Robert Frans

Ook in de oosters-orthodoxe Kerk, zo had ik begrepen, zijn er bepaalde omstandigheden waarin men kan scheiden. Mozes schrijft echter in Deuteronomium 24 dit: Wanneer iemand die een vrouw gehuwd heeft niet meer van haar houdt omdat hij iets onbehoorlijks bij haar heeft ontdekt, zodat hij een scheidingsbrief voor haar schrijft, haar die ter hand stelt en haar zijn huis uit stuurt, [2] en als die vrouw, nadat zij zijn huis verlaten heeft, met een ander is gehuwd, [3] en ook die tweede man houdt niet meer van haar, zodat hij voor haar een scheidingsbrief schrijft, haar die ter hand stelt en haar

Andersom. Eerst heette ik Oogje, toen ik moderator werd, werd het RobertF.

Op zich kan het wel een interessante vraag zijn wanneer iets een geaardheid is en wanneer niet. Want die term kan buiten de wetenschap ook nogal subjectief gebruikt worden. Voorkeuren die wij prima vinden heten dan geaardheden en voorkeuren die wij verwerpelijk vinden heten dan parafilieën. Het is echter best mogelijk dat pedofilie ook een geaardheid is, vooral omdat een pedofiel niet echt lijkt te kunnen genezen van zijn voorkeur. Ik weet alleen niet in hoeverre de wetenschap dat misschien uitgesloten heeft of niet. Bij discussies over geaardheden en afwijkende seksuele voorkeuren ontkomt

Even een kleine terzijde, ZENODotus: in de roman Brave New World is seksualiteit helemaal niet uitgebannen, integendeel. In die wereld zijn orgies heel gewoon, een sociale plicht zelfs, en heeft seks zo'n beetje dezelfde oppervlakkige betekenis als een handdruk in deze tijd. Ik denk dat je met een ander verhaal in de war bent, alhoewel ik niet zo gauw weet welke.

Dat maakt het volgens mij echter niet meteen een geaardheid. Wat ik begrepen heb, is een geaardheid echt puur een hersending: de hersenen van bijvoorbeeld homo's zijn echt ietwat anders daarin dan die van hetero's. Het is iets waarmee je geboren wordt en wat je dan niet kan veranderen. Ik betwijfel daarom of een sterke voorkeur of gerichtheid ook meteen een geaardheid genoemd kan worden. Er zijn immers wel meer voorkeuren op het gebied van seksualiteit of liefde, die echter toch geen geaardheden zijn.

Annzie, even een vraagje: is het wetenschappelijk wel bewezen dat polyamorie een geaardheid is net zoals homoseksualiteit, en geen voorkeur?

Omdat seksualiteit binnen de katholieke leer (en, laten we eerlijk zijn, ook in de bijbelse tijd) ook nog die ándere betekenis heeft, namelijk het openstaan voor vruchtbaarheid. Voortplanting dus. Liefde en vruchtbaarheid zijn binnen het katholieke huwelijk niet los van elkaar te koppelen. Natuurlijk moet men verantwoordelijk handelen omtrent het gewenste aantal kinderen (de huidige paus heeft dat laatst ook nog eens benadrukt), maar seksualiteit uitsluitend voor de liefde is niet compleet, net zoals overigens seksualiteit uitsluitend voor de vruchtbaarheid. En vanwege die vruchtbaarheid be

Een beetje wel. Je komt het hebben van meerdere vrouwen inderdaad in de Schrift tegen, maar het wordt er niet meteen goedgekeurd. Ergo, zoals ik zelf al schreef, het lijkt de betreffende geloofshelden vooral problemen en gedoe op te leveren. In Genesis 1 en 2 wordt echter wél aangegeven wat de basis is van zowel het joods als het christelijk huwelijk.

