Robert Frans

Wie de Kerk niet als Moeder heeft, kan God niet als Vader hebben, zo zei een heilige eens. En daarin heeft hij natuurlijk gelijk. Want hoe kun je Christus nu beminnen, maar zijn Lichaam afwijzen? Hoe kun je een vrouw beminnen, maar haar lichaam volkomen negeren, of zelfs als totaal niet-relevant verklaren? Nee, lichaam en ziel zijn één en bij Christus is dat niet anders. Daarbij kun je sowieso niet alleen geloven; je hebt je broeders en zusters in Christus nodig. Ook als je ze niet kunt uitstaan, want daardoor leer je wel nederigheid en niet te oordelen. Iets wat natuurlijk niet gaat lukken

Volgens mij is het geen verwijzing naar een specifieke moordenaar (of die man moet daadwerkelijk een moordenaar zijn), maar gewoon een wat morbide woordspeling op het woord "treasure."

Hou er ook rekening mee dat vooral traditionelere corpsen ook ontgroeningen kennen als je bij bepaalde commissies of bij het bestuur wil toetreden. En dat die vaak, zo heb ik eens gelezen, nog veel harder en vergaander zijn.

Waarom zou dat moeten dan?

Waar baseer je dat op, Brabbeldasje?

Dit was pas echt het geval geweest als de Bijbel er zo uit had gezien: Ik ben toch oprecht blij dat de Schrift er niet zo uitziet, dat lijkt me wel heel beklemmend. En onbegrijpelijk ook, trouwens. Literatuur en poëzie scheppen tenminste ruimte. En wat dat boek betreft: niet-gelovige commentaren branden het zo ongeveer tot de grond toe af. Zelf vind ik het dus een wat benauwende omgang met de Schrift. Ik bedoel, er zullen misschien best wel wetenschappelijke waarheden instaan hier en daar, net zoals Shakespeare die ook wel zal kennen, maar om de Schrift, of Shakespeare, dan ook maar zo t

Er zijn verschillende studentenverenigingen met verschillende manieren van doen. Sommigen hebben inderdaad een vrij stevige ontgroening met vernederingen en soms ook drankmisbruik, hoewel er wel steeds meer op gelet wordt dat het niet uit de hand loopt, bij anderen is het meer een periode van ontmoeting en kennismaking op ludieke wijze. Sommige verenigingen houden vooral feesten, anderen zijn meer met de studie zelf bezig. Ontgroeningen hoeven ook niet per se onchristelijk te zijn; ze zijn vooral bedoeld om een hechte band te smeden met de vereniging. Je kunt dus beter gewoon je vragen stelle

Ik geloof in een evenwicht tussen vastheid en diversheid, tussen orde en vrijheid. Net zoals de seizoenen elk jaar hetzelfde zijn, maar toch weer niet, zo is het goed als er stabiliteit en orde is in een samenleving, maar ook creativiteit en vrijheid. Vooral voor kinderen is het goed als er vaste zekerheden zijn waar ze altijd op kunnen vertrouwen. Alleen maar vrijheid klinkt leuk, maar is uiteindelijk net zo desastreus als alleen maar orde. Immers, de natuur en ook het leven dankt haar complexiteit en schoonheid juist door dat evenwicht; zelfs het heelal is ontstaan door zowel wetmatigheid al

Cyrillisch speelt Minecraft.

Ik denk dat het goed is om niet teveel af te gaan op clichés en vooroordelen en eens echt kennis te maken met de studenten die je er tegenkomt. Je zult dan merken dat er ook veel studenten zijn die helemaal niet per se zo losbandig leven. Die gewoon serieus met de studie bezig zijn, die echt niet met jan en alleman naar bed willen en alleen bij tijd en wijle voor de gezelligheid drinken. Ook zijn er studentenverenigingen die serieuzer met de studie bezig zijn en waar men enkel voor de gezelligheid drinkt. Er zijn zelfs christelijke studentenverenigingen met soms een nog wat strengere mores.

Nee, ik doel niet zozeer op de rolverdeling in het huishouden. Hoewel de traditionele rolverdeling ook goede vruchten heeft voortgebracht en ook nog steeds in tel is bij gezinnen buiten de christelijke cultuur (en zéker in de marketing), is het altijd goed als echtparen daar zelf hun keuzes in maken. Daarbij is die rolverdeling ook weer niet zó traditioneel; in de oorlog werkten de vrouwen immers ook en daarvoor zijn er ook genoeg perioden in de geschiedenis geweest waarin man en vrouw gewoon werkten. Mijns inziens is het het belangrijkst dat er altijd een ouder thuis is voor het kind en dat

1962

Vaak adopteren die omdat zij zelf geen kinderen kunnen krijgen, of omdat ze, na een eigen gezin te hebben gesticht, ook een of een paar kinderen een liefdevol tehuis willen bieden. Homostellen kunnen echter sowieso geen kinderen krijgen, zodat adoptie voor hen de enige optie is, hetzij uit de jeugdzorg, hetzij door draagmoederschap van een bekende. Bij lesbische stellen zie je dan ook nog weleens dat ze een constructie opzetten waarbij een bekende van hen zaad aan een van de partners doneert, zodat hij hen als het ware een kind levert. Punt daarbij is dat binnen een heterostel het kind sowies

MysticNetherlands, ik zal nog kort op je ingaan, omdat het anders te off-topic gaat. Ik zal zeggen waarop ik mij baseer en dan is het aan jou of je het ermee eens bent of niet. Zelf kan ik me wel redelijk vinden in mijn gedachten en denk ook dat ze heel christelijk zijn. Het idee dat niemand anders dan jijzelf jou gelukkig kan maken is, zo heb ik ook ondervonden, nogal een cliché in de wereld van de peuten, de logen en de iaters. Ik ga er daarom ook vanuit dat die peuten dat dus onderzocht hebben, aangezien ze hun behandelingen ook vanuit dat principe uitvoeren. Een huwelijk kan dus het gelu

