Robert Frans

Het transhumanisme lijkt echter wat verder te gaan dan het verbeteren van protheses, als ik me enkel op die documentaire baseer en op dat manifest. Het lijkt meer inderdaad een ideologie, waarin men zich wil laten leiden door de ratio en vooral de transhumane (nano-)technologie. Nu zal vast niet elke transhumanist er wel vele doden of onethische handelingen voor over hebben om uiteindelijk de menselijke geest op een dvd'tje te kunnen krijgen, maar er lopen dus wel zulke mensen rond. Het is dan maar te hopen dat die mensen niet teveel invloed krijgen.

Een Vaticanum III, dat net gehouden zou zijn? I rest my case...

Heb daar ook weleens een topic over geopend hier, al weer een tijd geleden. Geïnteresseerden kunnen de documentaire Technocalyps kijken, om eens te zien wat er zoal gebeurd in het verborgene, buiten de democratische controle. De documentaire is niet heel geweldig opgezet, maar het onderwerp is wel fascinerend genoeg om het toch te kijken en de documentaire laat bizarre, nu al bestaande mogelijkheden zien. Daar komen ook wetenschappers aan het woord die menen dat zoiets als ethiek de vooruitgang niet in de weg mag staan en dat als er vele mensen sterven door ongelukken met deze technologie, w

Ik herken die nadruk op Jezus wel een beetje vanuit mijn baptistenverleden. De vraag "Wie is Jezus voor jou?" was dan een veelgestelde vraag die als zeer persoonlijk werd beschouwd. Want, zo zei men, in God kan iedereen wel geloven, maar geloven in Jezus is een ander verhaal. Jezus wordt dan vooral als de concretisering, de verpersoonlijking van God gezien. De heilige Geest was daarbij helemaal ingewikkeld en vaag, want die kon je je dan niet echt als Persoon voorstellen. God als oude man, Jezus als jonge man, maar wat is dan de Geest? En de Drie-eenheid werd ook vooral beleefd als een ingew

Als ik had geweten wat je bedoelde, Bonjour, dan had ik de vraag niet gesteld. Een dergelijke opmerking kun je op verschillende manieren interpreteren en aangezien ik hier enkel met tekst van doen heb, wilde ik me er eerst van vergewissen of ik je vraag wel echt juist verstond, voordat ik erop zou reageren. Nu weet ik zeker wat je bedoeld en kan ik erop ingaan. Je mag er dus vanuit gaan dat als ik naar een bedoeling vraag, de vraag dus echt is en niet is bedoeld om je voor schut te zetten of zo. Mijn idee is niet geheel door mijzelf verzonnen, maar heeft ook vrij oude papieren binnen de katho

Hoe dat zo?

Mooi toch, al die voorafbeeldingen van het Evangelie in al die godsdiensten? Ik vind dat echt prachtig om te zien. God liet de heidenen duidelijk niet geheel in de steek, maar had ze al voorbereid met mooie symbolen en verhalen, opdat ze Hem tastenderwijs zouden vinden (Hand 17,27). Hetgeen waarmee ze vertrouwd waren, kon zo dienen om het nieuwe, levengevende verhaal te vertellen en uit te beelden.

Ach, het is toch altijd al een eeuwenoude kersttraditie dat Grinch het kerstfeest wil stelen. Maar onder welke gedaante hij ook komt, als vrome gelovige of als cynische misantroop, uiteindelijk lukt het hem niet en wordt elk jaar Christus gewoon weer gezellig geboren op 25 december in een mooie stal en wordt elk jaar de boom weer opgetuigd en versierd. Heerlijk, die oubolligheid in een tijd dat alles maar snel en modern moet zijn.

