Robert Frans

Ervaringsdeskundige hier. Over het algemeen betekent het gesprekken met je decaan, invullen van formulieren, je aanmelden bij de nieuwe opleiding, afscheid nemen, voor de laatste keer een blik op je oude school werpen, de IB-groep inlichten, en dan wachten tot je aan het begin van het nieuwe schooljaar met de nieuwe opleiding kunt beginnen. De procedure is over het algemeen niet zo moeilijk, alleen de impact kan vrij groot zijn. Want je begint dan weer helemaal opnieuw, in een nieuwe klas, met nieuwe klasgenoten en nieuwe vakken. Ook zul je over het algemeen zelf achter dingen aan moeten

Ach, dan veranderen we de tekst toch in "zoveel miljoen mensen op dat hele kleine stukje aarde?"

Sjaloom ThomasM, Even kort door de bocht dan: Amerika... ...heeft een stevige pioniersgeest, omdat het land ook binnen een paar honderd jaar van niets tot wereldmacht is opgebouwd. ...is meer van het zelf je zaakjes opknappen; wat hier door de overheid wettelijk geregeld wordt, doen de mensen daar zelf. ...kent een echte winners-losers-cultuur: in één dag kun je het helemaal gemaakt hebben, om de volgende dag weer straatarm te zijn. ...wil graag uitblinken in alles, steeds beter worden, de top bereiken en dan weer een nieuwe top bedenken om weer te bereiken. ...is behoorlijk tr

Quote: Op dinsdag 15 april 2008 18:02:37 schreef Pius_XII het volgende: [...] Het is juist overduidelijk, maar Protestanten luisteren zo slecht. Uiteraard, maar ik wou het nog een beetje tactisch houden hier, redenerend vanuit de ander enzo, dank u.

Quote: Op donderdag 10 april 2008 19:32:37 schreef ThomasM het volgende: Ik erken het belang van rituelen wel, maar ze moeten ergens over gaan. Volgens mij is dat "Hollands Ideaal" heel vaag, ongedefinieerd, of t valt voor 99,9999% samen met het Westers Ideaal. Ons handelsmerk is al van honderden jaren geleden onze kosmopolitische instelling geweest, Nederlanders waren wereldburgers, wereldburgers waren Nederlanders. De VS hebben een leidende rol gespeeld met het verwezenlijken van idealen als vrijheid, gelijkheid, democratie. Wij niet. Wij kunnen ons daarover moeilijk op de borst klopp

Sjaloom T!m0n, En de hele discussie gaat nou over wat nu het meest essentieel is. Het gaat om Jezus, prachtig! Maar wat heeft Hij ons dan te zeggen en wat is in zijn Boodschap het meest essentieel en wat niet? Als dat allemaal zo duidelijk zou zijn, dan zouden al die denominaties er allang niet meer zijn. Maar dat is dus niet duidelijk, dus kun je niet zomaar bepalen wat wij wel niet belangrijk zouden vinden, dus blijf je discussies houden.

Moest de mens zich niet eerst ontwikkelen, voordat ze klaar was een openbaring van God te ontvangen en dus ook zijn Liefde te ontvangen?

Quote: Op maandag 14 april 2008 19:52:49 schreef T!m0n het volgende: Er waren eens 4 blinden, die een olifant tegen kwamen. De eerste voelde aan de slurf en vertelde dat de olifant best wel dun, soepel en lang was. De tweede blinde voelde aan een poot en verweet de eerste dat hij niet goed had gevoeld, de olifant was breed, stug en groot. De derde voelde aan het staartje en concludeerde dat de olifant klein, dun en stevig was. De 4e was het daar niet mee eens, hij voelde het oor en de olifant was wel dun, maar ook groot en breed, net een uitgerekte pannenkoek. Allemaal hadden ze

Sjaloom T!m0n, Oh, maar met een beetje goede catechese is dat probleempje wel weer op te lossen. En als je gewoon heel vaak de psalmen bidt, dan zul je ook als vanzelf soms ervaren dat het eigenlijk niet eens jij bent die bidt. Zéker als je daardoor ook vertrouwd raakt met de psalmen. Vergeet niet dat bij het bidden Christus ook in jou is. Dus Hij laat wel wat merken hoor, als het nodig is. Om weer even off-topic te gaan: voor het rechtsstreeks bidden uit de Schrift (in het bijzonder dus de psalmen), of het bidden van lange, omberijmde teksten (zoals de Geloofsbelijdenis) is het gregoria

