Hopper

Ik denk jouw vorm van 'bidden' wel te herkennen. De Christus spreekt niet met aan maat gebonden woorden. Doch als kind van een katholieke gemeenschap werd 'bidden' nadrukkelijk in de ik-gij relatie gebracht. (devotie). En dat verwerp ik als niet ter zake doende. Maar dat is uiteraard onderdeel van 'de weg'. Ik respecteer het als anderen het er niet mee eens zijn.

Ik was degene die bidden niet nodig vond, misschien verwar je mij met Hermanos? Hoewel het begrip 'bidden' natuurlijk ook anders uitgelegd kan worden. Maar bidden in de ik-gij relatie wijs ik af. Dan ben ik hier en is God daar.

Het liefhebben van God is veelal problematisch. Want wat betekent die tekst in Matt 22? Als je met God een ik-gij relatie aangaat dan heb je God maar voor 50% lief. Daar lopen we tegen een menselijke beperking aan. In ons begrip van liefde is deze relationeel en dus nooit geheel zoals Jezus dat zegt. Met je ziel liefhebben is ook al een dingetje, in de grond van de ziel is deze leeg en kennend. En ons verstand gaat altijd over iets anders dan het verstand zelf. Over het verstand zelf kunnen we niet denken.

Maar hoe moet je dan zoeken naar 'dat' wat er al is ? Het onveranderlijke vindt je niet bij toeval.

Jezus predikte over 'dat' wat perceptieloos is: zonder maat, zonder oordeel.

Ik ga toch meer voor de lezing van Willempie: Exodus 20:4 NBG51 Ik vat dat citaat zo op dat je ook geen beeld in je hoofd mag maken. De mens die dat wel doet die schept zelf God. (In zijn hoofd)

👌 Een van de verstandigste antwoorden in dit topic. Maar de vraagstelling is dan ook: Hoe zou God zijn? Een nog meer indringendere vraag zou zijn: Zou God 'zijn'?

Ik heb geen idee wat je probeert te vertellen en op welke wijze het verband houdt met het onderwerp.

Dit bevat toch geen nieuws? Iets dergelijks staat ook in de evangeliën. Op velerlei wijzen.

Ik weet niet of vrouwen dopen. Ik weet ook niet aan welke criteria het moet voldoen. Want ja, zodra je criteria aanlegt (alleen mannen mogen dopen o.i.d.) maakt dat dan weer andere dopen (door vrouwen bv) ongeldig? Of zoals ik: voor de RKK ben ik gedoopt, maar als je de RKK verlaten hebt, ben je dan nog steeds geldig gedoopt? Of moet je 'overgedoopt' bij een andere kerk?

In welke bijbeltekst staat eigenlijk dat alleen een christelijke man mag dopen?

Die doop kan dan ook nog wel als iemand 18 jaar oud is of zo. Verder lijkt het mij ook van belang dat niet zo maar iemand je doopt, maar een man of vrouw welke enigszins 'geheiligd' is. Wellicht ben ik door een pedopriester gedoopt. Als je 18 jaar oud bent kun je dat ook meewegen.

Ik vind het nog steeds een merkwaardig gebruik om een onwetende (een baby) te dopen. De baby doet uiteraard niet mee in het 'samenspel', die heeft er niet anders weet van als van 'horen zeggen'. Verder maakt het me niet uit (als katholiek gedoopte). De RKK heb ik meer dan 40 jaar geleden verlaten en om Jezus te volgen zijn er geen uiterlijke zaken noodzakelijk. Om met de woorden van Jezus te spreken: het Koninkrijk Gods komt niet met uiterlijk gelaat, het is in u. (Lukas 17)

Dat is natuurlijk alleen geldig voor katholieken. Ik als volger van Jezus (in het licht) kan mij alleen aan de oorspronkelijke leer houden. We dienen Jezus' leer en de kerkleer dan ook gescheiden te houden. (Behoudens zij die de kerkleer volgen.) Jezus heeft zichzelf gepresenteerd als het licht der wereld. Als dat licht je bekend is, is dat voldoende. Het is het licht des levens. Johannes 8:19 zegt niet voor niks: als ge Mij kent, kent ge ook de Vader. Dat is één kennen en één liefhebben. De Vader en de Zoon onderscheiden zich daar niet. De politiek van de concilies laten w

Ik wilde het maar helder hebben. Het verbaasd mij hogelijk dat mensen Vader, Zoon en HG personen noemt. Personen zijn altijd product (schepping). Gewoon na te lezen in de bijbel. Waar de Vader en de Zoon één zijn kan alleen binnen de Geest zijn. Je kan wel de bewering doen dat God in de persoon Jezus de schepping is binnen getreden.

