Hopper

Ik probeer serieus het gesprek aan te gaan, maar dit riekt inderdaad naar trollen. Maar voor mij hoef je de leer van Jezus niet serieus te nemen.

Dat is semantiek, de christelijke leer is een leer over het 'verborgene'. Jezus is niet gekomen om boze werken te openbaren, dat was vóór de jaartelling ook al glashelder. De kern van Jezus' leer is dat wie het leven wil behouden het zal verliezen. Hij geeft aanwijzingen om 'hetzelve' te vinden. Het 'hetzelve' wat verborgen is. In Jesaja 45:7 staat al te lezen dat God het licht formeert en het kwaad schept. Dus als je de duivel als een persoon denkt, dan denk ik dat je het mis hebt. Maar 'de duivel' als wezenlijkheid kan wel bij de mens binnen treden (Hitler bijvoorbeeld

Er hoeft niet geteld te worden, enig'geboren wil zeggen dat er maar een is.

Het illusionaire zelf afschaffen ziet men dan weer over het hoofd: Matt 16:25

Van de toekomst is een ding zeker: niemand die er wat van af weet. Waarom zou ik me dan met de toekomst bezig houden?

Geen idee wat je probeert te vertellen, maar bewustzijn an sich kan niet evolueren of ontvouwen. De zielsvermogens kunnen wel evolueren. Waardoor de kennende ziel als zintuig gaat fungeren. Is de eigenwillendheid (Niet mijn wil geschiedde) aan het afnemen dan neemt deze (geestelijke) zintuiglijkheid toe. Bewustzijn zelf is onveranderlijk. Maar zolang de mens nog in het 'willen' verkeert heeft de mens geen weet van de ziel.

Maak je geen zorgen, God ziet alles en dat is geen grapje. Jij kijkt door jouw ogen en God ziet door jouw ogen.

JHWH is afgeleid van 'zijn' (ik ben die ik ben), maar het is geen werkwoord. De menselijke betekenis van 'zijn' is wel een werkwoord: ik ben christen, ik ben atheïst, ik ben enz.

Bij een ontvouwend en evoluerend bewustzijn kan ik me ook al niks voorstellen.

De wet van toeval bestaat niet.

Klopt, de toekomst blijft hetzelfde. Zolang we als vorm leven vergelijken we ons met andere vormen. In tijdruimte is er geen andere mogelijkheid dan dualiteit. De berg kan niet zonder het dal bestaan. Dag kan niet zonder nacht. Wat gezien kan worden is dat de polariteiten complementair aan elkaar zijn. Ik ben niet alleen man, maar ook een niet-vrouw. Dat is toch hetzelfde zeggen de mensen dan. Nee, dat is het niet. De tegendelen bestaan dankzij elkaar. En zo is het in tijdruimte met goed en kwaad ook altijd geweest. Daarom heeft God ook het kwaad geschapen (lees maar na), God

Ik ben blij met het -reguliere- onderwijs wat ik heb genoten. Juist met 2 benen in het leven staan doet het leven leren kennen en dat begint bij onderwijs en later bedrijfsleven. Daar leer je hiërarchie kennen. Daar leer je een houding aannemen ten opzichte van anderen. En kun je ook onthechting leren. Bij concentratie van de geest kan ik me niks voorstellen. De geest is van nature geconcentreerd op 'de objecten' (de wereld). Dat versterken is zinloos, zinniger is de zoektocht naar (daadwerkelijke) existentie. Daar waar de geest 'het zicht' heeft omgekeerd naar binnen toe. Dat is

Jezus zei al: "‘Waarom noemt u Mij goed?’ vroeg Jezus. ‘Alleen God is toch goed?" (Marcus 10:18) Waarmee Jezus maar wilde zeggen dat binnen het menselijk perspectief het kwaad uit het goede bestaat en vice versa. Petra ziet het goed, goed en kwaad bestaan uit elkaar. Ik kan mijzelf niet goed noemen omdat het kwaad bestaat, want dan vergelijk ik mijzelf met het kwaad en meet ik met een maat. En wie met een maat meet..... Jezus wist waarom alleen God goed is. Daarom zei hij ook de mensen om niet met een maat te meten. Zouden we een wereld zonder georganiseerde misdaad, misbru

Iedereen ziet de 'onzichtbare' naar de zuiverheid van zijn of haar hart. GGZ experts hebben daar geen weet van. Kwetsbare mensen zijn nog bezig met hun gemoed. Gelukkig zijn de treurenden, want zij zullen getroost worden. Gelukkig zijn de troostenden, want zij zullen mee-treuren.

https://www.stichtingpromise.com/de-geestelijke-mens.html 1. Wie kennis heeft van de ziel zal dit punt beamen. De ziel is een schakel tussen lichaam en geest, maar is geen van beiden. Wie geen kennis heeft van de ziel zal denken dat het 'zelf' louter lichamelijk en geestelijk is. Dat is omdat we in ons denken (geest) en lichaam (acteren) ons verhouden tot 'de wereld'. Dan 'zijn' we ten opzichte van de wereld. 2. Het klopt dat zaken zoals het willen, gevoel en emoties functies zijn van de ziel en niet de ziel zelf is. Net zoals wandelen een functie is van je lichaam, maar nie

Juist. Zijn zonder verwachtingen is ook zijn zonder hypotheses. Zo vermijden we dat we zelf dat onderzoek alvast maar gaan invullen.

