Robert Frans

Maar je zult moeten toegeven, in dat verhaal kom je toch echt geen scheldwoorden tegen. Wel noemt Hij elders in de evangelieën hier en daar de schriftgeleerden addergebroed, huichelaars en witgekalkte graven, maar dat hoorde gewoon bij de manier van discussiëren in de joodse cultuur.
In die tempelscéne gebeurt echter wel iets anders, wat echter in slechts dat ene vers daarover niet te vangen is: hij maakt volgens de evangeliën van touwen een zweep. Dat is echter een vrij precies werkje, waar toch enige beheersing en concentratie voor nodig is.
En het is redelijk algemeen bekend dat als een gezaghebbend iemand in diens woede heel rustig, kalm en beheerst blijft en zelfs nog de tijd neemt om zo'n werkje te verrichten, dat daarop dan maar één reactie verstandig is: wegwezen. Heel snel.
Ik kan me dan ook voorstellen dat toen Jezus kláár was met die zweep en zijn schoonmaakwerk begon, waarbij Hij zelfs die toch behoorlijk zware tafels omver wierp, de tempel heel snel heel rustig werd.

Omdat ik Christus ontmoet heb. Omdat ik mijn leven lang al met Hem optrek. Omdat ik in Hem alles herken wat de mens voortdrijft, wat de mens wil en doet, behoudens natuurlijk de zonde. Omdat de dienst aan God, van de heilige liturgie tot de broederlijke naastenliefde, zo wonderschoon en tijdloos is, temidden van een jachtig en veeleisend bestaan, die grootheden als Franciscus en Benedictus, maar ook Mozart en Bach voortgebracht heeft.
Maar vooral omdat ik Christus ontmoet heb.

Dat probeer ik ook te doen, maar de discussie in dit topic ging vooral over de vraag of het legitiem was dat de ondertekenaars deze verklaring gepubliceerd hadden. Sommigen menen immers dat zoiets strafbaar is, omdat het tegen de grondwet in zou gaan.
Daartegen bracht ik dus mijn argumenten in dat er verschillende visies kunnen zijn en er dus geen neutrale visie is die de overheid wettelijk kan vaststellen.
Daarbij moet je in elke discussie hierover eerst nog vaststellen welke argumenten dan legitiemer zijn en dat hangt weer helemaal af van je kijk op de wereld, los van het wel of niet bestaan van God.
Vanuit een meer individualistisch en of utilistisch perspectief zul jij mijn argumenten minder sterk vinden, maar ik argumenteer weer slechts ten dele vanuit deze twee paradigma's. En zie geen overtuigende redenen om het invidiualisme en utilisme ten volle te omarmen.
Of de ene visie overtuigender is dan de andere, is daarom inderdaad een ander discussiepunt. Maar de seculiere visie komt net zo goed uit een eigen levensbeschouwing dan de door mij omschreven klassieke visie (die nogmaals níét uitsluitend katholiek, christelijk of zelfs abrahamitisch is).
De reden dat argumenten als "niemand heeft er last van, dus moet het kunnen," mij niet overtuigen, is omdat dat argument niet altijd even consistent wordt toegepast, ook niet in de huwelijkswet en het maar de vraag is in hoeverre je altijd zoiets zonder meer kunt zeggen.
Zo is bigamie verboden, maar ook een huwelijk tussen minderjarigen (dus niet tussen minderjarigen en volwassenen). Terwijl in beide gevallen er niemand last van heeft. Alleen vinden wij in het westen dat een huwelijk door twee personen dient te worden afgesloten, die beiden voldoende wilsbekwaam zijn en dus minimaal volwassen. Dus keuren wij deze huwelijksvormen toch af, terwijl in andere werelddelen ze dat weer onbegrijpelijk vinden.
Op die manier kun je dus ook op basis van een andere huwelijksvisie, bijvoorbeeld dus dat het huwelijk open moet kunnen staan voor vruchtbaarheid, bepaalde huwelijksvormen beperken waar verder niemand "last van heeft."
Als je huwelijk en overheid echter wil scheiden van elkaar, dan is dat ook prima. Ik had al aangegeven hoe men dat op een praktische, consistente manier kan doen, namelijk door het begrip huwelijk in de wet te vervangen door een neutraler begrip.
De juridische verbintenis kan dan blijven bestaan en wellicht daardoor zelfs worden uitgebreid, maar een ieder bepaald dan zélf of men deze verbintenissen als legitieme huwelijken ziet of niet. Ook weigerambtenaren wordt zo de wind uit de zeilen genomen, want ze sluiten immers geen huwelijken meer voor de wet, maar enkel juridische verbintenissen.
Wil men dat echter niet, dan wil men dus wel degelijk de eigen visie op het huwelijk wettelijk vastleggen en zo opdringen aan anderen en krijg je dus discussies over de grondwet en strafbaarheid van tegengeluiden.

Hoewel het tegenwoordig hier en daar hip is om historische figuren allerlei psychiatrische aandoeningen toe te schrijven vanwege hun gedrag of vanwege bijzondere gebeurtenissen, is het nog steeds zo dat alleen een pyschiater na gedegen onderzoek van de patiënt in kwestie zo'n diagnose kan stellen. En dan nóg blijft er altijd een onzekerheidsfactor meespelen, omdat zulke aandoeningen diagnosticeren érg complex en tijdrovend is.
Dergelijke speculaties hebben mijns inziens dan ook weinig tot geen zin, omdat je het toch niet kunt bewijzen en een aandoening of symptoom ervan wel méér is dan enkel een paar opmerkelijke eigenschappen.

Ik zie nergens dat hij meent dat je maar wat verzint en zie zelfs geen achterdocht in zijn schrijven. Hij reageert op wat jij schrijft en stelt daar een aantal kritische vragen en opmerkingen tegenover.
Als je vindt dat je genoeg informatie gegeven hebt, dan is dat prima. Dan zal Mullog ook niet méér antwoorden van je krijgen dan hij nu heeft en kan hij zijn schrijven dus gewoon laten staan zoals het er staat. Dat zul je vast niet leuk vinden, maar jij bent de enige die ervoor kan zorgen dat hij meer duidelijkheid en nuances krijgt in je verhaal.