Dat wordt niet gecontroleerd. Het is de eigen verantwoordelijkheid van de man en de vrouw om dat eventueel te melden. Ze moeten immers beloven open te staan voor vruchtbaarheid, en als ze dat doen terwijl ze dat niet kunnen, dan zijn die geloften dus ongeldig. Ook dat kan in het verborgene blijven, maar het huwelijk kan dan wel ontbonden worden, omdat er dan feitelijk immers geen huwelijk is gesloten. En God is natuurlijk ook niet gek, dus ze zullen daarvoor dan wel rekenschap moeten afleggen. De Kerk is sowieso eigenlijk nauwelijks van het controleren. Je kunt technisch gezien in feite doen

Ik snap wat je zegt. Maar in dat geval zouden alle mannen die 'hem niet omhoog kunnen krijgen' ook niet moeten kunnen trouwen, vind je ook niet? Dat is dan ook inderdaad het geval binnen de Kerk. Hoe strikt daarmee wordt omgegaan verschilt wat per parochie, omdat het nu eenmaal niet de énige voorwaarde is, maar onvruchtbare mensen kunnen in principe inderdaad geen katholiek huwelijk sluiten.

Nee, het is meer dat we zeggen dat iemand die geen benen heeft niet kan meedoen met het spel. Niet omdat hij kwaad zou doen of zo, maar omdat hij simpelweg de mogelijkheden niet heeft om de bal met de voet te bespelen.

Hier in Nederland en in mindere mate Europa misschien, maar in zo'n beetje de rest van de katholieke wereld wordt gewoon de katholieke leer aangehouden, ook over de hel. En deze officiele leer geldt ook in Nederland. Er is nog altijd verschil tussen het geloof en de praxis. En ook binnen het geloof heb je fundamentele leerstellingen die nimmer of nauwelijks veranderen en leerstellingen die wel kunnen veranderen naar gelang omstandigheden en ontwikkelingen. Net zoals je in het voetbal spelregels hebt die kunnen veranderen (zoals de buitenspelregel en het gebruik van doelcamera's), maar ook s

Punt is dat het homohuwelijk niet onmogelijk is omdat homo's kwaad zouden doen, maar omdat zij geen kinderen met elkaar kunnen krijgen en geen gemeenschap met elkaar kunnen hebben zoals man en vrouw dat kunnen, en het huwelijksverbond daarom exclusief voor man en vrouw bestemd is. Het huwelijk is een sacrament, dus dogmatisch vastgesteld, en daarom vrij onveranderlijk. Ook al zou de Kerk homo's ophemelen en extra eerbiedigen en al zou ze zelfs huwelijk en vruchtbaarheid meer van elkaar loskoppelen, het sacrament kan ze daardoor nog niet veranderen. Dus áls de Kerk geen problemen zou hebben m

Dat wel inderdaad en daar ben ik ook erg blij mee.

De engel van God of een anderssoortige verschijning van Hem werd in zeer vroege tijden inderdaad vereenzelvigd met God zelf. Later werd deze theologie verder ontwikkeld tot wat we nu leren, namelijk dat we in verschijningen niet letterlijk God zelf ontmoeten. De verschijning en God zelf werden dus langzaam maar zeker steeds meer los van elkaar gezien, hoewel bij lange na niet zoals wij in het westen gewend zijn. Net zoals men heel vroeger de religieuze sfeer, de mooie plechtigheden en de prachtige gevoelens en ervaringen in de tempel identificeerde met God zelf, maar later ook daarin scheidin

Ga er maar ook niet vanuit dat dat gaat gebeuren. Voor zover ik weet gelooft de huidige paus gewoon katholiek, dus ook op het gebied van huwelijk en relaties.

Er is natuurlijk nog een groot gebied tussen arm en bulkend van geld hè? Het is heel wel mogelijk dat enige apostelen gewoon een gemiddeld, redelijk welvarend bestaan leidden. Dat ze allemaal arm waren, staat volgens mij nergens echt expliciet vermeld in Schrift en Traditie, maar wel dat ze alles opgaven om Jezus te volgen.

