Figulus

oorlogen zijn zelden zwart-wit. Niet elke vorm van ingrijpen is oorlogszucht; soms is het ook een kwestie van proberen te voorkomen dat situaties volledig ontsporen, ook met het oog op onze eigen veiligheid op langere termijn. Dus nu krijg ik te maken met een of andere buitenlander in de winkel die mij wil corrtigeren op mijn winkelgedrag... Dat liep anders af dan verwacht. Met je grote mond.

Het is soms bijna absurd: we hebben gewonnen, maar we gaan ervan door. Alsof de overwinning niks betekent, omdat de echte dreiging misschien niet van buiten kwam, maar van binnenuit. Dat zegt genoeg over de situatie ter plekke. Maar mijn slaapkamer kun je vergeten met die attitude van een lafaard.

Prima dat men in een bepaald land geen externe bemoeienis wil, en dat een aanval eerst moet worden afgeslagen. Maar daarna verzanden veel landen helaas in levensgevaarlijke problematiek die juist door interne aangelegenheden wordt veroorzaakt. Wat ik opvallend vind, is dat veel mensen op de vlucht slaan voor aanvallen die juist al zijn afgeslagen. Terwijl je zou verwachten dat als de directe dreiging voorbij is, er ruimte is om te blijven en te herstellen, kiezen velen alsnog voor vertrek. Met een of ander ouwe koe uit de sloot als reden.

Ik begrijp dat je kritiek hebt op het westerse handelen, en dat mag natuurlijk. Maar het is niet eerlijk om die kritiek te gebruiken als een façade om het falende binnenlands beleid van sommige landen te verdoezelen. Veel problemen waar migranten vandaan komen, worden juist veroorzaakt door interne politieke mismanagement, corruptie en sociale spanningen. Laten we eerlijk zijn: verantwoordelijkheid nemen begint bij jezelf en je eigen regering, niet alleen wijzen naar die van anderen. Projectie wordt vaak ingezet door mensen of groepen die verantwoordelijkheid willen vermijden en de schuld bij

Dat kleine landje mag zich niet laten overspoelen door emoties! Met dank aan Genemuiden waar ik een prima tijd heb gewoond. Helaas kreeg het geld voorrang...

Je verwart twee dingen: dat het Westen fouten heeft gemaakt, is waar, Irak is een klassiek voorbeeld van overmoed en verkeerde inschattingen. Maar om te beweren dat alle massa­migratie daardoor komt, is te kort door de bocht. De meeste migranten komen niet uit Irak of Libië, maar uit tientallen andere landen waar het Westen nooit een troep op de grond heeft gezet. Denk aan Eritrea, Somalië, Pakistan, Soedan, Afghanistan, enzovoort. Wat betreft sancties: die werken alleen als ze niet selectief zijn. Daar ben ik het met je eens. Maar het is simplistisch om elke militaire actie van het Weste

Het is te makkelijk om alles op het Westen te schuiven. Veel mensen vluchten voor onderdrukking, geweld en chaos die voortkomen uit interne conflicten in hun eigen land. Buitenlandse interventies hebben fouten gemaakt, maar de bom zat in veel gevallen al binnenin. Weer zo'n smoesje van lik me vestje om de schuld af te schuiven dus.

Nooit meer oorlog klinkt mooi, tot de oorlog jou vindt... en dan ben je alsnog aan de beurt, of je nu de frontlinie verkoos te mijden of niet. Vrede is geen vanzelfsprekendheid maar een uitkomst van waakzaamheid. Wie daar blind voor is, offert zijn veiligheid op aan een wensbeeld. Wat ben je nu allemaal aan het roeptoeteren man met je mooie vrome praatjes. Je bent ook een soort populist.

Anti terrorisme is net tuinieren. In mijn moestuin heerst cyclische decapitatie. Onkruid? Kop eraf. Volgende week weer. Het leert nooit. Nooit meer oorlog? Een illusie die gevaarlijk kan zijn. Het streven naar nooit meer oorlog kan net zo goed contra-productief werken. Oorlog is een symptoom, en het is niet goed om het bij bestrijding van pijn te houden.