Zo werkt het niet helemaal op fora. Op fora, en eigenlijk in communicatie in het algemeen, reageren mensen over het algemeen op wat jij schrijft (of zegt). Men gaat er vanuit dat de informatie die je geeft voor hen voldoende moet zijn om daarop antwoord te geven. Anders zou je immers wel meer vertellen.
Het heeft immers geen zin om verder door te denken op basis van louter eigen veronderstellingen.
Als je dus meent dat mensen (mogelijk) niet voldoende geïnformeerd zijn, dan is het aan jou om die informatie meteen te geven en hen dat niet te verwijten. En als mensen blijkbaar jouw posts niet goed zouden lezen, dan kan het ook zijn dat je gewoon voor hen niet duidelijk genoeg schrijft.
Als jij bijvoorbeeld zonder enige betekenisvolle uitleg ineens de EU erbij haalt, die jou zou hinderen, dan komt dan natuurlijk raar over, alsof je aan het complotdenken bent. Dat moet je dan dus wel meteen zo nauwkeurig mogelijk uitleggen, zodat we begrijpen wat de EU dan precies van doen heeft met jouw sitiuatie.
Wat je nu echter lijkt te doen, is steeds iets meer informatie geven zodra iemand kritische vragen stelt of opmerkingen maakt, om zo de kritiek te kunnen pareren. En je lijkt nu zelfs Mullog te verwijten dat hij niet weet waarover hij schrijft.
Maar dat ligt dan dus aan jou, niet aan hem. Hij reageert op basis van de informatie die jij geeft en trekt daar conclusies uit. Je kunt jezelf daarom heel wat moeite besparen door de informatie die je nu nog achter de hand hebt om eventuele verdere kritiek mee te pareren, meteen te geven, zodat mensen relevantere reacties kunnen geven.
Waarbij gezegd moet worden dat kritiek niet hetzelfde is als oordelen en je zeker op een discussieforum altijd tegenargumenten moet kunnen verwachten. Ook dat kunnen juist positieve, opbouwende reacties zijn; iemand die van een brug wil springen, help je immers ook niet met opmerkingen dat hij nu zo goed bezig is...
Het is best mogelijk dat je niet álles wil vertellen. Dat hoeft dan ook helemaal niet. Maar je zult minimaal uit jezelf genoeg moeten vertellen om ons voldoende handvatten te geven in het goed reageren op jou.
Anders kun je ons niet verwijten dat wij niet alles weten en op basis van ontbrekende kennis reageren. Dan moet je tevreden zijn met wat je krijgt; wat je geeft is wat je ontvangt.
Verwachten dat wij uit onszelf gaan doorvragen is dan ook wat vreemd: jíj zit ergens mee, jíj wil daar reactie op, dus jíj bent als eerste verantwoordelijk voor het verstrekken van de voor ons benodigde informatie. Waarom zou je dan gaan zitten wachten totdat wij eventuele vragen stellen?

Dus je bent niet eens een fatsoenlijke vrouwenonderdrukker, vleeseter, zwartepietvoorstander, klimaatscepticus, homobasher, neokolonialist, boze burger, Trump-fan en de wortel van alle kwaad? Flauw hoor...

Volgens mij is er dan ook geen sprake van oordelen over personen, maar enkel over geloofsovertuigingen. Je kan immers prima iemand waarderen en respecteren als persoon en zelfs ook prima leren van diens zienswijzen, zonder diegene als christen te hoeven duiden.
Het wordt dus enkel oordelen als je sowieso niet-christenen als minderwaardig ziet en het woord christen dus als een eretitel gebruikt, in plaats van een neutrale beschrijving van iemands geloof. Als jij het zeggen dat iemand geen christen is als oordelen ziet, dan zegt dat dus meer over jouw kijk op niet-christenen.
Voorheen stond Nicea in de FAQ, die wat explicieter de Drie-eenheid aanduidt, zodat het duidelijk was dat de Drie-eenheid een basisdogma was dat bij het christendom hoort, het christendom mede definiëert.
Nu is de apostolische ervoor in de plaats gekomen en hoewel die natuurlijk altijd in de context van het algemene, orthodoxe christendom dient te worden begrepen, dus inclusief Drie-eenheid, kan men die tekst al iets gemakkelijker unitarisch verstaan. En dat schept dan weer verwarring.
Zowel katholieke, orthodoxen, kopten als protestanten erkennen de Drie-eenheid namelijk als essentiëel fundament van het christendom. Er zijn inderdaad een aantal kleine groeperingen die dat niet doen en zich toch christenen noemen, maar zij worden dus niet als christelijk erkent door de genoemde kerken.
Dat heeft niets te maken met respectloosheid of willen buitensluiten, maar met het gewoon helder willen blijven definiëren wat christendom is en wat niet. Als je dat buitensluiten wil noemen, dan is dat je eigen keuze, maar soms moet je inderdaad onderscheid maken in wat wel gelooft dient te worden en wat niet.
En op Credible waarop wel gemodereerd kan worden en waarop niet.
Net zoals er toch ook een aantal basisregels zijn die het voetbal definiëren: twee teams, twee goals, één bal die niet met de hand bespeeld mag worden. Haal één van deze regels weg en je hebt een andere sport. Prima voor hen die dat willen, maar het is dan geen voetbal meer.
De beschuldiging van buitensluiten moet immers geen stoplap worden om alle andere meningen maar het zwijgen op te leggen, omwille van de lieve vrede. Waarheidsvinding is immers het doel in de theologie, niet het alles en iedereen willen binnenhouden om het binnenhouden.
Als Credible werkelijk besloten heeft dat in haar modereerbeleid de Drie-eenheid geen essentiëel dogma meer is binnen het christendom en daarom ook buiten Levensbeschouwing bediscussieert kan worden, dan is dat nogal een verandering van beleid, die voor sommigen behoorlijk uit de lucht kwam vallen.
Alsof de KNVB ineens besluit dat ook handballers probleemloos hun sport voetbal mogen noemen en volwaardig mogen meedraaien in de voetbalcompetities, omdat zij immers maar één regel anders zien. Dat moet ze dan vooral zelf weten, maar de echte voetballers zoeken dan wel een andere organisatie die wél het uitsluitend bij het gewone voetbal houdt, mede omdat zij geen zin hebben om ineens tegen handballers te moeten spelen.
Het is dus heel normaal dat het vermeende gewijzigde Credible-beleid weerstand oproept, zeker omdat christenen over het algemeen de Drie-eenheid dus wél als fundamenteel zien. We spreken hier immers over Gods diepste wezen, het absolute hart van het christendom.
Dat heeft dan niets met terroriseren te maken, maar simpelweg met het duidelijk maken dat men van een dergelijke beleidswijziging niet gediend is.

Dus je bent niet eens een fatsoenlijke vrouwenonderdrukker, vleeseter, zwartepietvoorstander, klimaatscepticus, homobasher, neokolonialist, boze burger, Trump-fan en de wortel van alle kwaad? Flauw hoor...