Zie ook 1 CORINTHIËRS 2: 7 en 14 Daar wordt ook gesproken over 'verborgenheid' (7) en vooral 14 waar staat dat de natuurlijke mens die dingen niet begrijpt. Vers 15 is ook van belang : "Doch de geestelijke mens onderscheidt wel alle dingen, maar hij zelf wordt van niemand onderscheiden. " Paulus onderscheidt de natuurlijke mens (voortkomende uit de natuur) en de geestelijke mens die zelf van niemand wordt onderscheiden (leegte). Alleen in dat niet-onderscheiden-zijn kan de liefde gespiegeld worden in de mens, omdat de mens (voortkomende uit de natuur) van zichzelf geen liefde heeft

De mens spreekt naar zijn kennis, "Want de wijsheid dezer wereld is dwaasheid bij God". (1 CORINTHIËRS 3:19). Wat zoveel wil zeggen dat kennis over 'de wereld' dwaasheid is. Ik geef niet zoveel om boekjes, tenzij het iemand is die meer weet dan ik.

Ik ben er niet op uit om met wie dan ook 'horizonversmelting' na te streven. Als mens heb ik een individuele ervaringshorizon en het is aardig om gelijkgestemden te ontmoeten, maar in de praktijk ben je dan snel uitgepraat. Wat mij fascineert is dat er geestelijk gezien iets is wat één is in de mens (de Christus), maar dat het tegelijkertijd verschillen kent. Anders zou onze wereld ook niet kunnen bestaan zoals hij bestaat.

Jij gaat hier een andere kant op. Bij 'verdubbeling' heb ik het over de verdubbeling in presentie. Jij brengt hier de denkwereld ter berde, de denkwereld is geheel iets anders dan presentie.

Het woord 'mind' zegt mij niks. Met 'fulness' er achter nog minder. Spreken over de vermogens van de geest schept meer duidelijkheid. Het woord 'aandacht' kan ik plaatsen, net zoals het scheppende vermogen van de geest. (Enz enz)

Andere betekenissen toekennen zorgt voor verwarring. Tijdsgeest is niet iets wat mijn primaire belangstelling heeft. Presentie (of existentie) heeft dat wel.

De liefde kent geen enkel eigenbelang en kan alleen schenken. Dat is een verborgenheid (occult is het verborgene) in deze wereld. De wijze waarop Paulus over de liefde schrijft beschrijft het verborgen karakter van de liefde. Vroeger in mijn leven zou ik de diepzinnigheid van Paulus niet herkent hebben , toen was het nog verborgen voor me. Vandaar dat ik het met de topictitel (het onderschrift van Chaim) radicaal oneens ben. Paulus sprak op zijn manier over de evangeliën die nog geschreven moesten worden toen hij zijn brieven schreef! Ik hou dan ook de Jezus aan zoals die in de evangel

Ik begrijp de bedoeling er wel achter, maar net zoals er van de oorspronkelijke leer van Jezus weinig meer over is, is er van al dat mindfulness ook weinig oorspronkelijks meer over. Als je 'dat wat aandacht heeft' daadwerkelijk wilt leren kennen, dan kun je dat ook doen in de dagelijkse praktijk. Je bent je eigen leraar (autodidactisch). Kijk bv eens wat er gebeurd met 'de aandacht' van een gesprekspartner terwijl je met hem/haar in gesprek bent. Dat vereist een 'verdubbeling' van je eigen geest, je dient immers niet alleen de aandacht aandacht te geven, maar ook het onderwerp van gesp

Ik ben uitermate geïnteresseerd in de relatie van het eeuwige tot het tijdelijke. De Zoon staat voor mij als 'tegenwoordigheid van geest' te boek. Wat vrijwel hetzelfde is als 'heden' maar dan als een steeds zich verplaatsend 'heden' wat an sich stil staat. De Vader staat (mede) voor het verleden (Memoria) , wat wil zeggen dat de Vader kennis heeft van het gehele verleden, zoals een mens kennis heeft van zijn persoonlijke verleden. (Waren we niet naar Zijn gelijkenis geschapen?)