Hopper

Dat lijkt me helder, draag niet bij aan de Babylonische spraakverwarring. Nee, juist niet. Binnen (het innerlijke) en buiten (de uiterlijke wereld) staan tegenover elkaar. De uitdrukking is 'zo boven, zo beneden'. In Jezus' leer wil dat zeggen dat wie naar de Logos leeft (boven) deze 'beneden' realiseert. Lees: boven en beneden corresponderen met elkaar. Het is ook de Logos welke de mens naar de Vader brengt en zodoende leert de mens de liefdeskracht van de Vader kennen. (Niemand komt tot de Vader dan door Mij) De kwestie welke we ons als mens ten aller tijde ten vraag kunn

Ik zie de Babylonische spraakverwarring al weer. Petra heeft het over een 'optimale' energieverdeling, wiki zegt dat het datgene is dat voorafgaat (pra) aan het maken (kri, kriti, productie), datgene wat niet door iets anders is gemaakt. Dus ja, wat is het nou? Dat is het nadeel van het hindoeïsme (en andere religies) , men spreekt over zaken, maar haalt steeds alles door elkaar. Want je moet zo'n beetje een jarenlange studie doen om er wijs uit te worden. Als ik zoek op die termen uit de link van Petra, dan kom ik al snel uit bij astrologie en andere flauwekul. Het hindoeïsme is

Als je zou weten dat bewustzijn nooit subjectief is, dan zou je ook niet naar de kwaliteit er van hoeven te zoeken. Dat bespaart weer veel werk.

Velen spreken een andere taal over Jezus, maar wat de meerderheid spreekt behoeft geen waarheid te zijn. We worden één/waarheid in Christus: de Logos. In het uiterlijk blijven we verschillend.

Helderheid kan alleen intern gerealiseerd worden, ik als persoon kan daarbij niemand van dienst zijn. Alleen Mij kan iemand van dienst zijn. Maar Mij is niet degene die 'ik' zegt. Het ik-zeggen is het probleem, het Mij-zijn de oplossing.

Eerst verleidde Hij mij met oneindige strelingen. Hij heeft me uiteindelijk verbrand met pijn en verdriet. In dit spel moest ik mezelf verliezen om Hem te winnen. (Matt 16:25)

Volgens Kant kunnen we alleen de fenomenale wereld kennen (gedeeltelijk kennen) en is de noumenale wereld onkenbaar. Paulus spreekt dat tegen en schrijft dat er ook een volledig kennen mogelijk is. Geloven dat er een volledig kennen mogelijk is, is nog weer anders dan het volledig kennen eigen zijn. Dan is onwetendheid opgeheven. Het aardse bestaan (de fenomenale wereld) leidt tot niets, het is de Geest (de noumenale wereld) die levend maakt.....

Theoretisch een mooi model, maar als je daadwerkelijk voedsel wilt kweken dan zou ik wat minder hoog grijpen en meer de natuur volgen. Als je goede biologische mest koopt (Je kan met een zak van 25 kilo jaren doen) en dit door potgrond mengt kun je hoogwaardig voedsel zonder chemie kweken. Zaak is natuurlijk dat plaaginsecten er niet bij kunnen. Afschermen met insectengaas is een optie. Zo kun je in een kleine ruimte tegen lage kosten hoogwaardig voedsel kweken. Ervaring speelt natuurlijk ook een rol, dat wel. En het spreekt dat je in december geen sla kunt kweken. Je moet je aanpassen

Zolang je nog verschillende waarheidsconcepten overweegt over de wijze hoe we naar de realiteit kunnen kijken, begrijp je nog steeds niet de diepere Werkelijkheid. Ja, natuurlijk ga ik ook op pragmatische wijze om met de wereld vóór mij, zo niet dan zit ik binnen de kortste keren in mijn eentje onder een brug. Paulus heeft hier belangrijke zaken over medegedeeld en een daarvan is dat het kennen van 'de realiteit' een beperkt kennen is. Toch gaf Paulus ook pragmatische aanwijzingen over hoe ons te gedragen in deze wereld. We kunnen ons realiseren dat de gehele wereld zoals die zich

Dat wat we 'werkelijkheid' noemen , daarmee bedoeld men doorgaans het zintuigelijk waarneembare. (De wereld vóór ons) De werkelijke Werkelijkheid speelt zich op geestelijk niveau af. Zolang we niet vast stellen wat daadwerkelijk 'werkelijk' is, is het lastig om te spreken over wat 'we' werkelijkheid noemen. Alles in de wereld vóór ons kan gedacht worden: ik kan de Amsterdamse grachten denken. Zo kan ik ook een getal denken, daar een ander getal bij optellen en zo een nieuw getal be'denken. Daarom zijn getallen voor mij net zo interessant als de verschijnselen welke we in de werel

Schrijven over het 'innerlijke' is niet het innerlijke zelf, dat lijkt me dermate voor de hand liggend dan ik het onbesproken laat. Bijvoorbeeld als Jezus zegt: "Gelukkig zijn de zuiveren van hart, want zij zullen God zien." , dan ligt het in de rede dat er geen verschijning ergens verschijnt die God moet voorstellen. Want dat er van God geen beeltenis mag worden gemaakt dat weten we allemaal. We kunnen het dan -in woord- er wel over hebben hoe we zuiver van hart kunnen worden. Dat verloopt niet middels de wiskunde, maar wel middels het opgeven van de eigenwillendheid. Als Jezus z

Nee, dat staat er niet. Er staat dat ik niks van wiskunde afweet. Nu heeft wiskunde dan ook niks van doen met de Bergrede, wiskunde is alleen van belang in de uiterlijke wereld. En zoals je weet schrijf ik altijd over de innerlijke wereld.

