Robert Frans

"De wereld" zal nooit christelijk worden louter op basis van een wonder. Dat is iets wat Christus in het Evangelie ook redelijk nadrukkelijk afwijst, het tot geloof komen enkel vanwege wonderdaden. Daarbij, als er iets onverklaarbaars gebeurd, dan wil het nog niet meteen zeggen dat het van Christus komt in de ogen van andersgelovigen. Volgens degene die het overkomen is natuurlijk wel, maar men zal dat in eerste instantie beschouwen als een persoonlijke interpretatie van iets onverklaarbaars. Ook als het wonder direct na een gebed tot Christus is geschied, zal men niet meteen definitief een o

Wonderen zijn sowieso bovennatuurlijke, dus normaliter onmogelijke handelingen, dus daar zie ik geen probleem in. De vraag is dan ook alleen of ze daadwerkelijk gebeurd zijn, niet of ze kúnnen gebeuren. Want bij God kan alles, dat is nu het aardige van een God. Als de Kerk dus dogmatisch bevestigd dat Maria altijd Maagd is geblevenn dat Jezus uit de dood is opgestaan, dan zie ik geen enkel probleem om dat te geloven. Dat betekent dus niet meteen dat elke vrouw kinderen kan baren zonder seks te hebben gehad, want het was immers een wónder, een unieke, zeldzame gebeurtenis. En het betekent du

Dit lijkt mij niet meer dan een redelijke, eerlijke zienswijze, los van de vraag of de door jou genoemde voorbeelden werkelijk gebeurd zijn. Ook binnen de katholieke Kerk zijn gelovigen altijd vrij om wonderen niet te geloven, ook als ze door de Kerk gedocumenteerd en erkend zijn. De enige wonderen die men moet geloven, zijn de wonderen omtrent Jezus en Maria die dogmatisch zijn vastgelegd, waaronder natuurlijk de opstanding van Jezus en de sacramenten. Veelal herkennen we echter ook Gods werk in gebeurtenissen die prima verklaarbaar zijn, want het bovennatuurlijke beïnvloed toch ook vooral h

Dit hoeft natuurlijk niet waar te zijn, Mark (welkom terug trouwens!). Want als Gods bestaan geheel vast zou staan, dan is er nog altijd sprake van vrije keuze: heb ik Hem lief, sta ik onverschillig tegenover Hem, of wijs ik Hem af? Ik bedoel, als je een vriendin hebt, dan heb je toch ook nog steeds te keuze haar te beminnen of niet, terwijl ze toch lijfelijk aanwezig is? Nu is de keuze juist extra moeilijk: eerst moet je geloven dat Hij bestaat, wat al een vrij lastige keuze is, want je gelooft of je gelooft niet. Je kunt niet op een dag zeggen: "En vanaf nu geloof ik." Je kunt hoogstends bep

Er is niets ergers dan een wereld zonder hoop, zonder liefde, zonder enige vorm van goedheid. Er is niets ergers dan een wereld zonder God. De wereld hier is nog nooit zonder God geweest; zelfs in kampen als Auschwitz was God toch nog aanwezig. Als een heel klein lichtje misschien, maar toch. Dat je hier kunt bidden of Christus spoedig wil komen, geeft al aan dat het hier vele malen beter is. In de hel zul je dat nooit, nooit kunnen bidden. Daar is geen enkel zicht op ook maar een sprankje hoop. Ik weet wel zeker dat niemand behalve de helbewoners ook maar enige idee heeft hoe het zou zijn al

What's in a name... :#

Dat moet prachtig werk zijn om te doen, varen op de zeeën. Als daar echt je hart ligt, dan zou het zonde zijn om de opleiding te laten, ja, varen. Mijn advies is om niet te strigent met de zondagsrust om te gaan, daar sommige beroepen nu eenmaal ook zondagswerk vereisen. Uiteindelijk zul je het echter met je eigen geweten moeten bespreken, eventueel met hulp van een geestelijk leidsman binnen je kerk, of een medechristen met wie je meer vertrouwelijk omgaat. Als je kerk het expliciet verbied, dan houd het denk ik wel op, maar als je kerk je daar vrijheid in geeft, dan kun je de opleiding met