Sjaloom T!m0n, Toch wil ik je nog een ander licht geven op de psalmen. Zelf bid ik dagelijks een aantal psalmen in het getijdengebed. Dat houdt dus ook in dat ik weleens zing om de Heer te jubelen, terwijl ik somber ben, of dat ik zing over de ellende en ziekte dat mij overkomt, terwijl ik me kiplekker voel. Moet ik die psalmen dan niet meer zingen? Ik zeg: jazeker wel, want er speelt méér mee. Het punt namelijk is dat als jij de psalmen bidt, het niet per se hoeft te zijn dat jij zelf bidt. Niet jij bezingt per se jouw lijden of vreugde en looft en dankt de Heer voor zijn goedheid, maar

Bij ons heb je verschillende koren met verschillende zangstijlen. Van gregoriaans tot klassiek tot (Engelse) gospel, we hebben het allemaal. In veel parochies is dat wel vrij gewoon, hoewel je nog altijd parochies hebt die gezegend zijn met een vaste schola die elke week het gregoriaans zingt. Voor mij is het belangrijker dat de juiste teksten worden gezongen, de muziek past bij de sacraliteit en de eerbiedigheid van de heilige Eucharistie, dat het authentiek en vooral live gezongen/gespeeld is (géén bandopnames dus) en dat de muziek de Mis dient en niet andersom. Wel vind ik persoonlijk

Juist. Als. God zich in de Traditie heel vaak als Moeder zou presenteren, dan zou het eenzijdig zijn als we Hem alleen maar Vader zouden noemen. Maar we zien dat Hij zich weinig als Moeder, maar voornamelijk als Vader presenteert. Dus is het niet eenzijdig dat we Hem vooral Vader noemen, maar gewoon een kwestie van goed fatsoen.

Schone dame Karin, Lees in Exodus 36-38 eens over de bouw van de Tabernakel (de voorloper van de Tempel, maar niet minder fraai), beschouw die Tabernakel met de gedachte dat je Lichaam ook een Tempel van de Geest is, door God net zo zorgvuldig en fraai opgebouwd, zie in dat licht de diepere betekenissen achter de onderdelen van de Tabernakel en er gaat een wereld voor je open.

Quote: Op zaterdag 12 april 2008 11:27:35 schreef Karin het volgende: Nee, andersom denk ik. Dat men mensen met een mooiere auto al snel patserig vind enzo, iedereen moet zo gewoon mogelijk zijn Welnee man. Je moet de uitblinker niet tot een gewone maken, maar de gewone tot een uitblinker. Onze Lieve Heer wil geen bungalowtjes van ons maken, maar paleizen, kastelen, tempels. Dus hoezo, we moeten gewoon doen? De meeste heiligen waren juist hele bijzondere mensen en beslist niet gewoon. Ik denk dat het niet verkeerd is om bij de aanschaf van zoiets als een auto een afweging te make

Quote: Nederland was (een paar honderd jaar geleden) een wereldmacht. Thorgrem, welke basis gaat het eren van de vlag en het zingen van het volkslied precies leggen? Is het onmogelijk om onze westerse cultuur te waarderen zonder dit soort loze ritueeltjes in te voeren? Sjaloom ThomasM, Het hebben van gemeenschappelijke rituelen, symbolen en normen en waarden is bijzonder belangrijk om een groep te smeden, of om trots over een groep te laten ontstaan. Soms moet je gewoon met kleine, schijnbaar onzinnige dingen beginnen om het grotere werk te krijgen. Zie het als hulpmiddelen, als

Sjaloom Luxuria, Gods Liefde is een verterend vuur en de volle essentie van de Drie-eenheid. Kortom, met Gods Liefde krijg je de volle goddelijke gemeenschap binnen. Zoveel pure goedheid, dat kan zo'n miserabel klein en zondig mensenhart niet aan. Dat is te veel, dat kent hij niet echt in die mate. Dus zal hij in eerste instantie het willen beheersen, tegenhouden, niet méér willen dan een prettig of "opbouwend" gevoel eraan overhouden. Vergeet niet, God is pure goedheid, voor de volle honderd procent en nog meer. Het is méér en intensere goedheid dan wij ooit in ons leven van andere me

Over de heidenen werd even later nog de heilige Geest uitgestort.

Dat bedoel ik dus...