@Kaasjeskruid Het katholieke geloof is inderdaad tegenstrijdig met wat jij gelooft, maar dat is ook logisch, want anders zou jij wel katholiek zijn. Het bijzonder priesterschap is prima uit te leggen naar wat jij gelooft, simpelweg omdat zij geen middelaars tussen mens en Christus zijn. De Kerk is het Lichaam van Christus en net zoals jouw lichaam niet bemiddelt tussen mij en jou als we elkaar spreken, zo bemiddelt het Lichaam van Christus niet tussen jou en Christus.
Het bijzonder priesterschap is dus niet strijdig met het bijbelse beginsel dat de Kerk het Lichaam van Christus is, met de volmacht die de apostelen kregen om te vergeven en te binden en met het hogepriesterschap van Christus, waar elke gelovige uiteindelijk in deelt en de priesters daarbij op sacramenteel en leerstellig gebied.
Jouw idee dat Christus niet afhankelijk zou zijn van mensen is dan wel waar, maar in de praktijk natuurlijk weer niet. Hij gebruikt juist voortdurend en vrijwel uitsluitend mensen voor de verkondiging, de aanbidding, het gebed, de oproep tot bekering, noem maar op. Ook de Schrift zelf is door mensen opgetekend en gecanoniseerd.
Katholieken zijn enkel wat consequenter en zeggen dat Hij voor ál zijn belangrijkste handelingen mensen gebruikt, in de vorm van zijn Lichaam zelf. En als mens en God samenwerken, wordt het juist géén gestuntel, omdat God immers de mens bijstaat.
Het is dus maar net hoe je de Schrift interpreteert. Zij is op verschillende wijzen te interpreteren, anders zouden er immers niet zoveel "bijbelse kerken" zijn die elkaar zelfs op fundamenteel gebied tegenspreken. Dus houden wij ook de geloofstraditie aan, waaruit de Schrift ook is voortgekomen en die zich door de eeuwen heen ontwikkelt.
Zij is zo een veilige gids in een wereld vol elkaar tegensprekende ideeën, zonder alle denken en doen te beknotten. Integendeel, want wie de kennis van God mag ontvangen, ontvangt daarbij des te meer vrijheid, omdat hij immers God leert kennen zoals Hij al die eeuwen gekend wil worden.

Ik zie nergens dat hij meent dat je maar wat verzint en zie zelfs geen achterdocht in zijn schrijven. Hij reageert op wat jij schrijft en stelt daar een aantal kritische vragen en opmerkingen tegenover.
Als je vindt dat je genoeg informatie gegeven hebt, dan is dat prima. Dan zal Mullog ook niet méér antwoorden van je krijgen dan hij nu heeft en kan hij zijn schrijven dus gewoon laten staan zoals het er staat. Dat zul je vast niet leuk vinden, maar jij bent de enige die ervoor kan zorgen dat hij meer duidelijkheid en nuances krijgt in je verhaal.

Iedereen een zalig nieuwjaar toegewenst!

De meeste vluchtelingen gaan echter wel degelijk naar die landen en worden dus in de regio opgevangen. In Europa vangen wij zeker niet het grootste deel der vluchtelingen op en het worden er dan ook steeds minder.
Ik denk echter dat je van landen die zelf grote stabiliteitsproblemen hebben, niet kunt verwachten dat ze echt álle vluchtelingen kunnen opvangen. Daar hebben ze vaak de voorzieningen en het politieke klimaat niet voor. De vluchtelingenkampen daar zijn vaak dan ook niet geschikt om jarenlang in te verblijven; men verblijft er enkel zo lang omdat men geen keuze heeft.
Dat velen naar Europa willen kan ik me daarom ook wel voorstellen. Zij vertrouwen er waarschijnlijk niet op dat de oorlogen daar op korte termijn beëindigd zullen worden en willen een nieuw leven elders opbouwen, al is het maar tijdelijk. Europa biedt ze dan iets wat die andere landen niet kunnen bieden: hoop.
Waarom trokken in het verleden vele immigranten vanuit Europa naar het nieuwe Amerika en doen veel mensen dat nog steeds? Omdat zij daar mogelijkheden zagen, omdat zij in Amerika een baken van hoop, een nieuw begin zagen.
Nu lijkt Europa en ook Nederland die rol te vervullen voor de vluchtelingen daar. Ik zie dat ook wel een beetje als een compliment voor ons, dat wij blijkbaar mensen dat kunnen bieden. Beperkt natuurlijk, want we kunnen niet iedereen zomaar opvangen, maar toch.
Want hier hebben ze, als wij het een beetje goed aanpakken, de mogelijkheid om een nieuw leven te beginnen. Met een warme woning, (vrijwilligers)werk, een veilige, vrije leefomgeving, goede gezondheidsvoorzieningen op ook psychisch gebied, et cetera. Ook als dat leven maar tijdelijk en sober is, is het nog altijd te verkiezen boven zo'n primitief vluchtelingenkamp, waar een tekort aan alles is.
Er zullen altijd vluchtelingen zijn die misbruik proberen te maken van het systeem en ook van onze "mediacratie." Een zielig verhaal maakt immers meer indruk dan feiten en cijfers. Soms slagen ze daar ook in, zodat ze met een camera ineens veel meer goodwill krijgen dan zonder.
En er zullen ook altijd vluchtelingen ofwel statushouders zijn die vervolgens mopperen op onze cultuur en menen dat wij ons ongericht maar aan hen moeten aanpassen, terwijl een cultuur zich natuurlijk altijd op basis van wederkerigheid behoort te ontwikkelen en de betreffende vluchteling toch echt zelf voor ons land en dus ook onze cultuur gekozen heeft om asiel aan te vragen.
Maar er zullen ook altijd vluchtelingen zijn die écht problemen hebben, die écht niet binnen een paar maanden weer terugkunnen. En wat moeten ze dan? Jarenlang verblijven in een veel te primitief en vaak ook zeer onveilig vluchtelingenkamp, of toch proberen naar een continent te gaan waarvan gezegd wordt dat men daar in sommige landen wel degelijk een goed, menswaardig bestaan kan opbouwen, waaronder Nederland zelf?
Ik kan me dan goed voorstellen dat een vluchteling voor het laatste kiest.

