Robert Frans

Zelf eet ik ook niet koosjer. Net zoals ik mijzelf niet helemaal zou afzonderen als ik een druiper zou krijgen. En als er vlekken op de muren van mijn huis zouden verschijnen en ze zijn niet weg te krijgen, dan zal ik er ook niet meteen aan denken om mijn huis af te breken. Net zoals ik ook niet de rite met de twee vogeltjes zal uitoefenen als ik genezen ben van een ziekte. Ook vind ik niet dat gehandicapten geen kerk binnen zouden mogen komen en buiten de stad zouden moeten wonen. Waarom niet? Omdat, zoals al gezegd, die wetten behoorden tot de oudtestamentische tempelcultus. Ze hadden een

Wie zwijgt geeft simpelweg geen antwoord. Het is een wat vreemde en dingen ingewikkeld makende spreuk. Als je "ja" zegt, dan stem je toe en als je "nee" zegt, dan niet. Zo duidelijk kan het zijn en zou het ook moeten zijn.

Quote: Op dinsdag 06 oktober 2009 20:15:12 schreef Barbapapa het volgende: Je kunt ook naar psalmen of orgelmuziek luisteren omdat het prettige achtergrondmuziek is. Bedoel je dan wel Gods eer? RD Net zoveel als dat je de duivel zou eren wanneer je popmuziek als prettige achtergrondmuziek zou luisteren?

Ja, wat klopt nu? Dat de limbo tijdelijk of eeuwig is?

Sjaloom Cornelius van Wijck, Is het dan niet zo dat de limbo sowieso al tijdelijk is? Immers, na de Dag des Oordeels is er enkel nog plaats voor hemel en hel, zo had ik begrepen. Als dat zo is, dan maakt het toch niet veel meer uit of ongedoopte baby's meteen in de hemel of hel komen, of na enige tijd in een limbo? Of is de limbo dan tóch eeuwig?

-foutje-

Daar ben je dan ook een leven lang mee bezig hè, met het gelijkvormig worden naar zijn Beeld en het aanschouwen van Gods heerlijkheid. En dat doe je door de zonde elke dag weer te overwinnen, of op te staan en je voor te nemen de strijd weer aan te gaan als je gezondigd hebt. Opdat je uiteindelijk heilig en volmaakt zult worden, in dit leven of na je dood.

Iets kan natuurlijk dan ook zowel onsamenhangend zijn als "angstwekkend actueel." Met onsamenhangend wordt bedoeld dat de meeste hoofdstukken uit losse spreuken bestaan en niet uit een doorlopend verhaal. Die spreuken hebben op eigen wijze dan wel met elkaar te maken, maar vormen dus niet een doorlopend verhaal. Niets mis mee natuurlijk, maar dat leest gewoon iets lastiger door.

Sjaloom Olorin, Zoals ik het begrepen heb, worden binnen de katholieke Kerk de tien geboden geactualiseerd en geïnterpreteerd naar onze tijd. Ze moeten als handreikingen in het licht gelezen worden van het Evangelie. Als je een beetje wilt weten hoe je (als katholiek) op zinnige wijze met de tien geboden kunt omgaan, kun je onderstaand gewetensonderzoek lezen (en natuurlijk ook toepassen): 1. IK BEN DE HEER UW GOD, GIJ ZULT GEEN ANDERE GODEN HEBBEN, TEN KOSTE VAN MIJ # Aanbid ik God in Geest en Waarheid, en schenk ik Hem de lofprijs die Hem toekomt? # Ben ik boos op God of koester

Oké, bedankt Dagmar en MarinusCopy.

Quote: Op dinsdag 29 september 2009 09:29:27 schreef MarinusCopy het volgende: Wat gebeurt er trouwens als er een gram goud verschijnt? Levert dat ook een soort kern-boem op? (als er een gram goud verdwijnt geeft dat een soort Hiroshima-boem, zoveel weet ik wel.) * RobertF vindt dit érg fascinerend klinken, maar vat het niet helemaal... Uitleg?

Sjaloom Morphogenesis, Dat heeft enkele redenen: Omdat de Kerk dat verplicht stelt. Omdat ze daarbij uit tweeduizend jaar ervaring put, zoals Cornelius van Wijck hier alreeds uitgelegd heeft. Omdat Christus graag met lichaam en ziel je wil vergeven, dus ook met zijn Lichaam. Omdat je na een fikse ruzie met je geliefde, haar toch ook wilt kunnen omhelzen als het weer goed is gemaakt. Omdat de biecht werkelijk rust en vrede kan brengen, een soort tweede doopervaring, als er door zowel de boeteling als de priester op juist wijze mee wordt omgegaan. Je zou dus kunnen zeggen dat het k

Ach ja, je zult altijd heilige priesters hebben waar men veel liever biecht dan bij de gewone huis-tuin-en-keukenpastoor. Voor Pater Pio had men, zo wordt gezegd, rustig dagenlang wachten voor over om bij hem te mogen biechten. Mensen blijven mensen, hoe sterk de Kerk ook leert dat het écht niet uitmaakt bij welke priester je biecht. Als ik biecht, maakt me de persoon ook niets uit. De biecht heeft dan ook een heel andere insteek dan bijvoorbeeld een pastoraal gesprek, dat je wellicht wél liever met iemand hebt die je al wat langer kent. Het is echt een liturgie, een sacrament, waarbij zow

