelovigen op bijvoorbeeld Freethinker die dat bevestigen. Is hun denkwijze dan ook in hoge mate onwaar, omdat zij het wel zo prettig vinden?
Volgens mij is er geen enkel bewijs dat er een verband zou zijn tussen levensbeschouwingen en motieven van aanhangers. Zowel in theïstische als atheïstische levensbeschouwingen vind je aanhangers die oprecht naar waarheid zoeken of haar zo nauwkeurig mogelijk proberen te verwoorden en aanhangers die enkel de prettige vruchten ervan plukken en meer op zoek zijn naar wat zij aangenaam vinden dan naar wat werkelijk waar zou zijn.
Je verhaal mag dus wel graag gedeeld worden door mede-atheïsten, alsof zij als enigen werkelijk naar waarheid zouden zoeken, maar uiteindelijk is het nergens op gebaseerd.

@zendeling Wat zijn dan precies de "kernleringen?" Enkel de stukken in het Evangelie die resoneren met wat jij gelooft, of toch gewoon het héle verhaal? Ik bedoel, je gaat er vanuit dat de leringen van Jezus gecorrumpeerd zijn en de gecorrumpeerde leer succesvol heeft overwonnen, even heel ad hoc gezegd. Maar de mogelijkheid bestaat natuurlijk ook dat wat jij gecorrumpeerd noemt, wel degelijk de leer is die Jezus wilde meegeven. Misschien door een kerk die vooral uit zondaars bestaat, maar waarheid staat los van zonde. Christus bracht immers wel degelijk ook iets nieuws.
Het is heel wel mogelijk dat al die andere leringen niet overleefden, omdat Christus niet wílde dat ze overleefden. En zeg niet dat de leringen en hun aanhangers enkel maar verdwenen door vervolgingen of krachtige tegenpropaganda, want er zijn zoveel levensbeschouwingen, inclusief de katholieke, meedogenloos vervolgd en toch overeind gebleven. Het jodendom, de islam, het protestantisme, allen werden van alle kanten heftig aangevallen, maar bestaan nog steeds. Een katholieke zegswijze luidt zelfs dat het bloed der martelaren het zaad der Kerk is.
De esoterische leer van de verborgen kennis zou dan ook inhouden dat het goede uiteindelijk enkel weggelegd zou zijn voor een klein, exclusief groepje verlichten, die al het aardse radicaal afwijzen, en dat de rest van de mensheid nooit God werkelijk zullen leren kennen en altijd in duisternis zullen verkeren. Ik geloof dat niet. Ik geloof dat ieder mens God kan leren kennen, dat ieder mens het goede kan doen en werkelijk gemeenschap met God kan hebben en dat ons kwaad nooit de waarheid zal overtuigen zich te verbergen. Integendeel, tegenover de zonde stelt zij enkel meer licht, meer schoonheid, meer kennis.
Je hebt gelijk dat de katholieke Kerk inderdaad wijsheden uit allerlei andere godsdiensten heeft geïncorporeerd en verrijkt. Want de waarheid laat zich overal vinden, meer of minder versluierd. Dood en verrijzenis, het verlangen boven zichzelf uit te stijgen, het goddelijke in en rondom ons, een aanbrekende tijd van verlichting en vernieuwing, dat alles resoneert diep met de gemeenschappelijke menselijke ervaring en wordt volmaakt vervuld in Christus. In al onze verhalen, van film tot poëzie tot mythologie tot muziek, kom je deze grondtonen tegen, want de waarheid uit zich op vele wijze en laat zich nooit het zwijgen opleggen.
Als dus, ondanks alle tegenstromingen en alle studies van de tijd en ondanks alle zonde binnen en buiten de geloofsgemeenschap, de Kerk en haar leer toch overeind blijven en zich toch steeds verder ontwikkelen op mystiek en theologisch niveau, dan kan dat betekenen dat de waarheid voortdurend het zwijgen wordt opgelegd, dat wij mensen in duisternis verkeren en nooit het licht zullen zien. Maar het kan ook zijn dat de waarheid mensen trekt, dat zij altijd al verlangend aanwezig was in ons binnenste, zich in de Kerk ten volle toont en dat de poorten der hel haar nooit zullen overweldigen. Dat de waarheid Christus zélf is.