De meeste vluchtelingen gaan echter wel degelijk naar die landen en worden dus in de regio opgevangen. In Europa vangen wij zeker niet het grootste deel der vluchtelingen op en het worden er dan ook steeds minder.
Ik denk echter dat je van landen die zelf grote stabiliteitsproblemen hebben, niet kunt verwachten dat ze echt álle vluchtelingen kunnen opvangen. Daar hebben ze vaak de voorzieningen en het politieke klimaat niet voor. De vluchtelingenkampen daar zijn vaak dan ook niet geschikt om jarenlang in te verblijven; men verblijft er enkel zo lang omdat men geen keuze heeft.
Dat velen naar Europa willen kan ik me daarom ook wel voorstellen. Zij vertrouwen er waarschijnlijk niet op dat de oorlogen daar op korte termijn beëindigd zullen worden en willen een nieuw leven elders opbouwen, al is het maar tijdelijk. Europa biedt ze dan iets wat die andere landen niet kunnen bieden: hoop.
Waarom trokken in het verleden vele immigranten vanuit Europa naar het nieuwe Amerika en doen veel mensen dat nog steeds? Omdat zij daar mogelijkheden zagen, omdat zij in Amerika een baken van hoop, een nieuw begin zagen.
Nu lijkt Europa en ook Nederland die rol te vervullen voor de vluchtelingen daar. Ik zie dat ook wel een beetje als een compliment voor ons, dat wij blijkbaar mensen dat kunnen bieden. Beperkt natuurlijk, want we kunnen niet iedereen zomaar opvangen, maar toch.
Want hier hebben ze, als wij het een beetje goed aanpakken, de mogelijkheid om een nieuw leven te beginnen. Met een warme woning, (vrijwilligers)werk, een veilige, vrije leefomgeving, goede gezondheidsvoorzieningen op ook psychisch gebied, et cetera. Ook als dat leven maar tijdelijk en sober is, is het nog altijd te verkiezen boven zo'n primitief vluchtelingenkamp, waar een tekort aan alles is.
Er zullen altijd vluchtelingen zijn die misbruik proberen te maken van het systeem en ook van onze "mediacratie." Een zielig verhaal maakt immers meer indruk dan feiten en cijfers. Soms slagen ze daar ook in, zodat ze met een camera ineens veel meer goodwill krijgen dan zonder.
En er zullen ook altijd vluchtelingen ofwel statushouders zijn die vervolgens mopperen op onze cultuur en menen dat wij ons ongericht maar aan hen moeten aanpassen, terwijl een cultuur zich natuurlijk altijd op basis van wederkerigheid behoort te ontwikkelen en de betreffende vluchteling toch echt zelf voor ons land en dus ook onze cultuur gekozen heeft om asiel aan te vragen.
Maar er zullen ook altijd vluchtelingen zijn die écht problemen hebben, die écht niet binnen een paar maanden weer terugkunnen. En wat moeten ze dan? Jarenlang verblijven in een veel te primitief en vaak ook zeer onveilig vluchtelingenkamp, of toch proberen naar een continent te gaan waarvan gezegd wordt dat men daar in sommige landen wel degelijk een goed, menswaardig bestaan kan opbouwen, waaronder Nederland zelf?
Ik kan me dan goed voorstellen dat een vluchteling voor het laatste kiest.

Niet alle vluchtelingen zijn dan ook arm. Ook welgestelde mensen moeten (halsoverkop) vluchten als het ze te heet onder de voeten wordt en vaak moet je ook juist rijk zíjn om met een mensensmokkelaar mee te kunnen.
Als ze dan elders via internet alsnog bij hun geld kunnen, dan kunnen ze inderdaad weer duurdere spullen kopen. Tenminste, zo kan ik mij dat dan wel voorstellen.
Ik denk dat je de echt arme mensen ook niet snel tegenkomt in de vluchtelingenstroom. Die hebben geen geld en geen middelen om zulke afstanden af te leggen, die kunnen in hun eigen land geen kant op.

@Raymond B Je moet het zelf weten. Ik blijf erbij dat wat je geeft, je ook ontvangt. Als je met respect behandelt wil worden, dan zul je respect moeten geven. En als je meent een profeet Gods te zijn met de schijnbare plicht lomp en onbeschoft te handelen, dan zul je lompheid en onbeschoftheid terugkrijgen. Aan jou dus de keuze.
Net zoals ik en met mij alle anderen de keuze heb om wel of niet met jou in gesprek of discussie te gaan.
Ik bedoel, je kunt er ook voor kiezen om de vele bijbelse teksten over die "zoetsappige" zachtmoedigheid, vriendelijkheid, geduld, lankmoedigheid en liefde als richtingwijzer te nemen; de Schrift geeft je alle vrijheid daartoe, want je komt alle karakteristieken er tegen. Ze dwingt je nergens toe daarin.
@Kaasjeskruid Volgens mij ga ik helemaal niet in op zijn vraag, maar enkel op hoe hij die stelt. Maar als je me als onverstandig wil zien, dan is dat ook jouw keuze en die zal ongetwijfeld ook niet irreëel zijn.

Tja, je vraagstelling is dan ook nogal, laten we zeggen, bijzonder: "Hallo allemaal, waarom geloven jullie niet het Woord van God en waarom dienen jullie afgoden?" Dat is geen vraag, maar een regelrechte aanval, waarop een verstandige gelovige dan natuurlijk niet ingaat.
Ik bedoel, stel dat ik jou zou vragen: "Hallo Raymond, waarom verwerp jij de ene, ware, katholieke Kerk van Christus en wil je je eigen geloof samenstellen?" Daar kun je dan toch ook geen antwoord op geven? Want wat je daarop ook antwoord, je legt op één of andere manier altijd de aandacht op de aanval en niet op het geloof zelf.
Begin je immers met: "Omdat..." dan beken je dus dat je datgene doet. Maar begin je met: "Dat doe ik niet..." dan moet je eerst uitgebreid ontkennen waarom de beschuldiging vals is en heb je het dus enkel over de beschuldiging zelf.
In je schrijven hier ga je er dus vanuit dat wij allemaal God niet juist dienen, niet christelijk/bijbels bezig zijn en jij en jouw gemeenschap als enige dat wél doet. Wij vinden daarop dat jij er nogal met gestrekte been ingaat, zonder voldoende kennis van zaken dingen roept die niet waar zijn en dat je blijkbaar meer geïnteresseerd bent in het zoeken naar bevestiging van jouw oordelen dan in onze verhalen zelf.
Dus wekt jouw schrijven alleen maar discussie op en niet het open oor dat je van ons wellicht verlangt. Wat je geeft is echter wat je ontvangt, wat je zaait zul je oogsten.
Als mensen dus niet openstaan voor jouw verhaal, dan moet je misschien eerst beginnen met openstaan voor hún verhaal. Zonder aanvallende vragen, zonder boude oordelen, zonder eigen, cynische interpretaties van hun doen en laten.
En begin niet over parels en zwijnen. Het Evangelie is niet bedoeld om anderen voor zwijnen uit te maken en jouzelf als parel.

