Robert Frans

Ik had laatst al wel gelezen dat de film (als die er inderdaad komt) Fitna zou gaan heten. Het arabische woord voor "beproeving." Een woord dat elke moslim kent, want fitna staat in de islam voor elke beproeving die je in het geloof krijgt. En een beproeving is Fitna zeker, ook als de film niet zou komen. Elke moslim krijgt nu de kans om te laten zien dat de islam inderdaad écht vrede is. Want pas in tijden van nood en van beproevingen laat je pas zien wat je wérkelijk bent. In tijden van vrede is vrede nastreven niet zo moeilijk natuurlijk. Toch moet ik ook nog maar bezien of die film e

Sjaloom zoveel vragen nu nog antwoorden, De Kerk (en dan doel ik voornamelijk op de katholieke Kerk) is in al die eeuwen flink gegroeid. Door schade en schande heeft ze verschillende valkuilen doorstaan en weet ze die nu te vermijden, kan ze door haar organisatie en vertegenwoordiging in zo'n beetje elk gehucht de hele wereld gemakkelijk bereiken en zo véél meer mensen bereiken met het Evangelie. De Kerk is dus echt volwassener geworden nu. Het is daarom altijd goed om te blijven putten uit de heiligheid en de gezindheid van haar jonge jaren. Het boek Handelingen staat niet voor niets in

Sjaloom zoveel vragen nu nog antwoorden, Dat was de christelijke Kerk in haar begintijd. En sindsdien is ze volop gegroeid met vallen en opstaan. We mogen uiteraard volop leren van onze jonge jaren, maar we mogen ook genieten van de mogelijkheden die de Kerk nú heeft en toen niet had.

Probleem is dat het systeem zich nog zal moeten bewijzen. Elk nieuw gemeentemodel klinkt fantastisch en zal in de eerste jaren ongetwijfeld succes oogsten. Nieuwe dingen doen het altijd goed. Maar zal dit model het ook minimaal een paar eeuw volhouden en de valkuilen herkennen en vermijden? En zal het model enkel als geraamte op de achtegrond dienen, of zal het model allesoverheersend zijn, zodat er geen ruimte meer is voor weefsel, bloed en lichaamscellen? Daarnaast heb ik als katholiek niet zoveel met zulke modelletjes. Wij hebben de paus en de hiërarchie van gewijde ambten al. Elke paroc

Quote: Op donderdag 28 februari 2008 22:10:13 schreef Michiel@life het volgende: Geloof me, in mijn kerk zitten weinig tot geen huichelaars, en die weten wat voor toekomst hun rest. Niet zo hoogmoedig jij. Jouw kerkje zal niet de eerste zijn die in zulke hoogmoedigheid in de eerste de beste valkuil trapt. Een valkuil die eeuwenoude kerken inmiddels al wel kennen en min of meer weten te vermijden. Jonge groepjes doen het in het begin altijd geweldig, maar zodra ze eenmaal gegrond zijn - áls ze al zover komen - dan begint het échte werk. En nee, een eventueel tienjarig bestaan is nog

Quote: @RobertF: jup, jij hebt hem door Sjaloom marliesje (of een andere G12-expert natuurlijk), Dan snap ik een ding nog niet. Stel je bent er klaar voor om een eigen celgroep te vormen. Je gaat dan als versgebakken celleider naar een G12-elitegroep en verlaat dus de celgroep waarin je klaargestoomd bent. Maar... hoe kan zo'n gewone celgroep dan nog een G12-elitegroep worden, als alle versgebakken celleiders uit de celgroep vertrekken, om lid van een G12-elitegroep te worden? Gaat men er gewoon keihard vanuit dat alle gelovigen in een celgroep op precies hetzelfde moment celleide

Uitleg van marliesje: Quote: Op donderdag 28 februari 2008 11:18:06 schreef marliesje het volgende: G12 is een vorm van celgroepengemeente, maar dan in pyramidestructuur. Dus de voorganger heeft een kring van mensen die hij bekeerd heeft, op een gegeven moment zijn ze gegrondvest en dan gaan ze zelf mensen bekeren en beginnen ze hun eigen kring, op het moment dat ze hun eigen kring beginnen gaan ze niet meer naar de kring van de voorganger maar naar de G12 (het eliteclubje zeg maar). Op een gegeven moment hebben de mensen uit de G12 ook mensen in hun kring die zelf een kring begin

Sjaloom annzie, Mjah, het priesterschap komt natuurlijk wel voort uit het jodendom, maar in de katholieke Kerk spreken de priesters geen recht. Daar hebben we weer andere mannetjes voor. De hoofdtaak van elke priester is het opdragen van het Offer. En ja, dat komt inderdaad weer wél duidelijk uit de joodse tempelcultus.