Ik wilde vooral ook de ándere kant van het verhaal laten zien. Dat achter veel gelukkige bekeringen en blije getuigenissen ook veel verdriet en leed kunnen zitten, omdat bijvoorbeeld de bekeerling meteen zodanig diens leefwijze veranderd, dat zijn (of haar) naasten hem haast niet meer herkennen. Zeker als de bekeerling ineens heel negatief over diens oude leven spreekt en probeert die naasten daarin ook mee te trekken. Ik denk dat het dan ook goed is om je als bekeerling te beseffen dat jíj veranderd bent en niet je naasten, en dat zij vaak ook (veel) tijd nodig kunnen hebben om aan de nieuw

Ja, dat kan. Het wezen van het Offer is een mysterie, dus men kan het Offer en zo ook het Goede Nieuws op verschillende wijzen duiden. De kern is dat Christus de relatie tussen de mens en God herstelde door zijn dood en verrijzenis. Maar hoe dat exact ging, daarover kan men in verschillende beelden spreken. Een vooral in protestantse kringen geliefd beeld is dat van het oudtestamentische offer, waarin Christus zichzelf als een offer opdroeg om zo verzoening te bewerkstellingen, omdat we anders Gods heiligheid niet konden naderen. Maar een ander, vooral ook binnen katholieke kringen geliefd be

Mijns inziens heeft het altijd met je eigen geweten te maken, want je geweten heeft het hoogste gezag en zal je, met hulp van het Evangelie en eventueel je geestelijk leidsman, daarin de weg wijzen. Je kunt je natuurlijk willen baseren op bronnen als de Schrift, maar alleen de Schrift al is op meerdere manieren te lezen, dus je zult toch je eigen weg daarin moeten zien te vinden. En hoe ik dat verschil zie? Eenvoudig. Het ene verdiept je relatie met Christus en is deel van de christelijke traditie en het andere niet. Meestal is het ook niet zo dat iemand zomaar een ritueel van een andere gods

Yup. Een Mariabeeld wordt nog weleens een Madonna genoemd. Madonna komt van het Italiaanse "mia donna," wat "mijn vrouw" betekent.

Ik hoef niet per se in een heilige restkerk te zitten, ik zou daar toch alleen maar aan afdoen, maar zou het wel fijn vinden als het niet zó uitzonderlijk was dat je bewust katholiek geloofde, of in elk geval christelijk, en dat ook in élke parochie de Mis op katholieke, waardige wijze werd opgedragen en de katholieke leer werd verkondigd. Gelukkig is in elk geval dat laatste in mijn huidige parochie het geval. Mijns inziens moeten kerkgangers zelf maar weten wat ze wel of niet geloven. Maar de parochie zelf zou mijns inziens wél altijd het officiele, katholieke geloof moeten uitdragen en

Je zou ook kunnen zeggen dat dergelijke meditatievormen vrij universeel zijn, net zoals bijvoorbeeld in de bijbelse tijd het brengen van offers met wierook in een tempel in vrijwel alle godsdiensten heel normaal was. Het was dan ook niet vreemd dat ook de joden offers brachten aan God. Men verwachtte in feite niet anders. Alleen gaf het jodendom haar eigen accenten aan de offerdienst om zo haar theologie van de ene ware God te benadrukken. Zo stond er geen beeld in de tempel en waren de offers zelf niet zaligmakend. Zo gebruikte zij ook de toenmalige godsdienstige liturgische taal om haar gelo

Een ander kort gebed waarop men kan mediteren is het zogenoemde Jezus-gebed. Deze luidt "Heer Jezus, Zoon van de levende God, ontferm U over mij, zondaar," of in woorden van gelijke strekking. Je kunt dat gebed dan voortdurend herhalen, ook gewoon tijdens je dagelijkse bezigheden. Het kan een mooi hulpmiddel zijn om je weer even te herrichten op Christus. De uitroep "Maranatha" is daarvoor natuurlijk ook zeer geschikt; het is kort, eenvoudig en gemakkelijk uit te spreken. Vooral als je gedachten maar druk bezig zijn met van alles en nog wat, kan het een manier zijn om even enkel aan Christus t

Weet je zeker dat het niet de Willibrord '75 is, Tucker? Want dat is namelijk de officiele vertaling voor de katholieke liturgie en de '95 is qua vertaling nu juist ongeveer gelijk aan de NBV.