Tja, je vraagstelling is dan ook nogal, laten we zeggen, bijzonder: "Hallo allemaal, waarom geloven jullie niet het Woord van God en waarom dienen jullie afgoden?" Dat is geen vraag, maar een regelrechte aanval, waarop een verstandige gelovige dan natuurlijk niet ingaat.
Ik bedoel, stel dat ik jou zou vragen: "Hallo Raymond, waarom verwerp jij de ene, ware, katholieke Kerk van Christus en wil je je eigen geloof samenstellen?" Daar kun je dan toch ook geen antwoord op geven? Want wat je daarop ook antwoord, je legt op één of andere manier altijd de aandacht op de aanval en niet op het geloof zelf.
Begin je immers met: "Omdat..." dan beken je dus dat je datgene doet. Maar begin je met: "Dat doe ik niet..." dan moet je eerst uitgebreid ontkennen waarom de beschuldiging vals is en heb je het dus enkel over de beschuldiging zelf.
In je schrijven hier ga je er dus vanuit dat wij allemaal God niet juist dienen, niet christelijk/bijbels bezig zijn en jij en jouw gemeenschap als enige dat wél doet. Wij vinden daarop dat jij er nogal met gestrekte been ingaat, zonder voldoende kennis van zaken dingen roept die niet waar zijn en dat je blijkbaar meer geïnteresseerd bent in het zoeken naar bevestiging van jouw oordelen dan in onze verhalen zelf.
Dus wekt jouw schrijven alleen maar discussie op en niet het open oor dat je van ons wellicht verlangt. Wat je geeft is echter wat je ontvangt, wat je zaait zul je oogsten.
Als mensen dus niet openstaan voor jouw verhaal, dan moet je misschien eerst beginnen met openstaan voor hún verhaal. Zonder aanvallende vragen, zonder boude oordelen, zonder eigen, cynische interpretaties van hun doen en laten.
En begin niet over parels en zwijnen. Het Evangelie is niet bedoeld om anderen voor zwijnen uit te maken en jouzelf als parel.

@Gaitema Ik denk dat je nu zodanig vanuit de protestantse cultuur spreekt, dat het voor mij te ingewikkeld wordt om op al je opmerkingen in te gaan. Daarom een wat algemenere reactie.
Eén ding wil ik je wel meegeven: de eucharistie vieren zonder priester is hetzelfde als de eucharistie afschaffen. Dat is namelijk simpelweg onmogelijk, omdat de eucharistie een sacrament is en niet enkel een gedachtenismaal. De theologie daaromheen is volstrekt anders dan de protestantse.
En versoberen om het versoberen is toch echt vooral een typisch calvinistisch iets, hoewel de huidige paus daar ook een handje in heeft. Als wij de liturgie van Christus vieren, en dat doen wij in de eucharistie, dan dienen de schoonheid en de luister te regeren, want Christus is onder ons.
Wie een kerk of een mis binnenkomt, moet meteen duidelijk worden dat hij (of zij) in een andere wereld gestapt is, waar heel natuurlijk en vanzelfsprekend een totaal andere gedachtengang en manier van doen gevolgd wordt, die zowel heel mooi als mysterieus en bevreemdend is. Net zoals bij kunst en humor eigenlijk.
Dat sluit een eenvoudig gezongen liturgie in een sobere kerk zeker niet uit, maar alles wat helpt om Christus' luister te tonen, zou niet ongebruikt moeten blijven.
Je hebt gelijk als je zegt dat een levend geloof in een (grote) gemeenschap belangrijk is voor een vitale parochie. Maar een parochie staat niet op zichzelf, zij is en blijft verbonden met de wereldkerk, vertegenwoordigt door de kerk van Rome en door haar bisschop.
Ze behoort dus altijd aan te sluiten op het geloof zoals dat wereldwijd beleden én gevierd wordt, toen en nu. En door regelmatige misgang, goede catechese, het dagelijks gebed en het liefhebben van je naasten, leidt Hij je binnen in zijn geheimen en begint de mis steeds meer ook jóúw gebed en jóúw levenswijze te worden.
Dat bedoel ik met: de liturgie veranderd jóú.
Het wezen van de liturgie is namelijk dat zij heilshandeling van Christus zelf is. Het is uitsluitend godsdienst, waarbij de liturgie zelf het doel is en niets anders. Dus volgen wij de liturgie en niet andersom.
Dat is soms lastig in een omgeving waarin het geloof afneemt, maar wel noodzakelijk. Juist door stand te houden en dicht bij jezelf te blijven qua leer en gebed, zorg je ervoor dat het geloof ook in deze tijden herinnert en doorgegeven wordt.
Kan dat ook op modernere wijze? Zoals ik al zei: ja, dat kan. En dat gebeurt ook. Maar dan wel vanuit een levend geloof in de sacramenten, in Christus, verbonden met de gehele Kerk en vanuit echte kennis van wat de liturgie nu eigenlijk is. Want alles wat wij daarbinnen doen, van de volgorde der gebeden en lezingen tot de manieren van zingen tot de kleding van priesters en misdienaren, heeft allerlei diepe betekenissen.
Je moet eerst van de liturgie zoals zij is houden, je moet haar liefdevol aanvoelen en je door haar laten vormen, voordat je als het ware met haar in dialoog kan gaan over tijden en culturen. Dan zal zij meer geheimen voor je onthullen dan je voor mogelijk hield.
Net zoals ook jouw gemeenschap vast zal blijven houden aan wat zij essentiëel vindt binnen het geloof en haar eredienst, ook als dat essentiële de evangelisatie schijnbaar zou tegenwerken. Want ook jouw gemeenschap zal deel uitmaken van een zekere geloofstraditie, die doorgegeven dient te worden.
Je zorgen voor de katholieke kerk vind ik mooi. Maar ik maak me eigenlijk niet zoveel zorgen. De Kerk heeft het tweeduizend jaar volgehouden in vele culturen en tijdsgeesten en nu is dat niet anders. Zij heeft zelfs hele culturen gevórmd, zodat de tijd met háár meeging in plaats van andersom.
Ook nu zal ze het volhouden, ook hier in Nederland. Misschien heel kleinschalig straks, misschien heel pover, maar onder het as van de afval zal het vuurtje blijven smeulen. Het vuurtje in de vorm van individuele gelovigen en kleine gemeenschappen, onzichtbaar aan oog en oor onttrokken, die dan misschien maar één roeping zullen hebben: blijven herinneren en aan elkaar doorgeven. De liturgie, de gebeden, de dogma's, alles.
Totdat het vuur naar Gods wil weer zal oplaaien en de al die tijd bewaarde kennis en liefde weer de kop op zal steken. Men zal dan ontdekken dat het geloof eigenlijk nooit weg is geweest, ook al scheen zij misschien nergens te bekennen.
Maar het moet wel gezegd worden: het voelt soms best eenzaam om tot een steeds kleinere minderheid te moeten behoren.

