Hopper

In het 'eeuwig nu' is zelfs geduld geen schone zaak.

Ik bezit niet de gave om iets wat nog niet gebeurd is te beleven.

Nee. De zoeker is altijd 'ik' en de vrijgemaakte ziel is egoloos. (zonder oordeel of maat) Overigens gewoon na te lezen in Matt 16: 25-26 "Of wat zal een mens geven, tot lossing van zijn ziel?" (Retorische vraag)

https://www.theologie.nl/artikelen/als-in-een-oogwenk/ Paulus had een geheel andere opvatting dan Luther. Ook bij hem is het noumenale (onvergankelijke) en het fenomenale (vergankelijkheid) onverenigbaar. (Klopt) De onvergankelijkheid komt van Godswege, hetgeen logisch is omdat het onvergankelijke alleen bereikbaar is middels de smalle weg met de nauwe doorgang. (Komen we toch weer on topic)

De ziel is feitelijk het intellectuele zelf wat aangedaan is met vermogens welke ons als mens aansturen. De belangrijkste er van zijn het 'willen' en het 'gemoed'. Bijna gelijk aan Plato, zij het dat Plato de wil en het doorzettingsvermogen het 'nobele paard' noemt. Of dat daadwerkelijk Plato's opvatting was weet ik niet, maar ik zou het 'willen' niet nobel noemen. Ik volg hierin Jezus (en anderen) die bepleiten om de eigenwillendheid op te geven en zodoende een nieuw gemoed te verwerven zoals Paulus dat noemt. Door een verstilde geest, een vernieuwd gemoed en het opgeven van de wil kan

Begeren is iets begeren buiten jezelf. Of zoals Jezus zegt: Niet mijn wil geschiedde. Wat de wil van de Vader is valt niet te weten in iedere specifieke situatie. Uiteindelijk was Jezus zelfs verlaten door God. (“Mijn god, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?”) Terzijde: dat wat één is kan niets begeren buiten zichzelf. Dan zou het immers niet langer meer één zijn, maar door het begeren iets buiten zichzelf begeren en daarmee het één zijn verliezen. Ja, het smalle pad kan wel eens het verkeerde paard zijn. Dat valt niet te weten. De kerk biedt meer zekerheden.

Niet geheel correct. Aandacht kent geen verwerkingsactiviteit. Dat zou betekenen dat iemand de aandacht 'doet' en dat is niet het geval. Ook is het niet verwant aan concentratie, dat zou ook een 'doen' veronderstellen. Aandacht is geheel vrij van 'doen'. Wat wel 'gedaan' kan zijn is de aandacht van een ander 'vangen'. Dat gaat geheel buiten iedere denk-beweging om (cognitieve inhoud). Heb ik die aandacht van de ander? En wanneer ben ik hem kwijt? Wel geheel zonder oordeel of reflectie 'doen'. Aandacht reflecteert noch oordeelt.

Als een mens zou weten wat 'aandacht' an sich is, dat zou al veel schelen. Wellicht wordt dan ooit duidelijk wat zonder zonde is. ‘Lam Gods’ is een van de aanduidingen voor Jezus Christus. Toen Johannes de Doper naar Jezus keek was ervan overtuigd dat de Messias gekomen was. Hij zei: ‘Zie, het lam van God dat de zonde van de wereld wegneemt.’

Openbaring en geloof is niet hetzelfde. Subjectieve waarheden, daar hebben we het al over gehad, dat worden ook wel overtuigingen genoemd.

Alle kennis welke noodzakelijk is, is reeds aanwezig in ieder mens. Maar je kunt een probleem niet oplossen op de wijze waarop het ontstaan is. (Einstein). Dus dient de 'smalle weg' ernstig genomen te worden. Wees radicaal. En ontdek 'dat' wat de zonde niet draagt.

