Hopper

Dan heb je iets niet begrepen. Aforismen en metaforen gaan juist over 'de weg'. Als ik spreek over de verwoestijning van de ziel, dan bedoel ik uiteraard geen letterlijke woestijn, maar dat de ziel die ik ben zich daar bevindt. Het ego heeft niet eens weet van de ziel, die beweert dat de ziel niet bestaat of geeft er een andere betekenis aan.

Wetenschappelijk gezien is de zon juist een doorsnee ster, daarom is leven op onze planeet ook mogelijk. Daarnaast zie ik geen aanwijzingen dat God ingrijpt in de materiële wereld. 66 miljoen jaar geleden maakte een meteoriet een einde aan het overgrote deel van het leven op aarde. Grote meteorieten vallen 1 x in de zoveel miljoen jaar op aarde. Wanneer de volgend keer zal zijn is niet te zeggen. Lees ook Prediker in zijn visie op het vergankelijke/veranderlijke. Overal waar een begin aan zit, daar zit ook een einde aan, is wat ik lees in Prediker. Met als impliciete boodschap om je

Ik til er niet zo zwaar aan. Soms liggen religieuze opvattingen zo ver bij mij vandaan dat het zogenaamde 'shunnen' vanzelf gaat. Hetzelfde verschijnsel zie ik ook bij wereldse opvattingen: complotdenken. (Soms gaat complotdenken en religieuze opvattingen ook samen). Dan is sociale uitsluiting bijna een vanzelfsprekendheid. Als je alleen nog maar over 'het weer' kunt spreken met elkaar dan ben je snel uitgesproken. Daarnaast heb ik nooit 'recht' op verwanten of andere mensen. Mensen bezittelijk maken zie ik als slavernij. Als een verwant (zelfs al is het een van mijn kinderen) zich

Spotternij is niet op zijn plaats. Net alsof de mens bij machte is om een knopje met 'lijden' om te zetten.

De wetenschap is het er over eens dat de zon ooit zal opzwellen tot een zogenaamde rode reus en zelfs de aarde zal verzwelgen. Het enige punt van discussie is wanneer dat gebeurd. Onze zon is geen bijzondere ster, dus het is in het heelal op vergelijkende wijze te voorspellen wat er gaat gebeuren. Niets in het fysieke heelal is voor eeuwig, logisch alleen het Goddelijke is eeuwig.

De mens moet zelf het -geestelijk- lijden ondergaan omdat Adam een van de velen is en Christus is één in het 'zijn' (De Logos, het Woord). Ik had het over mezelf en ik heb geen psychiatrisch ziektebeeld. In de metaforische woestijn is het onaangenaam. Het is een trek naar het onbekende met een ongewisse uitkomst. Door een woestijn trekken als aan de andere kant het paradijs wacht, dat is geen kunst aan. De woestijn is metafoor voor de verlatenheid.

Ik zie dat anders. Jezus heeft het op twee plaatsen over 'het zwaard'. Ik lees dat als: wie macht in de wereld wil uitoefenen die zal door diezelfde macht vergaan. Maar dan draait Jezus het zomaar om: Hier lijkt Jezus het tegenovergestelde te zeggen: hij draait het om! Maar het metaforische zwaard waar hij hier over spreekt is niet het zwaard waar macht mee wordt uitgeoefend, de mens moet met dat 'zwaard' zichzelf afsnijden van 'de wereld'. Dus denk niet dat ik ga wedijveren met de vroomste der vroomsten. (Een persoonlijke heiligverklaring door de paus zou mij een

Het is bedoeld in geestelijke zin, Petra. Als de eigenwillendheid is opgegeven dan komt de mens dichter bij zijn gevoel. En soms moet je geestelijke zaken ook 'materialiseren' (gestalte geven). Dat is meer de christelijke zienswijze. Ik lees het geheel anders. 😀❤️ Dat is wel een paar plaatjes waard!