En terecht, ook al schijnen zij ook destijds niet geheel smetteloos te hebben gehandeld tijdens de oorlog. Het duurde dan ook heel lang voordat het land weer opgebouwd was en men de Duitsers weer redelijk in de ogen konden kijken. Vooral dat goed-foutdenken heeft onnoemlijk veel schade aangericht en doet dat hier en daar nog steeds. Maar goed, ik wilde enkel aangeven dat zelfs een oorlog die relatief rechtvaardig verlopen is, niet zomaar echte vrede brengt. Laat staan oorlogen die heel omstreden zijn en worden gevoerd in kruidvaten als het Midden-Oosten. Oorlog is soms een noodzakelijk kwaad,

Ik heb niet echt een mening over deze kwestie, omdat het mij te complex is en beide partijen hun eigen verhaal hebben. Maar ik heb wel het idee dat Jezus het echt meende toen Hij zei dat we onze vijand moeten liefhebben en voor hem moeten bidden. En dat wie het zwaard trekt, door het zwaard ten onder zal gaan. Ik heb niet het idee dat Jezus er stiekem achteraan zei: "Dit geldt echter niet ten tijde van oorlog." Misschien is dat een wat naïeve en wereldvreemde gedachte, maar volgens mij gebeurt het maar heel zelden dat een oorlog werkelijk vrede en stabiliteit brengt. De Amerikaanse oorlogen

Hoewel ik je hartelijk bedankt heb voor je post, Thorgrem, is het denk ik wel goed dat we ons blijven realiseren dat de zondagsrust een voorrecht is, waarvoor ook gestreden is. Het is goed om ook als samenleving gezamenlijk één dag in de week verplicht vrij te houden, waarin de economie even géén belangrijke rol speelt en mensen echt even tot rust kunnen komen. Verplicht, zodat mensen er niet omheen kunnen en er niet aan kunnen beknibbelen. Maar niet te star en te wettisch inderdaad. Het mag best wel gezellig blijven in de binnenstad en een dagje pretpark is ook ontspanning en past ook pri

Christus begon zelf ook met twaalf apostelen. Dat we de minderheid vormen en in de politiek misschien minder te zeggen krijgen, is mijns inziens geen excuus. Het christendom past in elke cultuur en kan in elke taal verkondigd en nageleefd worden, dus ook in onze cultuur en onze taal. We zijn dan ook volstrekt niet afhankelijk van de politiek en al helemaal niet van de economie om een positieve invloed uit te oefenen op economie en samenleving. We zijn enkel afhankelijk van Gods genade en van onze wil met zijn genade mee te werken. Ook als dat minachting, getreiter, minder vriendschappen en mee

Dus wordt het misschien tijd voor een ander systeem, een systeem dat niet is gebaseerd op hebzucht, strijd en schuld. De economie behoort te dienen, niet te heersen. Zodra zij het ons bemoeilijkt om het echt goede te doen, dan verwordt ze tot een duivel.

En dat bedoelde ik ook met mijn laatste column. Het wordt steeds moeilijker gemaakt om zelf ergens aan te sleutelen, of om gewoon een apparaat te (laten) repareren. Nu maakt dat voor mensen als mijzelf niet zoveel uit, omdat ik zelf toch al niet handig ben, maar er zijn genoeg mensen die wél graag willen sleutelen en prutsen naar believen, zonder meteen heel ingewikkeld te moeten doen. En waarom zou dat niet mogen kunnen? Wie weet was ik al veel handiger en zelfredzamer geweest als ik van het begin af aan dat had moeten leren. Je kunt je dan ook afvragen of die steeds wijder wordende kloof t

Herman Finkers weer...

Lebbis was in elk geval niet zo blij met Apple: Maar ja, zou Apple daarin nu zo erg verschillen van andere grote multinationals? Ik bedoel, zulke dingen zijn nu eenmaal allang niet meer enkel voorbehouden aan totalitaire staten.

Tja, vroeger de dictators, nu de bedrijven? Maar omdat er geld mee verdiend wordt, omdat het commercieel is, zal het wel toegestaan blijven.