Die christus van jou heeft een grote mond. En een grote mond zegt mij bijzonder weinig. Je mag hem houden hoor.

Waarom? Je spreidt een uitstekende tentoonstelling ten toon van de vijand die in jezelf zit. Daarvoor hoef ik niet naar AI te kijken, maar naar jou.

Papa kaasjeskruid.

Heb je een woordje geleerd van papa?

Ik heb het destijds geprobeerd bij de rode baretten. Alles goed doorlopen, maar het gesprek met de kapitein liep minder. Daarna ben ik zelf verder gegaan: de bunker in, met een .308 leren schieten, en dat bleek me ook nog goed te liggen. Dat lukt Rambo enkel in de film.

Zullen we op de inhoud verder gaan, en niet op mijn positie. De kans dat je geconfronteerd wordt met terrorisme is volstrekt onafhankelijk van je inkomen, achtergrond of woonplaats. Het is juist die willekeur en onvoorspelbaarheid die het zo schrijnend en gevaarlijk maakt. Dus argumenten die mijn ‘comfortabele’ situatie noemen missen elke logica en slaan als een tang op een varken.

Prachtige kerel. Goed boek en zulke films maken ze niet meer.

Mijn weigering om een terrorist mijn andere wang toe te keren, komt niet voort uit hoogmoed tegenover Jezus, maar uit een onderscheid tussen persoonlijke vergevingsgezindheid en de noodzaak om kwaad dat anderen treft actief tegen te houden. Als ik de Heer ooit verantwoording moet afleggen, hoop ik te kunnen zeggen dat ik een kind heb gered door een terrorist uit te schakelen. Via het vizier.

De andere wang toekeren is een ethisch principe voor individuen, niet voor regeringen of defensiebeleid. Als een land of gemeenschap zichzelf niet verdedigt, is het geen ethische superioriteit, maar mogelijk nalatigheid. "De andere wang toekeren" als staatsdoctrine is simpelweg gevaarlijk. En die keer ik geen enkele terrorist toe overigens. De andere wang is voor de dwaas, niet voor de moordenaar.

Ik kijk liever door een vizier mocht de vijandelijke "ik" bij de ander tevoorschijn komen. Zelfreflectie gaat geen kogel ketsen.

Dat is een omdraaiing van de situatie. Wat je eigenlijk zegt, is dat het veiliger was voor de Jood om niet geholpen te worden. Maar dat is een tragische en absurde redenering. Dan klinkt het bijna alsof jullie hen in de kou lieten staan uit mededogen.

Zegt de ene arts tegen de ander: Ik heb die stervende patiënt niet geholpen, want dan had ik misschien zelf een risico gelopen en had ik anderen in de toekomst niet meer kunnen helpen. Wat een stupide logica.

Het Wachttorengenootschap verbood niet expliciet het helpen van Joden tijdens de Holocaust, maar het moedigde het ook nergens aan, terwijl er vanuit andere christelijke groeperingen wel een oproep werd gedaan om actief hulp te verlenen (Bonhoeffer is er om geëxecuteerd).

Mag je zelf aanspraak maken op de moed en medemenselijkheid van anderen, als je niet bereid bent datzelfde op te brengen voor mensen buiten je groep? Ik bedoel het is toch pijnlijk dubbel: zelf hulp verwachten in tijden van vervolging, maar geen structurele of actieve hulp verlenen aan anderen die vervolgd worden, zoals Joden tijdens de Holocaust.

Ik ben niet gek en ga geen risico's in huis halen die anderen het leven kunnen kosten. Nadat ik eerst flink heb lopen lachen om hun clowneske veinzerij, kunnen ze wat mij betreft een beste schop onder de reet richting moslimland krijgen. Niet gaan piepen over iets wat je zelf veroorzaakt. Dreigen met massavernietigingswapens, of het nu bluf is of niet, is strategisch gezien een vorm van zelfisolatie. Het nodigt uit tot preëmptief optreden. Wie kernwapens inzet als retorisch dreigmiddel, positioneert zichzelf niet als afschrikmiddel, maar als risico. En wie een risico vormt voor het voortbestaa

Lang leve helder denken; deze heldere wolk heeft daar wel baat bij. Hehehe.