Niet door mensen ingesteld, maar door de Kerk ingesteld en zo door Christus gegeven. Daarom vier ik onder meer kerst.
Bij Christus, die spreekt door mensen heen, waaronder de apostelen, de kerkvaderen en de huidige bisschoppen. Je beseft je toch wel dat ook de bijbel uitsluitend door mensen is geschreven?
De christelijke feesten zijn door en door bijbels.
Waarschijnlijk doel je echter op de joodse feesten in het OT. Die vieren we niet omdat we niet onder het mozaïsche (of aäronitische) priesterschap vallen en omdat ze ook niet gevierd kúnnen worden, daar er geen tempel is voor de daarbij horende vereiste offers en de tempel ook niet meer herbouwd kan worden.
Omdat alleen Christus dat is. Hij is het eeuwige Woord van God, dat vlees geworden is. Er zijn daarintegen echter verschillende bijbelcanons in omloop, waarvan de jongste die van de protestanten is, met slechts 66 boeken.
Dus als je de bijbel als hét Woord van God wil zien, over welke bijbel heb je het dan eigenlijk en waarom?

Meestal als in elk geval binnen de katholieke wereld mensen spreken over "eigentijds kerkzijn," dan krijg je zó een zouteloos en vaag-zweverig Huub Oosterhuis-gebeuren, vermengd met een maatschappelijk-politiek GroenLinks-sausje, dat je net zo goed niet katholiek kunt zijn.
Iets wat veel mensen inderdaad dan ook besloten in de jaren zestig en zeventig, toen die "eigentijdsen" iets teveel invloed kregen in teveel parochies en zo'n beetje alles afschafden en vernielden wat ook maar katholiek róók (zelfs letterlijk, want het bewieroken kon natuurlijk ook niet meer).
Hoeveel prachtige, handgemaakte kazuifels zijn er wel niet verbrand, hoeveel schitterende fresco's wel niet besmeurd met lagen witkalk, hoeveel eeuwenoude altaarstukken wel niet aan stukken geslagen? De tweede beeldenstorm inderdaad.
Nee, wie de wereld en de tijdsgeest slaafs wil volgen, zal ook niet méér dan de wereld en de tijdsgeest krijgen. Wat je geeft is wat je ontvangt en het is gemakkelijker te vernielen dan te repareren.

Meestal als in elk geval binnen de katholieke wereld mensen spreken over "eigentijds kerkzijn," dan krijg je zó een zouteloos en vaag-zweverig Huub Oosterhuis-gebeuren, vermengd met een maatschappelijk-politiek GroenLinks-sausje, dat je net zo goed niet katholiek kunt zijn.
Iets wat veel mensen inderdaad dan ook besloten in de jaren zestig en zeventig, toen die "eigentijdsen" iets teveel invloed kregen in teveel parochies en zo'n beetje alles afschafden en vernielden wat ook maar katholiek róók (zelfs letterlijk, want het bewieroken kon natuurlijk ook niet meer).
Hoeveel prachtige, handgemaakte kazuifels zijn er wel niet verbrand, hoeveel schitterende fresco's wel niet besmeurd met lagen witkalk, hoeveel eeuwenoude altaarstukken wel niet aan stukken geslagen? De tweede beeldenstorm inderdaad.
Nee, wie de wereld en de tijdsgeest slaafs wil volgen, zal ook niet méér dan de wereld en de tijdsgeest krijgen. Wat je geeft is wat je ontvangt en het is gemakkelijker te vernielen dan te repareren.

De wet van Christus vindt je in de evangelieën, dus Matteüs, Marcus, Lucas en Johannes. Met name de Bergrede in Matteüs 5-7 wordt algemeen als een volledige samenvatting van Christus' wet beschouwd.
Dit gold voor hen die in Israël woonden inderdaad, om zo de sabbatsrust in het land niet te verstoren en de niet-joden er onder meer geen economische voordelen te geven.
Maar de omliggende godvrezende (niet-kanaänitische) volken en koningen worden nergens opgedragen de joodse wet te houden. Zij konden bijvoorbeeld ook niet in de tempel van Jeruzalem offers aan Hem brengen, omdat alleen joden in het offergedeelte mochten komen.
De kwestie in het algemeen is dat de joodse feesten zeer verbonden zijn met het mozaïsche priesterschap en dus de tempeldienst. Toen de tempel verwoest werd in 70 na Christus, ontwikkelden de joden eigen (talmoedische) tradities ter vervanging van de offers, maar die tradities vind je dus niet per se in de Tenach terug.
Zonder de tempeloffers, die het hart vormen van de mozaïsche eredienst, kun je de feesten dus niet ten volle vieren, tenzij je je dus aansluit bij die talmoedische tradities. Sowieso moet je besneden zijn om specifieke rituelen te mogen uitvoeren die bij de feesten horen.
Het christendom ontwikkelde echter ook in den beginne haar eigen apostolische geloofstradities en wij geloven dan ook dat het gezag allereerst daar ligt, dus inderdaad ook bij de apostelen.
We vallen immers niet meer onder het mozaïsche priesterschap, daar deze een voorafschaduwing was van het Offer, maar onder het eeuwige hogepriesterschap van Christus, naar de orde van Melchisédek. En bij een andere orde hoort een andere offerdienst.
Extra bevestiging daarvan zien we dus in de verwoesting van de tempel en zo de offerdienst aldaar.
In de eucharistie en in de andere sacramenten, die daaruit voortvloeien, wordt de offerdienst ten volle vervult en zo het hogepriesterschap van Christus. Het offer is zo daadwerkelijk aanwezig in de eredienst, doch nu in de vorm van het ene, universele Offer.
In plaats van één tempel hebben we nu vele tempels overal staan. In plaats van vele offers hebben we nu één Offer dat overal opgedragen wordt.
Daarom verstaan we de geboden ook christocentrisch en vieren wij de achtste dag als feest- en rustdag, als voorafbeelding van de eeuwige rust die we in Christus mogen genieten. Niet als vervanging van de sabbat, want die is immers al vervangen door Christus zelf, maar als een eigen feestdag.
Wij geloven immers dat Christus het Woord van God zelf is en zo de vervulling van alle geboden, inclusief de sabbat. In Hem vinden we de eeuwige rust en vrede die in de joodse sabbat wordt gevierd. In Hem vinden en brengen we het eeuwig Offer dat in de joodse tempel werd voorafgebeeld.