Valt erg mee hoor, Windows 8. Ik heb het nu ook op mijn laptop en het klassieke bureaublad staat gewoon als "app" op het blad. Een klik en je kunt gewoon aan het werk als vanouds. Je kunt zelfs ook al die andere apps van het blad knikkeren, zodat je enkel de bureaublad-app over hebt. Er is alleen geen startmenu op de taakbalk, wat even wennen is (en met vaak gratis externe software te ondervangen is), en het uitzetten van de computer of het configureren van het systeem werkt ook iets anders. Maar daar wen je vrij snel aan en dan is het een normale Windows. Zelf heb ik in het verleden in totaa

Zoals ik al zei: een dergelijke leefwijze moet je niet idealiseren. Het leven in de wildernis is hard, voornamelijk gericht op het zoeken van voedsel, en de dood ligt overal op de loer. Een verkeerd plantje eten kan al fataal zijn. Het gaat er mij meer om dat het "gewone leven" soms zo nodeloos gecompliceerd lijkt en we steeds meer creative en natuurlijke handelingen vervangen door digitale substituten. Ook in de stad zou het toch mogelijk moeten zijn om een eenvoudig, sober en creatief leven te leiden, waarbij je zoveel mogelijk dingen zelf maakt of verbouwd, wars van alle drukte, onnodige

En evolutionisme is weer iets heel anders dan de evolutietheorie.

Mijns inziens moeten politici en beleidsmakers zich niet laten leiden door petities en opiniepeilingen, maar door goede argumenten en doordachte ideeën. In plaats van een petitie, kun je beter een goede lobby organiseren en daarmee proberen de politicus in kwestie te overreden. Als je lobby door voldoende mensen ondersteund wordt en je argumenten reëel zijn, dan zal ze vanzelf meer invloed uitoefenen. En als de nood aan de man is, organiseer dan een massale demonstratie en bied dán een petitie aan, zodat men ook kan zíén dat de petitie echt van harte ondersteund wordt. Het kan dan een dri

Ft, ik zie dat jij de pinata niet afwijst, omdat deze gewoonte niet meer dezelfde betekenis heeft voor de uitvoerders ervan dan destijds. De pinata is dus als het ware van haar "gif" ontdaan, zodat ook christenen gewoon op een pinata kunnen slaan als zij dat willen. Het feest waarop het kerstfeest is gebaseerd, met al haar gebruiken, heeft echter ook al lang niet meer dezelfde betekenis voor de vierders ervan dan destijds. Tijdens het kerstfeest, religieus of seculier, worden immers ook geen goden meer aanbeden, maar wordt er gewoon een seculier winterfeest gehouden. Het heeft dus eenzelfde s

Historici. Je kunt niet met ze, je kunt niet zonder ze.

Vind dat zelf ook moeilijk hoor, Skippy. De meest concrete handreikingen daartoe zijn gebed, Schrift, kerk en naastenliefde, maar soms lijkt dat ook niet altijd soelaas te bieden. Toch moet je deze "instrumenten" niet onderschatten, ze helpen wel degelijk om God en om de christelijke vrede concreet te maken. Ze vormen de basis, de grond, van waaruit het geloof kan groeien. Die grond moet je dus denk ik niet verwaarlozen. De christelijke vrede houdt in dat het je niet meer uitmaakt wat je overkomt, omdat je weet dat je leeft, dat het leven mooi is en dat God niets toelaat wat niet uiteindelijk

Het liefst wel ja. En het beste is dan ook om van schoonheid te genieten, zonder het zelf te hoeven bezitten, of misschien zelfs zonder het te bezitten. In Christus is het hoogste geluk en de diepste vrede te vinden. Wie Christus heeft en zich totaal aan Hem overgeeft, heeft verder niet méér nodig aan materie dan hetgeen nu eenmaal nodig is om zichzelf te onderhouden en om zijn naasten te helpen. Niet dat je er verkeerd aan doet als je geniet van mooie spullen en ervaringen, maar daarmee is het eindpunt dus niet bereikt. Uiteindelijk wil Christus je verder brengen dan dat, veel verder. Het

Ik weet eerlijk gezegd niet wat ik hiervan moet denken.