Alleen vanuit de Geest is te begrijpen waarom en wanneer iets één is en wanneer twee (veelheid). Personen zijn per definitie een veelheid en afgezonderd van elkaar.

Als licht der wereld was Jezus één met de Vader. De vader woont immers in een ontoegankelijk licht (1 Timotheüs 6:16). Wat zoveel wil zeggen dat Jezus als verschijnende mens het ontoegankelijk licht toegankelijk (Ik ben het licht der wereld) heeft gemaakt. Maar het 'licht der wereld' is niet hetzelfde als de mens Jezus welke verschenen is. Licht schijnt (in de duisternis) Mensen vérschijnen. Jezus is ook verschenen volgens de evangeliën. Je kan het zo opvatten dat Jezus intern (het licht der wereld) Zoon is (tegenwoordigheid) en als mens tijdelijk was (verleden tijd). Volgers van J

Hallo Alincane. Niet alle christenen vinden (vonden) het verstandig om God in te beelden. https://debezieling.nl/773-2/ Volgens de bijbel woont God in een ontoegankelijk licht. Dat valt niet in te beelden.

Zowel Sjako als jij hebben gelijk. Als mens was Jezus niet hetzelfde als God. In het Licht echter zijn Vader en de Zoon een (niet-twee). De Vader woont in een ontoegankelijk Licht (1 Tim 6:16), Jezus was het Licht der wereld. De volgeling die dat 'Licht der wereld' in zichzelf terug vindt wandelt met Jezus in het Licht. (Op weg naar de Vader) Op Aarde had Jezus een menselijke natuur. De bewijsvoering ligt in het " Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten?". Jezus moest als mens door de Godsverlatenheid om terug te keren naar daar waar 'Ik en de Vader' een (niet-twee) zi

Ik denk dat de les is dat we ook anno 2022 moeten waken voor Farizeeën en bijbelgeleerden. Dat zijn lieden die naar de uiterlijke wereld toe (zede)preken. Laat hen maar kletsen , het gaat uiteindelijk om naastenliefde. God ziet niet alles omdat hij almachtig is, maar omdat Hij (mede) door jouw ogen ziet. Er is niets wat Hem ontgaat.

Het oog kan zichzelf niet zien, maar wel bewust zijn van het zien.

Sorry, maar de laatste 10-20 reacties herken ik niet als gaande over de theodicee. Het gaat vnl over aardse zaken en die vind ik niet passen in dit onderwerp. Jammer, zo blijft een op zich interessant onderwerp onbesproken. Als de gang van zaken weer richting spiritualiteit gaat dan meld ik me wel weer.

Wie zijn kruisweg aflegt die ondergaat geen vrede, die wekt juist het lijden bij zichzelf op. In algemene zin zegt Jezus daar dat hij alles behalve een vredesapostel is zoals wij dat opvatten. Je onderwerpt je aan een smartelijk proces. Voor innerlijke vrede moet je bij de Boeddha zijn. Maar of je bij de Boeddha daarmee beter af bent?

Ik denk niet dat Jezus in tegenspraak spreekt, maar dat hij 'de weg' bespreekt. Er staat dat hij de mens tweedrachtig wil maken tegen zijn familie (en breidt dat maar rustig uit tot iedereen die je kent). Alleen in tweedracht (afscheiden van alles wat je lief is) kan de innerlijke 'verenkeling' plaats vinden. Dat is de diepgang die ik er in lees. Alleen in deze 'verenkeling' kan Waarheid haar intrede doen in de mens. Maar daar kun je alleen over spreken als die Waarheid haar intrede reeds heeft gedaan. Jezus had kennis van 'de weg naar binnen' en roept de volgelingen op om hem te volge

Ik hou me maar beperkt bezig met de wereldproblemen. Vrolijk ben ik doorgaans altijd. Leeg van zelf, is leeg van intenties en vanuit die Leegte altijd een (af)gestemd gemoed. Wat dat betreft kan ik zó terecht bij een van die kerken waar men altijd opgeruimd lijkt te zijn. En het waarschijnlijk ook daadwerkelijk is.