Jezus had er een andere opinie over: Want zo wie zijn leven zal willen behouden, die zal hetzelve verliezen. Lukas 10 heeft ook aardige verzen in dit verband: Dan loop je daar barrevoets midden in de woestijn en je mag niet eens iemand groeten. Bijbels gezien heeft de duisternis als tegenspeler het licht. Doch beiden blijven in het spel. Maar de duisternis weerhoudt het licht om te schijnen in de duisternis . Ik heb het nooit over de joden gehad. De Joden/joden interesseren mij niet in het bijzonder. Jezus in het licht volgen is mij voldoende. Teg

1. Klopt, het wordt 'gezond' geacht om voor de zekerheid van de fenomenen te gaan. Het overgrote deel van de gelovigen wil als fenomeen na de dood 'bij Jezus' (die dan ook als een fenomeen wordt gedacht) verder leven. 2. Klopt ook. De Adam-mens (Of Eva-mens als je een vrouw bent) is degene die dat soort vragen stelt. Adam en Eva staan dan ook symbool als degene die begeert. Het begeren neemt nooit zomaar een einde, zelfs niet als je een 'goedmens' bent, want dan begeer je een betere wereld. Het reflexieve besef van de Adam-mens echter, valt nooit samen met het Zijn-besef van Ch

Je moet zelf de sprong wagen of kiezen voor de zekerheid van de fenomenen.

De waarheid van een uitspraak interesseert me niet zo, als ik zeg dat Leeuwarden de hoofdstad is van Nederland zal iedereen de onwaarheid herkennen.

Die verwarring speelt zich in jouw verbeelding af. Ik ben nooit verward over het ego.

In de fenomenale opvatting is het 'iets' wat bestaat.

Dat je niet bekend bent met de scheiding wil niet zeggen dat deze er niet is. De scheiding kan pas vastgesteld indien men aan gene zijde is. Paradoxaal is het oversteken van de scheiding éénmaking. De twee één maken. Daar heeft Jezus vast ook wel iets over gezegd.

De Waarheid waar ik op doel is oorspronkelijk. Als het eigene er niet is en Waarheid geeft zich te kennen dan ben ik zelf geen 'verdachte' meer in de kwestie. Waarmee het de natuurwetenschap transcendeert. Zoiets als 'tijdens verlichting' bestaat helemaal niet. Verlichting is doorgaans een concept van zelfbenoemde goeroe's.

Er is een Waarheid buiten alle concepten....

Wat jij pragmatische waarheid noemt, dat kent iedereen. Gewoon zintuigelijk/intellectuele waarheid. Dan kun je aansluiten bij het rijtje 'freethinkers' en anderen die de opvatting huldigen dat men zich in het denken uitsluitend door de rede, wetenschap en logica laat leiden. Geopenbaarde waarheid is een ander niveau.

Je bedoelt dat je geen kennis hebt van de kloof tussen 'ik' en de wereld? Dat is best wel merkwaardig. Vrijwel iedereen ervaart die kloof dagelijks.

Ik weet weinig af van de betekenis van 'Jehova getuigen'. Hun interpretatie is wellicht anders dan de mijne. Maar als naam is het fantastisch gekozen.

Hetzelfde woord kent meerdere betekenissen, zo blijkt maar weer. Ergens van getuigen is een getuigenis afleggen. Getuigenis aannemen is iets geloven. Getuige-zijn is getuige zijn zonder enkel oordeel of maat. Het is doods, van ieder gevoel ontdaan. De getuige ziet 'wat is' zonder er de eigen subjectiviteit aan toe te voegen. Ga je het 'eigene' toevoegen dan ben je een subjectieve getuige en kan er een oordeel of maat-nemen aan toegevoegd worden.

Lees Mattheüs 16:25. "Want zo wie zijn leven zal willen behouden, die zal hetzelve verliezen; maar zo wie zijn leven verliezen zal, om Mijnentwil, die zal hetzelve vinden." In de woorden van Jezus is er de optie om op enig moment je leven te verliezen. (Of het 'zelf' volgens sommige vertalingen) In mijn woorden: Zonder verlies van het eigene kan Waarheid zich niet te kennen geven. Het is het gaan van de smalle weg en de nauwe doorgang. Om de 'andere kant' te bereiken zal de mens op enige wijze het ravijn des doods moeten oversteken. Dat noemt men ook wel de mystieke dood

Het is het overwegen waard dat het zijn van getuige geen werkwoord is. Getuigenissen in de Bijbel kunnen waar zijn, maar daarmee nog niet waar voor jou.