Negatieve gedachten en emoties beïnvloeden ons vermogen om ons hart in een samenhangende staat te brengen om toegang te krijgen tot de Universele intelligentie en de kracht van binnen. We moeten de oorzaken vinden van die negatieve gedachten en emoties die ons hart in onsamenhangende chaos hebben gebracht. Daar gaat de tempelreiniging over. Ik lees die verhalen allegorisch. D.w.z. dat ik ze op mijn innerlijk toepas. De emotionele chaos in het menselijk gemoed moet vernieuwd worden zoals Paulus zegt. Dan heeft de mens geen antidepressiva meer nodig (In Nederland meer dan 1 miljoen mens

Iedere sterkte, iedere moed werkt alleen maar contraproductief. Lees Matteüs 10:34-39: Jezus wordt door gelovigen soms als een soort van goedheiligman afgeschilderd. Maar hier zegt hij geheel wat anders. Denk niet dat Jezus het je gemakkelijk maakt. Als je 'op pad' gaat moet je afscheid nemen van al je geliefden. Een fotootje of andere herinnering mee nemen is al te veel. Jezus is gekomen om tweedracht te brengen. Je kunt niet én je geliefden hebben én achter Jezus aan gaan. Je zult huis en haard moeten verlaten en maar zien wat er van komt. De ziel dient geheel te onthec

Mijn ervaring is anders, het gaan van 'de weg' is een eenzame weg. Over welke held je het hebt dat weet ik niet, Jezus was de niet-held. Het lijden is onontkoombaar. Dat vereist een attitude van verlatenheid (mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten?). Laten is het sleutelwoord: de wereld ver'laten en een ge'laten houding. Overgave van het persoonlijke zelf.

Zonder dat God wat gedicteerd heeft kunnen mensen toch dingen opschrijven die jij of ik niet snappen. Dat is ook gelijk het verschil tussen wetenschap en de Bijbel. Wetenschap wijst dingen aan: er is water op de maan. Of: er is een fossiel gevonden waar dit of dat uit valt af te leiden. De Bijbel kan gaan over zaken welke juist niet aan te wijzen zijn. Hoewel ik zie dat jij dan weer wel aanwijsbare dingen leest in de Bijbel. Een specifieke God? Zijn er dan nog anderen ook? (Retorische vraag uiteraard)

De enige weg welke vruchtbaar overleg mogelijk maakt verloopt niet middels denksporen. Dan legt men de verschillende overtuigingen naast elkaar. Jezus geeft het zelf al aan: "Want waar twee of drie vergaderd zijn in Mijn Naam, daar ben Ik in het midden van hen." Vergaderen is okay, maar als men komt om te 'kibbelen' dan is men niet vergaderd in Mijn naam. Robert Frans denkt dat vergaderen in Mijn naam samen komen in de kerk is. En dan waarschijnlijk nog de rooms-katholieke kerk. Maar dat lees ik niet in Matteus 18:20. Dan heb je al weer twee verschillende denksporen die niet allebei

Daar snap ik toch niks van. Het gaan van 'de weg' is immers een individuele aangelegenheid. Met andere mensen kun je overleggen irl of middels een forum. Maar zolang mensen in hun 'heb-natuur' of 'wens-natuur' blijven hangen is ieder gesprek zinloos. Dan blijf je hangen in welles-nietes.

1. Ja. 2. Er is geen tot weinig belangstelling voor mijn uitleg van de leer van Jezus. De meeste gelovigen willen met de huidige zijns-grond existeren in een hiernamaals. Dat is onmogelijk. De zijns-grond van God is anders omdat Schepper en 'het geschapene' gescheiden zijn zoals de timmerman gescheiden is van zijn schepping: het meubel. God is in Zijn zijnsgrond één (ik ben die ik ben) en daarmee kan God in die zijnsgrond niet buiten zichzelf treden. Daarom móet de mens de zijnsgrond van 'het geschapene' verlaten zoals in Matt 16:25 staat. De mens die zijn leven verliest om Mij

Nee, de Boeddhist wenst het lijden op te heffen, de volger van Jezus gaat het lijden aan. Dat is m.i. het grote verschil tussen Jezus en de Boeddha. Waarmee ik meer een volger ben van Jezus dan van Boeddha. Boeddha kiest voor de brede weg. De verenkeling van de geest waardoor het 'volledig kennen' gerealiseerd wordt.