Sjaloom P. Strootman, We kennen jou wel langer dan vandaag. Daardoor weten we dat als jij zoiets vraagt, je geen enkel antwoord zult accepteren, omdat jij de aangedragen Schriftgedeelten weer heel anders zult interpreteren dan het gewone, algemene christendom. Onze tegenwerpingen zul je dan óf negeren, of je komt dan weer met nieuwe Schriftgedeelten, hopend dat we die onbeantwoorde tegenwerpingen van ons weer vergeten door weer op die nieuwe Schriftgedeelten in te gaan. Zodat we weer diezelfde en vooral eindeloze discussie over jouw stokpaardjes krijgen die hier, zoals in vrijwel alle top

Het graag willen schrijven begon bij mij al toen ik een klein kind was. Toen schreef ik al zogenaamde boekjes, verhalen die zo lang moesten worden als de schrijftjes waarin ik ze schreef. Maar afmaken deed ik ze natuurlijk nooit, op één na dan, die echter verloren is gegaan. Nu schrijf ik nog steeds, zowel korte wat absurdistische verhalen als meer bezinnende, religieuze of levensbeschouwelijke artikelen. Vaak schrijf ik ook met de hand. Ik heb een niet zo literaire manier van schrijven, maar heb regelmatig gehoord dat ik best wel leuk en goed schrijf. Hier en daar zul je (sporen van) mi

Sjaloom GenW, Natuurlijk ging erom dat zowel overheid als de Kerk zich niet op bestuurlijk vlak met elkaar gingen bemoeien. Het was inderdaad niet enkel om de Kerk te beschermen, maar ook om de overheid te beschermen. Maar ik wilde enkel wat gechargeerd aangeven dat die scheiding er niet enkel was omdat de Kerk zich zo graag met de overheid zou willen bemoeien. Vaak hoor ik enkel díé reden en dat lijkt mij toch ook niet terecht. Het gevaar is er ook altijd andersom.

Een scheiding tussen Kerk en staat is zeker wenselijk te noemen. Daarmee voorkomen we dat de minister-president ineens bisschoppen wil gaan benoemen, of dat de overheid iets te graag wil bepalen wat de Kerk wel of niet mag leren. Ja, waarom denk je dán dat die scheiding ooit is ingesteld? Juist, om bemoeienis van de overheid zoveel mogelijk buiten de Kerk te houden. Wel is het natuurlijk je reinste onzin om te verbieden dat politici vanuit hun geloof hun visie verkondigen en hun werk doen. Natuurlijk mogen zij dat, want zij baseren hun levenswijze en visie op van alles en nog wat juist op d

De Kerk is het Lichaam van Christus, dus Christus verricht door de Kerk de belangrijkste handelingen. De Kerk leert en bewaart daarom de Waarheid, vergeeft zonden, sluit huwelijken, doopt mensen, stelt het Offer tegenwoordig, voedt de hongerigen, kleedt de naakten, sterkt de zieken, bidt voor stad en wereld, strijdt tegen de duivel, deelt de heilige Geest uit, begraaft de doden en gooit haar eigenwijze kont tegen de kribbe als de samenleving zich ontwikkeld op een wijze die tegen de zin van Christus is. Dat dus.

Daarbij kan het ook gebeuren dat je simpelweg het idee hebt dat je als christen per se gelukkig zou moeten zijn. Immers, je hebt God, het eeuwige leven, als katholiek zelfs de Eucharistie, dus hoe kun je dan nog ongelukkig zijn? Als je dan tóch ongelukkig bent, kan je dat een heel naar schuldgevoel opleveren, waardoor je alleen maar ongelukkiger wordt en het schuldgevoel weer wordt versterkt. De vraag zou dus eerder kunnen zijn: zijn gelovigen écht gelukkiger, of vinden ze vooral dat ze gelukkiger behoren te zijn en zullen misschien een heleboel gelovigen acteren dat ze gelukkig zijn?

In gezinnen komt zo mogelijk nóg meer kindermisbruik voor dan bij priesters. Ik stel daarom voor om het huwelijk af te schaffen en al helemáál het gezin. Blijkbaar kunnen vaders en moeders massaal niet van de kinderen afblijven. We kunnen nu wel een wedstrijd gaan doen wie de meeste slachtoffers van seksueel misbruik heeft, maar laten we eerst eens kijken of er een verband is tussen celibaat en kindermisbruik. Ik zie het verband namelijk niet. Want kindermisbruik lijkt vooral een Amerikaans fenomeen te zijn en de overgrote meerderheid van de priesters, ook in Amerika, ervaart het celibaat