Robert Frans

Ik ook. En ach, een beetje mysterie houdt de boel nog eens een beetje spannend en houdt de romantiek er een beetje in. Wij hoeven niet alles te weten, toch?

Het lijkt mij toch ook dat als er ook maar één procent kans zou zijn dat aarde en toebehoren vernietigd zouden worden, dat heel de wereld dan toch wel alláng zoiets zou hebben van: "Weet je, bij nader inzien menen wij dat het toch niet zo gepast is om op dat knopje te drukken. Laten we de boel maar vernietigen, onmogelijk streng bewaken, of in elk geval íéts doen wat doet voorkomen dat iemand op dat knopje drukt." Of denk ik dan weer zo simpel? En wat moet ik me dan bij die tijdreizigers voorstellen? Ineens Napoleon voor je neus (nee, meneer in de witte jas, ik ben écht Napoleon!), of

Sjongejonge. 66 procent kans dat sowieso de aarde en óf ons zonnestelsel óf het gehele universum wordt vernietigd, en we drukken toch zomaar op dat knopje? En geen krant die zoiets heeft van: "Shit, in de zomer kan alles zomaar voorbij zijn, dát is nog eens nieuws, laat ik er eens een eh, voorpaginaatje aan wijden of zo!" Waarom komt dit op mij wel héél erg ongeloofwaardig over? Met één knopje mogelijk het hele universum vernietigen, jaja...

Quote: Op zondag 02 maart 2008 09:20:43 schreef HenkG het volgende: Daarin ligt nu juist het aanvaarden Zion. Wat RobertF mijns inziens bedoeld, is dat het de relatie met God nooit bij onszelf begint, maar altijd bij God. God neemt het initiatief en wij kunnen enkel antwoorden! Juist. Of jij Hem wel of niet kent is nog niet het meest interessant. Het gaat erom dat Christus straks tegen jou zegt: "Jou ken ik, jij bent mijn vriend." Zoals Paul Washer het eens mooi formuleerde: als jij zegt dat je president Bush kent, dan kom je het Witte Huis nog niet in. Maar als president Bush zegt d

Waarschijnlijk gaat het daar om iemand die heeft gezondigt en daarom sancties van de gemeente opgelegd heeft gekregen. Maar nu hij berouw heeft, moet de gemeente hem weer vergeven en als broeder aanvaarden. Anders zou hij moedeloos worden en daardoor gemakkelijker ten val komen als wanneer hij de gelegenheid zou krijgen zich te bekeren. Mogelijk gaat het om de man die in 1 Korintiërs 1:5 werd ge-excommuniceerd vanwege ontucht, of om iemand die Paulus had beledigd en zo bedroefd. In elk geval denk ik dat het niet zo moeilijk is te achterhalen wat zo'n situatie ons vandaag de dag kan zeggen.

Quote: Op zondag 02 maart 2008 17:45:52 schreef dedisz het volgende: hahaha... Oei, wat een naiviteit onder de Christenen toch weer.. We worden nog niet vervolgd, nee... Hmmm, je drukt jezelf bij voorbaat al in de slachtofferrol? Wat een dankbaarheid toch weer naar God toe, dat Hij je hier heeft neergezet en dat je volop vrijheid mag genieten. Ãls we dan toch vervolgd zouden worden, druk je zelf dan ook niet in de slachtofferrol, maar in de rol van onverwinnnaar. Dank u.

Wat hebben wij moslims eigenlijk te bieden? of beter gezegd: wat heeft Nederland allochtonen, of immigranten, te bieden? Waarom zou een moslim dolgraag in Nederland willen wonen? Welke idealen, wat voor "Dutch Dream" streven wij na, dat moslims en alle allochtonen zo graag ons voorbeeld zouden moeten volgen? Waarmee kunnen we ze aansteken? We weten zo graag te vermelden wat er allemaal verkeerd zou zijn in moslimlanden. Maar wat hebben wijzelf dan te bieden? En in hoeverre zijn wij daar trots op? We hebben heel veel vrijheden hier: je kunt hier vrijuit je godsdienst belijden, je mening uiten

Belangrijker is dat Christus jóú aanvaardt.

Sjaloom Martin34, Mwah, de islam is nog niet zo oud hoor, vergeleken met oudere religies als het christendom en vooral het jodendom. Elke religie, mits succesvol, gaat door zo'n fase van egocentrisme en agressie heen. Zie ook het christendom en jodendom. Beiden hebben zo'n periode gehad, maar zijn nu al volwassener geworden. Op uitzonderingen na dan. En slappe opvoeding wil ik toch niet promoten. Vervelende, agressieve, puberende kinderen moeten gewoon hard aangepakt worden. Dat geëtter hoef ik dan niet in mijn huis, want zo gaan we niet met elkaar om. Maar dan wel op de júíste manier,

The Fight Club; bijzonder gewelddadig maar met diepere filosofische lagen die het geweld heel fraai een functie geven.