@zendeling Je verhaal zou kloppen als de eucharistie inderdaad enkel maar een ritueel zou zijn, slechts oppervlakkige kennis van Jezus. Maar het tegendeel is waar. De eucharistie is het diepste geheim, het grootste mysterie en de grootste schat die Jezus ons gegeven heeft. Het is namelijk Jezus zelf, die op het altaar werkelijk en fysiek onder ons aanwezig komt. Tijdens de mis ontvangen wij niet enkel wijsheid van Jezus, maar Jezus zelf. Dat is inderdaad een onvoorstelbaar mysterie, waarin hemel en aarde werkelijk één worden en de mens deelt in het goddelijk leven.
Zij die vijandig of onverschillig tegenover de Kerk staan, zullen dat mysterie inderdaad nooit begrijpen. Zij zullen inderdaad menen dat het maar een vruchteloos ritueel is, dat materie niets van doen heeft met het goddelijke en dat God daarom al geen mens zou kunnen zijn. Maar zij die Hem werkelijk navolgen, die naar Hem luisteren en die met Hem gestorven en verrezen zijn in het doopsel, zij zullen Hem steeds meer leren kennen en aan hen zal Jezus zich steeds meer tonen in al zijn zachtheid en liefde. Zij zullen ontvangen wat niet in woorden en ervaringen te vatten is, wat niet te beredeneren is.
Zij die niet getrouwd zijn, weten wat een huwelijk is, kunnen leren hoe het christelijk huwelijk een beeld is van Christus' liefde voor zijn Kerk, de Bruid. Zij kunnen horen over de zegeningen van het huwelijk, inclusief vruchtbaarheid, zij kunnen de huwelijkstheologie bestuderen en zij kunnen een huwelijksmis bijwonen. Maar werkelijk getrouwd zijn, werkelijk jezelf volledig kwetsbaar weten jegens de ander en werkelijk zo hecht met elkaar verbonden zijn, in lief en leed, in tegenslag en voorspoed, daarover kan enkel een gehuwde vertellen en dan nog is dat niet in woorden te vatten.
God gaat een huwelijk aan met de mens. Dit ene korte zinnetje is al zo rijk aan mystiek, liefde, schoonheid, geschiedenis en poëzie, dat het een leven lang kan duren voordat je werkelijk beseft wat dat betekent. Je kunt dus de eucharistie bestuderen, Thomas van Aquino erover lezen, de mis bijwonen en met katholieken erover spreken. Maar de werkelijke zegeningen, het "verborgen manna" dat Jezus heeft toebereid, die geeft Hij aan hen die daadwerkelijk in zijn Offer delen tijdens de consecratie, die werkelijk met Hem verenigd raken tijdens de communie, die werkelijk met Hem gestorven en verrezen zijn in het doopsel.
En die poort naar Jezus is misschien nauw, maar wel geheel open voor een ieder die Hem wil navolgen. Hij staat met open armen op je te wachten, om je te beminnen en om je ten volle naar zijn beeld te veranderen. Er is daarom volstrekt niets oppervlakkigs aan het katholicisme, enkel omdat zij inclusief is en haar leer niet enkel voorbehoud aan een select groepje achtbare meesters. Maar het katholicisme is wel een omgekeerd geloof: pas als je de kathedraal van het geloof ingaat, zul je ontdekken dat het fundament niet ónder de kathedraal ligt, maar ín de kathedraal. En dat het fundament geen setje dogma's of verborgen wijsheden is, maar uitsluitend Christus zelf, de Gekruisigde, werkelijk en volledig tegenwoordig in het sacrament.
Als de mens naar Gods beeld geschapen is, en als het meest volmaakte beeld van God een kapotgeslagen Man aan een kruis is, wat zegt dat dan over de mens? Dat is nu het mysterie van het geloof.