Het is goed om je te (blijven) realiseren dat volgens de katholieke Leer de priester geen tussenpersoon is tussen jou en Christus, ook niet tijdens de Biecht. Hij is onderdeel van het Lichaam van Christus, de Kerk. En Jezus voert graag met zijn Lichaam zijn heilswerk uit; daarvoor heeft Hij immers een Lichaam. Dus ook het vergeven van zonden. Alle gedeelten van de Schrift over dat Christus direct vergeeft van man tot Man, zijn dus gewoon toepasbaar op de Biecht. Als ik met jou praat, dan is het ook wat vreemd om te zeggen dat mijn mond bemiddelt tussen jou en mij. Of als ik jou omhels, dan b

Geen of zo min mogelijk eigen huishoudelijk werk, geen lichamelijke oefeningen, wel naar de Mis en een stukje extra bezinning. Geldt ook bij zogenoemde hoogfeesten, hoewel ik dan niet altijd naar de Mis ga of kan. Verder niet veel anders dan een gewone weekdag.

Dat ook inderdaad.

Ja, en het is God zélf die die maatstaven voor de mens heeft bepaald. Maar niet omdat God die maatstaven nodig heeft. De méns heeft ze nodig, omdat ze anders niet zou weten hoe met God om te gaan. Heel het OT is ook een geschiedenis van een volk dat probeert met God om te gaan: eerst door een gewone offercultus vol betekenis, daarna steeds meer ook op geestelijke wijze. God kan nog steeds mensen vergeven hoe en wanneer Hij wil. Hij hoefde daarvoor niet mens te worden en het Offer te brengen. Alleen omwille van de mens, die niet zo ruimdenkend is, deed Hij het.

Quote: Op zaterdag 19 september 2009 22:00:34 schreef Naeva het volgende: cadeautje voor een vriend die een baby verwacht (nou ja, zijn vriendin dan ) [afbeelding] Vriendje verwacht het kindje ook hoor. Hij is er alleen niet zwanger van, dat is alles.

U bent de bron die altijd gevuld is en voortdurend overstroomd; het vuur dat blijft branden, dat nooit dooft. (Thomas A Kempis) Er is niets beters dan verteerd worden door Gods vurige liefde, lijkt mij zo.

En als je voldoende flink veel goud nedergedaald krijgt, dan moet je bij de bank aangeven waar het vandaan komt, wil je het kunnen inwisselen voor harde euro's. En ik vermoed dat je dan niet wegkomt met een: "Ja, kijk, we waren God aan het aanbidden en toen kwam het zó uit de hemel vallen."

Even een ding: God had en heeft geen probleem en zal nooit een probleem hebben. Hoe zwaar een mens ook zondigt, God heeft niets nodig om de mens dat van harte te vergeven. Het Offer was voor de méns nodig, niet voor God.

Zelf heb ik op mijn web-log al beschreven hoe ik ermee om ga. Een belangrijke alinea daaruit: Mijns inziens kan ik het sowieso dus nooit echt helemaal goed doen. En daarom kies ik dus de weg waar ik mijns inziens de minste fouten maak. Niet om mijzelf, maar om de ander niet tekort te doen. Een weg van bidden, dankbaar blijven voor wat er wél goed en mooi is, toch wel de discussie blijven volgen en biddend hopen op betere tijden. Het discussieren laat ik wel aan mijn medebroeders en -zusters met meer kennis over.

Ik had eens gelezen dat het ter voorbereiding zou zijn op de wederkomst. Jezus zou zo alvast zijn Bruid, dus de Gemeente, feestelijk tooien voor als Hij straks met haar de Bruiloft zou houden. Mijns inziens ontstijgt het goudstof inderdaad niet het niveau van de huilende Mariabeeldjes.

Quote: 1) Welke plaats hebben de geboden van God in jouw leven? Vind jij ze beknellend of juist niet? Ze zijn een richtlijn voor een gelukkig leven, in verbondenheid met God en je naaste. Uiteindelijk zijn ze een bron van vrijheid. Quote: 2) Stel je voor dat je aan iemand die niet gelooft heel kort uit zou moeten leggen wat het doel van de geboden is, hoe zou je dat dan doen? Leven met God en je naasten en zo een bijzonder aangenaam, vriendelijk en geduldig persoon worden. Quote: 3) Door vruchteloze discussies kan soms in de christelijke gemeente de aandacht van C

Sjaloom Xander, Liefde en haat liggen dichter bij elkaar dan je denkt en zijn in feite vrijwel één. Tegenover liefde staat dan ook niet haat, maar onverschilligheid. Haat is ook vuur en emotie en haat kan heel gemakkelijk weer in liefde omslaan en vice versa. Zoals Herman Finkers prachtig omschrijft: Maar een vijand is altijd trouw. Een vijand hecht zó graag aan het leven van jou dat hij graag het zijne geeft als hij het jouwe daarmee heeft [...] Dus, daarom: wil je m'n vijand zijn? Ik heb iets nodig waar ik werkelijk op kan bouwen. Een iemand die ik altijd kan vertrouwe