* RobertF heeft geen actiefilms gemaakt...

Sjaloom MarinusCopy, Ja, dat is mijn idee ook wel. Mijn post zegt daarom ook niet wie er verkeerd bezig is en wie niet, maar ik vraag me enkel af wat de beste oplossing zou zijn. Teveel toegeven is niet goed, maar teveel uitlokken denk ik ook niet. Ik denk dat een oplossing nog ver weg is. Eén ding is duidelijk: moslims hebben áltijd de keuze wel of niet vreedzaam te reageren op de vermeende film van Wilders. Ze hoeven niet agressief te worden, daar de islam immers een religie van vrede zou zijn. Dat zeggen ze zelf, toch? Maar Wilders heeft áltijd de keuze agressie niet uit te lokken. H

Als je een kind hebt dat aan het puberen is, dan ben je iemand die wel veel sterkte en succes kan gebruiken. Pubers zijn namelijk erg op zichzelf gericht, zetten zich graag af tegen hun ouders en zijn ook nogal onzeker over hun geest en lichaam. Logisch ook, er wordt van alles van ze verwacht en het lichaam ondergaat ook de nodige veranderingen. En bij kinderen gaan veranderingen altijd op de vervelende manier. Daardoor zal het kind nogal eens een driftbui krijgen omdat je iets deed wat hij of zij niet prettig vond. Het is dan erg verleidelijk om het kind eens met ferme woorden goed de waarh

Ik had laatst al wel gelezen dat de film (als die er inderdaad komt) Fitna zou gaan heten. Het arabische woord voor "beproeving." Een woord dat elke moslim kent, want fitna staat in de islam voor elke beproeving die je in het geloof krijgt. En een beproeving is Fitna zeker, ook als de film niet zou komen. Elke moslim krijgt nu de kans om te laten zien dat de islam inderdaad écht vrede is. Want pas in tijden van nood en van beproevingen laat je pas zien wat je wérkelijk bent. In tijden van vrede is vrede nastreven niet zo moeilijk natuurlijk. Toch moet ik ook nog maar bezien of die film e

Sjaloom zoveel vragen nu nog antwoorden, De Kerk (en dan doel ik voornamelijk op de katholieke Kerk) is in al die eeuwen flink gegroeid. Door schade en schande heeft ze verschillende valkuilen doorstaan en weet ze die nu te vermijden, kan ze door haar organisatie en vertegenwoordiging in zo'n beetje elk gehucht de hele wereld gemakkelijk bereiken en zo véél meer mensen bereiken met het Evangelie. De Kerk is dus echt volwassener geworden nu. Het is daarom altijd goed om te blijven putten uit de heiligheid en de gezindheid van haar jonge jaren. Het boek Handelingen staat niet voor niets in

Sjaloom zoveel vragen nu nog antwoorden, Dat was de christelijke Kerk in haar begintijd. En sindsdien is ze volop gegroeid met vallen en opstaan. We mogen uiteraard volop leren van onze jonge jaren, maar we mogen ook genieten van de mogelijkheden die de Kerk nú heeft en toen niet had.

Probleem is dat het systeem zich nog zal moeten bewijzen. Elk nieuw gemeentemodel klinkt fantastisch en zal in de eerste jaren ongetwijfeld succes oogsten. Nieuwe dingen doen het altijd goed. Maar zal dit model het ook minimaal een paar eeuw volhouden en de valkuilen herkennen en vermijden? En zal het model enkel als geraamte op de achtegrond dienen, of zal het model allesoverheersend zijn, zodat er geen ruimte meer is voor weefsel, bloed en lichaamscellen? Daarnaast heb ik als katholiek niet zoveel met zulke modelletjes. Wij hebben de paus en de hiërarchie van gewijde ambten al. Elke paroc

Quote: Op donderdag 28 februari 2008 22:10:13 schreef Michiel@life het volgende: Geloof me, in mijn kerk zitten weinig tot geen huichelaars, en die weten wat voor toekomst hun rest. Niet zo hoogmoedig jij. Jouw kerkje zal niet de eerste zijn die in zulke hoogmoedigheid in de eerste de beste valkuil trapt. Een valkuil die eeuwenoude kerken inmiddels al wel kennen en min of meer weten te vermijden. Jonge groepjes doen het in het begin altijd geweldig, maar zodra ze eenmaal gegrond zijn - áls ze al zover komen - dan begint het échte werk. En nee, een eventueel tienjarig bestaan is nog

