Hopper

Daar waar de Vader en de Zoon één zijn beziet Vader en Zoon zonder sympathie of antipathie de wereld. Daar is het gemoed van de mens ontdaan van ieder gevoel. Alles wat riekt naar een persoonlijk gemoed moet radicaal uitdoven. Het moet dood zijn. Ik weet dat het heel rot klinkt wat ik schrijf en dat het gedachtes oproept dat ik een gevoelloos mens ben. Het is dan ook een lastige weg om te gaan om de 'willende natuur' in mij te doden. Maar het is wel wat Mat.10:34-38 impliceert. Daar hanteert men de beeldspraak van 'het zwaard' omdat het lijden met zich mee brengt. Er mag geen waarh

Hoi Petra, Dat is een bizarre tekst hè. Jezus is niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard! Om ergens anders weer radicaal om te draaien en te zeggen dat wie met het zwaard regeert door het zwaard zal vergaan. En dan moet je ook nog eens je vader, moeder en iedereen die je lief heeft verlaten en Mij liefhebben boven iedereen die je kent! Ga dat maar eens aan man en kinderen vertellen.... Toch heeft de tekst een diepgaande inhoud.

Nee, het gaat er juist om, om die natuur van wensen, verlangen te overstijgen.

Niet zozeer omdat het op wiki staat, maar omdat ik bekend ben met die staat. Bij het verlaten van de samsarische cirkel loop je er onvermijdelijk tegen aan. Ik wil het niet afkraken of zo, begrijp me goed. Maar men hoeft daar niet in te blijven hangen. Doch de gedachte kan snel post vatten dat men met het tot rust brengen van de geest klaar is.

Zelfs over Zijn kunnen we het eens of oneens zijn. De uitgedoofde boeddhistische staat is een staat waarin men nog in 'waakbewustzijn' verkeert ook al lijkt dit niet zo. Het daadwerkelijke 'zijn' is een plaats van absolute, bewuste Leegte in de 'schaduw' van het licht van de Vader. Waaruit geweten wordt dat de Vader niet louter als Zijn mag worden opgevat. Het is het 'zijn' waar de Vader en de Zoon 'één-zijn' zijn. Daar is niet zoiets als de Hoogst Zijnde. In de bewuste Leegte zijn rangen en standen geheel afwezig. God (het Ene) blijft een mysterie en dat moet ook zo blijven. De me

Als ik naar het boeddhisme kijk dan is de staat van 'onbeweeglijkheid' de hoogste staat. Dat vind ik maar een klein muisje. Het christendom reikt m.i. toch wel een een stukje verder. Wie Jezus goed interpreteert en het 'oordeelt niet' praktiseert gaat al snel ruimschoots voorbij aan die onbeweeglijke staat. Daarnaast zijn al die 'technische' termen nergens goed voor, spiritualiteit is ook voor mensen die niet hebben doorgeleerd. Het boeddhisme is een interessante leer om eens kennis van te nemen. Ook het 'niets' en de verschijningsvormen hebben elkaar nodig. Het is complementair

Wat jij getuigend bewustzijn noemt , dat kent nu juist geen perceptie. In de vorm (mens) kent getuigend bewustzijn dan weer wel perceptie. Ik begrijp dan ook niet waarom je spreekt van zoiets als ego-transverwarring. Het is juist een einde aan alle verwarring. Omdat intern gezien wordt waar ja/nee perceptie aanwezig is. Omdat de mens dan intern kennis draagt van 'dat' wat geen ego draagt. En dan is ook het 'egoloze' nog weer in 2 hoedanigheden. De Christus is egoloos en doet zich voor als Waarheid. Maar de Vader is ook egoloos en kan derhalve niet als mens zijnde benadert worden: het

Het is de liefde voor 'de ander' waarin ik tot Waarheid kom. En zo interpreteer ik ook het: "wat gij voor de minste mijner broeders doet". Of de voetwassing. Zonder voorwaarden of verwachtingen, zonder eigen belang. Daar komen we uit bij de theodicee. In het menselijk bestaan is ook de mogelijkheid om mij bóven de ander te stellen. Dan blijven de geheimen van het leven verborgen. Dan blijft de mens wonen in het veld van goed en kwaad. Ik beschouw Jezus' leer dan ook als een verborgen leer. In de gerealiseerde Waarheid worden ook de belangen van 'ik en de ander' duidelijk.