Maar dat bedoelde ik ook te zeggen Skippy. Het draagt wel degelijk bij aan geluk als het je gegeven is, maar het maakt niet het geluk zelf. En precies datzelfde kan ik ook zeggen over een ongehuwd leven; dat maakt ook niet gelukkig, maar kan wel aan het geluk bijdragen. Het is maar net welke weg je kiest of welke weg je gegeven is en het is altijd goed om je niet te afhankelijk van een weg te stellen, hoe mooi deze ook lijkt. Zelfs als je daadwerkelijk gaat trouwen, moet je je altijd beseffen dat het geluk niet zozeer daarin te vinden is, maar enkel in het gegeven dat je een mooie weg gaat, me

Nee hoor, echt onzinnig is het niet. Ik geloof dat als iemand ongelukkig is en met een huwelijk gelukkig wil proberen te worden, hij (of zij) de ander dan een zware last oplegt, namelijk hem gelukkig zien te maken. En dat lukt gewoon niet zomaar. Het kan best wel gebeuren hoor, alleen het risico is gewoon groot dat de ongelukkige hoge verwachtingen van het huwelijk gaat scheppen die niemand echt kan waarmaken. Mensen die gelukkig getrouwd zijn, waren meestal van tevoren ook gelukkig. Geluk is mijns inziens niet te vinden in de ene of de andere weg en het is nooit zo dat slechts één bepaalde

Inderdaad. Ik wil het huwelijk niet bagatelliseren of zo, of het verlangen daarnaar, maar ik geloof nu eenmaal niet dat dat het enige is wat iemand gelukkig zou kunnen maken. Ik durf zelfs te stellen dat een huwelijk niet gelukkig maakt, maar enkel bijdraagt aan het geluk dat je al hebt. Als je dus niet gelukkig bent, dan gaat een huwelijk uiteindelijk ook niet helpen, zo heb ik het idee.

Inderdaad. Als je je lichaam ter beschikking stelt aan de wetenschap, dan is dat ook letterlijk wat je doet. Je nabestaanden krijgen het niet terug en het wordt dus ook niet begraven of gecremeerd. Je kunt dan ook geen orgaandonor zijn. Bij orgaandonatie worden enkel een aantal bruikbare organen eruit gehaald, voordat de nabestaanden het terug krijgen. De procedure voor het afstaan aan de wetenschap is dan ook anders. Je moet dan een handgeschreven (!) en ondertekend codicil naar een anatomisch instituut sturen, waarin je ze officieel toestemming geeft om na je overlijden het lichaam te gebru

Geloof jij dat God van homo's/lesbiennes verwacht hun hele leven alleen en ongelukkig te zijn? Zijn dat de kenmerken van een liefhebbende God? Moet men dan per se huwen om gelukkig te zijn? Is het huwelijk dan de enige remedie tegen eenzaamheid?

Ah, dus na je dood behoort je lichaam de overheid toe? Lijkt mij een vrij enge gedachte. Mijns inziens behoort je lichaam toe aan je nabestaanden als je sterft en behoren zij te kunnen bepalen wat er mee moet gebeuren, gebaseerd op wat de overledene er bij leven over vastgelegd heeft. En als je als overheid wil dat mensen na hun dood delen van hun lichaam aan haar schenken, dan behoort ze hen dat netjes te vragen en hen indien nodig te overtuigen van het belang van orgaandonatie op basis van goede argumenten.

Het wordt daar echter ook niet toegejuicht en in de verhalen is het nogal eens een bron van problemen, te beginnen al met Rachel en Rebekka die een wedstrijdje kinderen baren onderhouden om elkaar maar de ogen uit te steken en de liefde van Jakob te winnen. En zowel koning David als koning Salomo vielen uiteindelijk ook door al dat vrouwelijk schoon. Uiteindelijk verdween de polygamie ook uit het jodendom en het christendom heeft dat overgenomen. Daarbij baseert het christendom zich ook voornamelijk op Genesis, de bevestiging van dat huwelijk door Christus en de mystiek van Christus en zijn Br

Admod note: Topic afgesplitst van deze: viewtopic.php?f=21&t=28983. Hoewel geen directe sprake van off topic post, wel een interessant onderwerp om verder over te discussieren.

Ook de meest rustige kinderen kunnen voor autisten vaak al veel te onrustig, onvoorspelbaar en onredelijk zijn. Kinderen blijven kinderen en die roze wolk is niet voor iedereen vanzelfsprekend.

Niet per se, Humanist. Ook bij een vroege miskraam komt er vaak toch heel veel verdriet en gemis kijken, al dan niet in stilte gedragen.

Verreweg de meeste mensen sterven inderdaad al vrij snel na de verwekking. En hoewel de Kerk officieel geen uitspraak doet over het lot van ongedoopte kinderen, gaan de meesten er wel vanuit dat zij wel niet naar de hel zullen gaan. De meeste mensen gaan dus waarschijnlijk direct naar de hemel als ze verwekt zijn (hoewel dat dus nooit met zekerheid gezegd kan worden; het doopsel is niet voor niets heilsnoodzakelijk). Slechts een minderheid moet eerst nog hier op aarde rondlopen en de strijd om het evenwicht tussen natuur en bovennatuur aangaan. Zij kunnen de relatie met God verder verdiepen hi