Omdat niemand meer geluk brengt dan Jezus. Omdat er geen groter geluk is dan het zware juk van het kwaad en de zonde eindelijk van je af te kunnen laten glijden, als koude, doorweekte kleding na een zware regenbui, om zo vrij als een vogeltje naar God "te kunnen vliegen."
Omdat er geen groter geluk is dan het besef dat hetgeen waar je zo aan gewend was en waarvan je misschien zelfs meende niet zonder te kunnen, dat datgene een zware domper blijkt vergeleken met het echte geluk en de echte vreugde dat je te wachten staat, omdat je de ogen dan écht opengaan en je daardoor alle kwaad in haar zwartheid ziet, maar ook alle goeds en liefde in al haar glorie en schoonheid.
Geen geworstel meer, geen eindeloos getwist, geen tegenstrijdige gedachten, geen opruiïng, maar gewoon jij en God, samen als één, omringd door je geliefden, die met jou hetzelfde geluk en dezelfde liefde delen.
De vrijheid om onbekommerd goed van vertrouwen te kunnen zijn, argeloos, speels en puur als een kind, omdat er niemand meer is die op je ziel zal trappen en van jouw goedheid misbruik zal maken, er niemand meer is die cynisch roept dat er toch wel belangrijkere dingen zouden zijn dan plezier, kunst, schoonheid en spel, er niemand meer is die je beschuldigd van dwaas dagdromerij, omdat dan het leven wat je hebt geleefd juist als een droom was en je nu de échte werkelijkheid aanschouwt.

Christus is dan ook helemaal niet verdwenen, maar Hij is nog steeds in lijf en leden onder ons. Zijn kruisoffer, de verbreiding van het Rijk Gods en de jongste dag zijn één en dezelfde beweging, één en dezelfde handeling van Christus, waarin Hij het Rijk vestigt, steeds meer over de aarde verspreid en uiteindelijk voltooid. Steeds meer mensen bekeren zich tot Hem en vinden in Hem de bron van alle geluk en vrede. Geen van de machthebbers wist ervan inderdaad, want anders zouden ze Hem immers niet gekruisigd hebben.
Daarnaast staan er in verschillende profetieën uit het OT dat uiteindelijk vele natieën God zullen aanbidden, dat Hij niet uitsluitend bestemd is voor de joden en dat uiteindelijk de besnijdenis van het hart, dus het dorsten naar rechtvaardigheid belangrijker is dan offers en afstamming. Het was slechts een kwestie van tijd voordat uiteindelijk het Rijk zou doorbreken op alle uiteinden der aarde en de aanbidding van God veel meer universeel zou worden, toegankelijk voor alle mensen van goede wil.

Het wordt pas ongezond en destructief als je seks met elkaar gaat hebben, terwijl je dat eigenlijk niet wil, omdat dat "normaal" zou zijn. Seks behoor je namelijk pas met elkaar te hebben als je beiden dat graag wil en beiden ook eventuele gevolgen ervan kan dragen. En dat willen kan na een paar maanden al, of pas na enkele jaren. Het wel of niet willen hangt daarbij zelfs niet alleen af van het wel of niet hebben van lustgevoelens, omdat de mens veel meer motieven en overwegingen daartoe kent dan enkel lust.

Vast wel, maar het kan nooit kwaad om medische redenen uit te sluiten. Zeker als je er al heel lang mee aan het worstelen bent. Want als er toch een medische reden is, lichamelijk of psychisch, dan kun je oplossingen zoeken tot je een ons weegt, maar zonder juiste behandeling gaat er geen oplossing komen.
Want op zich hebben veel users hier wel gelijk: het is vrij natuurlijk om uiteindelijk seks met elkaar te willen hebben na niet al te lange tijd. Of je dan moet trouwen of niet, is vervolgens weer een andere discussie die nu even niet relevant is, maar als een ongewilde blokkade maar blijft zitten waar hij zit, en je krijgt het zelf niet opgelost, dan is het helemaal niet raar of verkeerd om deskundige hulp in te schakelen.