Op zich is een vorm van platonische polyamorie niet geheel onbekend binnen het christendom; in kloosters of cchristelijke leefgemeenschappen kunnen de broeders of zusters heel liefdevol en hecht met elkaar omgaan, hechter dan families en misschien zelfs hechter dan gehuwden. Ze leven immers hun leven lang elke dag met elkaar, dus dan is het niet vreemd als er hele diepgaande, vrijwel onverbrekelijke banden tussen elkaar ontstaan. Alleen wel platonisch dus, meer op basis van de agape. Een dergelijke polyamorie is dus wel degelijk mogelijk, mits met goede spirituele (bege)leiding. Het huwelij

Leuk weer om ineens een stoet veteranen langs te zien komen. Iria, Taampie, Dagmar, erg gezellig allemaal. Maar ja, ik had het liever om een leukere reden gezien...

Dat gedeelte geeft inderdaad aan dat als jij niet dezelfde barmhartigheid betoont als Christus doet, je dan niet het Rijk Gods kan binnentreden. Zelf zie ik de redding van de ziel dus meer als een voortdurend proces, dan als iets wat in één keer plaats zou vinden. Het is iets wat God in de mens bewerkt en waar de mens zelf aan kan meewerken door ervoor open te staan en zijn genade door te geven aan anderen. Hij kan zijn redding dus niet verdienen, omdat het een gift is van God zelf, maar hij kan deze gift wel weigeren door bewust er tegenin te gaan.

Nope, dat hoofdstuk is niet afgesloten, Bonjour. Eens katholiek, altijd katholiek. Resistance is futile. All your base belong to us. Weer serieus: Door het doopsel heb je als het ware een merkteken in je ziel ontvangen. Die blijft daar, wat je ook doet. Het is als het ware een klein zaadje, die nu misschien door je huidige leefwijze niet altijd kans ziet om volledig te bloeien, maar zich ook niet zomaar laat verstikken en elke kans toch aangrijpt. Misschien bloeit het al behoorlijk, zonder dat je het doorhebt en staat je straks een aangename verrassing te wachten. Dit zie je dan ook bij v

Zelf heb ik het idee dat de redding van een mens uit de volgende "stappen" bestaat: De dood en verrijzenis van Jezus Christus; De verbinding van de mens met God door het doopsel; De reiniging en verlossing van de ziel door sacrament, gebed en naastenliefde; De definitieve vereniging van de ziel met God in de hemel; De reiniging en verlossing van het lichaam door de opstanding; De definitieve vereniging van het lichaam met God op de nieuwe hemel en aarde. De vereniging van de ziel met het lichaam.

Na de wederkomst en het laatste oordeel worden ziel en lichaam weer met elkaar verenigd en zo ook de hemel en de aarde. Het "hemelse Jeruzalem" daalt neer en God slaat zijn tent op hier onder de mensen. Ook het aardse wordt dan verlost van de vergankelijkheid en van de (gevolgen van de) zonde. De meest mooie en paradijselijke beelden, van Jesaja tot Avatar, zijn slechts een flauwe schaduw van hoe schitterend de nieuwe hemel en aarde dan zijn. Het woord "redding" doet al niet eens recht aan de staat waarin de verheerlijkte mens zich dan bevindt.

Als je eenmaal in de hemel bent, dan zul je inderdaad daar ook blijven. Het oordeel is definitief en eeuwig. Tot die tijd heb je te strijden tegen het kwaad buiten en in jezelf en wordt je uitgenodigd Christus na te volgen en dicht met Hem te blijven.

Ah, een klassieke papenvreter. We begonnen ze al te missen hier. On-topic is het hier echter volgens mij niet...

Hoewel het de situatie wel niet zal veranderen, wil ik toch wel even zeggen dat Credible mijns inziens wel degelijk onderscheidend is als het gaat om christelijke fora. Credible is, voor zover ik weet, het enige grote forum waar gelovigen uit verschillende kerken op redelijk tot behoorlijk respectvolle toon met elkaar kunnen discussieren en waar discussies zowel laagdrempelig als diepgaand zijn. Ik ben weleens op verschillende andere christelijke fora geweest, waaronder ook katholieke, maar meestal stelden zij me nogal teleur. Óf de fora hieven zichzelf weer op, óf ze kwamen omwille van tro

Mij zul je ook nog wel kennen, heette hier Oogje destijds. Toch leuk je nog even te zien hier.