Het Nieuwe Testament staat vol met teksten die niet erg vrolijk maken. De mens die in de tijd leeft heeft de ultieme wens om het ogenblik van 'straks' mee te maken. Zoals ik het NT lees en begrijp dient de mens -in navolging van Jezus- zichzelf te schenken aan God. En daarmee ook zijn persoonlijk lijden aan te gaan. In geestelijke zin ga je dus meteen in je kist liggen. Iedere hoop of wens op een vervulling van de toekomst moet opgegeven worden, anders kan het 'eeuwige' niet 'betreden' worden. God schenkt zich graag aan de mens (de Godsgeboorte in de ziel) , maar dat kan alleen pla

De geest dient te verstillen om te kunnen 'verstaan', daarmee bedoel ik geen oude teksten. Maar het innerlijk verstaan. De ziel moet de donkere nacht in, maar weet de weg niet alleen. De ziel moet zich ontdoen van alle zintuigelijke waarnemingen, maar als totaal-mens kan ik die niet uitzetten. De ziel dient zich los te rukken uit de wereld zonder de wereld te verlaten. "Zo iemand achter Mij wil komen, die verloochene zichzelf, en neme zijn kruis op, en volge Mij”. Staat er geschreven. Maar hoe moet dat? Dat gaat niet met een 'lawaaiige' geest. Alle verlangens dienen uitgedoofd

God schreeuwt in niemands oren, daarom is de geestelijke stilte te prefereren. Geestelijke stilte echter wordt verstoord door het gemoed. Zolang men nog de toehoorder is van de eigen emoties, breekt het geluid van de stilte niet door. Lees ook Romeinen 12:2 " En wordt dezer wereld niet gelijkvormig; maar wordt veranderd door de vernieuwing uws gemoeds, opdat gij moogt beproeven, welke de goede, en welbehagelijke en volmaakte wil van God zij."

Nog een aanwijzing waarom de wetenschap zich beter niet met de Bijbel kan bemoeien. Vanuit wetenschappelijk standpunt klopt deze stelling misschien, de werkelijkheid is dat het niet de geest is die ons lichaam leven geeft. De geest is 'dat' wat voorstellingen en gedachten schept. Daarnaast is de (eigen) geest onkenbaar, het is de 'creatie' wat kenbaar is. Zelfkennis en de Bijbel is een betere combinatie. Kennis van de (eigen) geest leert dat 'geest' en schepping niet hetzelfde is. Dat 'kennen' en het gekende (wederom de schepping) niet hetzelfde is. Er gaat onontkoombaar iets v

In tegenwoordigheid lopen alle klokken op alle planeten gelijk.

De ziel die beide werelden in presentie verenigt is per definitie ambivalent. Het eeuwige en het tijdelijke bestaat niet zonder elkaar. Dat gezegd hebbende is het merkwaardig dat het eeuwige op zichzelf kan existeren. Dan ben ik in het huis van de Vader. Om er toch weer op uit te trekken in deze wereld en wie weet wel ergens hoop op hebben. Hoop welke geen verwachtingen inhoudt.

Ter herinnering Matt 16:25: "Want zo wie zijn leven zal willen behouden, die zal hetzelve verliezen". Waarmee ik uiteraard suïcide niet wens te promoten of goed te praten. Maar in zekere zin beveelt Jezus een geestelijke suïcide aan: de mystieke dood. Enige terughoudendheid naar degenen die zichzelf het leven benemen is wel wenselijk. (Oordeelt niet) Hoop en spijt is voor degenen die nog een obsessie met de tijd hebben. In de eeuwigheid is hoop noch spijt. En daar komen we weer bij de Bergrede uit: Zalig zijn zij die treuren, want zij zullen vertroost worden. De een acht de

De waarheid heeft een schel geluid. Wie zuinig is met energie verdiend bijna nog aan de energiecrisis. Het heeft echter niks met de Bergrede van doen. Dus ik laat het er bij met uw welnemen.

De torenhoge energiefacturen zijn deels te voorkomen door de thermosstaat lager te zetten en anderzijds worden we ruimhartig gecompenseerd door de overheid. Aan die compensatie zal ook wel weer een einde zitten. Zoals alles in het 'wordende'. Nooit van gehoord, momenteel heb ik meer interesse voor Prediker.