Dat is geen thema wat mij bezig houdt. In tegenwoordigheid valt dat thema weg.

Ok. Daar gaan we het dan niet over eens worden. Als wijsheidsleraar acht ik Jezus hoger dan bv de Boeddha. Meditatie is wel aardig om de geest te doen verstillen, maar Jezus koos voor een radicalere weg. Daarnaast dient de mens ook tot bepaalde inzichten te komen om de evangeliën te begrijpen , dus je raakt eigenlijk nooit uitgestudeerd.

Ik vind dat je het gesprek nodeloos ingewikkeld maakt. Het onderwerp is hier de theodicee en daarin stel ik me op het standpunt dat Jezus een wijsheidsleraar was. Zoals gezegd , men handelt in de naastenliefde niet, men handelt 'om niet'. Dus kunnen er ook geen verwachtingen zijn ten opzichte van de ander. Zijn er wel verwachtingen dan heeft men een ruilhandeltje op het oog gehad: ik doe dit voor jou, maar ik verwacht er wel iets voor terug.

Van jou zelf uiteraard. Ik zie daar geen enkele verwarring in.

Zo zou je het kunnen noemen. De mens heeft een natuur welke uit de natuur voortkomt en die we allemaal kennen. Koning zelfzucht regeert daar. Daar wordt geoordeeld over elkaar, daar nemen mensen elkaar de maat. Zeg maar de ego-natuur. Die andere natuur zou je de Christus-natuur kunnen noemen. Die natuur ziet zonder maat. Het heeft gewoonweg die eigenschap van de maat nemen niet. De Christusnatuur geeft zichzelf weg zonder er wat voor terug te vragen, het 'handelt' dus niet. (Vandaar dat Jezus de handelaren uit de tempel joeg.) Beide naturen leven in iedere mens, echter de Ch

Dat is het probleem met de 'Waarheid' van Jezus, die valt juist niet samen met onze belangen. Waarmee het een universele Waarheid is, wat zoveel wil zeggen dat jij of ik die Waarheid niet kunnen bedenken. Anders gezegd: het denkend en voorstellend subject kan Jezus' Waarheid nooit vinden. (Het is dus een niet-voorstelbare Waarheid) Dat gezegd hebbende volgt daar uit dat het denkend en voorstellend subject afstand van zichzelf dient te doen. Dat vinden we terug in Math 16:25. Wie de leer van Jezus volgt om voor zichzelf een probleem op te lossen die komt bedrogen uit. Alle theorieën ov

Om op die laatste zin in te gaan: de evangeliën staan vol met verwijzingen naar die werkelijke werkelijkheid. Kennelijk hebben de schrijvers het opportuun geacht om er toch maar wat over te schrijven. En in navolging hebben velen naderhand er over geschreven. Jezus wijst de weg naar de Vader en vraagt de lezer om hem te volgen, te wandelen in het licht. Grosso modo zou je kunnen zeggen dat 'het licht' Waarheid is en de duisternis onwaar. De duisternis is nu juist de wereld van de voorstellingsbeelden. Waarmee ik dan weer niet beweer dat 'de wereld' zoals wij die waarnemen niet bestaa

Bekering zoals men dat algemeen interpreteert is eigenlijk een omkering: eerst geloofde men niet in (de christelijke) God en in de bekering gelooft men wel in God. Maar door te bekeren kom je nog niet tot de werkelijke werkelijkheid. Het zintuigelijk waarnemen vervormt de wereld. Het geeft het voorstellingsbeeld dat er 'iemand' is die de wereld waarneemt. In dat voorstellingsbeeld bepaalt men zichzelf tot allerlei hoedanigheden. In het geval van veel gelovigen moet die 'hoedanigheid' in een of andere hemel terecht komen na de dood. Maar die hemel, hiernamaals of hoe men het ook m

Er is een verborgen realiteit, Paulus verhaalt er uitgebreid over. We 'zien' door een wazige spiegel. Maar ook in 1 Timotheüs 6:16 staat waar God woont: in een ontoegankelijk licht. Als mens kun je die verborgen realiteiten bloot leggen, maar wat ik van de meeste gelovigen zie is dat ze aan 'voorstellingsbeelden' doen. Of zich bezig houden met zaken welke er niet toe doen. Iemand als Paulus valt te begrijpen als een aanvankelijk dwalende mens welke de verborgen realiteit heeft ontsluiert. In christelijke taal noemt men dat dan 'bekering'. Maar ik zie dat anders.

