Figulus

Neutraliteit klinkt geestelijk, maar als het leidt tot onverschilligheid tegenover concreet lijden, is het geen navolging van Christus. Wat had je gedaan als er een jood op je deur had geklopt en om een schuilplek vroeg?

Wat als je met zo’n houding ook had geleefd in Nazi-Duitsland? Had je toen ook gezegd: “Ik blijf neutraal, politiek is van de duivel”? Had je de joden laten stikken?

Neutraal blijven bij kwaad is geen geloofsdaad, maar morele lafheid verpakt in vroomheid. Als Gog en Magog zich roeren, dan is dat juist reden om te onderscheiden wie het kwaad is, niet om onze mond te houden.

Wat we zien, is dat Hamas leed doelbewust creëert en orkestreert, in de wetenschap dat onze westerse gevoeligheden voor slachtofferschap dan in werking treden. Zij plaatsen raketten bij scholen, gebruiken kinderen als schild, en zetten media in om het effect te maximaliseren. Waarom? Omdat het hen niet om militaire overwinning gaat, maar om emotionele manipulatie. Hoe tragisch ook, we moeten beseffen: zij zaaien het leed dat wij later huilend bekijken, niet per ongeluk, maar als strategie. Dat maakt hen geen slachtoffer maar calculerende dader. Lijden maakt je niet automatisch onschuldig.

Ik hebt het over de gevaren van naïviteit en het toelaten van gewelddadige ideologieën, niet over het verheerlijken van oorlog. Vrede bereik je niet door te doen alsof iedereen dezelfde intenties heeft. Als mensen oproepen tot geweld of genocide, zich tegelijk gast noemen, en dan wegrennen zodra er risico’s zijn, dan is dat geen "stereotype", dat is gedrag dat je als samenleving serieus moet nemen. We leren niets van eerdere oorlogen als we blijven doen alsof alle conflicten simpelweg voortkomen uit misverstanden of gebrek aan nuance. Soms moet je iets durven veroordelen voordat het te laat is

Ze schreeuwen moord en brand over "onderdrukking", verklaren het Westen de oorlog vanaf de bank, maar als het echt losbarst, vluchten ze als lafbekken. Je kunt je niet gast noemen in een huis dat je tegelijk in brand probeert te steken en dan verwacht dat de brandweer je dekentje meebrengt.

En wat met de mensen die zich gast wanen terwijl ze op de vlucht slaan als een stel lafbekken?

Als een regime Israël aanvalt terwijl het weet dat Israël kernwapens heeft, dan handelt het óf irrationeel, óf vanuit een ideologie die belangrijker wordt geacht dan zelfbehoud.

Dan staat of valt alles met intentie. Volgens mij zijn er mensen gedood met een grote mond die genocide willen plegen op alles wat niet moslim is. Deze proactieve handeling van Trump voorkomt voorlopig erger. Deze mensen hebben de intentie (grote mond) én mogelijk straks de capaciteit (kernwapens). Waarom wachten? Wachten op het eerste schot is geen optie als het schot een kernkop is.

Oorlogsmisdaden zijn geen neutrale term. Je doet alsof je de waarheid in pacht hebt.

Dan heb jij de mazzel dat je buurman het niet erg vindt dat je eigen wijf harder klaarkomt dan de zijne.

En zwarte piet is een melkfles die de koe op dat moment in de bek keek.

O ja, dat was ik helemaal vergeten.

Met die slokjes van jou wordt het wel heel lang borrelen.

Er zijn inmiddels teveel mensen over de grens die niet akkoord gaan met andermans neutraliteit. En hoewel Oekraïne zelf geen chips produceert, levert het kritieke grondstoffen voor de wereldwijde halfgeleiderindustrie.

Niks zo vervelend als de wind in de haren, daar gaat het maar van wapperen.

Ik heb de ultieme controle over mijn eigen kapsel en hanteer de tondeuse al 30 jaar. Mocht dat falen, dan trek ik ze er met de blote handen uit.

Heel reactief. Maar nutteloos. Verbieden of reguleren na de schade zet weinig zoden en des te meer waternavel aan de dijk. Dat noemen ze dan weer reactieve groei...

Het is allemaal oorlog, alleen is die oorlog niet altijd zichtbaar als tanks en raketten. Het speelt zich net zo goed af in handelsroutes, informatiestromen, diplomatie, en afhankelijkheidsstructuren. Wat betreft die chips: waarom denk je dat Europa zo een verschrikkelijk groot belang bij Oekraine heeft?

De situatie midden oosten doet me enigszins denken aan een buurman uit het verleden die het in zijn hoofd haalde om mij in mijn gezicht te stompen in mijn eigen huis.

Zo ging dat met de waternavel: Men kijkt eerst weg. Dan bagatelliseert men het probleem (“het komt wel goed, geef het tijd”). Vervolgens probeert men het te managen met te lichte of te trage maatregelen (een lullig bootje met amper ruimte en een paar ongemotiveerde prutsers die meer oog hebben voor het brandend houden van de sigaret dan voor de plant). Tot het moment komt waarop het onherstelbaar complex en gevoelig is geworden. En dán zegt men op een dag: “tja, nu kunnen we niets meer doen zonder grote gevolgen…” Of het nu gaat om exoten in het water of onverenigbare culturen in de

We importeren wel ideologische spanningen die uitmonden in geweld en maatschappelijke verdeeldheid. Niet elke migrant is een dreiging, maar we kunnen ons niet langer veroorloven om naïef te zijn over de gevolgen van ongecontroleerde instroom. Er is sprake van een asymmetrische strijd, waarbij sommige extremistische groepen het Westen als vijand zien, ook al is er geen formele oorlog. De intolerantie van de islam moet niet bestreden worden met tolerantie, tenzij je je eigen vrijheid wil ondermijnen. Dat is de paradox waarin het Westen zich nu bevindt. Je ziet toch hoe dat gaat in de natuur

We moeten ook niet naïef zijn: soms is het geopolitiek voordelig voor een staat als de vijand intern verdeeld en instabiel is. Dat geldt ook voor Israël. Een instabiele vijand kan geopolitiek minder gevaarlijk zijn dan een stabiele, goed georganiseerde vijandige staat. Het idee van vrede klinkt mooi, maar wie onder constante dreiging leeft, zoekt eerst naar strategisch voordeel, zelfs als dat betekent dat de buren instabiel blijven. Divide et impera.

Van Kruistocht tot Vredesmissie - Hoe we oorlog blijven voeren in naam van vrede... Inleiding De wereld leert zelden werkelijk van haar verleden. De middeleeuwse kruistochten - religieus omklede militaire expedities - lijken ver achter ons te liggen. Toch herkennen we vandaag dezelfde dynamiek, nu verpakt in termen als "vredesmissie", "veiligheidsoperatie", of "humanitaire interventie". Het geweld is gebleven. De taal is veranderd. 1. De kruistocht als blauwdruk De kruistochten combineerden morele rechtvaardiging met politiek en economisch gewin. Men sprak over "reddi

En wat als de vrede verdedigd moet worden?