Een feest kun je zo druk en enerverend maken als je zelf wil. Kerst bestaat in principe uit niet méér dan een aantal missen, waarvan er door de gemiddelde parochie twee worden opgedragen: de nachtmis en de dageraads- of dagmis (meestal de laatste). En qua kerstversiering kun je het houden bij een sobere kerstkribbe, als je toch iets wil neerzetten.
Liturgisch gezien is er zelfs geen tweede kerstdag; de dagen na kerst zijn gewijd aan verschillende "kerstheiligen" (Stefanus, Johannes de Doper, de Onnozele Kinderen).
De enige drukke week qua vieringen is het Paastriduum: de avondmis op Witte Donderdag, minimaal één en meestal twee vieringen op Goede Vrijdag, de Paaswake op zaterdagavond en de Paasmis op zondag. Die zijn echter niet allen verplicht, maar als bewuste gelovige wil je deze vieringen natuurlijk niet zomaar missen, vooral de Paaswake niet.
Als je een feest vanwege alle drukte of commercie dus niet viert, dan kies je er dus zelf voor om die drukte onlosmakelijk te verbinden met de feesten. De Kerk vraagt echter niet méér dan dat je de mis (of de eredienst als je protestants bent) bijwoont en de kerstboodschap probeert na te leven.
Zij verplicht geen enkele commercie, geen enkel geschenk, geen enkele versiering, geen enkel familiediner en geen enkele oliebol. Maar het mag wél natuurlijk; christenen zijn vrij om dat soort dingen met een gerust hart te vieren.
Men kan de feesten dus heel rustig en sereen vieren, zoals bijvoorbeeld in vele kloosters ook gebeurt, en dat wordt eigenlijk ook zelfs aanbevolen. Ook tijdens de feestdagen is gematigdheid een goede, bevrijdende deugd om de vreugde juist te laten toenemen.
De feesten zijn bedoeld om de heilsdaden van Christus tegenwoordig te stellen en zo innerlijk met Hem mee te beleven. Alle rituelen, gebeden, gezangen en ook volkse gebruiken zijn daarop gericht.
Zo knielen we in de stal rondom de kribbe, staan we met Maria onder het kruis, zijn we verbaasd als we het lege graf zien en verheugd als de verrezen Christus ons de Schriften uitlegt, staren we Hem na bij de hemelvaart en ontvangen we de heilige Geest.
Zij die menen dat het niet christelijk zou zijn om zo te handelen, om zo biddend, overwegend en vierend mee te leven met onze Heer, geven de feesten een heel andere betekenis dan de Kerk doet en kiezen er dus zelf voor om niet-christelijke elementen toe te voegen aan die feesten.
Ook als je meent dat bepaalde gebruiken niet christelijk zouden zijn, is dat een eigen keuze; de Kerk is uitsluitend christocentrisch.
Hoe weten we dan dat Christus daadwerkelijk wil dat wij die feesten vieren?
Niet per se enkel door de Schrift alleen, want alleen dit topic bewijst al dat die op verschillende wijzen consistent uit te leggen is. Je kunt je eigen uitleg dan enkel nog als de ware beschouwen door de andere uitleggers in diskrediet te brengen; zij zouden niet werkelijk doen wat God hen vraagt, zij zouden de Schrift niet juist bestuderen, noem maar op.
Daar alleen worden we dus niet veel wijzer van.
Gelukkig is er echter een andere manier, die veel gelovigen individueel ook toepassen in hun geloofsleven, namelijk door Gods voorzienigheid in de geschiedenis na te gaan. Hoeveel gelovigen zijn er immers niet die in hun eigen levensloop verschillende gebeurtenissen en ontwikkelingen daaraan toeschrijven?
"God liet mij die opleiding afmaken, God stond mij die ziekte toe, God heeft mij gemaakt tot wie ik nu ben."
Welnu, zouden we dat dan ook niet bij heel de gemeenschap van Christus mogen toepassen, zodat Gód haar gemaakt heeft tot wie zij nu is? Met al haar zonden en tekortkomingen, net zoals bij zoveel gelovigen, maar ook in al haar schoonheid en passionele liefde voor God en naasten, net zoals bij zoveel gelovigen?
We zien dan niet alleen dat God de feesten rustig laat ontwikkelen binnen de Kerk, op uiteenlopende wijzen, maar ook dat Hij ontelbaar veel mensen inspireert om op basis van die feesten de meest schitterende gebeden, verhalen, gedichten, gebruiken, kunstwerken en muziekstukken te vervaardigen.
We zien dan niet alleen dat de katholieke Kerk deze feesten viert, maar ook de oosters-orthodoxen, de protestanten, de evangelischen, ja, vrijwel alle kerken wereldwijd. Natuurlijk worden niet alle feesten door alle kerken op altijd dezelfde data gevierd, maar de belangrijksten toch wel.
En zelfs niet alleen de kerken, maar ook veel mensen buiten de kerken vieren, natuurlijk vanuit hun eigen gedachten en bedoelingen, een paar van deze feesten mee. Ze zijn dus in grote delen van de wereld, kerkelijk of niet-kerkelijk, een onlosmakelijk onderdeel van de vele culturen geworden.
Zouden we dit dan allemaal aan de duivel moeten toeschrijven, zoals sommigen misschien beweren?
Moeten we het licht, de warmte, de ongedwongen gezelligheid (tenminste, in de betere families), de kunst en de liturgie en de vrijheid dan allemaal als kwaadaardig zien, alsof de duivel in staat zou zijn mensen bijvoorbeeld dit te laten creëren:
Een ieder moet er maar het zijne van denken, maar ik geloof daar echt helemaal niets van. Als God deze feesten niet had gewild, dan had Hij ze niet zover laten ontwikkelen en had Hij ze vanaf het begin al niet toegestaan binnen zijn Kerk. Zo eenvoudig kan Gods voorzienigheid soms zijn.
God speelt geen spelletjes met ons, Hij laat goedwillende mensen nóóít dwalen. En die mensen zijn er áltijd geweest, in alle eeuwen en culturen, binnen én buiten de Kerk, en zullen er ook áltijd zijn.
We mogen dus op Hem vertrouwen en met een gerust en vrolijk hart genieten van alle feestelijkheden die Hij in zijn goedheid ons heeft gegeven, ieder op de eigen wijze.