In de vroege jaren van het christendom was de doopprakijkt nogal streng. Minimaal drie jaar catechese, nóg intensievere catechese tijdens de veertig dagen vóór de Paasnacht waarin de doop plaatsvond en strenge onderzoeken, "examens" over of je wel geschikt was voor de christelijke levensstijl. Beoefenaars van bepaalde beroepen werden zelfs geweigerd, tenzij ze natuurlijk meteen ander werk zochten. Het ging om prostituees, toneelspelers (jawel) en karrenmenners. Echter, over het weigeren van soldaten heb ik nooit gehoord. Volgens mij konden zij wel gewoon gedoopt worden én soldaat blijven

Ach ja, katholieken schijnen al iets meer een traditie te hebben in (onschuldige) humor over zichzelf en over God. Zo zou het vroeger gewoonte zijn dat de pastoor tijdens de Paasmis de preek met humor gepaard liet gaan, om zo de Paasvreugde nóg meer aan te wakkeren. Maar natuurlijk hebben we ook altijd nog de carnavalsmis, schijnen vooral oudere katholieken bekend te zijn met moppen die iets méér vertellen dan enkel een grap en gaat een béétje katholiek geloof natuurlijk gepaard met een flinke snuf Roomse blijheid. Soms vinden christenen het leuk om vooral vroom sarcastisch over zich

Sjaloom Eli7, Doet ze ook niet. Er wil soms weleens het één en ander verschuiven in verantwoordelijkheden, taken en functies. Ik bedoel, de paus is niet altijd zo geweest zoals hij nu is. En zal misschien ook niet altijd zo blijven. Alleen heeft haar hiërarchie zich wel volop bewezen door de eeuwen heen. Dat moet je toch wel toegeven. Ondanks een bijzonder roerige en soms misselijkmakende geschiedenis is de katholieke Kerk nog steeds in vrijwel elk gehucht wereldwijd vertegenwoordigd, heeft ze in elk geval haar Leer altijd zuiver weten te bewaren en heeft ze meer dan een miljard aanhang

Quote: Op zondag 24 februari 2008 08:33:16 schreef Michie23 het volgende: Als God dit duidelijk heeft gemaakt aan dhr Zijlstra wie ben ik dan om er allemaal kritische kanttekeningen bij te plaatsen? Misschien iemand die de christelijke plicht heeft om te onderzoeken of die gedachten wel écht van God zijn, en niet gewoon van zichzelf? Zou Jan Zijlstra het fijn privé houden, dan moet hij het zelf weten. Met private openbaringen is niets mis zolang ze algemeen christelijk blijven. Maar als hij andere mensen erbij wil betrekken en ons wil oproepen te geloven dat zijn oproep van God is,

En ik denk aan het zwaard van de overheid in Romeinen 13. Dat lijkt mij wel duidelijk.

Sjaloom Alex Tromp, Hoe zie je dat concreet dan voor je, in de kerkdienst en in het dagelijks leven?

Je moet niet jezelf arm maken, maar de ander rijk. Er is genoeg geld om én de rijkdommen te bewaren én om arme mensen te laten delen in die rijkdom. En zowel het één als het ander gebeurt dan ook. Alleen gaat het inderdaad om méér dan enkel een beetje geld. Zolang wij westerlingen denken dat wij "hun" problemen wel kunnen oplossen op onze kapitalistische wijze, komen we geen steek verder. Ik las eens op een web-log een aardig verhaal over een dorp in een snikhete streek, waar men maar één schaduwplekje had: een grote boom. Daar konden maar steeds een paar mensen onder zitten. Dus was

In de katholieke Kerk speelt gezang en muziek al een zeer belangrijke rol. Een onvervalste Latijnse Hoogmis is al vrijwel helemaal gezongen, kloosterlingen zingen hun gebeden ook vrijwel helemaal en ook een "gewone" Mis in de volkstaal bevat veel (koor-)zang en muziek. De katholieken hebben ook meer een traditie in koorzang, terwijl de protestanten meer aan gemeentezang doen. Daardoor kunnen katholieke gezangen ingewikkelder zijn, maar wordt er lang niet altijd volop meegezongen door het volk. Kloosterlingen en contemplatief ingestelde gelovigen weten ook als geen ander wat voor kracht er zi

Het drievoudige ambt van bisschop, priester en diaken kom je al in de Schrift bij vooral de paulinistische kerken tegen. Alleen werd het hier en daar anders genoemd. Door de eeuwen heen is het drievoudig ambt verdiept, kregen bisschoppen, priesters en diaken meer of minder verantwoordelijkheden en is de rol van de eerste bisschop, het Petrusambt, ook verder ontwikkeld. De paus is dus ook een bisschop, van Rome wel te verstaan, maar heeft ook de functie van kerkleider op aarde.