Als dit geen vevroegde 1 aprilgrap is, dan vind ik dit buitengewoon jammer tot best wel droevig. Heb hier nu meer dan tien jaar rondgehangen en ben zelfs een tijd moderator geweest, zodat het forum eigenlijk een vast onderdeel van mijn internetleven is geworden en ook de nodige invloed heeft uitgeoefend op mijn leven daarbuiten. Zal de vele discussies die ik hier heb mogen voeren erg missen, maar ook gewoon alleen al de dagelijkse ronde over Credible. Ook de discussies met andersdenkenden hier en daar zal ik missen, want die waren niet zelden het meest boeiend (en nee, Freethinker was niet zo

Het dopen van kinderen komt voort uit de leer van de erfzonde. Deze behelst dat mensen niet vanzelfsprekend vanaf de geboorte met God verbonden zijn en dat volgens het katholicisme die verbintenis daarom middels de doop alsnog gesloten kan worden. En aangezien we die genade niet aan kinderen willen onthouden, daar Jezus hen in het bijzonder uitnodigt bij Hem te komen, worden ze daarom op het geloof van hun ouders en van de kerk gedoopt. Zo krijgen ze het geloof aangereikt en kunnen ze samen met Christus opgroeien, Hem ontvangen in de Eerste Communie en de heilige Geest ontvangen in het Vormse

Traditioneel dat de man eindverantwoordelijk is voor het welzijn van het gezin en dat hij daarom bij voortdurende discussies of overleggingen uiteindelijk het finale besluit kan nemen. In die zin is hij dus het hoofd van het gezin. In veel traditionele gezinnen betekent het ook dat hij voor het grootste deel de religieuze opvoeding thuis op zich neemt en de kinderen dus over het geloof leert.

Wel, ik heb dus het idee dat veel gelovigen prima doorhebben dat binnen hun godsdiensten ook kwade dingen worden gedaan. Dat betekent echter niet dat het meteen irreëel is als sommige bepaalde extremistische gedachten niet als behorende tot de godsdienst worden gezien. Als bijvoorbeeld extremistische christelijke groeperingen menen dat God de wereld haat en dat zij Gods instrument zijn om zondaars hier op aarde te straffen, dan kunnen zij zich wel tien keer op de bijbel baseren, maar dat betekent niet dat hun leer daarom als christelijk zou moeten worden erkend. Soms kunnen gelovigen zich i

Vanuit atheïsme kun je misschien geen kwade daden plegen, maar ook niet vanuit theïsme, of vanuit religie. Want beide zijn containerbegrippen die verschillende levensbeschouwingen bevatten. Mensen handelen dan ook altijd in naam van hetgeen zij binnen hun levensbeschouwing het meest belangrijk vinden. Dat kan een god zijn, maar ook een waarde, een ideologie, of een belangrijk persoon. Het christendom moet je dan ook tegenover specifieke levensbeschouwingen zetten, zoals het naturalisme, het materialisme of het antitheïsme. Je hebt dus geen god nodig, geen theïsme, om toch in naam van ie

Ik heb zelf het idee dat niet-gelovigen het nog weleens veel moeilijker vinden om toe te geven dat ook niet-gelovigen kwaad doen in naam van hun overtuigingen of ideologieën, dan dat gelovigen het moeilijk zouden vinden dat van gelovigen toe te geven. Heb daar wel vaker discussies over gehad met niet-gelovigen, en het verzandt altijd weer in woordspelletjes en ontwijkingsmanoeuvres. Atheïsme wordt dan vergeleken met bijvoorbeeld het christendom, waarbij atheïsme heel nauw wordt gedefiniëerd en het christendom niet. Terwijl de juiste vergelijking natuurlijk atheïsme-theïsme moet zijn, wa