Quote: @RobertF: jup, jij hebt hem door Sjaloom marliesje (of een andere G12-expert natuurlijk), Dan snap ik een ding nog niet. Stel je bent er klaar voor om een eigen celgroep te vormen. Je gaat dan als versgebakken celleider naar een G12-elitegroep en verlaat dus de celgroep waarin je klaargestoomd bent. Maar... hoe kan zo'n gewone celgroep dan nog een G12-elitegroep worden, als alle versgebakken celleiders uit de celgroep vertrekken, om lid van een G12-elitegroep te worden? Gaat men er gewoon keihard vanuit dat alle gelovigen in een celgroep op precies hetzelfde moment celleide

Uitleg van marliesje: Quote: Op donderdag 28 februari 2008 11:18:06 schreef marliesje het volgende: G12 is een vorm van celgroepengemeente, maar dan in pyramidestructuur. Dus de voorganger heeft een kring van mensen die hij bekeerd heeft, op een gegeven moment zijn ze gegrondvest en dan gaan ze zelf mensen bekeren en beginnen ze hun eigen kring, op het moment dat ze hun eigen kring beginnen gaan ze niet meer naar de kring van de voorganger maar naar de G12 (het eliteclubje zeg maar). Op een gegeven moment hebben de mensen uit de G12 ook mensen in hun kring die zelf een kring begin

Sjaloom annzie, Mjah, het priesterschap komt natuurlijk wel voort uit het jodendom, maar in de katholieke Kerk spreken de priesters geen recht. Daar hebben we weer andere mannetjes voor. De hoofdtaak van elke priester is het opdragen van het Offer. En ja, dat komt inderdaad weer wél duidelijk uit de joodse tempelcultus.

In de vroege jaren van het christendom was de doopprakijkt nogal streng. Minimaal drie jaar catechese, nóg intensievere catechese tijdens de veertig dagen vóór de Paasnacht waarin de doop plaatsvond en strenge onderzoeken, "examens" over of je wel geschikt was voor de christelijke levensstijl. Beoefenaars van bepaalde beroepen werden zelfs geweigerd, tenzij ze natuurlijk meteen ander werk zochten. Het ging om prostituees, toneelspelers (jawel) en karrenmenners. Echter, over het weigeren van soldaten heb ik nooit gehoord. Volgens mij konden zij wel gewoon gedoopt worden én soldaat blijven

Ach ja, katholieken schijnen al iets meer een traditie te hebben in (onschuldige) humor over zichzelf en over God. Zo zou het vroeger gewoonte zijn dat de pastoor tijdens de Paasmis de preek met humor gepaard liet gaan, om zo de Paasvreugde nóg meer aan te wakkeren. Maar natuurlijk hebben we ook altijd nog de carnavalsmis, schijnen vooral oudere katholieken bekend te zijn met moppen die iets méér vertellen dan enkel een grap en gaat een béétje katholiek geloof natuurlijk gepaard met een flinke snuf Roomse blijheid. Soms vinden christenen het leuk om vooral vroom sarcastisch over zich

Sjaloom Eli7, Doet ze ook niet. Er wil soms weleens het één en ander verschuiven in verantwoordelijkheden, taken en functies. Ik bedoel, de paus is niet altijd zo geweest zoals hij nu is. En zal misschien ook niet altijd zo blijven. Alleen heeft haar hiërarchie zich wel volop bewezen door de eeuwen heen. Dat moet je toch wel toegeven. Ondanks een bijzonder roerige en soms misselijkmakende geschiedenis is de katholieke Kerk nog steeds in vrijwel elk gehucht wereldwijd vertegenwoordigd, heeft ze in elk geval haar Leer altijd zuiver weten te bewaren en heeft ze meer dan een miljard aanhang

Quote: Op zondag 24 februari 2008 08:33:16 schreef Michie23 het volgende: Als God dit duidelijk heeft gemaakt aan dhr Zijlstra wie ben ik dan om er allemaal kritische kanttekeningen bij te plaatsen? Misschien iemand die de christelijke plicht heeft om te onderzoeken of die gedachten wel écht van God zijn, en niet gewoon van zichzelf? Zou Jan Zijlstra het fijn privé houden, dan moet hij het zelf weten. Met private openbaringen is niets mis zolang ze algemeen christelijk blijven. Maar als hij andere mensen erbij wil betrekken en ons wil oproepen te geloven dat zijn oproep van God is,