Quote: laat wel duidelijk zijn dat de OP wat scherp geformuleerd is om een discussie uit te lokken. Ik weet niet of mijn geloofsbeleving, of de liturgie uit mijn kerk de beste is, net zo min als ik dat weet van de liturgie uit mijn opvoeding. Sjaloom marliesje, Ik had al zoiets begrepen. Ik geloof dat de liturgie van de Eucharistie en van de andere zes sacramenten allerheiligst is, omdat het om directe handelingen van God gaat. Het gaat er dan niet om of die liturgie mooier, rijker of zelfs veelzeggender is, maar om wat de liturgie dóét. Dat maakt dat voor mij de Mis veel meer waar

Bron: Van het Verloren naar het Herwonnen Paradijs, 1960 Vooral die vragen onder elke pagina zijn erg vermakelijk.

Liturgie is een taal waarin God tot de mens spreekt. Het behelst dus méér dan enkel de volgorde van de dienst. Net zoals de gesproken taal méér behelst dan enkel de volgorde van woorden in een zin. Liturgie is vooral een taal van de mens; je komt het in alle religies en culturen tegen. En omdat God de taal van de mens wil spreken, om zich voor de mens verstaanbaar te maken, maakt Hij ook gebruik van liturgie. Hij laat zelfs door de liturgie dingen gebeuren. In de joodse tempelliturgie verwees Hij naar het Offer en in de liturgie van de Eucharistie wordt het Offer op sacramentele wijze te

Sjaloom mackie, Geen enkel mens mag zondigen, of je nu leek of geestelijke bent. We worden door Christus opgeroepen heilig te zijn en die oproep is niet zomaar loze kreet. De vraag is daarom ook: wat doe je als je gezondigt hebt? Als de monnik zich zou hebben bekeerd, weer de juiste weg zou hebben gekozen en als katholiek zijnde zijn zonde nederig zou hebben opgebiecht, dan was hij al vergeven en was er niets meer aan de hand. Nu stierf hij volgens het verhaal in staat van doodzonde. Hij keerde God niet alleen de rug toe, maar weigerde zich weer tot God te keren. En dát is hetgeen wat hem w

Quote: Dag Pius, Naar aanleiding van je vragen heb ik een vraag aan jullie. Ik begrijp namelijk niet zo goed waarom de kruisdood zo belangrijk wordt geacht. Ik begrijp dat er a) een hele geschiedenis aan vooraf gaat en dat de kruisdood het moment is van zowel de grootste vernedering als de grootste overwinning van Jezus, maar eerlijk gezegd lijkt het naar mij toe soms op een fixatie. Waarom is er niet veel meer aandacht voor Jezus' leven, de periode waarin hij zijn leringen naar voren bracht? Mij lijkt dan een beeld van Christo de Redentor (de Verlosser), zoals dat in Rio staat, e

Sjaloom Mechila, O, maar dat bedoelde ik ook. De ene zonde slaat diepere wonden dan de andere. En de ene zonde laat misschien geen litteken achter, terwijl de ander misschien blijvend je ziel (en soms ook je lichaam) verminkt, zodat het je leven lang moeilijker blijft het goede te doen. Denk aan een hele zware alcoholverslaving; dat achtervolgt je leven lang. En dat hangt dus inderdaad af van de ernst van je zonde en van je intentie. Maar ook als je genezen bent, is het een levenslang proces om die zonde dan ook niet meer te begaan en zo dus je vlees te beheersen.

Quote: Al moet ik zeggen dat ik het met dat 'langdurige' niet eens ben. Het kan lang duren, maar dat is niet bij uitstek zo. Dat ligt denk ik vooral aan de instelling van de persoon, of hij/zij bereid is de genade van God echt te accepteren... Sjaloom Mechila, Over het algemeen is het bij mensen zo dat bekering, of levensheiliging, een leven lang duurt. Natuurlijk, als je God net leert kennen, dan gaat het niet meer zondigen aanvankelijk gemakkelijk af en is de liefde vurig. Maar de kracht ligt daarna in het volhouden en de verliefdheid plaats laten maken voor het houden-van. En dat d

Quote: [...]Maar voor de familie van het vermoorde gezin is het toch super onrechtvaardig dat al na een week iemands zonden vergeven worden omdat hij zich oprecht bekeerd heeft? De genade van God is dan de hel van God voor de familie. Kortom ik vind het allemaal wat te gemakkelijk en te eenvoudig en dat het een beetje eenzijdig enkel en alleen vanuit de dader die spijt heeft wordt bekeken. Sjaloom Hj, Ik geloof dat als een moordenaar werkelijk berouw heeft van zijn zonden, hij vanzelf door een "hel" van pijn, zelfhaat, angst en diepe schaamte zal gaan. Hij zal dan zeker Gods toorn