Robert Frans

Nog in de jaren negentig kon je met één kostwinner een gezin onderhouden. Lijkt mij al behoorlijk modern en ontwikkeld, denk je niet?

Dat had ik al geconstateerd inderdaad. Gelukkig zijn wij het zélf die deze wereld zo maken. Dus kunnen we haar ook weer veranderen hierin. Want tot enkele decennia geleden was het heel normaal dat je met één kostwinner een gezin kon onderhouden. Dat geeft ook meer rust en vrijheid in het gezin, voor zowel de ouders als de kinderen. Als dat dan niet meer van deze tijd zou zijn, dan wordt het wellicht tijd voor andere tijden.

Ik ga er vanuit dat dit topic luchtig bedoeld is. Als het toch een serieuze insteek heeft, dan hoor ik dat graag van de topicstarter.

Vanzelfsprekend niet natuurlijk. Muggen komen van de satan en zijn daarom ook niet uit te roeien. Algemeen bekend, dacht ik zo. Zelfs een zondvloed kreeg die krengen niet weggespoeld. Natuurlijk wilde Noach geen twee muggen meenemen, maar elke keer als hij hen platsloeg, kwamen ze gewoon weer terug, bij voorkeur natuurlijk 's nachts als hij probeerde te slapen. Want de herrie van olifanten, giraffen, paarden en leeuwen is één ding, maar dat ellendige gezoem van een mug trekt ook iemand als Noach niet. Daarom waarschijnlijk ging hij stevig aan de drank na de zondvloed, na al die ellendige slape

We hebben dan wat mij betreft een interessante uitwisseling over mijn en zijn feestdagen en de gebruiken daaromtrent en de overeenkomsten in hoe binnen mijn en zijn godsdienst er gebeden en gevierd wordt. En veel moslims staan daar ook zeker voor open. Als we bevriend zouden raken, kunnen we misschien zelfs delen van elkaars feesten samen vieren.

Binnen elke religie vind je wel een soort 'strijd' tussen het meer bourgondische volk en de meer mystieke geestelijkheid. Binnen het katholicisme heb je zo de discussie over het wel of niet vieren van carnaval, of een priester een zogenoemde carnavalsmis kan opdragen en in hoeverre je daarna de vastentijd in acht hoort te nemen. En gedurende de Middeleeuwen had je de discussie over of de vaak zeer theatrale passiespelen wel of niet thuishoorden in de toch meer abstracte, Latijnse liturgie (uiteindelijk werden de passiespelen naar de straat verbannen, tot op de dag van vandaag). Ik kan me

Moslims mogen alleen eten en drinken tussen zonsondergang en zonsopgang. Overdag mogen ze dat dus absoluut niet en ook niet vrijen en veel andere activiteiten. Met name in warme gebieden met lange dagen kan vooral het niet mogen drinken behoorlijk lastig zijn. Het houden van grootse feestmaaltijden 's nachts wordt niet door elke moslimgemeenschap gedaan en veel islamtheologen benadrukken dat dat ook niet de bedoeling is. Men wordt geacht sober te eten en de sfeer van boete en compassie te behouden.

Weet ik en dat is ook mooi, dat dat kan. Maar ik vind het alleen jammer dat dan niet de logische keuze is dat de man vaker thuis is en voor de kinderen zorgt, maar dat het kind naar de kinderopvang moet. En dat vind ik niet alleen jammer voor deze gezinnen, maar voor Nederlandse gezinnen in het algemeen. Natuurlijk zullen er ook bij een rustig gezinsleven af en toe momenten zijn dat kinderopvang nodig is. En deze vrouwen zullen vanuit hun geloof in het gezin als hoeksteen voor de samenleving ongetwijfeld de kinderen zo weinig mogelijk daarheen sturen. Maar het wordt in het algemeen gesproken m

Mooi voor die vrouwen dat ze nu vaker buiten de deur kunnen werken, maar toch is het jammer dat we onze samenleving zo afhankelijk hebben gemaakt van kinderopvang. Dat die opvang bijna nog belangrijker wordt dan het gezin zelf. Eén kostwinner (m/v) of twee halve kostwinners zou toch voldoende moeten kunnen zijn om je gezin te onderhouden en de kinderen buiten school gewoon thuis te hebben. Maar in plaats daarvan dwingen we ouders steeds meer om allebei fulltime te werken, willen ze nog kunnen rondkomen, en de kinderen in de opvang te parkeren. Bijzonder ook dat de kinderopvang zo gekoppeld

Dat leert de kerk dan ook niet. De hel is een plaats waar God niet is. Zij is eeuwig, omdat de verdoemden niet naar de hemel willen. Al zou de hemelpoort er voor hen openstaan, dan nog zullen ze weigeren binnen te gaan. Zij is pijnlijk, omdat de zonde er de verdoemden verteert met wroeging en hoogmoed. Alle kunstuitingen en ook bijbelteksten omtrent de hel zijn over het algemeen altijd allegorisch bedoeld. Hoe de dag des oordeels en het laatste oordeel er precies uit zullen zien, dat weten we niet. We weten echter wel dat het een dag van zowel verschrikking als hoop zal zijn, een dag van

De zogenoemde vier uitersten (dood, oordeel, hemel, hel) spelen inderdaad een grotere rol in het katholieke denken, omdat zij immers ons het meest nabij zijn. Zij zijn iets dat je elke dag kan overkomen en bepalen je uiteindelijke, definitieve bestemming. De dag des oordeels zelf is natuurlijk voer voor de meest huiveringwekkende kunstuitingen en teksten, maar de opstanding der doden straks op de nieuwe hemel en aarde is toch veel meer iets van de toekomst.

In katholiek verstaan wordt je ziel bij het overlijden gescheiden van je lichaam en ga je naar de hemel, al dan niet via het vagevuur. Bij de wederkomst van Christus worden lichaam en ziel weer verenigd en verblijf je voor eeuwig op de nieuwe hemel en aarde. Hemel en aarde zijn dan eveneens niet meer gescheiden, maar worden één geheel. God woont dan heel direct in ons midden, voor iedereen zichtbaar en tastbaar. Hoe dat er precies uit gaat zien, kunnen we ons niet direct voorstellen, maar het zal heel waarschijnlijk zowel heel vertrouwd als heel nieuw zijn. Onze verbeeldingskracht vindt daar h

Omdat de nieuwe hemel en aarde daarna wél een plaats wordt, waar de doden weer met hun lichamen worden verenigd, en velen onbewust daarnaar verwijzen als ze over een meer materiele hemel spreken. Maar de hemel zelf is ook niet uitsluitend geestelijk, daar er immers enkele mensen ook met hun lichaam aanwezig zijn: de Heer Jezus zelf, Henoch, Mozes, Elia en volgens niet al te protestantse christenen ook Maria. Je kunt echter het beeld van een materiele hemel ook als symbool zien voor het gegeven dat de hemel veel werkelijker is dan de aarde. Naar de hemel gaan is letterlijk 'ontslapen', het

Geen enkel probleem. Het is een prachtig, episch fantasy-verhaal over het goede tegen het kwade en je kunt er zelfs volop christelijke symboliek in zien. Met name de verleidelijke macht en invloed van het kwaad wordt er prachtig uitgediept, net als de kracht van bescheidenheid, vriendschap, loyaliteit en dapperheid om daar tegenin te vechten. Ik kan het je alleen maar van harte aanraden.

Alleen staat die andere reden expliciet in het bijbelse verhaal zelf omschreven en jouw reden niet. Ook later wordt erop teruggekomen in Numeri 27,14, als Mozes vanaf een berg het beloofde land mag zien.