Optie 7. Jezus is een mystagoog. Omdat ik het woord niet kende, zocht ik het even op. Een mystagoog is iemand die leeft vanuit een persoonlijke godservaring en die de mogelijkheid van zo'n ervaring ook voor anderen wil ontsluiten. De wereld zoals wij die kennen is een verdeelde wereld en dat was noodzakelijk anders kan de wereld zoals wij die kennen niet bestaan. Maar deze wereld geeft wel een 'versluierd zien'. Alleen de Vader ziet de wereld zoals die werkelijk is.

Nu en tijdsverloop staan niet los van elkaar, ze staan in relatie met elkaar. Doch het begrip 'bestaan' behoeft nadere bestudering. Jezus als persoon 'bestond' van het jaar 0 tot het jaar 33. Het bestaan zoals wij dat kennen heeft plaats in de tijd. Immers: Het Woord is vlees geworden en het heeft onder ons gewoond. In Joh 1:14 spreekt men ook van verleden tijd. Hetgeen de blik doet werpen op de betekenis van 'Het Woord'. Daar ben ik zelf ook niet helemaal uit. Maar het verwijst m.i. wel naar een andere vorm van 'zijn' als wat wij bestaan noemen. Tijdloos betekent wel dat er gee

Zolang ik vreemden nog moeiteloos aanspreek met 'mevrouw' of 'meneer' bestaan vrouwen voor mij nog steeds.

Het begrip 'zelfverloochening' is een van de moeilijkste begrippen in het leven. Dat is gelegen in het feit dat we als zelf zijnde doorgaans in een tastbare wereld leven. Daarin zijn we het eens: het vastklampen aan het leven (in de tastbare wereld) is juist een niet-leven. Jezus spreekt ook in die termen over dat niet-leven (Laat de doden de doden begraven). Of om een oud cliché van stal te halen: "Er is genoeg voor ieders behoefte, maar niet genoeg voor ieders hebzucht". Ook met je alinea over wederopstanding kan ik gedeeltelijk mee gaan. Het 'nieuwe' kan alleen ingang vinden als

Jaren terug heb ik stukken uit de koran gelezen. En daar mooie passages in gevonden. Net zoals er in de bijbel mooie passages staan waar ik me helemaal in kan vinden. 1 KORINTHIËRS 13 bijvoorbeeld, daar kan ik me helemaal in vinden. Maar ik weet ook dat (de meeste) christenen daar heel wat anders in lezen dan dat ik er in lees. En dan is er over discussiëren bijna onmogelijk. Want ik wens niet te evangeliseren. De Christusliefde valt niet te evangeliseren.......

Nee, ik ga dat niet doen. Dan geef ik het predikaat 'mooie tekst' mee en dan kunnen anderen op diezelfde tekst inhakken. Zodat ik in de rol van 'moslim' wordt geduwd. En net zoals ik mijzelf geen christen noem (de enige christen is aan het kruis gestorven), noem ik mijzelf geen moslim noch ga ik de islam verdedigen.

Ik hou me vast aan wat Jezus zei: Niemand komt tot de Vader dan door Mij. Dat jij wat anders gelooft heeft daar geen invloed op. Ook een ongelovige (of een anders-gelovige) kan zichzelf verloochenen en zijn eigen wil opgeven. Dat is ook de enige weg naar Waarheid.

Met dit soort hypothetische kwesties schiet je niks op. Alleen als je de leer van Jezus ook in je eigen leven toepast kun je dingen aan de weet komen. Daarvoor hoef je niet eens gelovig te zijn.