Een feest kun je zo druk en enerverend maken als je zelf wil. Kerst bestaat in principe uit niet méér dan een aantal missen, waarvan er door de gemiddelde parochie twee worden opgedragen: de nachtmis en de dageraads- of dagmis (meestal de laatste). En qua kerstversiering kun je het houden bij een sobere kerstkribbe, als je toch iets wil neerzetten.
Liturgisch gezien is er zelfs geen tweede kerstdag; de dagen na kerst zijn gewijd aan verschillende "kerstheiligen" (Stefanus, Johannes de Doper, de Onnozele Kinderen).
De enige drukke week qua vieringen is het Paastriduum: de avondmis op Witte Donderdag, minimaal één en meestal twee vieringen op Goede Vrijdag, de Paaswake op zaterdagavond en de Paasmis op zondag. Die zijn echter niet allen verplicht, maar als bewuste gelovige wil je deze vieringen natuurlijk niet zomaar missen, vooral de Paaswake niet.
Als je een feest vanwege alle drukte of commercie dus niet viert, dan kies je er dus zelf voor om die drukte onlosmakelijk te verbinden met de feesten. De Kerk vraagt echter niet méér dan dat je de mis (of de eredienst als je protestants bent) bijwoont en de kerstboodschap probeert na te leven.
Zij verplicht geen enkele commercie, geen enkel geschenk, geen enkele versiering, geen enkel familiediner en geen enkele oliebol. Maar het mag wél natuurlijk; christenen zijn vrij om dat soort dingen met een gerust hart te vieren.
Men kan de feesten dus heel rustig en sereen vieren, zoals bijvoorbeeld in vele kloosters ook gebeurt, en dat wordt eigenlijk ook zelfs aanbevolen. Ook tijdens de feestdagen is gematigdheid een goede, bevrijdende deugd om de vreugde juist te laten toenemen.
De feesten zijn bedoeld om de heilsdaden van Christus tegenwoordig te stellen en zo innerlijk met Hem mee te beleven. Alle rituelen, gebeden, gezangen en ook volkse gebruiken zijn daarop gericht.
Zo knielen we in de stal rondom de kribbe, staan we met Maria onder het kruis, zijn we verbaasd als we het lege graf zien en verheugd als de verrezen Christus ons de Schriften uitlegt, staren we Hem na bij de hemelvaart en ontvangen we de heilige Geest.
Zij die menen dat het niet christelijk zou zijn om zo te handelen, om zo biddend, overwegend en vierend mee te leven met onze Heer, geven de feesten een heel andere betekenis dan de Kerk doet en kiezen er dus zelf voor om niet-christelijke elementen toe te voegen aan die feesten.
Ook als je meent dat bepaalde gebruiken niet christelijk zouden zijn, is dat een eigen keuze; de Kerk is uitsluitend christocentrisch.
Hoe weten we dan dat Christus daadwerkelijk wil dat wij die feesten vieren?
Niet per se enkel door de Schrift alleen, want alleen dit topic bewijst al dat die op verschillende wijzen consistent uit te leggen is. Je kunt je eigen uitleg dan enkel nog als de ware beschouwen door de andere uitleggers in diskrediet te brengen; zij zouden niet werkelijk doen wat God hen vraagt, zij zouden de Schrift niet juist bestuderen, noem maar op.
Daar alleen worden we dus niet veel wijzer van.
Gelukkig is er echter een andere manier, die veel gelovigen individueel ook toepassen in hun geloofsleven, namelijk door Gods voorzienigheid in de geschiedenis na te gaan. Hoeveel gelovigen zijn er immers niet die in hun eigen levensloop verschillende gebeurtenissen en ontwikkelingen daaraan toeschrijven?
"God liet mij die opleiding afmaken, God stond mij die ziekte toe, God heeft mij gemaakt tot wie ik nu ben."
Welnu, zouden we dat dan ook niet bij heel de gemeenschap van Christus mogen toepassen, zodat Gód haar gemaakt heeft tot wie zij nu is? Met al haar zonden en tekortkomingen, net zoals bij zoveel gelovigen, maar ook in al haar schoonheid en passionele liefde voor God en naasten, net zoals bij zoveel gelovigen?
We zien dan niet alleen dat God de feesten rustig laat ontwikkelen binnen de Kerk, op uiteenlopende wijzen, maar ook dat Hij ontelbaar veel mensen inspireert om op basis van die feesten de meest schitterende gebeden, verhalen, gedichten, gebruiken, kunstwerken en muziekstukken te vervaardigen.
We zien dan niet alleen dat de katholieke Kerk deze feesten viert, maar ook de oosters-orthodoxen, de protestanten, de evangelischen, ja, vrijwel alle kerken wereldwijd. Natuurlijk worden niet alle feesten door alle kerken op altijd dezelfde data gevierd, maar de belangrijksten toch wel.
En zelfs niet alleen de kerken, maar ook veel mensen buiten de kerken vieren, natuurlijk vanuit hun eigen gedachten en bedoelingen, een paar van deze feesten mee. Ze zijn dus in grote delen van de wereld, kerkelijk of niet-kerkelijk, een onlosmakelijk onderdeel van de vele culturen geworden.
Zouden we dit dan allemaal aan de duivel moeten toeschrijven, zoals sommigen misschien beweren?
Moeten we het licht, de warmte, de ongedwongen gezelligheid (tenminste, in de betere families), de kunst en de liturgie en de vrijheid dan allemaal als kwaadaardig zien, alsof de duivel in staat zou zijn mensen bijvoorbeeld dit te laten creëren:
Een ieder moet er maar het zijne van denken, maar ik geloof daar echt helemaal niets van. Als God deze feesten niet had gewild, dan had Hij ze niet zover laten ontwikkelen en had Hij ze vanaf het begin al niet toegestaan binnen zijn Kerk. Zo eenvoudig kan Gods voorzienigheid soms zijn.
God speelt geen spelletjes met ons, Hij laat goedwillende mensen nóóít dwalen. En die mensen zijn er áltijd geweest, in alle eeuwen en culturen, binnen én buiten de Kerk, en zullen er ook áltijd zijn.
We mogen dus op Hem vertrouwen en met een gerust en vrolijk hart genieten van alle feestelijkheden die Hij in zijn goedheid ons heeft gegeven, ieder op de eigen wijze.