Ik weet niks van wiskundigen af, zelfs het hoofdrekenen ben ik niet meer zo vaardig als vroeger. Ik bemoei me niet met hun expertise.

Ik weet niet in welke context hij dat bedoeld heeft, het geschreven woord alleen is niet voldoende. Met de geschreven brieven van Paulus had ik 40 jaar gelden niets gekund. Omdat mijn aandacht gericht was op de uiterlijke wereld. Het geschreven woord is ook in de uiterlijke wereld. Wikipedia is prima, maar heb vooral aandacht voor dat wat de aandacht heeft. Verneem 'dat' wat verneemt. Leer te zien 'wat' ziet. Logos is een belangrijk begrip, omdat het onbereikbaar is voor het discursieve denken en ook wikipedia helpt je er niet bij. Tenzij je in staat bent om te begrijpen welke kan

Ik haal wederom Kierkegaard aan: we leven voorwaarts en we begrijpen achterwaarts. Lees ook wat er in 2 Timoteüs 2 over staat: De Logos kan ons niet ontrouw zijn, dat is een onmogelijkheid. De reden daarvoor is -achterwaarts begrepen- dat niemand daadwerkelijk van de Logos is afgesneden. Het leeft in ons, we zijn het zelf. Het is onwetendheid waardoor we niet begrijpen. Logica en het denken daarover kan achterwaarts dan weer wel. Ik verketter het discursieve denken niet, het is nuttig en verdienstelijk. Het -het discursieve denken- mag echter niet de leidsman zijn. (Of leidsv

Dat wat we het brein noemen gaat over de uiterlijke dingen, daar is een mismatch of verkeerd verstaan niet zo'n probleem. In de uiterlijke wereld zit het vol met misverstanden, huichelarij en dat soort zaken. De innerlijke dialoog gebruikt geen aan maat gebonden woorden. In die dialoog moeten we geduldig zijn en onze eigen belangen gescheiden houden van de dialoog. 1 Timoteüs 6

In de innerlijke dialoog is er geen enkele 'mismatch'. Wel kan er sprake zijn van verkeerd verstaan. Daarom mogen we niets verwachten en alleen schenken waar mogelijk is. Al het aardse begeren leidt nergens naar anders dan dwaling.

Geen attributen mee voor onderweg. Alleen een flesje water tegen de dorst, dat kan nog wel. Wie Christus toebehoort, heeft zijn aardse natuur met alle hartstocht en begeerte aan het kruis geslagen. Galaten 5:24

Onwetendheid is Gods gevangenis, kennis is waar God woont. 1 korintiers 13:9-13

Het is een kwestie van correct begrijpen van je zelf. Zoals Paulus zegt: volledig kennen. Jezus als Mij is de sleutel. Maar wie de ogen louter richt op de uiterlijke wereld die verbeeldt zich een Jezus. Dan ligt het probleem bij het verbeelden. En gaat men voorbij aan het 'licht der wereld' wat op de beelden schijnt. De mens tracht zijn emoties te verbergen en kan niet met zijn emoties omgaan. Zolang je nog emoties verbergt héb je nog emoties. Jezus zegt om niet te oordelen, maar dat is natuurlijk teveel gevraagd. Men oordeelt wel en wordt zo eigenaar van de bijbehorende emoties

Ik heb het over de moeder der paradoxen. De Mij/mij paradox. Aangenomen dat we het nog steeds over de Bergrede hebben natuurlijk. Sub 2: In het aanspreken word ik 'mij' omdat ik onmiddellijk het medegedeelde in een zijns-wijze omzet. Die heb je van Einstein, wijze man.

Slaap lekker, Petra en droom er maar niet van. Voor mij is het geen issue en wat een ander doet mag hij/zij zelf weten.

Er dienen paradoxen en tegenstrijdigheden te worden opgelost. Als ik schrijf dat exact hetzelfde aanwezig is in ieder mens en dat dat geen substantie kent dan zeggen ze dat ik kal raas. (Wat zou kal eigenlijk zijn?) Steeds maar weer kijkt de mens naar buiten en verschilt van mening over wat men daar aantreft. Ja, zou blijf je in de wereld van subjectiviteit. Zelfs God heeft men verdeeld, er is een christelijke God en een islamitische God. Dat zijn er al twee. Maar hoe kan dat als er maar één God is? En dat één is geen telwoord.

Het idee dat alles een kwestie van perceptie is, is ook maar een subjectieve zienswijze. Een subjectieve zienswijze welke in stand wordt gehouden door zelfzucht. De mens heeft ook de mogelijkheid om zijn zienswijze te laten bepalen door 'dat' wat geen bepaling kent. Het is de gesel der mensheid dat zij vast houdt aan zaken welke bepalingen kennen. Ik snap dat wel, het geeft vaste grond onder de voeten om jezelf te bepalen aan de hand van deze wereld.

Er is een universele versie. Zolang je in de perceptie zit kan het jou niet tot gids zijn.