Hopper

Allereerst wijs ik sciëntisme pertinent af. Sciëntisme stelt dat de mens alleen middels de empirische wetenschappen tot valide kennis kan komen. Sciëntisme is daarmee wat mij betreft een geloof. Daarmee wijs ik empirische wetenschap niet af. Binnen de kenbare wereld voldoet empirische wetenschap prima. ET valt ook onder empirische wetenschap. Maar met zoiets als evolutionisme kan ik dan weer weinig. Evolutie is een toevallig proces en heeft met het geestelijk leven eigenlijk niks van doen.

Volgens het door jou geplaatste artikel heeft de fysica zelfs invloed op bewustzijn. Is dit bedoeld als grap of wat?

Het heelal leert ons dat we de actualiteit niet kunnen zien, we kijken altijd naar het verleden. Zelfs het licht van de maan is al een seconde oud voordat het mijn netvlies bereikt. Is dat niet intrigerend ? Zelfs mijn eigen vrouw is al een nano-seconde in het verleden als ik haar zie.

Exact. Het is net als met het al dan niet bestaan van God, onze gedachten hier over doen er niet toe.

Klopt. Indien men dus met foto's aankomt of dat ene experiment waarbij men een ziel aan het wegen was, dan weet je zeker dat je met oplichters van doen hebt. Het is alleen aan te tonen in je zelf. Maar de ziel laat zich niet zomaar vinden.

Ik zie dat je nog erg vast zit in je eigen wereld. Nu kom je met astrale reizen op de proppen. Zo'n reis boek je maar bij reisbureau Zolderworm. All inclusieve, maar zonder gids,

Ik hou me niet bezig met zaken welke buiten mijn weten liggen. Als ik de droom zie dan weet ik niet wie hem droomt. Als ik meedoe in de droom dan ben ik de doener in de droom. Beide posities zijn mogelijk.

Binnen het menselijk domein kennen we zintuigelijke/intellectuele kennis. Dat veronderstelt al een kenner. Zonder kennis geen kenner en vice versa. Begrotingstekorten interesseren mij niet zo, omdat dat zintuigelijke/intellectuele kennis is. Interessanter is dát wat zichzelf te kennen geeft in het innerlijk van de mens. Het stort zich uit in de kenner, het openbaart zich aan de kenner. Dat is wat ik bedoel met een tussenstation. Vragen hoeveel er zijn is de gesprekspartner niet serieus nemen, in de maling nemen. Of het verwijst naar onwetendheid, dat kan ook. Waarom is dat wat

Er valt heel wat over te zeggen, het is kennende leegte. Maar wat is kennende leegte als er niets is om te kennen? Volgens mij verval ik in herhaling als ik wederom Paulus moet aanhalen.

Onbeweeglijkheid is niet meer dan een tussenstation. Hoogste staat is ook niet van toepassing, dan zou er ook een laagste staat zijn. Zijn we de voetwassing vergeten?

Hoe zou 'niets' beroerd moeten worden als er niemand meer is? Alleen de Vader kan dan de mens nog beroeren en zaken in hem/haar voortbrengen.

In het Koninkrijk Gods heerst geen chaos.

Onsterfelijke zielen waarvan je een foto kan maken is oplichterij. De ziel is het intellectuele aanschouwen der dingen waarbij de ziel zich louter tot zichzelf verhoudt.

Weldegelijk is 'nergens' een dualiteit, het staat tegenover 'ergens'. Ze zijn echter alleen uit elkaar te begrijpen. Waarbij nergens dan toch ook weer nonduaal is.

Nee, dat vind ik niet. Er kan geweten worden waar iemand is en waar niemand is. Waar er niemand is, is ook geen goed en kwaad. Andersom: om 'iemand' noodzakelijk te maken is het veld van goed en kwaad ook noodzakelijk. Het kwaad is dus een noodzakelijk kwaad, anders zouden al die iemanden niet kunnen bestaan. Dat die iemanden tot waanzin geraken is inherent aan de situatie. Zie mijn voorgaande opmerkingen: zowel iemand als niemand zijn noodzakelijk.

Nee, niet helemaal. Tijd en ruimte wekken door het kennen van tijd en ruimte de voorstelling van zichzelf. Dat is de geboorte van iemand. Jezus zei niet voor niets dat we moeten zijn als de kinderen, dan is die zelf-voorstelling niet of nog niet zo prominent aanwezig. Die zelf-voorstelling is onontkoombaar, tenzij je zoals Jezus al maagdelijk bent geboren. Ontdoet men zich van die zelfvoorstelling dan ontstaat er iets geheel nieuws: het kennen zoals ik zelf gekend ben. Daarom verwees ik naar die uitspraak van Paulus omdat het 'zoals ik zelf gekend ben' uiteraard intact blijft.

Een wedergeboorte (eigenlijk eniggeboorte) is een innerlijke kwestie welke zich in je leven afspeelt c.q. af kan spelen. Maar zolang men God buiten zichzelf plaatst (exoterische christenen) kan dat nooit plaats hebben. Bij Paulus moet dat plaats hebben gevonden als ik zijn teksten zo lees. Uiteraard. In deze wereld verschijn ik als een individu. Doch de weg kan niet anders verlopen dan dat men de toestand van verduistering (de beelden) verlaat om de andere pool te kunnen kennen (In feite de kenner kennen). Daarna kun je niet anders dan weer als het gekende individu ten tonele

https://nl.wikipedia.org/wiki/Donkere_nacht_van_de_ziel Zelfverlies gaat onvermijdelijk gepaard met aan depressie verwante gevoelens. Jezus heeft het niet voor niets over 'je kruis opnemen'. Het is een ernstige zaak, waar een huisarts niks mee kan. Het klopt wat hier staat: de zuivering van de zintuigen refereert aan Matteüs 10:34-39 wat in feite een huiveringwekkende tekst is.

Dat klinkt goed! Wat jij 'mezelf' noemt is de Adam-natuur. Wie zijn leven zal verliezen om Mij, die zal het vinden. (Matt 16:25). Jezelf kwijt raken is het beste wat je kan overkomen. Jezelf is dat mannetje wat boos wordt.

Dan is het tijd voor 'geen verwachtingen'.

De eniggeboren Zoon kan niet eenzaam zijn, want hij is éénig. Daarom spreekt men ook van Godsgeboorte in de ziel: er wordt iets geboren in een pijnlijk proces. Het is tevens een einde aan alle hoop op een beter toekomstperspectief. Het staat notabene ook al gewoon in de bijbel: Efeziërs 3:19 Oftewel: de mens die zich ledigt van zichzelf wordt vervuld met God.

Dat wijst er idd op dat je een persoonlijk gemoed hebt. De kunst is om 'de wereld te laten zijn' terwijl je midden in de wereld aanwezig bent. Dan is het "Niet mijn wil geschiedde" aanwezig. Het eigen 'willen' heeft betrekking op zaken in de wereld. Maar het 'willen' corrumpeert ook je eigen geest.

Ik zit meer op de lijn van Paulus: Daarom leef ik zelf niet meer, maar Christus leeft in mij.

Een eventuele WO3 behoort tot de reflectie op een niet-bestaande toekomst. Ik hou me daar niet mee bezig in tegenwoordigheid.

Vroeger wist ik alles zeker, nu hou ik me vast aan dat wat niet te weten valt.